มันคงเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4

เก้าอมยิ้ม และ หันไปมอง โฟกัส   เห็นโฟกัส มองเค้าอยู่และยิ้มไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่

“กัส“  

“อ้าว พี่โก้“    

“เลิกเรียนยัง พี่มารับเนี้ย“  

“อ๋อ เลิกแล้วค่ะ“   โฟกัส ยิ้ม และเก็บสมุดหนังสือเข้ากระเป๋า  ส่วนพวกเพื่อนๆ ของเธอก็แอบอมยิ้ม  ยกเว้น เก้าที่มองหน้า โก้ อย่างนิ่งเฉย  

“ไปค่ะ“

“ฉันไปก่อนนะพวกแก  ไว้เจอกัน “  โฟกัส เดินไปกับ โก้ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ และเก้า ที่มองตามไป  

“ช่วงนี้ดูพี่โก้ เอาใจ ไอกัส มากเลยว่ะ อิจฉาอะ“   นุ่นพูดด้วยสายตาเหม่อๆ   

“เอาใจแบบเนี้ย มันแปลกๆ เหมือนทำอะไรผิดมามากกว่ามั้ง“  ธี พูดออกมาลอยๆ  ทำให้เก้าหันไปมองเพราะสิ่งที่เค้าคิดมันเหมือนกับสิ่งที่ ธี พูด ไม่มีผิด 

“เห้ย ไม่จริงหรอก แกพูดอะไรว่ะ ไอธี อิจฉาพี่เค้าอะดิ“  นุ่นพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง       “เห้ย จริงๆ  ฉันก็ทำแบบเนี้ยบ่อย ตอนมีกิ๊กอ่ะ“  ธีพูดพร้อมหัวเราะใส่หน้านุ่น      “พอๆ  ฉันกลับบ้านดีกว่า ไม่อยากฟังพวกอิจฉาคนอื่น  ไปละ“  นุ่นลุกขึ้นและเดินออกไปจากโต๊ะ

เก้า นั่งคิดไปคิดมา  ไม่สบายใจ  กับสิ่งที่เค้ารู้มา แต่ก็บอกใครไม่ได้ 

2 วันต่อมา

            บ่ายวันศุกร์ที่เงียบสงัด เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่ไม่มีเรียนกัน เลยทำให้มหาลัยมีเพียงนักศึกษาบางกลุ่มเท่านั้น ที่ยังนั่งจับกลุ่มคุยกัน รวมไปถึง เก้า โฟกัส และพวกเพื่อนๆ ที่ยังนั่งทำรายงานกันอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกเค้า

            “เย้ เสร็จซะที“   ธี และ เต้ แสดงท่าทางดีใจมากที่รายงานเสร็จซะที 

            “ออกหน้าออกตาเลยนะพวกขี้เกียจ“  นุ่น มันไส้ กับกริยาที่ทั้งสองแสดงออกมา

            “เห้ย พวกแก พรุ่งนี้วันเกิดฉัน   ว่าจะจัดปาร์ตี้ที่บ้านละ  พวกแกอย่าลืมมานะ“ โฟกัส พูดไปยิ้มไป เธออยากให้เพื่อนๆ ไปงานวันเกิดเธอ   

        “เออ ใช่ๆ  ฉันลืมไปเลยอะแก  โอเคเลย ฉันไปชัวอยู่แล้ว“  นุ่นตอบไปโดยไม่ลังเล  

        “แล้ว พวกแกละ“ 

        “พวกฉันไปอยู่แล้วไม่เคยพลาดหรอกของฟรี 5555“   เต้ ตอบตกลงแทน  เก้า กับ ธี   ทันที 

            ธี และ เต้ แยกย้ายกันกลับบ้าน  เหลือแค่ เก้า  โฟกัส  และนุ่นที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ

            “นุ่น แกจะไปไหนต่อวะ“

          “อ๋อ ฉันว่าจะไปซื้อของให้แม่ก่อนอะ“

            “เห้ย ฉันไปด้วยดิ“

          “เห้ย ไม่ได้“

          “ทำไมว่ะ“    นุ่นทำท่าทางน่าสงสัย เธอไม่อยากให้โฟกัส ไปกับเธอ เพราะเธอจะไปหาซื้อของขวัญให้กับเจ้าตัว   

        “เอ่อ.. คือฉันต้องไปรับแม่ไปซื้อด้วยกันอะ เออ แกก็โทรให้พี่โก้มารับดิว่ะ“    โฟกัสทำหน้าซึมๆ 

            “พี่โก้ไม่ว่างว่ะวันนี้ พี่เค้าต้องไปกินข้าวกับครอบครัว  เออๆ  งั้นแกไปเหอะ นุ่น  เดี้ยวแม่รอ  เดี้ยวฉันก็คงกลับบ้านแหละ“  

