ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The First : Student President Bae … (Seungwan x Joohyun)
Student President Bae …
(Seungwan x Joohyun)
PG-13
Theme song : Call you mine - Jeff Bernat
“ รอบที่ 3 อเทอมแล้วนะน ึวาน ”
“ เธอเ้ามาในห้อปรอ้อหาทะเลาะวิวาทมา 3 รั้แล้วนะ มีอะไระแ้ัวไหม ? ”
เ็สาวเ้าอื่อวัย 16 ส่ายหัวอย่าไม่สนใ และปล่อยให้พั โบอม ู่รีพ่นไฟ ใส่ไฟให้ผอ.ออูฟัไม่หยุหย่อน
ทั้ๆที่เรื่อริ็มีแ่ ... เธอเินไปมอบหมัามๆ ใส่หน้าโบอมที่ำลัผิวปาวิ้ๆ แวสาวไปเรื่อย แ่นั้นเอ
โอเ เอารๆ็ไ้ หมั่นไส้มัน อบไปเสนอหน้าับุประธานนัเรียนนสวยอเธอ (ริๆ ประธานยัไม่ลปลใอะไร้วยทั้นั้น แ่เธอมโนไปเอแล้วว่าหล่อนเป็นอเธอ) แถมยัไปวอแวเหมือนะีบอี เลยัไปหมันึให้เลย สาระแนนั
“ ไม่มีอะไระพู เพราะไอ้บ้านี้พูไปหมแล้ว ” ึวานยัยืนออไม่สะท้นสะท้านอะไรทั้นั้น ินเหรอ ? ็ั้น
“ ผมว่า .. ผม้อัารเธอั้นเ็าแล้ว ... ”
“ ออนุา่ะท่านผอ. ” เสียหวานอนแปลหน้าัึ้นา้านหลั ทุนในห้อหันไปมอ้นเสียันหมเว้นแ่ึวาน
“ มาพอีเลยุเบ ผมำลัะัสินใบทลโทษอสอนนี้ ับโบอมผมะให้แ่ไปปรับพฤิรรมับ่ายอโรเรียน แ่ับเธอ น ึวาน .. ผมัสินใะไล่ ... ”
“ ออนุา่ะท่านผอ. ิันะอเป็นรั้สุท้าย ิันะูแลและุมวามประพฤิอเ็นนี้เอ อย่าให้เรื่อมันให่โไปว่านี้เลยเถอะนะะ”
เบ ูฮยอนเหลือบามอ้อนเธอแว้บนึ่อนะเินไปยืนหน้าโ๊ะทำานอผอ.
ใรๆ ็บอว่าสายาเย็นๆ แบบนั้นมันโรน่าลัว แ่เธอมอว่ามันโรน่ารัมาๆ ่าหา :)
“ รั้สุท้ายนะุเบ ถ้าเ็นี้มีเรื่ออี ผมะไม่ใีแล้ว เธอ .. ”
ึวานไม่อยู่ฟันบประโยหรอ เธอเิน้ำอ้าวออมายืนรอประธานนัเรียนนสวยอย่าเบ ูฮยอนอยู่หน้าห้อ ายานาฟ้าสายโหอโรเรียน ไ้มาเพราะหน้าาที่ัับลัษะนิสัยอหล่อนนั้นแหละ
หล่อนที่นอาะเป็นประธานนัเรียนสุเนี้ยบที่เ็ทั้โรเรียนลัว ไม่ล้าแหทำอะไรผิแล้ว
็ยัเป็นนฮอท นสวยที่พระเ้าใสรร์สร้าเธอลมาบนโลมนุษย์ให้เหล่ามนุษย์อย่าเราๆ ไ้ื่นมอี้วย
“ ึวาน .. ” เ้าอื่อสะุ้ัวลอยทันทีที่ไ้รับแรบมหาศาลที่ลาหลััวเอาฝ่ามือสวยอประธานนัเรียน
น้อทำอะไรผิ
“ อะไรอพี่วะ ! เ็บนะโว้ย !! ” นัวเล็ร้อโอ้ยทันที เล่นเอาะแสบไปทั้หลัเลย
ไม่้อบอ็รู้ว่าหลัะแนาไหน แสบถึทรวที่แท้ริ ..
