รักเล็กๆของเด็กม.ปลาย

ลำดับตอนที่ #4 : ตามล่าหาความจริง

และในที่สุดเมื่อคำตอบที่ไข่หวานได้จากต้นนั้นยังไม่กระจ่างพอ  ก็ทำให้ไข่หวานเริ่มกังวลอีก  สาเหตุหนึ่งอาจจะมาจากนิสันส่วนตัวที่ไม่ชอบมีอะไรค้างคาใจและอีกสาเหตุหนึ่งคือไม่อยากได้ชื่อว่าชอบคนที่เป็นเกย์เพราะผู้ชายกว่าครึ่งทีไข่หวานแอบปิ๊งอยู่นั้นเป็นพวกกองกำลังไม่ทราบฝ่าย  ทำให้บทเรียนที่ไข่หวานได้รับเริ่มเข็ดขยาดกับพวกประเภทนี้จริงๆ

“เฮ้ย....ทำไมคนที่เป็นเกย์มันดูยากยังงี้”ไข่หวานไมรู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้จึงได้แต่มานั่งคิดหนักอยู่ที่ประจำของตน

“ไอหวาน  ถ้าแกดูออกว่าใครแมนใครไม่แมนแกคงไม่ต้องมานั่งช้ำอยู่ประจำหรอก” แคทปลอบเพื่อน

“มันเป็นความผิดของแกนะ ที่ไม่ชำนาญเรื่องนี้” บิวบอกเพราะจะว่าไปไข่หวานก็ผิดอยู่ดีที่ดูไม่ออก

“พวกแกนี้ช่วยชั้นได้มากเลยนะ  ขอคิดดูก่อนว่าจะทำไงดี  วันนี้กลับบ้านก่อนแล้วกันนะ ไปหละ

 พรุ่งนี้เจอกัน ”ไข่หวานไม่รู้ว่าจะต้องทำไงแล้วจึงได้แต่ขอตัวกลับบ้านเพื่อมาปรึกษากะหมิวหรือไม่ก็ลูกน้ำเพื่อนกันตั้งแต่ ม.ต้นซึ่งตอนนี้ได้อยู่กันคนละโรงเรียน แต่ความผูกพันของทั้งสามยังแน่นแฝ้นกันอยู่เหมือนเดิมไม่ว่าห่างกันแค่ไหนแต่ความรู้สึกของความเป็นเพื่อนไม่เคยอยู่ห่างกันเลย

“ฮัลโหล ขอสายหมิวค่ะ”ไข่หวานโทรศัพท์หาหมิวทันที่เมื่อกับมาถึงบ้าน

“อืมพูดอยู่หวะ มีไรหวะ”ทางปลายสายนั้นหมิวเป็นคนรับสายเอง

“มีเรื่องนิดหน่อยหวะ”

“มีไรว่ามาดิ”

“แกจำต้องที่เราเล่าให้ฟังได้ไหม”

“อืมจำได้ ทำไมมันหักอกแกแล้วรึ”

“ไม่ใช่ยิ่งกว่านั้นอีก มีข่าวลืมว่ามันเป็นเกย์อะ”ไข่หวานเล่าถึงสาเหตุที่ต้องโทร.หาหมิวให้ฟังพร้อมกับขอคำชี้แนะจากหมิวด้วย

“อืมแกก็ตัดใจซะ  เท่าที่ดูในรูปไม่เห็นหล่อตรงไหนเลย บอกว่าไม่เอาก็ไม่เชื่อ” หมิวบอกเพื่อให้เพื่อนของตนนัน้ตัดใจจากวรรณสิทธิ์ซะ

“โห่พูดง่ายนะแก  ก็ชอบไปแล้วนี้หว่าจะให้ทำไง “ไข่หวานยืนยันคำเดิมว่าไม่ขอตัดใจจากวรรณสิทธ์เด็ดขาดไม่ว่ายังไงก็ตาม

“ไอหวานแกต้องเจอคนที่ดีกว่านี้  เชื่อเราเถอะหน้าตาแกก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรไอต้องไม่เห็นหล่อเลยอะ”หมิวบอกกับเพื่อนว่าให้เลิกชอบต้องซะเพราะยังไงอนาคตก็ต้องเจอกับคนอื่นอีกมากมายเธอยังมีโอกาสที่จะเจอคนอื่นอีก

“อืมรู้  ไอคนที่ดีกว่าเนี้ยมันมีอยู่แล้ว  แต่คนที่ใช่อะจะมีซักกีคนวะที่เห็นแล้วใช่อะ”ไข่หวานยังยืนกรานคำเดิม

“เอาเหอะสิ่งที่เพื่อนชอบก็ชอบไปเถอะแต่หากวันใดเพื่อนเจ็บอะนะ  มีคนที่อยู่ข้างเพื่อนคอยซับน้ำตาเพื่อนนะ”หมิวพูดทำเอาไข่หวานซึ้งไปเลย

