ป่วนใจ ให้หลงรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2

วันนี้เป็นเช้าวันหยุดอีกวันที่แสนสดใส และเป็นเรื่องปรกติที่ลูกค้าร้านกาแฟของเคทจะน้อยลง เพราะเป็นวันหยุดของคนทำงานละแวกนี้ และเป็นอีกวันที่เคทไม่ชอบเลยเพราะทุกวันหยุดชายหนุ่มรสคาปูชิโน่ของเธอไม่ได้มาทำให้ใจเธอเต้นรัว

“เฮ้ย วันนี้ลูกค้าหายไปไหนหมดน่ะ“  ระหว่างเธอนั่งบ่นอยู่คนเดียวนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอรีบรับโทรศัพท์ทันทีเพราะนั้นอาจเป็นลูกค้าของเธอก็ได้

“สวัสดีค่ะ“   “สวัสดีครับ  ผมไมค์น่ะ“  เคทเมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มในสายเธอถึงกับหุบยิ้ม

“ค่ะ ว่าไงค่ะ“   “เอ่อ วันนี้ร้านผมหยุด ผมเลยโทรมาบอกคุณก่อน“   “เอ่อ โทษน่ะค่ะ โทรบอกฉันทำไมค่ะ“  “ก็ เดี๋ยวคุณรอผมไง“   เคทฟังถึงเช่นนั้นถึงกับถอนหายใจ ผู้ชายคนนี้หลงตัวเองชะมัด

“ลูกค้าเยอะรึเปล่าครับ“  “ไม่เยอะอ่ะค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดด้วย“  “เหงาไหมครับ“   “ก็เรื่อยๆ ค่ะ คุณมีอะไรอีกรึเปล่า ถ้าไม่มีอะไร แค่นี้น่ะค่ะ ลูกค้าเข้าร้านแล้ว  สวัสดีค่ะ“  เคทวางสายชายหนุ่มอย่างดื้อๆ โดยเค้าไม่มีโอกาสได้ตอบ และรีบไปต้อนรับลูกค้าที่เข้ามา

ขณะที่เคทกำลังวุ่นอยู่กับการชงกาแฟอยู่นั้น

“ผมช่วยไหมครับ“  เสียงชายหนุ่มที่คุ้นหูทำให้เคทหันไปมองอย่างตกใจ

“คุณ“  “ครับ สงสัยผมจะติดกาแฟร้านคุณซะแล้ว ต้องมาเห็นหน้า เฮ้ย ไม่ใช่ต้องมากินซักแก้ว ถึงจะหายคิดถึง“  ชายหนุ่มหยอดคำหวานใส่สาวน้อยตลอด

“อ๋อ เหรอค่ะ งั้นรอสักครู่น่ะค่ะ“  สาวน้อยไม่พูดอะไรให้มากความเพราะเธอกำลังเร่งรีบกับการชงกาแฟให้กับลูกค้าที่เข้ามาโต๊ะใหญ่

“ครับ ผมรอได้“  ไมค์เมื่อเห็นเคทกำลังจะยกถาดกาแฟเพื่อไปเสริฟ์ลูกค้า เค้าก็รีบจับถาดอีกด้านหนึ่ง   “มาเดี๋ยวผมช่วยเสิร์ฟ“  “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร“  “ให้ผมช่วยเถอะนา“  เมื่อเห็นเคทไม่ยอมให้ตนช่วยซะที เลยจัดการ จับมือสาวน้อยที่กำลังจับถาดอยู่นั้น เพื่อหวังให้สาวน้อยปล่อย

“คุณ  โอเคๆ ฉันยอมแล้ว ปล่อยมือฉันได้แล้วค่ะ“  “ก็แค่นั้น“  ไมค์ยกถาดกาแฟไปเสิร์ฟที่โต๊ะลูกค้าด้วยสีหน้าอมยิ้ม ที่เค้าได้มีโอกาสจับมือสาวน้อยจอมดื้อได้ถึงแม้สาวน้อยจะไม่พอใจก็ตาม

“นี้ค่ะ กาแฟเย็นของคุณ“   “ขอบคุณครับ  คุณทำไมไม่หยุดร้านบ้างละ ไม่เหนื่อยเหรอครับ ทำงานทุกวันอย่างเนี้ย“  “ไม่ค่ะ และที่สำคัญฉันจะหยุดร้านทำไม หยุดแล้วฉันก็ไม่ได้ไปไหนนี้“ 

