รักเล็กๆของเด็กม.ปลาย

ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่ค้างคาในใจ

ความพยายามของไข่หวานนั้นไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่วันเดียว  ที่โรงเรียนหากไข่หวานรู้ว่าวรรณสิทธิ์เรียนห้องอะไรก็จะต้องมีหาเหตุผลที่จะเดินผ่านไปให้ได้  หรืออาจจะไม่มีธุระก็จะเดินผ่านไป  ไข่หวานไปทักวรรณสิทธิ์ทุกครั้งที่เจอ นอกจากจะสนิทกับวรรณสิทธิ์แล้วยังรามไปถึงเพื่อนๆของเค้าอีกด้วยไข่หวานถูกเพื่อนของวรรณสิทธิ์ในนาม  “เจ๊หวาน” เป็นที่รู้กันในหมู่ของเพื่อนวรรณสิทธิ์ว่าคนๆนี้มาจีบวรรณสิทธิ์

 ด้วยความที่สนิทกันนั้นทำให้ผู้เพื่อนของวรรณสิทธิ์เริ่มหาทางแกล้งยั่วให้ไข่หวานโมโหเล่น

“เจ๊หวาน  ผมมีไรจะบอก”หนึ่งเพื่อนของวรรณสิทธิ์คุยกับไข่หวานท่าทางมีลับลมคมใน

“มีไรหรอ” ไข่หวานเริ่มสงสัยในท่าที

“ผมไม่รู้ว่าบอกเจ๊แล้วเจ๊จะเชื่อรึเปล่านะ  อันนี้ขึ้นอยู่กับเจ๊นะ”ยิ่งหนึ่งพูดแบบนี้ยิ่งทำให้หวานอยากรู้มากยิ่งขึ้น

“เอ๊า มีไรจะบอกก็บอกมาดิ ไม่ต้องลีลาหรอก เจ๊รับได้”ไข่หวานบอกเพราะเริ่มทนความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองไม่ไหวแล้ว

“พวกผมสงสัยว่าไปต้องจะเป็นเกย์อะ  เห็นท่าทางมันแปลกๆ” หนึ่งตัดสินใจบอก

“เฮ้ยๆ พูดเป็นเล่นน๊า ต้องเนี้ยนะเป็นเกย์” ถึงแม้ว่าคำพูดของไข่หวานจะแสดงว่าไม่เชื่อ แต่ในใจนั้นเชื่อไปแล้วกว่าครึ่ง

“เจ๊คอยดูก็แล้วกันหละ ผมบอกเจ๊แค่นี้แหละ” เมื่อหนึ่งเห็นว่าไข่หวานเริ่มมีท่าทีว่าเชื่อขึ้นมาแล้วก็เลิกอำแล้วคอยดูท่าทีต่อไป

“อืมๆ ขอบใจนะ แต่เจ๊ไปเรียนก่อนก็แล้วกัน”ไข่หวานลาน้องๆที่มาคุยด้วยแล้วเตรียมตัวเรียนคาบต่อไป ถึงแม้ว่าไข่หวานจะดูตั้งใจเรียนก็เถอะแต่ว่าในใจของหวานนั้นยังเก็บคำพูดของหนึ่งมาคิดเสมอ  จนเก็บเอาไว้ในใจไม่อยู่แล้ว

“แคท ชั้นถามไรหน่อยดิ” ไข่หวานตัดสินใจขอคำปรึกษาจากแคท

“มีไรอะ”

“คนที่เป็นเกย์เค้าดูยังไง”

“แล้วจะรู้มั๊ยเนี้ย  มาถามชั้นแบบนี้” แคทตกใจกับคำถามของเพื่อน

“แกลองดูพฤติกรรมดิ  ของยังงี้ดูไม่อยากหรอก  หรือไม่ก็ถามไปเลยจะได้จบ”  ถึงแม้ว่าแคทจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนของตนถามก็ตามแต่ก็ช่วยได้แค่แนะนำ

       ทุกวันนั้นไข่หวานได้แต่จ้องมองเหมือนกับจะจับผิดต้องอยู่ตลอดเวลา  เรื่องนี้ไม่ได้พ้นสายตาของบรรดารุ่นน้องตัวแสบที่เอาข่าวลือแบบนี้มาบ่อย

“เฮ้ยหนึ่งนายว่าที่แกพูดเจ๊หวานจะเชื่อไหม”เอกถามขึ้นหลังจากที่ดูพฤติกรรมของไข่หวาน