“เออ ....ที่แกอยากรู้ว่าเป็นเกย์รึเปล่าอะนะ  แกลองเย็บๆถามๆดูว่าชอบผู้หญิงแบบไหน  หรือถามตรงๆไปเลยแกไม่ต้องเครียดเรื่องแบบนี้”หมิวให้คำแนะนำแก่เพื่อน

“อืม...ไอพวกนั้นก็บอกให้เราถามต้องมันตรงๆอะแต่เราขอคิดก่อน”ไข่หวานเห็นด้วยกะที่หมิวพูดเพราะในใจของตนนั้นก็อยากจะถามให้รู้แล้วรู้รอด

“แต่แกต้องถามต่อหน้านะอย่าถามทางโทรศัพท์เพราะมันไม่เห็นสายตาของมัน”หมิวยังแนะนำต่อเพื่อให้เพื่อของตนนั้นสบายใจ

“ว่าแต่ลูกน้ำรู้เรื่องนี้ยัง”หมิวถามเลยไปถึงลูกน้ำที่ยังเป็นเพื่อนซี้กันอีกคน

“ยังอะ   ยังไม่เล่าให้มันฟัง  ถ้ามันรู้เรื่องนี้นะมันก็คงบอกให้เลิกชอบอีกนั้นแหละ”ไข่หวานให้เหตุผลเพราะจากที่คบกันลูกน้ำก็เปรียบเสมือนกับแม่ของทั้งสองที่จะคอยดูแลเพื่อนตลอด        ไข่หวานและหมิวยังมีธุระจิปาถะอื่นๆอีกมากจนกว่าจะวางสายโทรศัพท์ซึ่งก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง

       เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อไข่หวานมาถึงโรงเรียนได้นั่งคิดถึงเรื่องนี้มาแล้วตลอดทั้งคือ ว่าจะทำอย่างไรหากวรรณสิทธิ์เป็นเกย์อย่างที่ข่าวลือกันจะเลิกชอบหรือว่าทำใจชอบต่อไปแล้วอาจจะสามารถเปลี่ยนให้วรรณสิทธิ์กลับมาเป็นชายแท้ได้อย่างแน่นอน

“เฮ้ยพวกแก  ชั้นรู้แล้วว่าจะทำไงตัดสินใจได้แล้ว”ไข่หวานบอกกับเพื่อนที่หูหนึ่งก็ฟังไข่หวานพูดส่วนมือก็กำลังสาระวนอยู่กับการบ้านที่ต้องลอกอย่างเร่งรีดเพราะต้องส่งคาบแรกแต่ไข่หวานโชคดีที่ทำเสร็จแล้วเป็นต้นฉบับให้เพื่อน

“อืม....อืม....ว่ามาดิ...... ฟัง..อยู่” เฉื่อยหลังจากที่ไม่ได้มาโรงเรียนหลายวันเนื่องจากเป็นไข้เลือดออกพูดขึ้นเหมือนกับจะเข้าใจทุกอย่าง

“แกรู้รึเฉื่อยว่าพวกเราหมายถึงเรื่องไรกัน”อาซื่อสงสัยจึงถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆตนเอง

“ก็...ไม่รู้หรอก....บอกไปงั้นแหละ....ไม่ให้ไอหวานเสียหน้า”เฉื่อยบอกที่ทำลงไปเพราะเป็นห่วงเพื่อน       

“อืม....ขอบใจแกนะเฉื่อย ไว้จะเล่าให้ฟังที่หลังนะ”ไข่หวานใช้มือตบไหล่เพื่อนเพื่อแสดงความขอบใจที่เพื่อนอุตส่ามีน้ำใจ

“ชั้นตัดสินใจว่าจะไปถามต้องว่าเป็นเกย์รึเปล่า”ไข่หวานบอกกับเพื่อนถึงเรื่องที่ตัดสินใจมาทั้งคือ

“ถ้ามันเป็นแกจะเลิกชอบมันเหรอ”กุ๊กถามต่อ

“เปล่า ไม่เลิกชอบ”ไข่หวานตอบเพื่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสายตามุ่งมั่นกับอุดมการณ์ครั้งนี้เป็นอย่างมาก

“แล้วแกจะชอบต่อไปเหรอ” อาซื่อถามขึ้นอีกอย่างสงสัย

“อืมจะชอบต่อไป แต่ชั้นจะทำให้ต้องเป็นผู้ชายให้ได้ คอยดู”ไข่หวานบอกกับเพื่อนๆทุกคน

