คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Kiss all night.....
"งั้น......คืนนี้ผมไปนอนห้องคุณนะ..." ร่างสูงกระซิบที่ข้างหู ก่อนจะเป่าลมเบาๆเข้าไป
"หึย!!!~ มะ ไม่ได้นะครับ!(-////-)" ร่างบางรีบผลักใบหน้าคมออกไปห่างๆ
"ทำไมละ? งานผมเสี่ยงตายขนาดนี้ คุณไม่เป็นห่วงผมหน่อยหรอ?" ร่างสูงคว้ามือเรียวทั้งสองข้างของร่างบาง พร้อมดันร่างบางติดกับเก้าอี้พนัก
"คะ คุณ ยะ อย่ามาล่ามปามผมนะ" มือเรียวเล็กดันหน้าหล่อออกไปห่างๆ
"ไม่ทันแล้วครับคุณบอส^^" ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นไปบนห้องนอนอย่างรวดเร็ว
"ฮะ เฮ้ย! อย่างนี้ก็ได้หรอ???????" โกคุเดระที่แอบฟังอยู่ข้างๆประตูห้องประชุม
"งั้น.....จะลองดูมั่ยละ??ปะ!"ยามาโมโตะหิ้วร่างโปร่งขึ้นหลังก่อนจะวิ่งไปที่ห้องพัก
"อะ อะ ไอบ้าเบสบอล ปล่อยตรูน้า!!!!><"ร่างโปร่งของโกคุเดระโวยวาย
1827
ร่างสูงเขวี้ยงร่างบางลงบนเตียงอย่างแรงด้วยความหมั่นเขี้ยว
"คุณฮิบาริ! หยุดเลยนะ! >_<"ร่างบางเด้งตัวขึ้นมาจ้องหน้าร่างสูงด้วยสีหน้าจริงจัง
"อะไรกัน? ผมแค่พาคุณขึ้นมาบนห้องเฉยๆ"ร่างสูงเถียงอย่างไม่กลัว
"ไม่ต้องเลย ผมโตแล้วนะ อย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กๆแบบนี้อีกนะ"ร่างบางยังไม่ยอม
"งั้นเหรอ...."ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมดันร่างบางจมลงบนเตียงนุ่มอย่างช้าๆ
"งั้นคุณก็ชอบเล่นอะไร แบบ ผู้ใหญ่ เค้าทำกันซินะ ฮึๆ" ร่างสูงยิ้มโชว์เขี้ยวใส่ร่างบาง
"จะทำอะไร?! อย่ามาคิดบ้าๆกับผมนะ"สึนะพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธะของร่างสูง แต่กลับถูกดึงให้แน่นกว่าเดิม
"ก็คุณไล่ผมไปจากคุณทำไมละ....ผมน้อยใจนะ"ร่างสูงเอยก่อนจะก้มมาลิ้มเลียที่ใบหูร่างบางอย่างใจเย็น....
"กะ. ก็คุณชอบอะไรแบบนี้นิ....=////=
คุณนะไม่ชอบยุ่งกับใครนิ อ๊ะ!" ร่างบางพยายามหันหน้าหนีการเกาะกุมของร่างสูง ก่อนจะถูกริมฝีปากประทบเข้าที่คอกระหงอย่างบรรจง ทำให้สติค่อยๆหายไปทีละนิด อย่างไม่รู้ตัว
"แต่ผมอยากยุ่งกับคุณ....
กับคุณแค่คนเดียว..." ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาจ้องดวงตากลมโตอย่างจริงจัง
"แล้วผมจะเชื่อคุณฮิบาริได้ยังไง....
ทั้งๆทีคุณหายไปจากชีวิตผมมานานมากแล้ว ความรู้สึกคุณมันยังเหมือนเดิมอย่างนั้นเหรอ?
หรือว่าคุณฮิบาริอาจจะแค่ต้องการร่างกายผม?" คำถามมากมายลอยเข้ามาใส่หัวร่างสูงเต็มไปหมด
"ผมทำทุกอย่างเผื่อนาย.....
..... ซาวาดะ สึนะโยชิ" สิ้นคำร่างสูง ริมฝีปากแตะลงบนริมฝีปากเรียวอย่างบรรจง สองมือแกร่ง
ค่อยๆไหลไปตามร่างกายที่โหยหาย ร่างบางพยายามผลักตัวออกจากพันธะ ก่อนจะปะทะกับตาเรียวของร่างสูง
"คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ....