“ไม่เชื่อ  ก็ต้องมีสงสัยบ้างหละ ดูดิเจ๊แกมองไอต้องไม่กระพริบเลยอะ”หนึ่งพูดเพราะมั่นใจกะแผนการของตนเอง

“ต่อไปนี้ก็ตานายแล้วนะไอไมค์ทำงานหน่อยนะ”หนึ่งบอกกับไมค์ผู้ซึ่งได้รับหน้าที่หนักกว่าคนในกลุ่ม

“  ทำไมต้องเป็นตูด้วยหวะ ไม่เข้าใจพวกมรึงเลยอะ  ให้ไปแกล้งคลอเคลียกะไอต้องเนี้ยนะ ฟังแล้วขนลุกหวะ”ไมค์บอกเพื่อนเพาะคิดว่าหน้าที่นี้หนักเกินไปสำหรับตน

“ไม่มีใครเหมาะเท่ากับมรึงอีกแล้ว เพื่อนเอ๋ย”เอกแกล้งชม

“อืม  ก็ได้หวะ”ไมค์จำใจทำตามแผนที่เพื่อนวางไว้

                และแล้วแผนการที่วางไว้ก็ถูกทำให้ขึ้นที่โรงอาหารภายในวันนั้นเอง    ทุกคนทำเหมือนไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่มองมาอยู่ตอลดไมค์ยังคงนั่งข้างต้องแล้วก็มักจะพูดกระซิบข้างหูวรรณสิทธิ์เสมอ  ทำเหมือนกับว่าโลกทั้งใบมีกันอยู่แค่ 2 คน หรือบางครั้งก็มีการโอบไหล่ของวรรณสิทธิ์บ้าง    วรรณสิทธิ์เองอาจจะรู้สึกว่าเพื่อนแปลกไปแต่คงไม่สนใจเท่าไหร่  แต่คนที่สนใจกับเป็นไข่หวานที่ความรู้สึกหนึ่งก็คืออิจฉาที่ไมค์ได้ใกล้ชิดวรรณสิทธิ์ขนาดนี้  ส่วนอีกใจก็คิดว่าทั้งสองคนนั้นเป็นเกย์กันจริงเหรอ

“แคท ชั้นเริ่มทนไม่ไหวแล้วหวะ” ไข่หวานโพล่งกลางโต๊ะกินข้าว

“อะไรของแกวะ” แคทวางสายตาจากอาหารตรงหน้าเปลี่ยนมาเป็นมองเพื่อนของตนแทน

“พวกแกหันไปดูดิ”ไข่หวานเบนความสนใจจากสายตาเพื่อนให้ไปอยู่ที่วรรณสิทธิ์  ในขณะที่ไมค์กำลังเดินกอดคอวรรณสิทธิ์ไป

“อืม  ต้องทำไมเหรอ” เฉื่อยพูดเพราะดูเหมือนว่าจะยังไม่เข้าใจในเหตุผลที่เพื่อนให้มอง

“เหมือนคู่เกย์เลยหวะ”บิว พูดตามที่ตัวเองคิดออกไป

“เราก็ว่างั้นแหละแก” อาชื่อเสริมต่อ

“ต้องเป็นเกย์รึเปล่าอะ” เบสเริ่มถามไข่หวานที่นั่งเงียบอยู่ไม่ออกความเห็นใดๆ

“ต้องอะไม่รู้ว่าเป็นเกย์รึเปล่า แต่คนข้างๆอะเป็นชัวร์ ท่าทางมันฟ้อง” กุ๊กพูดเชิงวิเคราะห์ตามที่ตัวเองเห็น

“ไม่รู้ดิ  สงสัยอยู่เหมือนกัน  แต่เพื่อนในห้องบอกว่าต้องเป็นอะ”หลังจากที่นั่งฟังเพื่อนวิจารณ์อยู่นาน

“เฮ้ย  ไม่เป็นหรอกมั้ง คิดมากผู้ชายก็งี้แหละเค้าสนิทกัน” แคทพูดให้กำลังใจเพื่อน

“เป็นไม่เป็น ชั้นต้องพิสูจน์ให้ได้” ไข่หวานยืนกรานอย่างชัดเจน

“เฮ้ย แกเป็นผู้หญิงนะ”อาซื่อร้องห้ามเพื่อน

“นี้แกจะเอาจริงเหรอ” บิวถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“หวาน ..แก..จะ..ทำ..ไร..ต้อง..อะ”เฉื่อยหลังจากนั่งฟังการสนทนาของเพื่อนอยู่นานเริ่มจับใจความได้