“อืมเอาเหอะ .....เอาใจช่วยนะ”เฉื่อยพูดให้กำลังใจเพื่อนหลังจากที่นั่งฟังแล้วก็สามารถจับใจความที่เพื่อนคุยกันได้

“ขอบใจแกหวะเฉื่อย”ไข่หวานขอบใจเพื่อนเป้นครั้งที่สอง

“เอาจริงเหรอวะเนี้ย”แคทพูดด้วยไม่เชื่อในหูตัวเองที่ได้ฟังเรื่องแบบนี้จากปากของเพื่อนตน  ทุกคนนั้นต่างภาวนาไม่ให้วรรณสิทธิ์เป็นเกย์อย่างที่หลายต่อหลายคนเข้าใจไม่งั้นกลุ่มของเค้าคงจะไม่สงบอีกต่อไป เพราะคิดว่าไข่หวานคงจะต้องหาเรื่องทำอะไรแผลงๆอีกแน่นอน จนกระทั่งเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง หลังจากหมดคาบเรื่องที่ 6 ไข่หวานต้องเดินลงมาจากตึกวิทย์และได้เจอกับวรรณสิทธิ์โดยบังเอิญ

“เฮ้ย ...ต้อง..ถามไรหน่อยดิ”ไข่หวานเรียกวรรณสิทธิ์อย่างสนิทสนม

“มีไรอะ”วรรณสิทธิ์ทำท่างง เพราะทุดครั้งที่ไข่หวานมีเรื่องถามเค้าต้องเป็นเรื่องที่ชวนให้หัวเราะทุกที

“ได้ข่าวว่าแกเป็นเกย์จริงปะ”ไข่หวานเริ่มได้ตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม

วรรณสิทธิ์คิดไว้แล้วเชียวว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ชวนให้ขำจริงคิดว่าถ้าเค้าตอบว่า  “ไม่ใช่”  เรื่องมันคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเค้าจึงตัดสินจัดตอบกับไข่หวานไปว่า

“อืมใช่   ถามทำไมเหรอ” วรรณสิทธิ์แกล้งตอบไปด้วยสีหน้าที่เป็นปกติเหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดา แต่คำตบนั้นทำให้คนฟังชักสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“อะไรนะ  แกเป็นเหรอเนี้ย ...เออ....จะไปที่ไหนก็ไปเถอะนะ ..ไม่มีไรแล้ว”ไข่หวานรีบไล่วรรณสิทธิ์เพราะไม่รู้ว่าจะทนดูหน้าได้อีกรึเปล่า  ไข่หวานไม่ลืมปณิธานของตัวเองหรอกนะ  แต่ว่าเวลาแบบนี้ด้วยแล้วไข่หวานขอเวลาทำใจแป๊บ  เพราะเรื่องแบบนี้เป็นใครก็ไม่อยากรับรู้ด้วยกันทั้งนั้น 

“ทำไมชีวิตชั้นต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วยนะ”ไข่หวานนึกอยู่ในใจ

“เฮ้ย....แล้วชั้นจะทำไงต่อไปเนี้ย ...ดันไปชอบพวกกองกำลังไม่ทราบฝ่ายอีก  นี่ขนาดชั้นไม่ชอบผู้ชายหล่อนะเนี้ย  ต้องแกเป็นเกย์อาจทำให้สถาบันเกย์เค้าเสื่อมลงก็ได้นะเลิกเถอะ  พระเจ้าได้โปรดดลบันดาลให้ต้องกลับใจเป็นผู้ชายที่เถอะสาธุ”ไข่หวานคิดพลางเดินคอตกกลับไปเรียนวิชาต่อไป  ถึงแม้ว่าตัวนั้นจะอยู่ในห้องเรียนก็ตามแต่จิตใจของไข่หวานได้ลอยไปอยู่ข้างนอกเสียแล้ว  (**** กองกำลังไม่ทราบฝ่ายหมายถึง พวกที่ไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่าเป็นหญิงหรือชายหรืออื่นๆ)

“เบส เราจะทำไงดีหวะ  ต้องมันเป็นเกย์อะ”ไข่หวานไม่รู้จะทำไงจึงปรึกษากับเบส

“ไม่เป็นหรอกน่า....หรือว่าเป็นแกก็ทำใจได้ไม่ใช่เหรอ”เบสตอบไข่หวานอย่างให้กำลังใจ

“ถึงจะทำใจไว้แล้วก็เถอะ  ลองเจอแบบนี้ใครก็ช็อคดิหวะ”ไข่หวานบอกเพื่อนด้วยอาการหมดอาลัยตายอยากแล้วตอนนี้

“ไม่เป็นหรอก....มีที่ในคนที่เป้นเกย์เค้าจะยอมรับ”แคทก็ยังปลอบใจเพื่อนเหมือนเคย

“ก็ไอต้องนี้ไงคนแรก  ...ยอมรับซะเต็มปากเต็มคำ”ไข่หวานพูดไปก็ใช่ว่าจะไม่เสียใจที่เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้

