ป่วนใจ ให้หลงรัก

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนจบ

เสียงประตูห้องเปิดออก ปรากฏใบหน้าของเจ้าของห้องที่ดูโทรมมาก

            “ไมค์“   ใบหน้าของเจ้าของห้องคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนคือชายหนุ่มที่เคทกำลังตามหาอยู่นั้นเอง   “เคท“  ไมค์เมื่อเห็นหน้าเคทก็โผเข้าไปกอดเธอ  ไมค์ดีใจมากที่เห็นหน้าเคท ซึ่งไม่ต่างอะไรกับเคทที่รู้สึกเหมือนกัน 

            “ไมค์ นี้คุณไม่สบายเหรอ  ตัวร้อนมากเลย“   “ครับ ผมไม่สบาย เมื่อวานผมเลยไปหาคุณไม่ได้ จะโทรหาคุณ โทรศัพท์ผมก็ทำตกแตกไป“   เคทประคอมร่างของไมค์ที่ดูอ่อนแรง ไปนอนบนเตียง 

            “เคท คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี้“   “เพื่อนที่ทำงานของคุณบอก บังเอิญเค้ามาซื้อกาแฟที่ร้าน ฉันเลยถามเค้า เลยรู้ว่าคุณอยู่ที่นี้ “

            ไมค์ยื่นมือไปจับมือของเคท  “เคท  ผมคิดถึงคุณมากเลย คุณรู้มั้ย  คุณละไม่เห็นหน้าผมคุณคิดถึงผมบ้างมั้ย“   เคท อมยิ้ม “ไม่รู้สิเวลาไม่เห็นหน้าคุณฉันก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน  ไม่มีใครมาคอยกวน มันก็เหงา“  ไมค์ยิ้ม

            “เคท คุณบอกผมได้ไหมว่าคุณชอบผมบ้างมั้ย“    เคท มองหน้าไมค์ “ แล้วไอที่ฉันต้องปิดร้านมาตามหาคุณ  และเหงาทุกทีเวลาไม่เจอหน้าคุณ  และที่ฉันรู้สึกเป็นห่วงคุณมาก  อย่างเนี้ย เค้าเรียกว่าชอบได้มั้ยละ“  เคทพูดจบ เธอหลบสายตาไมค์ด้วยความเขิน  ไมค์ยิ้มและรู้สึกดีใจ ที่ในที่สุด เคทก็รู้สึกกับเค้าเหมือนที่เค้ารู้สึกกับเธอ 

            “เคท ผมขอกอดคุณหน่อยได้ไหม“   “ไม่ต้องเลย ไว้หายป่วยก่อนเลย ฉันไม่อยากติดไข้จากคุณ  คุณนอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันออกไปหาอะไรมาให้ทาน“ 

            เคทจัดเข้าของที่รกอยู่เต็มห้อง เข้าที่เข้าทาง และออกไปซื้อโจ๊กให้ไมค์ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย

            เคทกลับมาพร้อมกับข้าวมากมาย เธอไม่รู้ว่าไมค์อยากกินอะไรบ้างเธอเลยซื้อมาหลายๆ อย่าง   เคทปลุกไมค์ให้ลุกขึ้นมาทานข้าว ทานยา   ไมค์รู้สึกดีมาก ที่มีพยาบาลพิเศษอย่างเคทมาคอยดูแลเค้า   “ผมป่วยอย่างเนี้ยก็ดีน่ะ  คุณจะได้มาดูแลผม และอยู่กับผมตลอด“  “นี่คุณ ไม่ดีหรอก รีบหายเลย แล้วเดี้ยวกินข้าวเสร็จแล้วพักผ่อนน่ะ ไว้ฉันมาหาใหม่พรุ่งนี้น่ะ“  “คุณจะกลับแล้วเหรอ“  “อืม คุณก็นอนไปเถอะ  เดี้ยวตอนเช้าฉันก็มา“

            หลังจากที่ไมค์ทานข้าว ทานยาเรียบร้อย เค้าก็หลับไป เคทเตรียมตัวจะกลับบ้าน เพราะนี้มันก็ดึกมากแล้ว แต่ในใจเธอก็อดเป็นห่วงไมค์ไม่ได้ เธอกลับไปด้วยความกังวลและอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ

