คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
เก้า งง ตกใจ และสงสัยว่าทำไมเป็นเสียงโก้ที่รับสาย นี้มันก็ดึกมากแล้ว เก้านิ่งไปพักนึง ก่อนจะรีบวางสาย เค้ากำโทรศัพท์ไว้แน่น และคิดไปต่างๆ นาๆ
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือดังขึ้น เก้ารับสายทันที “ฮัลโหล“ “ฮัลโหล เก้า เมื่อกี้โทรมาใช่มะ“ “อ๋อ... อืมๆ แล้วนั้นแกอยู่ไหน“ “อยู่บ้านเพิ่งกลับมาถึงเนี้ย เมื่อกี้เข้าห้องน้ำ พี่โก้เลยรับสายให้ มีอะไรรึเปล่าเก้า“ “อ๋อ เปล่าจะโทรมาถามว่า .. ว่า พรุ่งนี้เรียนกี่โมง“ “สิบโมง“ “อ๋อ อืมๆ งั้นรีบไปนอนเหอะ แค่นี้น่ะ“ “อืมๆ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ“
หลังจากเก้าวางสายไป เค้าก็ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิด เค้าแค่เข้าใจผิดไปเองเท่านั้น
วันต่อมา
“เห้ย นุ่น นี้จะเข้าเรียนอยู่แล้ว ทำไม กัส มันยังไม่มาว่ะ“ เก้ากระวนกระวายใจเมื่อเห็นโฟกัส ยังไม่มาเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว “เออ ว่ะ แต่มันบอกว่าใกล้ถึงแล้วนะโว้ย เดี้ยวๆ ฉันลองโทรไปหามันอีกที ฮัลโหล ไอกัส แกอยู่ไหนแล้วเนี้ย“ “รถติดมากเลยแก เออๆ เดี้ยวฉันรีบไป พวกแกเข้าเรียนก่อนเลย“ “เออๆ เห้ย พวกแกเข้าเรียนเหอะว่ะ ไอกัส ยังไม่ถึงไหนเลย มันบอกให้เค้าเรียนก่อนเลย ไปกันเหอะ“ เก้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น เค้ารู้สึกเป็นห่วง โฟกัส แต่เค้าก็จำเป็นต้องเข้าเรียนก่อน
ในขณะที่ทุกคนเข้าเรียนได้ไม่นาน “ขออนุญาตค่ะ“ “เห้ย กัส มานั่งนี้“ โฟกัสมาด้วยสภาพรีบร้อน หัวฟูยุ่ง เก้ามองโฟกัส ด้วยใบหน้าอมยิ้ม เค้าดีใจที่เห็นหน้าเธอ
“โอ๊ย หิวๆ เห้ย พวกแก ไม่มีเรียนแล้ว ไปกิน เอ็มเค กันดีกว่า“ โฟกัสเสนอความคิดด้วยความหิวจัด “เออๆ ไปดิๆ ว่าแต่ใครเลี้ยงว่ะ“ “นี้ ไอธี งกไม่เปลี่ยนเลยน่ะแก เลี้ยงผู้หญิงละเลี้ยงได้ กับเพื่อนเนี้ยไม่มีอะ“ “อ้าวๆ ไอนุ่น พูดงี้ได้ไงว่ะ“ “ทำมะ ๆ“ “นี้พวกแกหยุดได้แล้ว ยิ่งทะเลาะกันก็ยิ่งหิว ไปเหอะ“ โฟกัสรีบตัดบทก่อน นุ่น กับ ธี จะทะเลาะกันมากกว่านี้ เพราะเธอหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว
เก้า โฟกัส และพวกเพื่อนๆ เข้ามานั่งกิน เอ็มเค ทุกคนมาพร้อมกับด้วยความหิว ต่างคนต่างแย่งกันกินกันใหญ่ “เห้ย ลูกชิ้น ไอเต้ เอามาเลยนะ“ โฟกัสโกรธที่เต้แอบคีบลูกชิ้นในถ้วยของเธอไปอย่างหน้าตาเฉย เก้าที่นั่งข้างโฟกัส คีบลูกชิ้นในถ้วยของเค้าให้เธอ