โรธเหมือนันนะ แ่็โรธไม่ลเมื่อเห็นหันไปประธานนสวยัฟัน ำหมั หน้าแ้วยวามโรธแบบนี้
น่ารัะาย เหมือนลูระ่ายโรธอ่ะ น่าเอ็นู ยอมโนสั 10 ทีเลยแบบนี้
“ ยัะมีหน้ามาถามอี แล้วพูไม่สุภาพับใร ? ล้าียัไพูวะโว้ยับัน ห๊า !! ” อนนี้ึวานำลัโนฝ่ามือลูระ่ายโรธฟาลมาไม่ยั้ที่้นแนเธอ
มีรั้ไหนที่อยู่ับประธานนสวยแล้วะไม่เ็บัวบ้า ? ำอบือไม่้ะ ..
“ อโทษๆ พอแล้ว เ็บ ”
“ เ็บแล้ว็วรำ้วยว่าทำันเือร้อนแ่ไหน !? ”
“ ็ไม่เห็นพี่ะเือร้อนอะไรเล .. โอ้ย !!! ูฮยอนน อย่าึหู !! ” ึวานร้อโอโอ้ยไปลอทาเิน มือสวยบิที่หูเ้าอย่าัและลาพาเธอเินไปห้อพยาบาลทั้แบบนั้น
“ มอทำบ้าอะไร !? ”
ึวานหัวเราะเบาๆ ประธานนสวยลาเธอมาห้อพยาบาลมาทำแผล ้วยวิธีึหูให้เินาม
ไม่รู้เหมือนันว่าอบหล่อนไปอนไหน อาะเป็นรั้แรอนที่เ้าเรียนที่นี่และเอหล่อนมั้ แ่รู้อีที็ยันหาเรื่อเ้าห้อปรอเพื่อเอหล่อนทุรั้ไปแล้ว
็เยบอหล่อนไปเหมือนันว่าอบนะ อบมาๆ แ่หล่อน็ทำเหมือนไม่สนใัน นั้นแ่อนแรไ หลัๆไม่รู้ว่าสนใหรือรำา เพราะเธอเล่นหาเรื่อเ้าออห้อปรอบ่อยนผอ.้อให้หล่อนมาุมวามประพฤิอเธอ
มัน็ีึ้นอยู่หรอ แ่ระยะหลันี้เริ่มลับไปเป็นแบบเิม ยอมรับรนี้เลยว่าไม่อบให้ใรมามอ มายุ่ มาเ้าะ มาวุ่นวายับประธานนสวยเท่าไหร่
หึอ่ะ หว้วย เลยไล่ันที่เ้ามาวอแวหล่อนะเอ แ่หล่อนเอ็แอบทำแบบนั้นับสาวๆ หนุ่มๆ ที่เ้ามาหาเธอเหมือนันนะ
ไม่ไ้ประเิ่ประเ่อเหมือนเธอ แ่เนียนๆ เพิ่มโทษเวลานนั้นทำผิแ่นั้น แ่เธออ่ะบวเลยรออะไร
“ มอนสวยไ นบ้าอะไรสวยโรๆ แล้วยัโหโรๆ อี โอ้ย ! ” ึวานร้อโอ้ยทันทีทีู่ฮยอนสำลีุบแอลฮอล์ลที่มุมปาเธอแรๆ
“ หุบปาไปเลยไอ้บ้า ” อ่าาา หล่อนหน้าแ้วย ไม่รู้ว่าแเพราะโรธหรือเิน แ่ึวานเป็นที่นี้มโนที่เ้า้าัวเอ่ะ เพราะะนั้นอนนี้ เบ ูฮยอนำลัเิน น ึวาน
“ ูฮยอนอา เบาๆ หน่อยสิ แ่แผลมุมปา็เ็บแล้ว เมื่อี้็โนพี่บโบ๊ะลาหลัอี มันเ็บนะ ”
“ สมวรโนแล้ว ... ึวาน ! ปล่อยนะ !! ”
ประธานนสวยโวยวายทันทีที่ึวานว้าเอวหล่อนให้มานั่บนัและอไว้แน่นา้านหลั
“ อยู่เยๆ น่า แ่อยาอเท่านั้นเอ ”
“ ไม่มีใรเห็นะหน่อยเลิเ๊โหไ้แล้วน่า ” าที่ิ้นลุๆในอ้อมออึวาน ่อยๆเลิิ้นไป แถมยัมาถอนหายใใส่ันอี
