คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เฉดรักที่ 1
love academy
- ค่ายรัก -
เฉดรักที่ 1
ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ประจำประเทศเกาหลีที่มีบอยแบนด์ชื่อดังและนักร้องท่านอื่นในสังกัด คือค่าย JGP ACADEMY แน่นอนถ้าเอ่ยถึงค่ายนี้ ไม่มีใครในประเทศนี้ไม่รู้จัก เพราะเพลงฮิตติดชาร์ตบิลบอร์ด ทั้งระดับประเทศ ระดับโลก ค่ายนี้ก็ผลักให้ศิลปินไปถึงจุดนั้นมาแล้ว ทั้งลูกเด็ก เล็กแดง คุณป้า คุณยาย อาอี๊ อาม่า อากง ต้องรู้จัก
" ฉลองที่บริษัทของเราครบรอบ 60 ปีที่ทำเพลง มาเราถือโอกาสที่จะเดบิวต์เด็กใหม่กัน "
เสียงประธานค่ายพูดขึ้นต่อหน้าหุ้นส่วนที่ประชุมและหน่วยงานต่างๆในบริษัท พนักงานน้อยใหญ่ต่างพากันจดหัวข้อ ข้อจำเป็นในการเฟ้นหาเด็ก 7 คนที่จะมาเป็นศิลปินหน้าใหม่เพื่อมาตีตลาดใหม่อย่างเอเชียและฝั่งอเมริกา
" ใครมีข้อสงสัยอีกไหม ? ผมให้เวลาประมาณ 1 เดือนกับการหาเด็กเทรน และให้เวลาพวกคุณฝึกเด็กเทรนจนกว่าทุกอย่างจะดีพร้อม โอเคมั้ย " สิ้นเสียงประธานไม่ฟังแม้แต่เสียงตอบตกลงของคนในบริษัทแต่รีบก้าวเท้าเดินออกจากห้องประชุมโดยทันที ทิ้งไว้แต่ความอ้างว้างและว่างเปล่าในสมองของพนักงานทั้งหลาย
* เปิดรับสมัคร Audition ศิลปินหน้าใหม่ประจำค่าย JGP เฟ้นหาคนมีความสามารถมาเป็นนักร้องในสังกัดค่าย JGP จำนวน 5 คน * คำประกาศ ป้ายประกาศทั้งในรูปแบบคลื่นวิทยุหรือจะเป็นภาพดิจิตอลได้ถูกเผยแพร่ไปประเทศร่วมถึงประเทศในสหเขตและใกล้เคียงโดยมีนักร้องอันดับ 1 ของค่ายเป็นผู้ประกาศ ทันทีที่ประกาศได้ถูกเผยแพร่ไป ไม่ถึง 1 ชั่วโมงมีผู้มาลงสมัครเป็นเด็กเทรน มากกว่า 1 หมื่นคน
เจ้าหน้าที่ทำงานมือกันเป็นระวิงเพราะผู้สมัครนั้นเยอะมากจริงๆ แห่มาจากทั่วทุกสารทิศ
เด็กหัวทุยผมสีดำสนิทที่นั่งดูจอสี่เหลี่ยมอยู่ถึงกับต้องกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น JGP ค่ายเพลงที่เขาโปรดปรานได้เปิดรับสมัคร และไม่พลาดที่จะไปสมัครแน่นอน
" แบมแบม " เด็กหนุ่มสัญชาติไทยที่ออกมาตามหาฝันที่เกาหลี เขามีผลงานการออดิชั่นทั้งที่ไทยและผลงานโฆษณามากมาย นับว่าเป็นคนมีประสบการณ์คนนึงเลยก็ว่าได้