“เห้ย เก้า ไม่เป็นไร“ โฟกัสคีบลูกชิ้นคืนเก้าไป “เอาเหอะนา เอาๆ อ้าปากเร็วเร็ว“ เก้าคีบลูกชิ้นป้อนให้ โฟกัส พร้อมสีหน้าอมยิ้ม เพราะลูกชิ้นทั้งลูกเข้าไปอยู่ในปากเล็กๆ ของเธอเต็มปาก จนพูดไม่ออก
ผ่านไปพักใหญ่
“โอ้ย อิ่มมากอ่ะ แล้วนี้พวกแกจะไปต่อวะ“ “ฉัน ว่าจะกลับบ้านว่ะ ง่วงเนี้ย“ นุ่นพูดไปหาวไป “เออๆ เชื่อละว่าง่วงจริง“ โฟกัสพูดไปขำไปเมื่อเห็นท่าทางของนุ่นที่ง่วงเต็มที “แล้ว พวกแกละ“ “ก็คงกลับว่ะ ไอธีก็เหมือนกัน มีนัดๆ“ “แล้วเก้าละ“ “ก็คงกลับเหมือนกันอะ“ “งั้นฉันกับไอธี กลับก่อนนะโว้ย รีบว่ะ ไปละ“
“กลับกันหมด กลับก็กลับ งั้นฉันโทรให้ พี่โก้มารับดีกว่า พวกแกกลับก่อนเลย“ “เห้ยแล้ว แกจะรอคนเดียวเหรอ กัส“ นุ่นพูดไปหาวไปด้วยอาการง่วงมาก “เออ นะ แกกลับไปนอนเหอะ ฉันรอได้“ “เห้ย เดี้ยวเราอยู่เป็นเพื่อนแกก็ได้นะ ไม่รีบ“ “เออ ให้ไอเก้ารอเป็นเพื่อนแกละกัน วันนี้ฉันไม่ไหวจริงๆ ว่ะ ง่วงมาก ไปละ“ “เออๆ กลับดีๆ ละ เนี้ยมันจะถึงบ้านมั้ยเนี้ย 55“ เก้ากับ โฟกัส เห็นสภาพนุ่นก็อดขำไม่ได้
ในระหว่างนั้น เก้าและโฟกัส ก็หาที่นั่งชิวๆในร้านกาแฟ
“ทำไมไม่รับเนี้ย“ โฟกัส นั่งกดแต่โทรศัพท์หาโก้ อยู่พักใหญ่ แต่โก้ก็ไม่รับสายเธอซักที เธอกระวนกระวายใจ มาก “เห้ย แก ใจเย็นๆ พักกินน้ำก่อน“ เก้าเห็นโฟกัส แล้วเหนื่อยแทน
“เห้ย แก ทำไมไอพี่โก้ไม่รับวะ ฉันโทรจนมือหยิกแล้วเนี้ย ฉันว่ามันน่าสงสัยนะเนี้ย“ โฟกัส หน้าเครียด เก้าเห็นแล้วอดขำกับหน้าคิ้วขมวด ของเธอ “เห้ย คิดมากรึเปล่า พี่เค้าอาจไม่ว่าง เออ หรือ ไม่ก็ไม่ได้ตั้งเสียงโทรศัพท์ก็ได้ คิดมากนะ“ เก้าพยายามปลอบโฟกัส ให้รู้สึกดีขึ้น
“โอ้ยๆ ไม่โทรแล้วโว้ย“ โฟกัสปิดโทรศัพท์ แล้วยัดใส่กระเป๋า “เห้ย ใจเย็นดิวะ เอางี้ เครียดใช่มะ ไปดูหนังกัน แล้วเดี้ยวออกมาแล้วไว้โทรใหม่ ไปมะ“ โฟกัส มองหน้าเก้า และคิดอยู่พักนึง “ว่าไงจ๊ะน้อง เชื่อพี่เหอะ“ เก้าแกล้งพูดหยอกโฟกัส เพื่อให้เธออารมณ์ดีขึ้น
“ก็ได้ ไป“ โฟกัส รีบลุกขึ้นจากที่นั่ง และดึงแขนเก้าเดินออกไปจากร้านกาแฟอย่างเร็ว
ทั้งสองซื้อตั๋วหนัง และกำลังเดินเข้าไปในโรง สายตาเก้า บังเอิญไปเห็น ผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากโรงหนังอีกโรง “ฉิบหาย“ “อะไรว่ะ แก“ “เปล่าๆ รีบไปเหอะ“
ความคิดเห็น