ึวานรู้ว่าอีนแร์สัมมาแ่ไหน ืนใรมาเห็นว่าประธานนร.นสวยำลัอันลมอยู่ับเ้าเ็แสบหัวโประำโรเรียน ไม่แย่ันไปให่เหรอ และที่สำัเป็นผู้หิ้วยันทัู้่้วยอี มีหวัประธานนสวยอเธอโนัสิทธิ์โวามหาลัยแน่
็นะ สัมยัไม่่อยที่ะเปิว้าับเรื่อแบบนี้มาเท่าที่วร
และเธอ็ไม่อยาให้ใรมอว่าที่แฟนเธอไม่ีหรอนะ ถึแม้ะหุหินิหน่อย็เถอะ
“ ื้อ พูอะไรไป ห้ามอะไรไป ทำไมไม่ฟัันบ้า ” ประธานนสวยว่าเสียอ่อน มือาวที่เยฟาัน็เปลี่ยนมาอบุมมือเล็อึวานไว้แทน เอนแผ่นหลัพิน้านล่าทันที
“ ็ไม่อบ มันอบมาวอแวพี่ หวพี่ ”
“ ็ไม่ไ้อะไรับโบอม้วยะหน่อย ทำัวเป็นเ็หวอไปไ้ ”
“ ็้อหวสิ พี่อ่ะว่าที่แฟนในอนานะ ไม่ให้หวไ้ไ ”
ไม่้อะเ้อมอ็เาไ้ว่านบนัเธอนะเินแ่ไหน น่ารััโว้ยยยย
“ โรีู้่ .... ว่าแ่เมื่อี้เ็บไหม .. ”
“ ็เ็บ ... แ่พอไ้อพี่็หายเ็บแล้ว ”
ึวานถือิหยอนิหยอหน่อยให้พอใเ้นแร แู่ท่าอนนี้ประธานนสวยะมาว่าใเ้นแรไปแล้ว อห. หูแเลยอ่ะ น่ารั
“ ไอ้บ้า .. ทำอะไรไม่ินะ ถ้าเมื่อี้ไปไม่ทันถ้าโนไล่ออริๆ ะเป็นยัไ ”
“ .... ”
“ ิเยอะๆ หน่อยสิ ออะลาไม่ใ่เหรอ ”
“ ไม่อ่ะ ร ิถึแ่เรื่อพี่็พอแล้ว ”
“ ถ้าิถึัน็ทำัวให้ีๆ ว่านี้หน่อย อีอย่าเป็นผู้หิัวเล็เท่าลูหมีโอาล่าไปหาเรื่อผู้ายแบบนั้นไ้ยัไ ”
ูฮยอนเป็นนี้บ่นมาถึมาที่สุนหนึ่ ถึภายนอูเป็นนไม่่อยพู พูน้อย แ่สิ่ที่ึวานพบเอเนี่ย นละเรื่อับภาพลัษ์ที่เห็นเลย
แ่่อะให้บ่นนาน บ่นเยอะแ่ไหน ึวาน็ไม่เยเบื่อะฟั ็หลมานานแล้วอ่ะ เวลาูฮยอนทำอะไร็ีไปหมนั้นแหละ
“ อโทษ เป็นห่วเหรอ ? ”
“ ็ห่วสิ ” อนเนี้ยแ้มึวานะแแล้ว ฮือออ ทำไมพระเ้าส่นน่ารัมาให้เธอแบบนี้ แ้มบุีเหลือเินน
“ ทำไมน่ารันานี้เนี้ยย หลนไม่รู้ะหลยัไแล้วว ” ึวานเยใบหน้าที่โรน่ารัอัวเอไว้บนไหล่อประธานนสวย
มีโอาส็วยนิๆ หน่อยๆ พอหอมปาหอมออ่ะน่ะ
“ พูมา ปล่อยไ้แล้ว ะไ้รีบทำแผล แล้ว็ไปส่ที่บ้าน้วย ”
“ ็บอว่าให้ย้ายมาอยู่้วยันไ้แล้ว มันเปลือน้ำมัน เปลือ่ารถไปลับเวลาไปส่.. โอ้ย ! ”
แ่็ไม่วายะหาเรื่อพูแวประธานนสวยอีนไ้ ็เวลาหล่อนเินอ่ะ โรน่ารั !!!
เว้นแราฝ่ามืออหล่อนอ่ะน่ะ อันนั้นไม่น่ารั่อแนเล็ๆ อึวานเลยสันิ
ึวานไม่อบวันบารศึษาเลยสันิ อย่าถามว่าทำไม ...
็มันเป็นวันที่ทุนสามารถมอบอวั อไม้ หรือแม้ระทั่สารภาพรัับประธานนัเรียนนสวยแบบ เบ ูฮยอนไ้ไล่ะ !! หุหิเว้ย !!!!!!