คุณก็รู้ว่ามันผิดกฎ"ร่างบางเอยขึ้นเชิงท้ายใจร่างสูง
"ภายนอกอาจจะใช่ แต่ร่างกายคุณมันต้องการผมนิ"ร่างสูงตอบ ก่อนจะเหล่ตาไปมองมือเล็กที่กุมไหล่กว้างทั้งสองข้างไว้แน่นเหมือนไม่ให้มันหลุดมือ
"คะ คุณนี้มัน!....อุ๊บ!><"ร่างบางกำลังจะเอ็ดร่างสูงแต่ถูกร่างสูงฉวยจุมพิตแสนหวานไปอีกครั้ง....
และครั้งนี้มันนานเหลือเกิน....
นานจนร่างบางรับมือไม่ไหว...
สัมผัสสุดท้ายจากปลายลิ้นคือความหวานจากปากคนข้างบน ร่างบางเผลอไล้มือลงบนกล้ามที่ซ้อนอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตสีม่วง....
สัมผัสที่เย้ายวนทำให้เจ้าตัวไม่รู้ตัวว่าพันธนาการถูกถอดออกที่ละชิ้น....
ละชิ้น..
จนเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว....
ข้างเรียวยกขึ้นนิดหน่อยเพื่อเปิดรับสัมผัสจากฝ่ามือหนาที่ไล่ไปตามเรียวขาขึ้นมาเรื่อยๆ....
มือหนาค่อยๆบีบเบาที่ขาอ่อนอย่างเอยเชิงขออนุญาติ ทำให้ร่างบางตื่นจากภวังค์ก่อนจะหนีบขาเรียวกลับคืน
ก่อนจะโอบคอร่างสูงพร้อมกระซิบข้างหู
"ผะ ผมไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ..."ร่างบางปฏิเสธก่อนจะเลียหลังใบหูร่างสูงอย่างเอาแต่ใจ...
"หึๆ น่ารักเกินไปแล้ว.....
ขอนิดนึงไม่ได้เหรอครับ...."ร่างสูงโอบร่างบางตอบก่อนจะเอาหน้าซุกเข้าที่ซอกคอระหงส์
มือหนาเลื่อนขึ้นไปลุบไล้แผ่นหลังขาวจนเสื้อเลิกขึ้นมา...
"ถะ ถ้าเป็นคุณ ก็คงได้นิดหน่อย..."ร่างบางกอดร่างสูงแน่นเชิงอนุญาติ
ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ....
"ผมจะไม่ให้คุณแปดเปื้อน....
วางใจผมได้เลย...."
ผลเพลงรักดำเนินไปช้าๆโดนไม่มีการลุกล้ำใดๆเพียงร่างบางที่เปิดรับสัมผัสหลายๆอย่างจากร่างสูง....
ร่างสูงปฏิบัติกับร่างบางเยี่ยงเจ้าหญิง ความอบอุ่นร่างสูงทำให้ร่างบางรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก...
ค่ำคืนนี้ช่างเป็นใจ ท้องฟ้ายามราตรีเปิดโล่ง พร้อมให้เห็นแสงจากดวงจันทร์ที่ส่องมาลงทั้งคู่...
ร่างสูงมอบจุมพิตรักไปทั้วร่างน่ารักด้วยความคิดถึง ก่อนจะจูบราตรีสวัสดิ์ลงบนหน้าผากมนต์
"คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว นอนซะนะ"ร่างสูงลูบหัวร่างบางอย่างเอ็นดู ร่างบางพยักหน้าอย่างว่าง่ายก่อนจะค่อยๆปิดตาลง
"ท่าทางฮิบาริจะนำนายไปหลายก้าวเลยนะ มุคุโร่^^" ร่างสูงของชายคนนึงที่เดินผ่านมาทางหน้าห้องบน
รุ่นที่10 พูดกับกิ้งก่าคู่ใจ ก่อนเดินยิ้มเย็นๆจากไป....
เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างบางพลิกตัวไปมาด้วยความอึดอัดเพราะรู้สึกถึงการเกาะกุบแปลกทั่วตัว เมื่อวานเค้าคงเหนื่อยมากไป
จนแทบจำอะไรไม่ได้ แต่ทำไมถึงรู้สึกดีแปลกๆ
เค้าคิดว่าความฝันเมื่อคืนมันช่างหอมหวานเหลือเกิน...
รู้สึกดีจนเหมือนจริง.....
