คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นอกสายตา Epidose1
SF taeckhun
นอก สาย ตา Epidose1
By:iceziey0810
แอบยิ้มเมื่อเธอดีใจ แอบทุกข์เมื่อเธอเสียใจ หัวเราะและร้องไห้ไปกับเธอทุกครั้ง….
รู้ตัวดีเสมอว่าเป็นคนไม่น่าสนใจ รู้ดีเสมอว่าไม่ควรที่จะไปเคียงคู่เขา นิชคุณเข้าใจทุกอย่าง ว่าระหว่างตนกับแทคยอนนั้นไม่มีวันจะเป็นไปได้ นิชคุณก็แค่เด็กนักเรียนธรรมดา หน้าตาก็จืดๆซีดๆ เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะด้วยความที่มีผิวพรรณที่ขาวจัด ไปรวมกลุ่มกับเด็กผู้ชายก็มักจะโดนกลั่นแกล้งเสมอ พอจะไปเข้ากลุ่มกับเด็กผู้หญิง ก็ไม่เป็นที่พอใจอีก คงเป็นเพราะผลการเรียนที่สูงติดท็อปแทบทุกวิชาของตนเอง ส่งผลให้สาวๆเกิดอาการอิจฉาริษยาในสติปัญญาที่แสนฉลาดของคนตัวเล็ก ที่แย่ไปกว่านั้น ที่เด็กผู้หญิงไม่ค่อยชอบคนตัวเล็กเท่าไหร่นัก ก็คงจะเป็นเพราะหน้าตาที่ดูน่ารักติดไปทางสวยหวานมากกว่า จะหล่อคมเข้มเยี่ยงชายหนุ่มทั่วไป จึงทำให้สาวๆไม่ค่อยพอใจนัก ที่ในกลุ่มจะมีผู้ชายที่ดูสวยกว่าพวกเธอ ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างนี้ จึงทำให้นิชคุฯเลือกที่จะอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่ค่อยทำกิจกรรมสักเท่าไหร่ ยิ่งบวกกับนิสัยเป็นคนขี้อาย เรียบร้อย และไม่ค่อยพูด ยิ่งทำให้เจ้าตัวมีเพื่อนน้อยเข้าไปอีก
ต่างจากอีกคน “อ๊คแทคยอน” หนุ่มฮอตของโรงเรียน ไม่มีใครไม่รู้จักเขา นักกีฬาฟุตบอลประจำโรงเรียน ดาวรุ่งของทีม ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเด็กนักเรียนห้องD ห้องสุดท้ายของสายชั้น ห้องที่รวมสุดยอดของโรงเรียนเอาไว้ ถึงชื่อเสียงของห้องออกจะติดไปทางแง่ลบสักเล็กน้อย แต่ก็ไม่เคยทำให้ดีกรีความฮอตของ อ๊คแทคยอน ลดลงเลยแม้แต่องศาเดียว
อ๊คแทคยอน เป็นคนหน้าตาดี ผิวสีแทน ยิ่งรับกับจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเฉียบ แก้มตอบๆที่ทำให้ดูแมนสมชาย โดยเฉพาะ ดวงตาคมเฉี่ยวคู่นั้น ดวงตาที่ทำให้หัวใจของนิชคุณแทบจะหยุดเต้นเมื่อเผลอไปสบตาเข้าโดนบังเอิญ
[flash Back]
ตุ๊บ!! โอะ!