        “เออๆ  งั้นฉันไปก่อนนะพวกแก  ไว้เจอกัน“  นุ่นรีบเดินออกไปจากโต๊ะ

            “เก้าแกจะกลับห้องยัง“  

        “คงยัง ว่าจะไปเล่นกีต้าร์ที่ห้องซ้อมก่อน“  เก้าดูโฟกัส ท่าทางเหงา ๆ 

            “ถ้าแกยังไม่กลับ ไปนั่งเล่นที่ห้องซ้อมก่อนมั้ย“  โฟกัส กำลังคิดอยู่ 

        “ก็ได้“  

        “โอเค งั้นไป“

            ทั้งสองมาที่ห้องซ้อม ซึ่งตอนนั้นมันไม่มีคนเลย  เก้าจับกีต้าร์ขั้นมา  เล่นไปเรื่อย  โฟกัส ก็นั่งฟังอยู่ใกล้ๆ  

            “เห้ย เก้า  แกเล่นเพลงนี้ให้ฟังหน่อยดิ“  โฟกัส ยื่นหนังสือเพลงที่เธอบังเอิญไปเห็นเพลงโปรดของเธอ  ให้เก้าดู

            “อ๋อ เพลง ดาว  ชอบเหรอ“

        “อืม“    

        “งั้นเดี๋ยวเราเล่น กัส ร้องละกัน“

          “เห้ยไม่เอาอะ ฉันร้องไม่เพราะ“ 

        “เหอะนา ร้องๆ ไปเหอะ  เริ่มเลยนะ“

“ ในคืนนี้มีดาวเป็นล้านดวง แต่ใจฉันมีเธอแค่เพียงดวงเดียว

สอดประสานสบตาเคียงข้างกัน อยากจะขอจูบดาวใต้เงาดวงจันทร์

อยู่ไหน บอกเธอที่มา ซบลงไออุ่นหัวใจ

และเธอ บอกเธอที่ไป ฝันคงสดใส

รักอยู่ไม่ไกล จากเธอ    ร้องบอกหัวใจ มีเธอ “

            เก้ามองหน้า โฟกัส และยิ้ม ก่อนจะหลบสายตา และหันไปมองอีก  เสียงของโฟกัส และท่าทางของเธอ ทำให้ เก้าเหม่อ และรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

            หลังจากนั้น  ทั้งสอง ก็เดินออกมาจากห้องซ้อม เพราะมันเย็นมากแล้ว

            “แล้วนี้ กัส จะกลับบ้านเลยรึเปล่า“  

        “ก็คงกลับเลยแหละ“ 

        “งั้นเดี้ยวเราไปส่ง“  

        “เห้ยไม่เป็นไรแก ฉันกลับเองได้  เดี้ยวนั่งแท็กซี่ไปแป้ปเดียวก็ถึง“   เก้ายืนคิด เพราะไม่อยากให้โฟกัส กลับบ้านคนเดียว  

        “เหอะนา  เห้เยแท็กซี่มาแล้วฉันไปละนะ ไว้เจอกัน“   โฟกัสรีบขึ้นแท็กซี่ไปเพราะกลัวเก้าจะไม่ยอม  และไปส่งเธออีก

            เก้ายืนมองแท็กซี่ที่โฟกัส นั่งไป และรีบจดป้ายทะเบียนไว้   เค้าดูเป็นห่วงเธอมาก มากซะจนเกินคำว่าเพื่อน

            เก้า นั่งมอเตอรไซค์รับจ้าง มาถึงห้อง ที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก  มาถึงบนห้อง เค้ารีบหยิบโทรศัพท์ โทรหา โฟกัสทันที

            “ฮัลโหล กัส แกถึงบ้านยัง“  

          “อ๋อ ใกล้ถึงแล้ว มีไรรึเปล่า“  

          “อ๋อเปล่า โทรถามดู ว่าถึงรึยัง“  

        “จ้า คุณเก้า  แกเนี้ยน่ารักน่ะ เป็นห่วงเป็นใยฉันตลอด  ไม่เหมือนคนบางคน   เหอ... “ โฟกัส ถอนหายใจ 

        “เออ แล้วพรุ่งนี้แกอย่าลืมนะ หกโมงเย็นเจอกัน อย่าลืมของขวัญด้วยละ“  โฟกัส รีบเปลี่ยนเรื่อง

         “คร้าบ.. คุณกัส“    โฟกัส หัวเราะกับน้ำเสียงที่เก้าพูดใส่เธอ 

            “เออๆ  แค่นี้นะ ใกล้ถึงบ้านแล้ว ไว้เจอกันพรุ่งนี้“   

          “อืม“ 

            เก้ากดวางโทรศัพท์ เค้ายิ้ม และรู้สึกดี กับโฟกัสมากขึ้น เค้านอนลงบนเตียงคิดถึงหน้า โฟกัส ตอนร้องเพลง นั้นเป็นช่วงเวลาที่เค้าชอบที่สุด  เก้าลุกขึ้นมาจับกีต้าร์และเล่นเพลงนั้นเพลงที่โฟกัส ชอบ เล่นไป ยิ้มไป....

--------------------- จบตอน 4 ----------------------