ร่างเล็กสาวเท้ายาวเข้าไปลงทะเบียนยังจุดลงทะเบียนภายในอาคาร JGP ที่ที่เขาอยากจะมาสัมผัสเป็นนักร้องนานแล้ว วินาทีนั้นเขาแถบอยากจะก้มลงไปจูบกับพื้นเลยทีเดียว
" กันต์พิมุก ภูวกุล 01997 ครับ "
ร่างเล็กเข้าประจำจุดลงทะเบียนบอกหมายเลขสมัครแก่เจ้าหน้าที่ลงทะเบียน แต่หางตาเหลือบไปเห็นหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาลออกเกือบแดง หุ่นดูดีที่มีป้ายติดหน้าอกว่า mark 01993 กำลังจ้องมองเขา มองอะไรกัน ? มองทำไม ? หรือเขาจะน่ารัก ฮริ้งงงง
ระหว่างที่นั่งรอเจ้าหน้าที่เรียกไปออดิชั่นร่างบางก็ไว้เว้นที่จะหยิบมือถือคู่ใจมากดดูคลิปการเต้นเพื่อนเป็นการทบทวนท่าพลัดกับติดตามข่าวในทวิตเตอร์อย่างมุ่งมั่น แต่ทว่าร่างเล็กก็ยังรับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องมองเขา
" นี่มองอะไรหรอครับ ผมเห็นมองผมตั้งแต่ตอนลงทะเบียแล้ว "
" ... "
ร่างเล็กเริ่มรู้สึกไม่ถูกชะตากับคนร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด ร่างเล็กอยากจะเดินเข้าไปตบหัวแรงๆแต่ก็ทำได้แค่คิดอะนะ ตัวเล็กกว่าไปทำงั้นได้โดนกระทืบกลับมาแน่ๆ ใจนักเลงจริงๆ
" นี่ไม่มีปากหรอ ถามไม่ตอบอะ "
" ... "
" เออ ไม่รู้ก็ไม่ต้องพูด "
ร่างเล็กเอามือขยี้หัวทุยๆด้วยความหงุดหงิดก่อนจะถอนหายใจแรงๆเพื่อบ่งบอกว่าเขากำลังโมโหนะ ร่างสูงยกยิ้มสูงก่อนจะแค่นหัวเราะออกมาในลำคอ
" หัวเราะอะไร ตลกมากมั้ย ? "
" มาก "
" มีปากด้วยหรอ นึกว่าเป็นใบ้แล้วซะอีก "
" เท่าที่เห็น "
" โอ้ย ... ไอตาบ้านี่มันจะกวนตีนไปถึงไหนกันวะ " เอาเถอะปลงนะ ร่างเล็กฮึดฮัดก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ใจจริงของเขาคืออยากไปให้พ้นๆไอบ้าตัวสูงคนนี้นี่แหละ แต่ร่างสูงก็ยังเดินตามมาอย่างกับพวกโรคจิต คนร่างเล็กเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว คนร่างสูงก็เดินตามมา โอ้พระเจ้าจอร์ชนี่มันโรคจิตแน่ๆ
" นี่คุณเป็นพวกโรคจิตหรอ "
" ... "
ร่างสูงผลักร่างเล็กติดกำแพงห้องน้ำไม่แรงนัก ก่อนจะใช้มือทั้งสองมือ จับแขนทั้งสองข้างของคนร่างเล็กกดลงบนกำแพง ร่างเล็กตกใจพยายามสะบัดหนี แต่ด้วยกำลังที่คนร่างสูงมีมากกว่าคนร่างเล็กก็ได้แค่พยายาม