“ขอโทษครับๆ ผมไม่ทันได้มองทาง ขอโทษนะครับๆ” เสียงทุ่ม เอ่ยขอโทษอีกคนอย่างรีบร้อน เพราะตนเองต้องรีบไปวอร์มอัพร่างกายเพื่อที่จะลงแข่งฟุตบอลรอบคัดเลือกในอีก20นาทีข้างหน้า
“อ้ะ! ไม่เป็นไรครับ ผมซุ่มซ่ามเอง” คนตัวเล็กที่นั่งจุ่มปุกอยู่ที่พื้นหลังจากที่โดนคนตัวโตชนจนล้ม สองมือเล็กรีบเก็บกองหนังสือที่ตกกระจายอยู่เต็มบริเวณพื้น โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นไปมองคู่กรณีเลยสักนิด
“อ่ะนี่ครับ หนังสือของคุณ ผมคงต้องรีบไปแล้ว ขอโทษจริงๆนะครับ” มือใหญ่ส่งหนังสือไปตรงหน้าอีกคน ทำให้คนตัวเล็กต้องเงยหน้าขึ้นมามองอย่างเสียไม่ได้ วินาทีที่ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นสบเข้ากับดวงตาคมเฉี่ยวนั้น นิชคุณรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ดวงตาคมคู่นั้นสะกดทุกสิ่งทุกอย่างให้แน่นิ่ง แววตาของอีกคนสื่อออกมาอย่างรู้สึกผิดจริงๆ ริมฝีปากบางเฉียบส่งยิ้มอ่อนโยนให้จนแก้มทั้งสองข้างบุ๋มลงเป็นลักยิ้ม คนตัวเล็กๆได้แต่กระพริบตาถี่ๆเพื่อเรียกสติจากการถูกดวงตาของคนตรงหน้าดึงดูด ร่างสูงมาในชุดนักฟุตบอลสีเขียวซึ่งเป็นทีมของโรงเรียน มือข้างหนึ่งถือถุงเท้ายาวเข้าชุด พร้อมด้วยรองเท้าสตั๊ดยี่ห้อดัง ไหล่กว้างสะพายกระเป๋าเป้สีดำโดยเอาสายกระเป๋าคล้องไหล่ไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือก็ถือหนังสือที่เก็บได้จากอุบัติเหตุเมื่อสักครู่ค้างไว้
“อ่า ขอบคุณนะครับ ผมไม่เป็นไรแล้ว คุณรีบไปเถอะครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้เสียเวลา” เมื่อตั้งสติได้คนตัวเล้กก็รีบกุลลีกุลจอรับหนังสือจากมือของอีกคนมาไว้ แล้วกอดหนังสือแน่นไว้ในอกของตัวเอง โดยที่ไม่กล้าหันไปสบตาอีก
“อ่า ครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยลา แล้วเดินจากไป นิชคุณรอให้เสียงรองเท้าผ้าใบที่บดเบียดกับพื้นจะเกิดเสียงเนื่องจากเจ้าของคงรีบร้อนจริงๆอย่างที่เจ้าตัวว่าค่อยๆเงียบไป จึงยอมเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมมองไปตามทางที่คนตัวสูงคนนั้นรีบวิ่งไป นั่นก็คือทางไปสนามฟุตบอลนั่นเอง
สองขาเรียวค่อยๆเดินเบียดเสียดผู้คนเพื่อไปหาที่นั่งบริเวณสแตนเชียร์ อาจจะดูแปลกตาสำหรับคนทั่วไปที่เห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆใส่แว่นตาอันใหญ่ สองแขนหอบหนังสือเรียนมาเต็มอ้อมแขน กำลังพยายามเดินแหวกผู้คนเข้ามาในบริเวณที่จัดไว้นักเรียนได้มาดูแมตช์สำคัญในการแข่งขันฟุตบอลรอบคัดเลือกชิงแชมป์ฟุตบอลเยาวชน ที่ปีนี้โรงเรียนของตนได้เป็นเจ้าภาพเปิดบ้านรับการมาเยือนของทีมฟุตบอลต่างโรงเรียน สถานที่อาจจะดูไม่ค่อยเข้ากับบุคลิกเด็กเรียนของคนตัวเล็กมากนัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความตั้งใจในการหาที่นั่งของอีกคนหมดไป จนในที่สุดนิชคุณก็เจอมุมดี อัศจรรย์แถวแรกริมสุดติดขอบสนาม สองขาเรียวจึงรีบพาร่างของตนเองเข้าจับจองพื้นที่ทันที
