ป่วนใจ ให้หลงรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

เช้าแสนสดใส ที่ผู้คนเริ่มออกทำงานตั้งแต่เช้า และนี้ก็เป็นเช้าอีกวันที่ร้านกาแฟ คอฟฟี่เลิฟ ลูกค้าเยอะตั้งแต่เช้า ตั้งแต่เปิดมาได้ 5 วัน ทำให้ เคท หญิงสาวเจ้าของร้านยิ้มแก้มปริ ลูกค้าที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็เป็นลูกค้าเดิมๆ ที่คุ้นตา 

            “คาปูชิโน่ ร้อนแก้วนึงครับ”  เสียงชายหนุ่มที่เคทคุ้นหูและยิ้มทุกครั้งเมื่อเค้ามาสั่งกาแฟทุกเช้า ทำให้ใจของเคทตื่นตัวอย่างกับกินกาแฟไปสิบแก้ว เพราะเค้าทั้งหล่อดูอบอุ่น แต่เป็นที่น่าเสียดายเพราะเธอไม่รู้จักชื่อเค้า ทั้งๆ ที่เค้ามานั่งดื่มกาแฟที่ร้านทุกวัน

            “ได้ค่ะ  รอสักครู่น่ะค่ะ”  เคทแอบมองชายหนุ่มอยู่ทุกวัน โดยที่เค้าไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบชอบอยู่ไม่ไกล เคทหวังไว้ว่าสักวันเธอจะทำความรู้จักกับเค้าให้ได้

            แสงอาทิตย์เริ่มอ่อนลงในตอนบ่ายแก่ๆ ลูกค้าในร้านกาแฟก็น้อยลง มีเพียงสาวน้อยที่นั่งเหงาอยู่ที่เคาน์เตอร์ และมีเสียงเพลงเบา ๆ ที่เธอเปิดไว้เป็นเพื่อน

            กรุ้งกริ้ง  เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่ที่ประตู เป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้าร้าน 

            “สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ“  เคทลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็วเพื่อต้อนรับลูกค้า

            “ครับ“ ชายหนุ่มเมื่อเห็นเคทสาวน้อยน่าตาน่ารัก ทำให้เค้าตะลึงอยู่พักนึง เค้าไม่เคยเจอผู้หญิงที่ทำให้เค้ารู้สึกหวั่นไหวแบบนี้ตั้งแต่แรกพบ เพราะที่ผ่านมาเค้าพบแต่ผู้หญิงกลางคืนแต่งตัวโป้ๆ เท่านั้นที่เค้าเจอที่ทำงานอยู่ทุกวัน

            “ครับ เอ่อ ผมขอกาแฟเย็นแก้วนึงครับ เอาหวานๆ เหมือนหน้าคุณน่ะ“  ชายหนุ่มสั่งกาแฟพร้อมหยอดคำหวาน และส่งสายตาให้เคทที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ

            “ได้ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ“  เคทชงกาแฟและนึกขำที่เจอผู้ชายแบบนี้อีกแล้ว เพราะเค้าไม่ใช่รายแรกที่เข้ามาในท่าทางแบบนี้

            “ได้แล้วค่ะ“    “ขอบคุณครับ“  ชายหนุ่มจิบกาแฟพลางมองสาวน้อยพลาง ทำให้
เคทอดใจไม่ไหวเลยเอ่ยถามชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอ

            “มีอะไรรึเปล่าค่ะ“   “อ๋อ เปล่าครับ เอ่อ  ว่าแต่คุณเปิดร้านนานแล้วเหรอครับ ผมไม่เคยสังเกตเลย ผมทำงานอยู่ฝั่งตรงข้ามนี้เอง“   “ใช่ค่ะ เปิดได้ ห้า หก วันแล้ว“ เคทตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเพราะเธอคิดว่าเค้าอาจเป็นลูกค้าประจำของร้านเธอ ถึงแม้จะชอบทำเจ้าชู้ใส่เธอก็ตาม

            “อืม กาแฟคุณอร่อยจัง สงสัยผมต้องมาดื่มกาแฟที่นี้ทุกวันซะแล้ว ผม ไมค์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ“  ชายหนุ่มไม่รีรอที่จะทำความรู้จักกับเธอเพราะยังไงเค้าต้องเจอเธอทุกวันเป็นแน่ ไม่ใช่เพราะรสชาติกาแฟที่อร่อย แต่ เป็นเพราะใบหน้าของเจ้าของร้านที่ชวนมองซะขนาดนี้

            “อ๋อ ค่ะ ฉันเคทค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ แล้วคุณทำงานอะไรเหรอค่ะ“ 

            “ผมเป็นนักดนตรี วันไหนไปฟังผมเล่นที่ร้านสิ หรือจะให้ผมเล่นให้คุณฟังที่นี้ก็ได้น่ะ ผมยินดี“  เคทยิ้มและขำออกมาเบาๆ ไม่ให้เสียมารยาท

            “ผมต้องไปทำงานแล้ว นี้ครับค่ากาแฟ“   “อ๋อ ค่ะ นี้ค่ะเงินทอน“ ไมเคิลยื่นมือรับเงินทอนจากมือเคท แต่เค้าไม่วายแสดงนิสัยเจ้าชู้ แอบจับมือเคท เคทพยายามแกะมือออกจากมือเค้า

“นี้ คุณ“   “แล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะครับ“  ไมค์พูดจบแล้วปล่อยมือเคท ก่อนเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม ทิ้งให้เคทต้องรู้สึกเจ็บใจที่ปล่อยให้ชายหนุ่มที่ไหนไม่รู้มาฉวยโอกาสกับเธอ โดยที่เธอไม่ได้เต็มใจเลย

........................................

