Fic Bleach : เมื่อลูเคียต้องแต่งงาน...อะไรจะเกิดขึ้น!?

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

ฤดูใบไม้ร่วง เวลา 5:05 PM. โลกมนุษย์ เมืองคาราคุระ ร.ร.คาราคุระไดอิจิ

ห้อง1-3

ครืน—น เสียงเปิดประตูบานเลื่อนดังขึ้น

เมื่อเด็กสาวผมตรงยาว สีน้ำตาลแดงอ่อน(คล้ายๆสีส้ม) เห็นภาพของของบุคคลที่อยู่ในห้องนั้น

“คุโร..ซากิ..คุง” เสียงของเด็กสาวคนนั้นพูดขึ้นเบาๆ

และดูเหมือนอิจิโกะจะยังไม่ได้ยิน เด็กสาวคนนั้นจึงเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดว่า

“คุโรซากิคุง..ยังไม่กลับอีกเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียง อิจิโกะก็ได้สติขึ้นมา แล้วหันไปหาที่มาของเสียงนั่น

“อะ..อืม แล้วเธอล่ะ อิโนอุเอะ ยังไม่กลับอีกเหรอ?” อิจิโกะถามคืน

“ก็กำลังจะกลับอยู่พอดีเลยล่ะจ้ะ” อิโนอุเอะตอบ และพูดว่า “คุโรซากิคุง อ่านหนังสือแบบนั้นออกด้วยเหรอ?” พลางชี้นิ้วไปที่หนังสือ

“ห๊ะ! หมายความไงหรอ?” อิจิโกะถาม แล้วทำสีหน้าแบบงงๆ

“ก็หนังสือ..มันกลับหัวอยู่อ่ะ” อิโนอุเอะตอบ

เมื่ออิโนอุเอะพูดจบ อิจิโกะก็เหลือบตาลงไปมองหนังสือในมือของตัวเอง

‘อ้ะ!’ อิจิโกะร้องในใจ “เออ..คือ..แบบว่า..ชั้นอ่านจบแล้วน่ะ”เขาพูดกับอิโนอุเอะ

แล้วรีบเก็บหนังสือเล่มนั้นเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว

“เอ้อ! จริงสิ เธอมาหาชั้นทำไมหรอ? อิโนอุเอะ” อิจิโกะถาม

“อ๋อ คือว่า ชั้นเห็นคุโรซากิคุงยังไม่กลับก็เลยเป็นห่วงน่ะ” อิโนอุเอะตอบ แล้วพูดต่อ

“ถ้าคุโรซากิคุงกลับบ้านตอนมืด มันอาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้นะ เพราะฉะนั้นคุโรซากิคุงน่ารีบกลับบ้านนะ”

“อืม ก็ดีเหมือนกัน” อิจิโกะพูด พลางหยิบกระเป๋าของตนมาสะพาย

“แล้วเธอล่ะ อิโนอุเอะ กลับคนเดียวงั้นเหรอ?” อิจิโกะถาม

“อืม” อิโนอุเอะตอบ

“งั้นชั้นจะไปส่งเธอนะ” อิจิโกะอาสา

“เอ๋!? จะ..จ้า” อิโนอุเอะตอบรับแบบงง(?) และหน้าแดงเล็กน้อย

แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปจากห้อง

ระหว่างทาง (เกือบถึงบ้านของอิโนอุเอะ) เวลา 5:41 PM.

ทั้งคู่เดินเงียบมาตลอดทางโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยสักคำ แต่อิโนอุเอะกลับหน้าแดงมาตลอดทาง(?)

‘ในฤดูใบไม้ร่วง เวลาแบบนี้..อากาศจะค่อยๆเริ่มเย็นลงมากกว่าตอนกลางวัน ทำให้รู้สึกหนาว    ....ในเวลาแบบนี้ทัตสึกิจังกับชั้น ก็จะหาเรื่องต่างๆมาพูดคุยกัน เพื่อให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น(จริงหรอ?)’ อิโนอุเอะคิดในใจ

‘แต่ว่าวันนี้ทัตสึกิจังไม่อยู่ ชั้นก็เลยต้องเดินคนเดียว แต่กลายเป็นว่า..คุโรซากิคุงอาสาเดินมาส่งชั้นถึงบ้าน... น่าแปลก...ทั้งๆที่เดินเงียบมาตลอดทางโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยสักคำ แต่ร่างกายของชั้นก็ยังรู้สึกอบอุ่น’ เธอคิดในใจ แล้วเหลือบตาไปมองคนที่เดินอยู่ข้างๆ

‘หรือเป็นเพราะว่า เวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆกับคุโรซากิคุง..ร่างกายของชั้นรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก พอนึกถึงเรื่องนี้แล้ว ก็หัวใจที่เต้นเร็วและแรงขึ้นทุกครั้ง..เพราะเรื่องนี้รึเปล่านะ?ที่ทำให้ชั้นรู้อบอุ่นน่ะ’ เธอคิดในใจ ทั้งที่ดวงตาของเธอยังเหลือบมองคนที่เดินอยู่ข้างๆ
 

จนกระทั่งเกือบถึงบ้านของอิโนอุเอะ 

“เออ...คุโรซากิคุง” เสียงของอิโนอุเอะเรียกชื่อคนที่เดินอยู่ข้างๆ

“หืม? มีอะไรหรอ? อิโนอุเอะ” อิจิโกะถาม

“ทำไม..คุโรซากิ..ถึงอยากจะมาส่งชั้นล่ะ?” อิโนอุเอะถาม

“ก็เธอเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ? ว่า“ถ้ากลับบ้านตอนมืด มันอาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้ เพราะฉะนั้นให้รีบกลับบ้านน่ะ” ” อิจิโกะตอบ แล้วพูดต่อ

“โดยเฉพาะเธอน่ะเป็นผู้หญิง เดินกลับบ้านคนเดียวในเวลาแบบนี้น่ะ มันอันตราย ชั้นเป็นห่วงน่ะ”

เมื่อฟังจบอิโนอุเอะก็ยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก

‘ปะ..เป็นห่วงชั้น..งั้นเหรอ?..’ เธอคิดในใจ

ในที่สุดก็เดินมาถึงบ้านของอิโนอุเอะ

......................................................

**จะขออธิบายเพิ่มเติมนะ-เหตุผลที่ทัตสึกิไม่ได้มาส่งโอริฮิเมะ ก็เพราะเธอมีแข่งระดับจังหวัดที่ฮิโรชิม่า**