มันคงเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10

หลายวันต่อมา 

            “ฮัลโหล นุ่น  วันนี้แกว่างมั้ย“

            “ว่าง ทำไม มีอะไรรึเปล่า“

            “แกช่วยไปเลือกของขวัญเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ“  โฟกัส พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

            “ของขวัญ ให้ใครว่ะ“  

            “ให้พี่โก้  วันนี้วันเกิดพี่โก้  น่ะนุ่น ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ“ 

            “โอเคๆ ที่ไหนว่ามา“   

            โฟกัส รีบวางสายจาก นุ่น และรีบแต่งตัว ออกจากบ้านเพื่อไปเจอนุ่น ตามที่นัดกันไว้

            เมื่อโฟกัส ไปถึง ก็เห็นนุ่น นั่งรอเธออยู่แล้ว โฟกัส จึงพา นุ่น รีบเดินเลือกของ จนเจอของที่ถูกใจ

            “เห้ย นุ่น แกว่าพี่โก้เค้าจะชอบมั้ยวะ“   โฟกัส ถือกล่องของขวัญและมีสีหน้าที่ไม่ค่อยมั่นใจว่าโก้ จะชอบของที่เธอเลือกให้รึเปล่า

            “ชอบสิแก  ฉันว่าเหมาะกับพี่โก้ ดีนะ“  

            “เออๆ  เหมาะก็เหมาะ“    โฟกัส ยิ้ม ก่อนจะดูเวลาในโทรศัพท์

            “เห้ย นุ่น ถึงเวลาแล้วฉันต้องรีบแล้วละ  ขอบใจแก มากน่ะ ไว้เจอกัน ๆ“

“เออๆ  โชคดีน่ะ“

โฟกัส รีบวิ่ง ไปขึ้นรถแท็กซี่ทันที  และกำลังจะไปที่ ห้องของ โก้  กะจะเซอร์ไพรส์ โดยไม่ให้โก้ รู้ตัว

โฟกัส ลงจากรถแท็กซี่และรีบขึ้นลิฟต์ ทันที

            เธอเดินออกจากลิฟต์ ในมือถือกล่องของขวัญ สีหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม   เมื่อเธอเดินมาถึงหน้าห้องของโก้ เธอเคาะประตู  เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก

            “เซอร์ไพรส์  สุขสันวันเกิดน่ะค่ะพี่โก้“    โฟกัส ยิ้มและยื่นกล่องของขวัญให้โก้ทันที

            “กัส“    โก้ ตกใจมากเมื่อเห็นโฟกัส  

            “เห้ย พี่โก้ กำลังอาบน้ำอยู่เหรอ กัส ขอโทษนะ งั้นไปอาบน้ำให้เสร็จเหอะ“  โฟกัส อมยิ้ม เพราะ โก้ ออกมามีแต่ผ้าขนหนูที่ปิดบังร่างกายของเค้าอยู่เท่านั้น  

            โฟกัส รีบเดินเข้ามาในห้อง

            “เดี้ยวก่อน กัส“   โก้ดึงมือโฟกัส ไว้ไม่ให้เธอเข้าไปด้านใน

            “พี่โก้ มีอะไรรึเปล่าค่ะ“    เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาจากห้องนอน

            โฟกัส หันไปมองหน้า โก้ ด้วยสีหน้าตกใจ  เธอรีบเดินเข้าไปในห้องนอนเพราะอยากเห็นเจ้าของเสียงนั้น 

            เมื่อเธอเข้าไป เธอตกใจมาก เพราะภาพที่เธอเห็น คือ ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ตกใจ และมีเพียงผ้าห่มที่ปิดกายเปลือยเปล่าของเธอไว้เท่านั้น

            แค่นี้ โฟกัส ก็สามารถเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด  เธอน้ำตาคลอ และหันไปตบหน้า โก้ ที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ  อย่างแรง