วันต่อมา

            แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้า ที่ดูสดใส  และเป็นอีกวันที่เคทจำเป็นจะต้องปิดร้านกาแฟของเธอ เพื่อไปดูแลคนป่วยที่นอนซมอยู่ที่ห้อง

            เคทมาถึงห้องของไมค์ ในมือเต็มไปด้วยอาหารสำหรับคนป่วยคนนี้โดยเฉพาะ 

            เธอเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตู เธอไม่อยากให้เค้าลุกขึ้นมาเปิด เธอตั้งข้าวของในมือบนโต๊ะ และค่อยๆ เดินไปที่เตียงนอน

            “อ้าว หายไปไหนของเค้าเนี้ย“  เคทไม่เห็นเค้าคนนั้น เตียงนอนว่างเปล่าผ้าห่มกระจัดกระจาย

            “มาแล้วเหรอครับ“   ไมค์เข้ามาโอบเอวเธอด้านหลัง ทำให้เคทตกใจสะดุ้ง  “นี้คุณ ปล่อยนะ“   “ก็ไหนคุณบอกผมว่า ถ้าผมหายแล้วจะให้กอดไงละ“  “แล้วนี้คุณหายแล้วเหรอ“  “อืม ไม่หายขาด แต่ดีขึ้นมากแล้วครับ  เพราะได้ยาดีไง“  เคท อมยิ้ม  

            “คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว“ ไมค์ปล่อยมือจากเอวบางของเคท  เคทหันไปมองหน้าไมค์  ไมค์ยิ้มด้วยสีหน้าที่สดชื่น  เคท ยิ้ม และหลบสายตาไมค์ ทำตัวไม่ถูก

            “เคท ผมรักคุณน่ะ“     เคทก้มหน้าก้มตาหลบหน้าไมค์  เธอเขินจนหน้าแดง ไมค์จับใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นมามองเค้า 

            ไมค์มองหน้าเคทนิ่งเฉย และกำลังจะเข้าไปจูบเธอ  เคทตกใจและตื่นเต้นมาก ไมค์บรรจงจูบลงบนริมฝีปากอันเรียวเล็กสีชมพูอ่อน

            ไมค์จูบเคทอยู่นานก่อนจะถอนจูบและมองหน้าเคท  เคทหน้าแดง เขินพยายามหลบสายตาของไมค์   ไมค์ค่อยๆ เข้าไปสัมผัสแก้มของเธอเบาๆ

            ทั้งสองกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก และ ความต้องการ ซึ่งไมค์ก็ทำต่อไปตามอารมณ์และความรู้สึกของเค้า เพราะเคทก็ไม่ได้มีทีท่าจะปฏิเสธในสิ่งที่เค้าทำแต่อย่างใด

            ทั้งสองค่อยๆ  เอนกายลงบนเตียงนอน  ไมค์ค่อยๆ ถนอมเคท อย่างเบามือ  เคทสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น และความรักที่ไมค์มีให้เธอ และมันก็ทำให้เธอมั่นใจว่าเธอก็รักเค้าเช่นกัน

2 วันต่อมา

            หลังจากวันนั้น ไมค์ก็มาช่วยเคทที่ร้านทุกวัน ดูทั้งสองจะมีความสุขมาก  หวานกันตลอดจนลูกค้าในร้านต้องอิจฉา 

            “เคท วันนี้คุณไปนั่งฟังเพลงที่ร้านสิ“   “ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า“  “เปล่าอยากให้คุณไปดูผมร้องเพลง“   “งั้นเหรอ เอาสิ ไว้ปิดร้านแล้วเดี้ยวไปน่ะ  แต่ตอนนี้คุณไปทำงานได้แล้ว สายแล้ว“   “ครับ ครับ  ไว้เจอกันน่ะ“  

            เคทจัดแจงปิดร้าน และเดินไปที่ร้าน เธอเข้าไปในร้าน และกำลังหาที่นั่ง   ไมค์กำลังร้องเพลงอยู่บนเวที เคทโบกมือให้ไมค์ เพื่อให้รู้ว่าเธอนั่งอยู่ตรงนี้