ถึูฮยอนะเริ่นๆ ไว้เหมือนันว่าไม่ไ้มีอะไร แ่มัน็อหวั่นไม่ไ้ เราสอนยัอยู่ในานะนที่ำลัู ๆอยู่นิ เธอยัไม่ไ้อบเลย เอออ็นมันลัวแป๊ปะ !
ถึะมั่นหน้ามั่นใว่าูฮยอนิเหมือนัน็เถอะ แ่มัน็อแอบหวั่นใบ้าไม่ไ้นั้นแหละ
“ ไม่เ้าไปไ ? ”
“ ไม่ เี๋ยวหุหิ ”
“ นี้นาไม่ไ้เ้าไปยัหุหินานี้ ลอ่ะเพื่อน ” หัวเราะร่าเียวนะ .. เะแม่ม
“โอ้ย !! น ึวาน”
“ หุบปาไปเลยอ ูอ ” แอบเะหน้าแ้เพื่อนรัไปหนึ่ที โทษานพูาและทำัวให้น่าหุหิ ไอ้บ้า
“ ับเพื่อนับฝูอ่ะ ูินเรา ”
“ ถ้าะมาวนประสาท็ไปไลๆ เลยไป ”
“อะๆ ็ไ้ๆ ประธานนัเรียนฝาบอว่าอีรึ่ั่วโมเอันที่าฟ้า ”
ึวานเลิิ้วมอเพื่อนสนิททันที ระแว่ะ เห็นแบบนี้อ ูอือฝ่ายล่อื้อระับพรีเมี่ยมเลยนะ
ส่วนใรโนมันล่อื้อบ่อยสุ .. ไม่้อเาเนอะ
“ อย่ามอเพื่อนแบบนั้น ... เพื่อนพูริๆ ไม่โห ปะี้เอประธาน้าในหอประุม ประธานหาแไม่เอเลยฝาันมาบอ ”
“ อย่ามามอแรน ึวาน รีบไปเลยไป ” หัวเล็ๆอึวานหลบฝ่ามืออรหัน์อเพื่อนสนิททัน่อนะวิ่ึ้นึรไปที่าฟ้า
ถ้าราวนีู้อมันล่อื้อเธออีนะ เธอะัารให้สาสมเลยอยู ..
“ อ ูอ ..... ไอ้เพื่อนเวร ” 45 นาทีบนาฟ้า ... โนอ ูอมันล่อื้อเธออีแล้ว เพื่อนเวร ฮืออออออ
“ โทษที รอนานหรือเปล่า ? ” ึวานหันมอามเสียทีุ่้นเย วันนี้ประธานนสวยอเธอเ็มไป้วย่ออไม้ ป้ายรูป
และอื่นๆ อีมามายเ็มัวหล่อนไปหม
“ นึว่าโนูอล่อื้อะอี ”
“ ็พยายามปลีัวมาแล้ว แ่็ไม่วายเอประปรายามทา นมันฮอท็ี้ ”
ึวานบึนปาไปหนึ่ทีับวามมั่นหน้ามั่นาอประธานนสวย
เอออ่ะ นสวยมัะมั่นหน้าแบบนี้แหละ และเธอะไม่เถีย เพราะอมันเห็นๆ ันอยู่แล้ว
“ ทำไมไม่เห็นอยู่ในานเลย ไปไหนมา ? ” ประธานนสวยว่า่อนะทิ้ัวลนั่้าๆ ัน ไล่ถอมุอไม้ 3-4 อันบนหัวัวเอวุ่นวายไปหม ือริๆ ใส่อันเียว็พอแล้วมั้ยหรือยัไ ?