เสียงเฮดังสนั่นขึ้น เมื่อนักฟุตบอลของทีมโรงเรียนเริ่มทยอยลงสนาม ดวงตากลมมองไปรอบๆอย่างสนใจ แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่นักฟุตบอลคนหนึ่งที่สวมเสื้อหมายเลข10 คนที่แค่เพียงได้เห็นหน้า หัวใจดวงน้อยๆก็เต้นแรงขึ้นมาซะดื้อๆ คนนั้นเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลนั้นที่สามารถสะกดทุกสิ่งที่อย่างได้ เพียงแค่มองหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
เสียงเฮสนั่นดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อกรรมการเป่านกหวีดให้สัญญาณว่าหมดเวลาการแข่งขัน ทำให้สกอร์ของโรงเรียนขึ้นนำเป็นอันดับ1ของตาราง โดยที่วันนี้ยังเฉือนเอาชนะโรงเรียนคู่แข่งไปได้อย่างสวยงาม 3-0 และคนที่เป็นคนนำชัยชนะมาสู่ทีมโรงเรียนนั้นจะเป็นใครไปได้ นอกเสียจากชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลอบอุ่นที่ใส่เสื้อเบอร์10
คงจะเรียกว่าตกหลุมรัก ตั้งแต่แรกพบก็ได้ล่ะมั้ง…
[กลับเข้าสู่ปัจจุบัน]
คนตัวเล็กสะบัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความฟุ้งซ่านออกไป ตั้งแต่วันนั้น วันที่นิชคุณรู้ตัวว่าตกหลุมรักชายหนุ่มนักฟุตบอล คนตัวเล็กก็หาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาคนนั้น จนทราบชื่อเสียงเรียงนาม รู้ถึงประวัติและนิสัยส่วนตัวของเขา ชายหนุ่มคนนั้น มีชื่อว่า “อ๊คแทคยอน นักเรียนม.ปลาย ห้องD ผลการเรียนอาจจะดูไม่ค่อยจะได้เรื่องสักหน่อย แต่เรื่องกิจกรรมต้องยอมให้เขาเลย นักกีฬาฟุตบอล ดาวรุ่งของโรงเรียน ด้วยความที่เป็นนักกีฬาและมีหน้าตาที่หล่อเหลาเอาการ รูปร่างสูงใหญ่หุ่นนายแบบ ทำให้อ๊คทคยอน กลาบเป็นหนุ่มฮอตกายไปโดยปริยาย สาวน้อยหนุ่มน้อยต่างพากันหลงเสน่ห์ที่เหลือชายของอ๊คแทคยอนกันทั้งนั้น มีหน้าตาที่เปี่ยมไปด้วยแรงดึงดูดยังไม่พอ นิสัยเจ้าตัวยังเป็นคนเฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย ด้วยนิสัยที่น่ารักไม่ถือตัวยิ่งทำให้เจ้าตัวเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีก พูดได้เลยว่าคงไม่มีใครในโรงเรียนนี้ไม่รู้จักผู้ชายที่ชื่ออ๊คแทคยอนก็ว่าได้