“ก็ไปเที่ยวกับเพื่อน หรือไม่ ก็ กับแฟนคุณไง“  ชายหนุ่มตั้งใจจะถามเรื่องแฟนกับเธอ เพราะเค้าอยากรู้ว่าเธอมีแฟนรึยัง และเค้ายังมีสิทธมั้ย

“เพื่อนเหรอ พวกมันก็ไม่ได้อยู่ที่นี้หรอก ส่วนแฟน ฉันยังไม่มี“   “งั้นเหรอครับ“ ไมค์เมื่อได้ยินเช่นนั้นถึงกับอมยิ้ม  “งั้นคุณก็หาแฟนซักคนสิ  หรือคุณจะเป็นแฟนกับผมก็ได้น่ะ“  ไมค์พูดพร้อมจ้องหน้าเคทส่งสายตาหวาน  ทำให้สาวน้อยถึงกับหน้าแดงเพราะไม่เคยมีผู้ชายมาพูดจากับเธอแบบนี้นานแล้ว

เคทต้องหลบสายตาหวานคู่นั้น โดยที่ทำตัวไม่ถูก ทำให้เธอพลาดทำแก้วแตกทั้งๆ ที่เธอไม่เคยซุ่มซ่ามแบบนี้มาก่อน

“คุณ เป็นอะไรรึเปล่า“ ไมค์รีบลุกจากเก้าอี้มาที่หลังเคาน์เตอร์ “ฉันไม่เป็นไร“  “มาผมช่วย“

เคทและไมค์ช่วยกันเก็บแก้วที่แตกกระจายอยู่เต็มพื้น และระหว่างนั้นเคทเผลอมองหน้าของชายหนุ่มที่ดูท่าทางเป็นห่วงเธอมาก ทั้งๆที่เธอก็รู้จักกับเค้าแค่ไม่กี่วันแต่ดูเหมือนเค้าเป็นห่วงเธอมากอย่างกับรู้จักกันมาตั้งนาน

“ขอบคุณน่ะ ที่ช่วยฉัน“  “ไม่เป็นไรครับ“  ไมค์มองหน้าเคทด้วยความเป็นห่วง เคทเห็นชายหนุ่มยืนมองหน้าเธออยู่นิ่งๆ 

“คุณ มองหน้าฉันทำไม“   “เปล่า ผมแค่เป็นห่วงคุณ“  ไมค์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ยิ่งทำให้สาวน้อยทำตัวไม่ถูก

“โอ๊ย ฉันไม่เป็นไรหรอกคุณ   เดี้ยวฉันไปเอาไม้กวาดมากวาดพื้นก่อนนะ“ เคทรีบเดินออกไปหลังร้าน เพื่อตั้งตัวและครุ่นคิดกับการกระทำของชายหนุ่ม ที่ดูเหมือนจะจริงจัง  แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่ามันเป็นแค่มุขจีบสาวของเค้าเพียงเท่านั้น

ตกเย็นกับบรรยากาศแสนเงียบเหงาของวันหยุด มีเพียงเสียงดนตรีที่คลอเบาๆ และสาวน้อยเจ้าของร้านกาแฟ ที่มีชายหนุ่มนักดนตรีนั่งเป็นเพื่อนเธอตั้งแต่เช้า

“นี้คุณ กินกาแฟเยอะขนาดเนี้ย แล้วคืนนี้จะนอนหลับเหรอ“  “ทำไมเหรอ หรือว่าคุณจะไปนอนเป็นเพื่อนผม“  ไมค์ตอบด้วยสีหน้ายียวนกวนสาวน้อย จนเคทต้องส่ายหน้าหนีไม่พูดด้วย

“นี้คุณ ฉันจะปิดร้านแล้วน่ะ  คุณกลับไปได้แล้ว“  “อ๋อ เหรอครับ โอเคๆ งั้นผมกลับก่อนน่ะ พรุ่งนี้เจอกันน่ะครับ คนสวย“  ชายหนุ่มพูดจบก่อนเดินออกไปจากร้าน ด้วยความอิ่มอกอิ่มใจที่เค้าได้อยู่กับสาวน้อยที่เค้าหลงรัก ทั้งวัน