รักนายคนนี้ไม่มีคำว่ากลัว

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มสนใจ!!(นิสสสนึง)

2

ผม ธาราพัฒน์ จักวารักษ์รัศมี  หรือ ธารนั่นเองครับ วันนี้ผมไม่รู้จะบอกอย่างไรดี เพราะว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องที่โชคดีหรือโชคร้ายทั้งสองอย่าง เอาเป็นว่าวันนี้ผมทั้งซวย ทั้งมีความสุขละกัน…เพราะวันนี้ผมบังเอิญเจอสาวน้อยน่ารักนิสสสสนึงนะ ขอบอกว่านิสสสสเดียวจริงๆนะครับกับเพื่อนของเธอ ยัยปากจัดจะเดือดร้อนแทนเพื่อนทำไมกัน จริงๆผมก็อายตัวเองอยู่หรอกที่ไปเอาสาวน้อยคนนั้นอ้างเป็นแฟน ก็จะทำไงได้ละครับแถวนั้นเธอดูดีที่สุดแล้วหนิครับ เธอจะเรียกผมว่าไอลามก โรคจิต หรืออะไรก็แล้วแต่ รวมทั้งแฟนกำมะลอ และทุกชื่อที่ไม่ใช่ชื่อผม และ สุดหล่อ ถ้าเธอเรียกผมจะจับหอมแก้มซะให้เข็ด ^^(ผมไม่ได้โรคจิตนะครับแต่มันคือบทลงโทษครับผม) ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่ก็บังเอิญเจอกับสาวน้อยน่ารัก (นิสสสนึง) คนนั้น…เมื่อตอนกลางวันนั่นเอง ผมจึงเดินไปแต่ทว่าในขณะที่กำลังเดินไปนั้น…

"อ้าวเห้ย ธาร เป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่ายึดตำแหน่งไอเมฆไปแล้วหนิ"

"ครับ "เมฆที่พูดถึงก็คือรุ่นพี่ม.6ซึ่งปีที่แล้วได้เป็นเอซฟุตบอลประจำโรงเรียน แล้วปีนี้ในฐานะที่ผมเป็นรุ่นน้องที่มีความสามารถ (เก่งมั้ง) จึงได้เป็นต่อ…

"สวัสดีค่ะ พี่เอ็ม"

"อ้าว น้องขนมเค้ก ว่าไงจ๊ะ"

ในที่สุดผมก็รู้ว่าน้องหน้าตาน่ารัก(นิสสสนึง)คนนั้นชื่อว่า ขนมเค้ก นั่นเอง…

"อ้าว นายธาร หวัดดี"

"น้องเค้กรู้จักมันหรอ"

"ค่ะ"

"เห้ยไอธาร ข้าบอกเอ็งไว้ก่อนเลยนะ น้องเค้กเนี่ย ข้าจองเว่ย"

"แหะๆ พี่เอ็มค่ะ เห็นพี่ตูนมั้ยคะ??"

"อ๋อ ไอตูนอ่ะนะ มันอยู่ในห้องน่ะทำเวรอยู่ ทำไมหรอ??"

"ป่าวค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ งั้นเค้กขอตัวนะคะ"

"จ้า^^"

"เอ่อ พี่เอ็มครับ น้องเค้กอยู่ห้องไหนอ่ะครับ"

"ฮ่าๆ ไอธาร เอ็งเรียกน้องเค้กเหมือนข้าได้ไงวะ ห๊ะ"

"อ้าว ก็เค้กเป็นน้องไม่ใช่หรอครับ หรือว่า??"

"ช่าย น้องเค้ารุ่นเดียวกับแกส่วนห้องน่ะนะ ต้องไปหาเองแล้วล่ะ ข้าขอตัว"

"อ้าวว ซะงั้นอ่ะ"
--mouse beens--