“แล้วจะเอาไงต่อเนี้ย” แคทถามเพื่อนต่อคงคิดว่เพื่อนคงจะไม่ลืมที่ตนคาดคิดไงนะ

“อืมก็อย่างที่บอกเมื่อเช้านั้นแหละ ทำไงได้ใจให้เค้าไปแล้วนี่  เค้าจะเป็นไงชั้นก็รับได้   ความรักเราไม่จำกัดเพศหรือความชอบส่วนตัวนะ”ไข่หวานพูดด้วยแววตาที่ส่อให้เห็นถึงความตั้งใจจริงที่มีต่อปณิธานครั้งนี้

“ดูมัน  เศร้าแล้วยังน้ำเน่าได้อีกนะ”บิวบอกกับเพื่อนหลังจากนั่งฟังอยู่นาน

“ถึงน้ำเน่าแต่ก็เห็นเงาจันทร์นะเฟ้ย”ไข่หวานเริ่มจะมีอารมณ์ขันขึ้นมาอีกแล้วหละซิ นี่แหละถึงจะเป็นไข่หวาน เธอเป็นคนไม่ค่อยจริงจังกับชีวิตซักเท่าไหร่  เรื่องเศร้าที่จะมีมาในชีวิตของเธอก็คงจะนับเรื่องได้แต่ว่าเรื่องที่เธอต้องเผชิญตอนนี้ก็คือ  วรรณสิทธิ์ชายหนุ่มที่เธอแอบปิ๊งตั้งแต่ตอนแรกเห็นจนได้ทำความรู้จักกัน  คุยกัน  คนที่ทำให้ชีวิตของไข่หวานมีแต่รอยยิ้มเพิ่อมมาขึ้นทำให้มีตีนกาเพิ่มขึ้น(เนื่องจากต้องยิ้มตลอด)  ทำให้ความฝันของเขามีแต่หน้าของวรรณสิทธิ์จนกระทั่งเขาไม่อยากนอนอีกแล้วเพราะกลัวฝันถึงวรรณสิทธิ์ไม่ใช่กลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้  แต่กลัวหลอนซะมากกว่า  เค้ามักจะบอกกะเพื่อนๆว่าไม่ค่อยอยากเห็นหน้าวรรณสิทธิ์ซักเท่าไหร่เพราะกลัวจะเบื่อแต่ว่าไข่หวานเองก็เป็นฝ่ายไปเสนอหน้าให้วรรณสิทธิ์เห็น

                ทางด้านวรรณสิทธิ์หลังจากที่สร้างความเข้าใจผิดให้กับไข่หวานนั้นตัวเองก็มานั่งหัวเราะกับบรรดาเพื่อนๆในกลุ่ม

“ไอต้องมึงไปบอกเจ๊เค้าอย่างงี้ ....เจ๊แกแทบไม่เป็นลมเหรอวะ”หนึ่งถามถึงอาการของไข่หวานหลังจากที่ได้ฟังคำตอบจากวรรณสิทธิ์

“ไม่รู้หวะ ...รู้อย่างเดียว...อึ้งไปซักพักอะไม่เห็นพูดไรเลย”วรรณสิทธิ์ตอบเพื่อนพร้อมกับนึกถึงหน้าของไข่หวานจนอดขำไม่ได้

“ไอไมค์ที่เนี้ยเรื่องจะตกอยู่ที่มึงคนเดียว”เอกบอกกับไมค์

“ทำไมหวะ”ไมค์ไม่เข้าใจที่เพื่อนพูด

“อ้าว....ก็เจ๊เค้าต้องคิดว่ามึงกะไอต้อง....อะนะ  ..อะนะ”เอกบอกกับเพื่อนเป็นที่รู้กัน

“อืม ช่างเหอะกูไม่สนหรอก  หน้าที่กูแค่นี้ใช่ไหม”ไมค์ตอบเพราะตนไม่ค่อยกังวลเรื่องที่จะตามมาเท่าไหร่

“คิดได้ไงวะว่ากูเป็นเกย์เนี้ย  ท่าทางกูออกเหรอ”วรรณสิทธิ์ถามกับเพื่อน

“เจ๊เค้าคิดมากเองมั้ง”หนึ่งบอกเพื่อนๆเพราะเห็นทุกเรื่องไข่หวานจะเป็นคนคิดมากเสมอ

“อืมแต่เค้าก็คิดมากนะเฟ้ย  มึงเลนกันแบบนี้กูแย่แน่”วรรณสิทธิ์บอกกับเพื่อนเขาดูจะเป้นกังวลมากกว่าคนอื่นซะอีก