ร่างบางพลิกกลับมาชนบนอกแกร่งอย่างจัง ทำให้ร่างบางลืมตาขึ้นมามองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"จ๊าก!!!! คะ คุณฮิบาริ! มะ ไม่!ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อวานเราไม่ได้ฝันหรอเนี่ย!!!!!???? O_o!!!!" ร่างบางสะดุ้งขึ้นมาจากเตียง ทำเอาร่างสูงที่นอนกอดตัวเองอยู่ งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วย
ร่างบางค่อยๆสำรวจตัวเอง พร้อมว่าตัวเองเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว
พร้อมหันไปมองร่างสูงที่มีเพียง กางเกงสเลกคู่ใจ ร่างบางกอดไหลตัวเองอย่างตกใจ
'นี้เมื่อคืนเราอะไรกับคุณฮิบาริแล้วหรอ?? ทำไมไม่รู้สึกอะไรแบบนั้นเลยละ?'ร่างบางคิดในใจ
ก่อนจะถูกร่างสูงดึงเข้ากอดนั่งบนตัก....
"คิดอะไรแปลกๆอยู่ซินะ ไม่บอกแล้วไง ว่าจะไม่ทำให้คุณแปดเปื้อน
แค่ฝากของไว้เฉยๆ
นี้ไง...."ร่างสูงค่อยไล่นิ้วมือไปตามรอยแห่งความรักตามที่ต่างๆ
"ตะ แต่ แบบนี้คนก็ต้องเห็นแน่ๆเลย!"ร่างบางหยุดมือซุกซนของร่างสูง
"เห็นแล้วมันจะทำไม? คนอื่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องคุณกับผมซะหน่อย"ร่างสูงรวบตัวร่างบางมากอดจากด้านหลัง ก่อนทำตัวโยกเยกไปมา พร้อมเอาหัววางบนศีรษะทุย
"หยึย~ เอาแต่ใจไม่เปลี่ยนเลยนะ คุณฮิบาริ= ="ร่างบางบ่นพร้อมมองคนบนหัวตัวเอง
"เอาเป็นว่า....
เราเข้าใจกันแล้วนะ เลิกดื้อได้แล้ว....
ผมอยู่นี้แล้ว...."ร่างสูงเอยขึ้น
"ไม่ละ! คนอย่างคุณ แค่นี้มันยังไม่สาสมหรอก!"ร่างบางกอดอก
"ไม่เป็นไร.....
ครั้งนี้คุณไม่ยอม...
แต่รอบหน้าคุณไม่รอดแน่...."ร่างสูงกระซิบข้างหูร่างบางก่อนจะเลียเข้าไปข้างในเพื่อหยอกล้อร่างบางให้อ้อมกอด
"แอร๊ย~ คุณฮิบาริ ปะ ปล่อยเดี่ยวนี้เลยนะ!
ระ รอบหน้าละก็ ผมเอาจริงแน่! เตรียมนอนโรงบาลได้เลย!"ร่างบางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดอย่างสู้ไม่ถอย ก่อนจะถูกร่างสูงผลักลงเตียงนุ่มอีกครั้ง
"เก็บแรงคุณไว้สู้กับศัตรูดีกว่า.....
รอบหน้าเตรียมใจไว้ได้เลย....
ผมจะขย้ำคุณแน่ หึๆๆๆๆๆ" ร่างสูงพูดจบก็ระดมหอมแก้มใสของร่างบางไม่ยั่งมือ
"ปะ ปล่อยผมนะ คุณฮิบาริ!!!" ร่างบางโวยวายอยู่ในอ้อมกอดร่างสูง
"อรุณสวัสดิ์ครับ! รุ่นที่สะ.......อ้าก!!!!!!!!!!
ไอ้ฮิบาริ อย่าอยู่เลย!!!!!!!!!!" ร่างโปร่งของโกคุเดระเปิดประตูเข้ามาเรียกทั้งสองร่างไปทานอาหารเช้า เกิดพบกับฉายหวาน
โดนไม่ได้ตั้งใจ.......
อิอิ เป็นยังไงบ้างคะ ตอนนี้หวานจับใจใครหรือป่าวเอย^______^
ขอโทษนะคะที่หายไปนาน พอดีว่าไรท์ติดงานนะคะ
ไม่รู้ว่าตอนนี้มันสั้นหรือมันยาวไปมั่ย? แต่ก็ตั้งใจเขียนเต็มที่เลยนะคะ
ยังไงก็อย่าเพิ่งลืมกันนะคะ^^
เจอกันตอนหน้านะคะ^^
ความคิดเห็น