“นี่พวกแกคิดว่าชั้นจะทำไร” ไข่หวานเริ่มงงกับคำพูดของเพื่อนๆ

“อ้าวก็แกบอกว่าจะพิสูจน์  พวกชั้นก็เลยคิดว่าแกจะ .....จะ.....”กุ๊กไม่อยากพูดต่ออีกเพราะเกรงว่าเพื่อนจะอาย

“จะบ้าเหรอ  ชั้นไม่ทำขนาดนั้นหรอก  พวกแกนี้  มันต้องมีวิธีดิ ประเภทแบบทดสอบอะไรทำนองเนี้ย”ไข่หวานบอกกับเพื่อนเพราะเห็นว่าเพื่อนคงเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว

“อืม วิธีดูมันก็มีหรอกนะ”เบส เพิ่งนึกขึ้นได้ จากหนังสือที่ตนเคยอ่าน

“เค้าให้ดูหลายอย่างอะนะ เช่นพวกเกย์เนี้ย   ชอบใส่กางเกงในสีขาว  ชอบไว้เล็บยาว  ชอบกรีดกรายนิ้ว หรืออาจดูจากกันดูสนเท้าของตนเองก็ได้ หรือการดูเล็บของตัวเอง” เบสบอกกับเพื่อนที่นั่งฟังตั้งอกตั้งใจ

“ทีเรื่องอย่างงี้แหละตั้งใจฟังนะ   ที่ชั้นติวหนังสือให้หละไม่ยอมฟังกัน” เบสพูดประชด

“อืมน่า บอกมาเหอะเร็ว อยากรู้ๆ”ไข่หวานเริ่มแสดงอาการอยากรู้อีกแล้ว

“ก็ถ้าผู้ชายที่เป็นแมนอะ  เวลาดูฝ่าเท้าของตนจะยกขึ้นมาดูทางด้านหน้าอะ   ส่วนถ้าผู้หญิงหรือว่าพวกที่มีนิสัยคล้ายผู้หญิงหรือพวกไม่ปกติ เวลาดูฝ่าเท้าจะหันหลังก้มไปดู โดยเปิดฝ่าเท้าขึ้น”เบสบรรยายให้ฟัง

“อืมดีจะเอาไปใช้กะต้องมั้ง” ไข่หวานเห็นด้วยกะเพื่อน

“แต่เราว่าดูแค่นี้ไม่พอหรอกนะ” อาซื่อเสริมต่อ

“อืม....เอาเป็นว่าดูรวมๆไปก่อนแล้วกัน  แต่ชั้นว่ามันไม่เป็นหรอก”แคทยังยืนยันคำตอบเดิม

                การทดสอบของเบสนั้นจะใช้ได้จริงรึเปล่าไข่หวานเองก็ยังไม่รู้เพราะไม่เคยลองดู  แต่ก็ต้องลองเพื่อพิสูจน์ทฤษฎีนี้เพื่อความแน่ใจของตนเอง  แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ต้องพสูจน์อะไรมาเมื่อไข่หวานเจอกับกลุ่มของต้อง

“เฮ้ยตูดไอต้องนิ่มหวะ”ไมค์เริ่มพูดด้วยเสียงดัง ต้องการให้ไข่หวานได้ยินด้วย

“ไอไมค์จับตูดไอต้องอีกแล้ว”หนึ่งพูดเหมือนจะห้าม  แต่หนึ่งกลับเน้นคำว่า อีกแล้ว เพื่อให้ไข่หวานเห็นว่านี้ไม่ใช่แค่ครั้งแรก

“ไอไมค์มึงอะ” วรรณสิทธิ์ร้องห้าม เพราะเห็นสายตาที่ไข่หวานมองอยู่

“พวกแกนี้ทำอะไรกันในโรงอาหารอะ”ไข่หวานห้ามปรามเพราะไม่ชอบการกระทำของไมค์เท่าไหร่นัก แต่ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ   ทำให้ไมค์นั้นเอามือขอบคนลูบไล้ไปที่อกของวรรณสิทธิ์พร้อมกับเอียงตัวลงไปซบกับอกของวรรณสิทธิ์จนเจ้าตัวก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