เช้าวันใหม่ ที่วนเวียนอยู่เหมือนเดิมทุกวัน  และเวลาที่ทำให้ใจสาวน้อยอย่างเคทต้องตื่นตัวก็มาอีกครั้ง 

ชายหนุ่มคนนั้นที่เคทรออยู่เดินเข้ามาในร้าน และสั่งคาปูชิโน่แบบเดิมที่เค้าเคยสั่งอยู่ทุกวัน เคทไม่รีรอที่จะชงคาปูชิโน่ด้วยความใส่ใจเป็นพิเศษ สำหรับคาปูชิโน่แก้วพิเศษแก้วนี้

“ได้แล้วค่ะ“  “ขอบคุณครับ“  ชายหนุ่มจิบคาปูชิโน่จิบแรก เคทก็รวบรวมความกล้าที่พูดกับชายหนุ่มสักครั้ง

“รสชาติเป็นไงบ้างค่ะ“   “ครับ อ๋อ อร่อยดีครับ“  “เอ่อ ฉันเห็นคุณมาดื่มทุกวัน คุณทำงานอยู่แถวนี้เหรอ“   “ครับ  ใช่ครับ“  เคทเมื่อเห็นรอยยิ้มแรกของชายหนุ่มที่เธอแอบชอบก็ถึงกับยิ้มไม่หยุด

“ผมไปก่อนน่ะครับ“  “อ๋อ ค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ“ ชายหนุ่มเดินออกไปจากร้านทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มแสนหวานบนใบหน้าที่หล่อสมาร์ทไว้ให้เคทแอบเก็บไปฝันเท่านั้น

“ทำไมถึงหล่อ ดูดี ขนาดนี้น่ะ“  เคทเพ้อถึงรอยยิ้มของชายหนุ่มคนนั้นทั้งวัน ทำให้เธออารมณ์ดี แบบหยุดไม่อยู่ เธอรู้สึกดีใจที่ได้คุยกับเค้าแม้ไม่กี่คำก็ตาม แต่เธอก็ไม่หยุดแค่นี้ เธอตั้งใจจะต้องทำความรู้จักกับชายหนุ่มให้ได้

ตกเย็นลูกค้าเริ่มน้อยลงพร้อมกับบรรยากาศที่เงียบเหงา “สวัสดีครับเจ้าของร้านคนสวย“ ชายหนุ่มนักดนตรีเข้ามาในร้านพร้อมสีหน้าเบิกบานเป็นพิเศษ “ขอกาแฟเย็นหวานๆแก้วนึงครับ“ เคทมองหน้าด้วยสีหน้าฝืนยิ้มก่อนจะหันกลับไปชงกาแฟ

“กาแฟได้แล้วค่ะ“  “ขอบคุณครับ  อืม อร่อยเหมือนเดิมเลย วันนี้ลูกค้าเยอะมั้ยครับ“  “ก็เรื่อยๆ ค่ะ“  เคทตอบไปเพียงประโยคสั้นๆ พร้อมก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดของที่อยู่บนเคาน์เตอร์ 

 “นี้ คุณ คุณ“   “ค่ะ“  เคทเงยหน้าขึ้นมามองหน้าไมค์  “ว่าไงค่ะ“   “คุณ มีนามบัตรร้านเปล่า เผื่อวันไหนผมได้โทรสั่งกาแฟบ้าง มีมั้ยๆ“  ไมค์คิดแผนขอเบอร์สาวน้อยทางอ้อม ด้วยสีหน้ามีพิรุต เพราะเค้าไม่ได้จะโทรมาสั่งกาแฟแน่นอน  โดยเคทก็รู้ทันมุขจีบสาวของเค้า ก่อนจะตอบไปด้วยสีหน้าอมยิ้ม

“คุณจะโทรสั่งทำไม ร้านคุณก็อยู่ตรงข้ามนี้เอง  ไม่ต้องเอาหรอก“   ไมค์รู้สึกว่าสาวน้อยปฏิเสธเพราะรู้ทันแผนการณ์ของเค้า  “โห่  คุณ เผื่อวันไหนผมไม่ได้เข้ามาสั่งในร้านคุณ ผมจะได้ให้คุณเอาไปให้ที่ร้านผมไง นานะ“  สาวน้อยทำหน้ามันไส้ชายหนุ่มที่ตื้อไม่เลิก ก่อนจะหยิบนามบัตรให้เค้าไปอย่างไม่เต็มใจซักเท่าไหร่ 

“ขอบคุณครับ“  ชายหนุ่มรีบใส่กระเป๋าก่อนที่สาวน้อยจะเปลี่ยนใจ  “อืม สายแล้วผมไปทำงานก่อนน่ะ ไว้เจอกันครับ“ ชายหนุ่มควักเงินค่ากาแฟตั้งไว้บนโต๊ะแล้วรีบเดินออกไป “คุณ คุณ เงินทอน  จะรีบไปไหนของเค้าเนี้ย  มาไวไปไวจริงๆ“  เคทส่ายหน้ากับพฤติกรรมของไมค์ ทั้งเจ้าชู้ กะหล่อน ไม่มีใครเทียบได้เลย เธอดูท่าทางเค้าแล้วเหมือนจะจีบผู้หญิงไปทั่ว และไม่แปลกที่เธอไม่รู้สึกอะไรเมื่อเค้ามาขายขนมจีบเธอ เพราะเธอเจอผู้ชายแบบนี้มาเยอะแล้ว และที่สำคัญเธอก็มีชายหนุ่มรสคาปูชิโน่ของเธออยู่แล้ว