" อยากรู้ไม่ใช่หรอว่าฉันเป็นโรคจิตรึปล่าว ? "
ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็กชวนให้คนตัวเล็กเสียวซ่านไปทั่วตัว ร่างสูงยกยิ้มและหัวเราะออกมาก่อนจะปล่อยมือออกจากคนร่างเล็ก
" ฉันแค่อยากรู้จักนายหวังว่าจะได้ร่วมงานด้วยกัน "
" ถามฉันมั้ยว่าอยากรู้จักนายรึปล่าว พิลึกคน "
" เอาเถอะเดี๋ยวก็รู้ "
" คุณมาร์ค ต้วน เชิญออดิชั่นครับ " เสียงทุ้มของเจ้าหน้าที่กล่าวเรียกผู้สมัครเจ้าของชื่อมาร์ค ต้วน ร่างสูงสาวเท้ายาวตามเจ้าหน้าที่เข้าไป ร่างสูงใช้เวลาไม่นานก็กลับออกมากับรอยยิ้มและเขามั่นใจว่าโชว์ของเขาทำให้คณะกรรมการประทับใจแน่ ๆ
" คุณกันต์พิมุก ภูวกุล เชิญครับ " เสียงทุ้มของเจ้าหน้าที่คนเดิมกล่าวเรียกเช่นเคย ร่างเล็กเดินตามเข้าไปด้วยท่าทีที่มั่นใจเขาจะต้องทำมันให้ได้
" ชื่ออะไรครับ "
" กันต์พิมุก ครับ "
" โปรไฟล์คุณค่อนข้างดีเลยนะ แถมยังเคยผ่านรอบคัดเลือกรอบออดิชั่นของทางค่ายที่ประเทศไทยอีก "
" คุณเป็นลูกครึ่งหรอครับ "
" ป่าวครับ ผมเป็นคนไทยแท้เลยครับ "
" แปลกดีนะครับ พูดเกาหลีซะคล่องเลย "
" ขอบคุณครับ "
" วันนี้จะมาแสดงอะไรครับ "
" ร้องและเต้นครับ "
ร่างเล็กไม่รอช้าอวดลีลา ทำให้ฟอร์ลุกเป็นไฟ กรรมการดูชอบใจโชว์ของเขามาก ถึงขึ้นลุกขึ้นปรบมือให้กับความสามารถของเด็กคนนี้เลยทีเดียว
" ผลจะแจ้งภายในสองวันนี้นะครับ "
ร่างเล็กก้าวขาออกจากห้องออดิชั่น วันนี้เขาเหนื่อยมากตั้งใจจะกลับบ้านเลย แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อคนร่างสูงตาบ้าที่ชื่อมาร์ค ต้วน ตะโกนเรียกเขาดังลั่น JGP
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่เขาอยากจะปล่อยมัดใส่หน้าคนร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า แต่นี่คือโคตรจะหลายๆครั้งเลย
" เฮ้ นายคนตัวเล็กที่ชื่อแบมแบมนะ ไอหัวทุยย "
" มีอะไรอีก ชาตินี้อย่าได้พบเจอกันอีกเลยนะคุณ ผมขอ "
" ฉันหิว "
" แล้ว "
" ไปกินข้าวกัน "
จะบ้าไปแล้วเพิ่งรู้จักกัน ไม่ใช่สิยังไม่รู้จักกันเลยสักนิดมาชวนไปกินข้าว แล้วพฤติกรรมประหลาดในห้องน้ำอีกมันคืออะไรกัน ไอตามาร์คนี่มันคนประเภทไหนกัน !!