“ นั่อยู่้าสนามบอล ไม่อยาเ้าไป เี๋ยวหุหิ ”
“ ะหุหิเรื่ออะไร ”
“ แ่เห็นใรเาใล้พี่ระยะ 10 เมร็หุหิแล้ว ”
ไหล่เล็อึวานอนนี้ถูยึรอพื้นที่ว่าโยศีรษะอประธานนสวยไปแล้ว
และมือเล็อเธอ็ถูประธานนสวยไปุมไว้อี อย่าเยอะ เี๋ยวเินัวแ
“ บแล้วนะ ”
ึวานแอบถอนหายใเบาๆ ทันที่ที่ประธานนสวยพูบ เยหน้ามอท้อฟ้า่วบ่ายล้อยแบบนี้ และมีลมพัเบาๆ แบบนี้ .. มันสบาย และโรโรแมนิ แ่ในใอเธอเอไม่ใ่แบบนั้นไ
ูฮยอนะ้าวไปอีั้นสู่วามเป็นผู้ให่แล้ว ในที่เรียนใหม่ สัมใหม่ นใหม่ๆ
ัวล .... ใ่ ึวานำลััวลในทุๆ เรื่อ ูฮยอนบอให้เธอรอ รอูฮยอนพร้อมะ้าวเินไปับเธอ และเธอ็รอ
แ่มัน็แอบิไม่ไ้ว่าถ้าเธอยัรออยู่แบบนี้ ... มันี่อัวเธอเอแล้วเหรอ ? ไม่แน่นะ ูฮยอนอาะเอนใหม่ในีวิมหาลัย็ไ้ ยอมรับรนี้เลยว่าเธอโรลัวมันเป็นแบบนั้น และถ้ามันเป็นแบบนั้น เธอ็ทำอะไรไม่ไ้นอายอมรับมันและปล่อยูฮยอนไป ..
“ อื้อ รู้แล้ว ”
“ ถอนหายใทำไม ”
“ ็ .. แ่ำลัิเรื่อเรา ... แ่ำลัิว่าถ้าพี่เอนใหม่ในมหาลัย พี่ ... ”
“ ึวาน ”
ึวานลืนำพูทัหมลอไปโยปริยาย เมื่อมือทั้สอ้าอประธานนสวยเปลี่ยนมาอบุมใบหน้าเธอให้หันสบาันอย่าั
ยิ้มทำบ้าอะไร ใ่เวลายิ้มหวานๆ ให้ันแบบนี้เหรอ ฮือออ
“ เป็นแฟนันนะ ” ึวานร้อห๊ะทันทีที่ประธานนสวยอเธอพูบประโย
หูฝาปะ ? หูฝาแน่ๆ น ึวาน แำลัหูฝา
“ พี่พูว่าไนะ ? ” อย้ำอีทีเพื่อวามแน่ั
“ อย่าให้้อพู้ำไ้ไหม มันเินเป็นนะ ”
หนึ่ป้าบสำหรับำอบอำถามึวาน เิน็ี โรธ็ี ้ำเลือ้ำหนอไปท้ัวแล้ว่ะ ฮือออ
“ ็มันไม่แน่ในิ นแบบพี่เนี่ยนะอยู่ๆ ะมาพูี้ มันไม่ใ่พี่เลย มันบ้าบ .... ” ริมฝีปาอมมพูอึวานอนนี้โนปิไปเรียบร้อยโยอวัยวะส่วนเียวันับอประธานนสวย
ไม่มีารรุล้ำ มีแ่วามหวาน และวามนุ่มราวับสายไหมที่ึวานเยินอนเ็ๆ
ไม่สิ ... มันนุ่มและหวานว่ามาๆ ้วย้ำ
เราูบันแบบนี้อยู่รู่หนึ่่อนที่ึวานะเป็นฝ่ายผละออ ็นีู่บแรอ่ะ นมันหายใไม่ทันเนอะ
ถึอยาูบนานว่านี้็เถอะ แ่ลัวัวเอะาอาาศาย่อนะไ้ทำอะไรไปมาว่านี้(?)
“ ถือว่าลแล้วนะ ” ึวานว่า่อนะยัิ้วทะเล้นให้ประธานนสวยที่้มหน้า้มา่อนใบหน้าแๆ อัวเอไว้ เป็นนเริ่ม่อนแท้ๆ
“ อื้อ ถ้าเบื่อันเมื่อไหร่็บอนะ ”
ึวานยิ้มว้าับประโยอประธานนสวย ทำไมมันน่ารั น่าเอ็นูเบอร์นี้ ฮืออออ
“ มันะไม่มีวันนั้น่ะ สัา ;) ”
FIN.
#่วสารภาพบาป
สวัสี้ะ .... ่วสารภาพบาบในวันนี้ เสนอออ ...
ฝาแท๊ฟิ้วยนะะ #ฟิน้อวานอินไฮสูล
สามารถิมเราไ้ เราไม่ั ุยับเราหน่อย เราเหาาา(?) หรือะไป่าเราในนั้น็ไ้เอ้า 5555555
้อสุท้าย ..... ฝาฟิเราไว้ในอ้อมอ อ้อมใทุน้วยนะะ เอ็นูเรา็ไ้ ่าเรา็ี่ะ เราอบ ฮืออออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น