มันคงเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6

หลังจากโฟกัสแกะของขวัญทุกชิ้นเสร็จ ทุกคน ก็สนุกกันต่อ

            “กัส เดี้ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ“ 

            “ค่ะๆ“ 

            ในระหว่างที่โก้ ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์ของโก้ ที่เค้าตั้งไว้บนโต๊ะดังขึ้น  โฟกัส เห็น เลยหยิบขึ้นมาดู  เห็นเป็นชื่อผู้หญิงโชว์ที่หน้าจอ  โฟกัส ลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินไปหน้าบ้าน เธอตัดสินใจรับสายทันที

            เก้าที่กำลังนั่งเล่นกีต้าร์อยู่ ก็หันไปมองโฟกัส ที่ยืนอยู่หน้าบ้านเหมือนจะคุยโทรศัพท์กับใครซักคนด้วยสีหน้าเครียดๆ

            “อ้าว นุ่น  กัส ละ“ โก้ที่เพิ่งเดินออกมาจากในบ้าน มองหาโฟกัส ที่หายไปจากโต๊ะ

            “อ๋อ  อยู่หน้าบ้านอะค่ะ“

            โก้รีบเดินไปหาโฟกัส ที่หน้าบ้าน 

            “กัส มายืนทำอะไรตรงนี้“  โก้จับแขนโฟกัส เพราะดูเธอแปลกๆ

            โฟกัส ยื่นโทรศัพท์ให้โก้ ก่อนจะถามถึงเรื่องผู้หญิงที่โทรมา

            “ยังไงพี่โก้  เค้าบอกว่าคบกับพี่ได้ อาทิตย์นึงแล้ว อะไรอะพี่“  โฟกัส พยายามคาดเค้นโก้ให้พูด

            “ไม่มีอะไร พี่แค่คบขำๆ  ไม่ได้คิดอะไรมาก“  โก้พยายามอธิบายให้โฟกัส ฟังแต่ดูเหมือนมันจะฟังไม่ขึ้น

            ด้านเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะได้ยินเสียงโฟกัส ต่างก็หันไปดู สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น 

            โฟกัส เดินเข้ามาที่โต๊ะด้วยคราบน้ำตาเต็มหน้า

            “เห้ย กัส มีอะไรว่ะ“  นุ่นตกใจเมื่อเห็นโฟกัส ร้องไห้ 

            “แล้วพี่โก้เค้าไปไหนเนี้ย“ นุ่นหันไปมองที่หน้าบ้าน

            “ฉันไล่ไอพี่โก้ กลับไปละ“ 

            “ทำไมว่ะ  มีเรื่องอะไรว่ะ“  นุ่นสงสัยเลยถามโฟกัสให้รู้เรื่อง

            “ช่างมันเหอะ“  โฟกัส ไม่อยากพูดถึงมัน เธอคว้ากระป๋องเบียร์ที่อยู่ใกล้ๆ  ขึ้นมาดื่ม

            “เห้ยๆ กัส นั้นเบียร์นะนั้นนะ“  เก้าห้ามโฟกัสเมื่อเห็นเธอกินเบียร์เหมือนกินน้ำแบบนั้น

            “ใช่เบียร์ วันนี้ ไม่เมาไม่เลิก “

            “เออ มา เมาก็เมา“  นุ่น หยิบกระป๋องเบียร์ ขึ้นมาและดื่ม เป็นเพื่อนโฟกัส

             ธี กับ เต้ ก็เอาด้วย  แถมยังลงทุนเดินไปซื้อเบียร์หน้าปากซอยมาเพิ่มอีก ส่วน เก้า ค่อยๆ ดื่ม เพราะไม่อยากเมามาก เค้าเป็นห่วงโฟกัส มากกว่า

            เวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืน   ทุกคนเมาจนสลบและเข้าไปนอนในบ้าน เหลือเพียงโฟกัส ที่ยังไม่เลิกดื่ม โดยมีเก้านั่งใกล้ๆ ดื่มเป็นเพื่อนเธอ

            “เก้า แกรู้มั้ย ไอพี่โก้ แหม่งมีคนอื่น กี่ครั้งแล้วที่ ฉันจับได้แล้วต้องมานั่งเสียใจอย่างเนี้ย“  โฟกัส ระบายความในใจ ด้วยอาการของคนเมา และร้องไห้ออกมา