" ไม่อ่ะเรายังไม่รู้จักกันเลย เป็นบ้าหรอ "
" ก็ไปกินสิจะได้รู้จัก "
" นี่นาย !! "
ถ้าแบมไม่ได้หลงตัวเองต้องคิดว่าคนร่างสูงที่ยืนพูดอยู่ตรงหน้านี่ต้องแอบหลงรักใบหน้าอันน่ารักของเขาแน่ ๆ
" เดี๋ยวเผื่อเรา ได้เป็นเทรนด้วยกันจะได้คุ้นชินกันไง "
" นายบ้าแน่ๆ คนมาออดิชั่นเป็นหมื่น ถ้าติดพร้อมกันสองคนต้องบ้าแน่ๆ "
" แล้วถ้าสมมติว่าติดพร้อมกันละ "
" ฉันจะยอมรู้จักกับนายเลยเอา "
" แน่ใจ "
" คนอย่างแบมไม่เคยโกหกใครครับ "
" แต่วันนี้ไปกินข้าวกันก่อนนะ เลี้ยงๆ "
" ก็บอกว่าไม่ไง "
" จะไปไม่ไป ไม่ไปอุ้มนะ "
มาร์คต้องปัญญาอ่อน สติแตก เป็นพวกบ้าหรืออะไรแล้วแน่ๆ ทำตัวพิลึกกึกกือกิ้งกือมากเลย ทำใจไม่ได้จริงๆที่ต้องมาพบเจอกับคนแบบนี้ แต่เอาเถอะถ้าได้กินข้าวฟรี ไม่พลาดแน่ๆ ถึงจะไม่อยากไปยังไงแต่เป็นของฟรีคนร่างเล็กก็ไม่เคยพลาด
" นี่จะกินอะไร ? " ร่างสูงเอ่ยถาม ในขณะที่สองขาก็เอามือล้วงไปในกระเป๋าและเดินหน้าต่อไป ๆ ร่างเล็กไม่ตอบเพราะมั่วแต่เหม่อมองอะไรสักอย่างอยู่
" นี่นาย ฉันคุยกับนายอยู่นะ หันมาสนใจกันบ้าง "
" มีอะไร "
" ฉันถามว่าจะกินอะไร "
" นายเป็นคนเลี้ยง ก็เลือกสิ เพิ่งรู้จักกันฉันเกรงใจ "
" แลดูเป็นคนมีมารยาทนะครับ "
" นี่นาย ! "
แต่เอาเหอะของจริงๆของฟรีคนร่างเล็กหนะกินได้หมดแหละ ทั้งสองมาหยุดที่ร้านอาหารไทยบนฉันสูงสุดของห้าง เป็นร้านอาหารที่ค่อนข้างแพงพอสมควร
" นี่นายร้านนี้มันแพง ขนาดฉันคนไทยฉันยังไม่มากินเลย "
" เอาเหอะอย่าบ่นฉันเลี้ยง "
" ครับๆ "
แม้ร่างเล็กจะแปลกใจมากแต่ก็เอาเหอะของฟรี ฟรี ฟรี ฟรี เงินมาร์คไม่ใช่เงินแบม DON’T WORRY เนอะ ฮ่า ๆ
" อาหารมาแล้วครับ "
เสียงบริกรหนุ่มหน้าใสกล่าวก่อนจะทำอาหารมาวางบนโต๊ะอย่างตระการตา ร่างเล็กคิดว่าคนตัวสูงต้องรวยมากแน่ๆ ถึงได้สั่งอาหารมาเยอะขนาดนี้ มื้อนี้ไม่ต้องกินข้าวอีก 2 วันก็ยังไหว
" นี่นาย ทำไมถึงอยากเข้า JGP "
" ก็เพราะฉันฝันมาตั้งแต่เด็กแล้วนะสิ ฝันมาอยากจะเป็นนักเต้น นักร้องที่มีชื่อเสียง "
" อ่อ สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ "
" แล้วนายล่ะทำไมถึงอยากเข้า JGP "
" ก็แบบนายนะแหละ แต่ที่พิเศษคือฉันอยากทำอะไรแปลกใหม่ "
" แปลกใหม่ที่ว่าคือ "
" รู้จักคน มีสังคมที่ดี ตอนอยู่ที่อเมริกาฉันเป็นพวกเงียบๆ ฉันอยากเปิดโลกกว้าง มีโอกาสที่แม่ฉันเป็นหุ้นส่วนบริษัทนี้อะ "
" จริงดิ งั้นนายก็มีเส้นสายอะสิ "