            “ขอบคุณครับสำหรับเสียงปรบมือ   และเพลงที่ผมจะร้องต่อไปนี้  ผมขอมอบให้กับผู้หญิงคนพิเศษของผม คนนี้ครับ  เคท“  

            ทุกสายตาหันมามองเคท  เคททำตัวไม่ถูก ได้แต่ยิ้ม และเขินมาก เธอไม่รู้และไม่คิดว่าไมค์จะทำแบบนี้

            “มันเป็นเพียงอารมณ์ที่คนทั่วๆ ไป อาจไม่เคยได้สัมผัส  แต่คนอย่างฉันโดนจัดไปเต็มๆ

มันคือความกังวลเวลาไม่มีใคร  เป็นปัญหาของหัวใจ  ความรักอยู่ไหนไม่เคยเห็น

จนวันหนึ่งบังเอิญมาเจอได้พบเธอ ก็ใจชื้น

เธอคือดาวประกายที่เจอในค่ำคืน ที่เงียบเหงา

เธอมีคำบางคำที่ทำให้ภาพเก่า  ที่คอยหลอนหัวใจ สลายหายไป

เธอคือหัวใจ เธอคือทุกคำตอบ  เธอคือคนสุดท้ายที่ใจฉันต้องการ  เธอคือทุกสิ่ง และเธอคือทุกๆ อย่าง  และที่สุดวันนี้ ฉันเจอเธอแล้ว“

ไมค์ร้องเพลงพร้อมส่งสายตาที่ดูจริงจังให้เคท เคทรู้สึกได้ถึงความจริงใจ และความรัก ที่ไมค์มอบให้ผ่านบทเพลง

ไมค์ลงจากเวทีและเข้าไปหาเคทที่นั่งเขินอยู่  ทุกสายตามองทั้งสอง

ไมค์คุกเข่าลง  “เคท  แต่งงานกับผมนะ“  ไมค์พูดจบ ทุกคนก็ปรบมือและส่งเสียงเชียร์ให้เคทตอบตกลง

เคททำตัวไม่ถูก ตอนนี้เธอเขินมาก ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม น้ำตาเริ่มคลอ  

“แต่งงานกับผมน่ะเคท“   เคทยิ้มก่อนจะพยักหน้า  ไมค์ดีใจ มาก ทุกคนปรบมือแสดงความยินดีกับทั้งคู่  ไมค์โผเข้าไปกอดเคท  “ขอบคุณน่ะครับ ขอบคุณ“  ไมค์ยืนกอดเคทอยู่นาน เพราะเค้ารู้สึกดีใจที่เคทตอบตกลง

1 เดือนต่อมา

            งานแต่งงานของเคท และไมค์ก็มาถึง   งานแต่งจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายในร้านกาแฟของเคท  บรรยากาศตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีแดง สีโปรดของเคท   มีเสียงเพลงจากวงดนตรีอะคูสติกซึ่งเป็นแนวเพลงที่ทั้งสองชอบ 

            พิธีเริ่มขึ้นด้วยความเรียบง่าย   ไมค์สวมแหวนให้กับเคท  ก่อนที่เคทจะสวมแหวนให้กับไมค์เช่นกัน ทั้งสองได้ให้คำสัญญาว่าจะ รักกัน  และจะคอยดูแลกันและกัน ตลอดไป

            ทั้งสองต่างมองหน้ากันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม ก่อนจะกอดกัน ท่ามกลางเสียงปรบมือของแขกที่มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองคน 

            ความรักของเคทและไมค์ ผ่านเรื่องราวมากมาย ทั้งดีและไม่ดี  แต่ไมค์ก็ทำให้เห็นว่า การที่เค้าเข้ามารู้จักกับเคท ดูเหมือนเค้าจะเข้ามาป่วนหัวใจของเคท ทำให้ใจของเคทสาวน้อยคนนี้หลงรักเค้าโดยไม่รู้ตัว

.....................จบแล้วจ้า..................

ติดตามเรื่องต่อไปได้ ในเรื่อง  มันคงเป็นความรัก