            เก้าเห็นเช่นนั้นเค้าไม่รู้จะปลอบยังไง 

          “เห้ย กัส อย่าคิดมากเลยว่ะ“ 

            โฟกัสก้มหน้าก้มตา ร้องไห้ ก่อนจะนิ่งเงียบไป  เก้าสงสัยว่าทำไมเธอนิ่งไปเลยเขย่าแขนเธอดู

            “เห้ย กัส เป็นไรเปล่า“ 

            เก้าพูดไม่ทันขาดคำ โฟกัส ล้มตัวลงมาหาเก้า เธอเมาจนหลับไปไม่รู้ตัว 

            เก้าพยุงตัวโฟกัส และประคองเธอเข้าไปนอนที่โซฟาในบ้าน  ที่มี นุ่น ธี และเต้ นอนอยู่ที่พื้น อย่างหมดสภาพ

            เก้า มองหน้าโฟกัส และอมยิ้มก่อนจะค่อยๆ เอามือไปลูบหัวเธอเบาๆ  เค้ามองหน้าเธอไม่ยอมวางสายตา  ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนพื้นใกล้กับโซฟาที่โฟกัส นอนอยู่

เช้าวันต่อมา

            แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ที่พี่สาวของโฟกัส เปิดออก 

            โฟกัส เริ่มรู้สึก เธอเปิดตาอย่างช้าๆ และพยายามลุกขึ้น  และเมื่อเธอเอาเท้าลงมาจากโซฟา เธอตกใจมาก

            “เห้ย  เก้า“  เท้าเธอเหยียบท้องเก้า ที่นอนอยู่เข้าเต็มๆ โดยไม่รู้ตัว

            “โอ้ย“  เก้ารู้สึกตัวทันที เพราะความจุก

            “เห้ย แกมานอนอะไรตรงนี้เนี้ย  โทษทีๆ  5555“ โฟกัส ขำใหญ่ที่เห็นเก้านอนจุกอยู่บนพื้น

            “อ้าว เด็กๆ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาได้แล้วจ้า   จะได้มากินข้าวกัน“  ฟ้าพี่สาวโฟกัส ปลุกทุกคนให้ตื่น เพราะเธอได้เตรียมอาหารเช้าไว้เสร็จแล้ว

            เก้าที่หายจากอาการจุก ก็รีบลุกขึ้นปลุก ธี และ เต้ ไปล้างหน้าแปรงฟัน ส่วน โฟกัส ก็ปลุก นุ่น ให้ไปอาบน้ำบนห้องของเธอ

            โฟกัส และ นุ่น ลงมาจากด้านบน หลังจากที่ทั้งสองอาบน้ำอาบท่าเสร็จแล้ว  

            “อ้าว เก้า  ไอธี ไอเต้ ไปไหนละ“  นุ่นถามพร้อมกวาดสายตาหาทั้งสองคนอยู่

            “อ๋อ พวกมันขอตัวกลับก่อน เห็นว่ามีธุระด่วน“ 

            “อ่ะ กัส ชวน นุ่น เก้า มากินข้าวได้แล้วจ๊ะ“  พี่สาวโฟกัส ชวนทั้งสองให้มากินข้าวในครัว เพราะรู้ว่าคงหิวกันมากแล้ว  “เต็มที่เลยน่ะ“

            “เออ กัส เมื่อคืนแกเข้ามานอนกี่โมงละ“   นุ่น ถามโฟกัส เพราะเธอเข้ามานอนก่อน

            “ไม่รู้ว่ะ  ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย รู้แค่ว่าตอนนั้นฉันนั่งคุยอยู่กับ ไอเก้า  เออ ฉันเขามานอนยังไงว่ะเก้า“ 

            “เมื่อคืนแกคุยอยู่ดีๆ  พักนึงแกก็ก้มหน้าและหลับไปไม่รู้เรื่อง  เราเลยพาเข้ามานอนบนโซฟา“  เก้าพูดไปอมยิ้มไป

            “ขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย“  โฟกัส พูดกับตัวเอง เพราะเธอไม่เคยเมาอะไรขนาดนั้นมาก่อน

            “ไม่ได้เลยน่ะ กัส เนี้ยดีนะที่ เก้าเค้าพาเข้ามานอน  แกห้ามไปเมาหนักอย่างนี้ที่อื่นเลยนะรู้มั้ย ไม่รู้ตัวแบบเนี้ย“   ฟ้า เตือน โฟกัส น้องสาวของเธอ ด้วยความเป็นห่วง

            “จ้า คุณพี่สาว“  โฟกัส ยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น 

            --------------------- จบตอน 6 ----------------------