" ฉันไม่อยากใช้เส้นหรอก มันจะสนุกอะไรไม่ท้าทายสักนิด "
" นายนี่ถึงภายนอกจะดูปัญญาอ่อน โรคจิต ก็มีมุมดีเนอะ "
" จะถือว่าเป็นคำชมนะ "
เสียงพูดของทั้งสองคุยกันบนโต๊ะอาหารมีแต่รอยยิ้มและความอิ่มใจที่ได้แชร์ประสบการณ์ดีๆ จนเวลาล่วงเลยไป 2 ชั่วโมง ร่างเล็กยกหน้าปัดนาฬิกาขึ้นมาดูนี่ก็เย็นแล้ว เขาต้องรีบกลับบ้านเดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วง ทั้งสองจ่ายเงินเสร็จก็ก้าวออกมาจากร้านอาหาร ยอมรับเท่าที่ได้คุยมาคนร่างเล็กแปลกใจไม่น้อยที่คนร่างสูงจะมีทัศนคติอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกับเขาและส่วนเติมเต็มในชีวิตของเขา ถึงมันจะดูแปลกแต่ก็จริง ๆ
ร่างสูงมาส่งคนตัวเล็กขึ้นรถ โดนอาสายืนรอรถเป็นเพื่อน
" นี่นายขอบคุณนะสำหรับวันนี้ "
" ไม่เป็นไรเผื่อจะได้เป็นเด็กเทรนด้วยกัน "
" แต่โอกาสมันน้อยมากเลยนะ "
" ถึงมันน้อยก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีนิ จริงมั้ย ? "
ร่างสูงเอ่ยก่อนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ร่างเล็กรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คนร่างสูงมอบให้เขาอย่างจริงใจ ถึงมันจะไม่ได้ออกทางการสัมผัสแต่ที่สัมผัสได้คือทางคำพูด อารมณ์และสายตา ร่างสูงดูเป็นคนดีมากจริงๆสำหรับเขา จนถ้าเป็นไปได้ก็อยากรู้จักกันให้มากกว่านี้ ไม่น่าเชื่อว่าเวลาระยะสั้นๆจะทำให้คนที่คนแรกไม่ค่อยอยากรู้จัก กลายเป็นคนที่อยากรู้จักขึ้นมาทันที
" ถ้าโอกาสที่นายพูดมันมีจริง ๆ เราคงได้รู้จักกันมากกว่านี้นะ "
TBC#.
:: :: TALK :: ::
ตอนแรกเป็นไงมั้งฮ่ะ ตอนแรกตั้งใจจะให้เป็นอินโทร แต่ก็นะเพลินไปนิด เลยยาวเหยียดเลย กลายเป็น ตอนที่1 ไปเลย
อีก 4 วันจะได้เจอกัซแล้ว ฟิคอันเก่าเราขออนุญาตไม่เขียนต่อ ท้อแท้และท้อใจมาก ไปต่อไม่ถูกเลย ยิ่งเขียนยิ่งออกทะเล อันนี้เรื่องใหม่มาจอยกันเด้อ ฟิคนี่จะดำเนินช้าๆ เชื่องๆ ค่อยเป็นค่อยๆไปไรท์จะใจเย็นๆ ไม่รีบเหมือนเรื่องก่อน นี่ขนาดไม่รีบ ? 5555
ปิดเทอมแล้วชีวิตดี๊ดีเนอะ ไหนใครปิดเทอมแล้วมารายงาน เรื่องนี้จะมี NC นะ เป็นอะไรที่เราโปรดปรานมากในฐานะคนอ่านอะนะ มาเป็นคนเขียนก็ขออะไรที่มันสนองตัวเองมั้ง 5555 ใจดีติดแท็ก #ค่ายรัก ให้ด้วยมาติชมกันผ่านแท็กหรือคอมเม้นเนอะ เป็นกำลังใจให้กัน มีอะไรติติเลย ยินดีน้อมรับ รักทุกคนนะ
แฮร่ !!!
ความคิดเห็น