            “กัส ฟังพี่อธิบายก่อนนะ“ 

            “ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว หยุดซะที  กัส ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว  พอกันที“

            โฟกัส เดินออกมา ไม่ฟังคำแก้ตัวจากโก้ เลยสักคำ ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด 

            เธอเดินมาเรื่อยๆ ตามทางริมฟุตบาท ที่มีแสงไฟสลัวๆ จนมาหยุดนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์

            โฟกัส หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา นุ่น  เพราะเธอต้องการเพื่อนสักคนมาอยู่กับเธอ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว

            นุ่น เมื่อ รู้เรื่องจากโฟกัส เธออยากจะไปหาโฟกัส มาก  แต่ตอนนี้เธอกำลังเดินทางไปต่างจังหวัดกับครอบครัว  ซึ่งออกมาไกลมากแล้ว  นุ่น กระวนกระวายใจ ทำอะไรไม่ถูก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเหมือนจะคิดอะไรออก

            นุ่น รีบกดโทรศัพท์หา เก้าทันที    เมื่อเก้า รู้เรื่องแล้ว  นุ่นจึงบอกให้เก้ารีบไปหาโฟกัส เพราะตอนนี้เธอไปไม่ได้จริงๆ  เก้ารีบวางโทรศัพท์จากนุ่น  และหันไปมองหน้า ฝน เพราะเค้ากำลังจะไปส่งฝนกลับบ้านพอดี

            “ฝน วันนี้ฝนกลับบ้านเองนะ พี่ต้องรีบไปหาพี่กัส เค้ากำลังมีปัญหา  ตกลงตามนี้นะฝน“ 

            “ดะ... เดี้ยว พี่เก้า  ทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วยเนี้ย“     ฝนไม่ทันจะพูดอะไร   เก้าก็รีบวิ่งไปก่อน  ฝนรู้สึกว่าเก้า ดูเป็นห่วงโฟกัส มาก แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เก้าคงเป็นห่วงโฟกัส ในฐานะเพื่อนที่สนิทกันแค่นั้น

            เก้า รีบนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เพราะต้องการไปหาโฟกัส ให้เร็วที่สุด

   

            เมื่อไปถึง เก้ารีบลงจากรถ และเดินมาหาโฟกัส ที่นั่งร้องไห้อยู่ และเมื่อโฟกัส เห็นเก้า เธอ รีบเข้าไปกอดเก้าทันที ด้วยความเสียใจ และต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆ เธอ

            “ไม่เป็นไรนะ กัส“     เก้า เอามือลูบหัว โฟกัส เบาๆ  เค้ารู้สึกได้ว่า ครั้งนี้ โฟกัส ดูเสียใจมากกว่าครั้งอื่น

            โฟกัส ค่อยๆ คลายกอดจากเก้า

            “ว่าแต่ แกมาได้ไงเนี้ย“    โฟกัส ถาม เก้า ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ  เพราะเธอสงสัย

            “ช่างมันเหอะ ว่าแต่ มีเรื่องอะไร ทำไม ถึงมานั่งร้องไห้ตรงนี้ละ“ 

            โฟกัส เล่าเรื่องทุกอย่างให้ เก้า ฟังทั้งน้ำตา  เก้าทำอะไรไม่ถูก เค้าเอามือไปเตะที่ไหล่ของโฟกัส และคอยปลอบเธออยู่ข้างๆ

            “ตอนนี้ดึกแล้ว กัส กลับบ้านก่อนดีกว่านะ  ไป“

            เก้าไปส่งโฟกัส ถึงบ้าน  ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย เค้าเลยอยู่เป็นเพื่อนเธอทั้งคืน จนโฟกัส หลับไป เก้านั่งมองโฟกัส ที่นอนหลับอยู่บนโซฟา โดยไม่รู้ตัวเลยว่า เก้าแอบมองเธออยู่ตลอด

--------------------- จบตอน 10 ----------------------