“เฮ้ย” เสียงร้องนี้ไม่ใช่ของวรรณสิทธิ์หรอก เป็นของไข่หวาน แต่เจ้าคนที่ถูกกระทำไม่ได้มีท่าทีว่าไม่ชอบกลับยิ้มเฉยๆ  รอยยิ้มนั้นสร้างความหงุดหงิดให้แก่ไข่หวานมาก

“นี่ต้องแกชอบให้ไอไมค์ทำแบบนี้เหรอ”  ข่หวานตัดสินใจพูด

“เจ๊หวาน ในห้องมันยิ่งกว่านี้อีกแล้ว” เอกพูดขึ้นเพื่อต้องการให้ไข่หวานเข้าใจผิดอีก

“แกนี่ไม่ห้ามเพื่อนเลยนะ  ชอบหละซิยิ้มซะหน้าบานเลยนะ”ไข่หวานพูดเพราะเริ่มทนไม่ได้ที่จะเห็นไมค์แสดงบทรักที่มีต่อวรรณสิทธิ์

“ก็ไม่ได้ไม่ชอบนี่”เมื่อเห็นท่าทางของไข่หวานวรรณสิทธิ์ก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มอย่างมีความสุข  มันทำให้ไข่หวานพูดไรไม่ออก  จึงต้องรีบเดินหนีไป

“เฮ้ย...เจ๊หวาน..แกคงเกลียดไอไมค์แน่เลยหวะ”เอกพูด หลังจากเห็นท่าทางที่หงุดหงิดของไข่หวาน

“ก็แน่อะดิ ไม่เห็น  แล้วไอต้องมึงอะไปรับมุขไอไมค์มัน” หนึ่งพูดพร้อมกับตำหนิเพื่อนของตนด้วย

“พวกมึงไงไม่รู้อะไร ป่านนี้พี่หวานคงอกแตกตายไปแล้วมั้ง ก็รู้ๆอยู่เค้านิสัยยังไง” วรรณสิทธิ์ยังตลกอยู่กับท่าทางของไข่หวานที่ตาโตเหมือนเห็นไมค์มาซบที่อกของเขา

“เฮ้ย ...พวกแกดูดิ..ชั้นหละไม่อยากจะเชื่อเลยหวะ”ไข่หวานเมื่อเดินมาไกลจากพวกวรรณสิทธิ์แล้วก็เริ่มระบายความอัดอั้นใจออกมา

“เหอ...เหอ..เห็นแบบนี้แล้วสยองหวะ”กุ๊กเสริมกับสิ่งที่ตาตัวเองเพิ่งเห็นมาเมื่อกี้นี้

“กรรมจริงๆ ไอหวานแกนี้นอกจากจะชอบคนไม่หล่อ   พวกที่หน้าตาเหมือนจิ้งจก แล้วยังชอบเกย์อีกเหรอเนี้ย” บิวพูดพร้อมกับเห็นใจเพื่อนของตนที่ไม่น่าจะเป็นได้ถึงเพียงนี้

“แล้วแกจะทำไงต่อไปเนี้ย”แคทถามเพื่อนเพราะคิดว่าเพื่อนคงจะตัดใจได้

“ชั้นตัดสินใจแล้วคอยดูนะชั้นจะทำให้ต้องเป็นผู้ชายให้ได้เลยแหละ”ไข่หวานบอกกับเพื่อนพร้อมกับย้ำจุดประสงค์ใหม่ของตน

“แกก็ลองถามต้นดูดิว่าต้องเป็นเกย์รึเปล่า”เบสเสนอความคิดเห็น

“อืม  เป็นพี่น้องกันถึงไม่ฟันธง  ก็คงพอจะรู้พฤติกรรมบ้างหละ” อาซื่อบอกเพื่อนเพราะเห็นด้วยกับความคิดของเบส

“อืม  ดีเหมือนกันนะ” ไข่หวานพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย

“ถ้าแกไม่แน่ใจ   แกก็ไปถามต้องซะก็หมดเรื่อง  แค่นี้แกทำได้หนิ” บิวพูดเสนอความเห็นใหม่เพราะเพื่อนตนนั้นคงไม่อยากให้ข้อข้องในติดอยู่ในใจนาน

“เดี๋ยวถามตั้งก็ดีกว่า  ไม่อยากถามต้องอะ กลัวทำใจไม่ได้”  ไข่หวานบอกกับเพื่อนที่สีหน้าเป็นกังวลเรื่องที่ต้องเป็นเกย์เพราะถ้าเป็นจริงเธอคงจะเสียใจอย่างสุดจะบรรยาย