ถ้าเทียบกันกับตัวของนิชคุณนั้น ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว นิชคุณก็แค่เด็กนักเรียนธรรมดา มีดีแค่เรียนเก่ง เพื่อนก็ไม่ค่อยมี อยู่ตัวคนเดียว ไม่ทำกิจกรรมวันๆหมกตัวอยู่แต่ห้องสมุด แทบจะไม่มีหนทางที่คนตัวเล็กกับแทคยอนจะโคจรมาเจอกันได้เลย อาจจะต้องขอบคุณอุบัติเหตุวันนั้น ที่ทำให้คนตัวเล็กเริ่มมีจุดมุ่งหมาย หัวใจที่เหี่ยวเฉาได้กลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง ได้มีเป้าหมายในการมาโรงเรียนแต่วันละ นอกจากจะมาเรียนแล้ว ยังต้องมาเห็นหน้าเขาคนนั้นทุกวัน…อ๊คแทคยอน
และในทุกวันตอนเช้า ตู้ล็อคเกอร์ของนักเรียนห้องD ที่อยู่ข้างๆของห้องA ล็อคเกอร์ตู้ที่ D23 นิชคุณจำมันได้อย่างดี ในเวลาเช้าๆแบบนี้เป็นเวลาดีที่คนตัวเล็กจะแอบเอา ขนมแซนวิสปลาทูน่าที่อีกคนชอบทานมาใส่ไว้ประจำ แซนวิสทูน่าสูตรพิเศษที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้ เพราะคนตัวเล็กลงทุนตื่นแต่เช้ามาทำให้อีกคนทุกวัน แล้วนำมาใส่ไว้ในล็อคเกอร์ทุกวันพร้อมด้วยน้ำแคนเบอร์รี่ที่อีกคนชอบดื่มเป็นประจำเช่นกัน
“โหยย อิจฉาว่ะ มีเด็กมาส่งมื้อเช้าให้ตลอดเลยนะมึง” เสียงล้อๆของเพื่อนสนิทเอ่ยแซว แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตัวสูงเขินอายแต่อย่างใด แถมยังยกยิ้มให้แล้วตอบกลับไป
“ธรรมดาว่ะ ก็คนมันหล่ออ่ะนะ ไม่มีก็อย่ามาอิจฉานะครัชแหม่!” เสียงโห่สรรเสริญในความหลงตัวเองของเพื่อนๆดังขึ้นระงม เว้นแต่อีกคนหนึ่งที่ยืนอมยิ้มที่อยู่ที่ตู้ล็อคเกอร์ของนักเรียนห้องA เจ้าตัวแทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่ เมื่อเห็นอีกคนไม่ปฏิเสธแซนวิสของตน ถึงอีกคนจะไม่เคยปฏิเสธก็เถอะ แต่มันก็อดดีใจไม่ได้นี่หน่า^^
“มึงรู้ตัวคนส่งยังเนี่ย จะเป็นเทอมแล้วนะเห้ย” ร่วมเทอมตั้งแต่วันนั้น ที่ส่งแซนวิสให้ทุกวัน
“ไม่รู้ว่ะ กูมาดักไม่เคยจะทันซักที” จะทันได้ยังไงล่ะ ก็คนตัวเล็กมาโรงเรียนก่อนคนอื่นเค้าเสมอ
“มึงก็สืบเด่ะ กูอยากรู้ กูอยากเห็นหน้าน้องแซนวิส” หื้มมม?? น้องแซนวิส?
“ใครวะ น้องแซนวิส มึงหมายถึงคนที่ส่งแซนวิสให้กูเนี่ยอ่ะหรอ?” บ้าหรอ! ไม่ยอมนะแทคจะสืบไม่ได้
“เออออ สืบเลย กูโคตรอยากรู้เลยสัส ว่าน้องแซนวิสมึงจะน่ารักขนาดไหน กูว่าต้องโคตรแจ่มแน่ๆ” ไม่ได้นะ แทคยอนจะรู้ไม่ได้ว่าใครเป็นคนแอบส่ง ถ้าแทคยอนรู้ต้องไม่พอใจแน่ๆ ไม่นะ จะทำอย่างไงดี!!
“เสือก! ของกูครับผม!” ห้ะ อะไรนะ
“เชร้ดดด หวงด้วยยยยเว้ย ฮิ้ววววว!” จะบ้าตายหัวใจเต้นเร็วเกินไปแล้ว
ปึง!! เสียงประตูล็อคเกอร์ปิดดังสนั่น จากฝั่งของห้องA แทคยอนและเพื่อน ถึงกับเงียบลงแล้วพร้อมใจหะนไปมองทางฝั่งห้องA แล้วก็เห็นภาพคนตัวเล็กใส่แว่นตาอันใหญ่ เดินหนีเข้าห้องเรียนไปอย่างรวดเร็ว
“เห้ย! นั่นใครวะ พวกเด้กห้องAหรอ” เสียงเพื่อนก็พูดไป แต่ไม่ได้แทรกเข้ามาในโสตประสาทของคนตัวสูงสักนิด ดวงตาคมได้แต่มองตาม คนตัวเล็กที่เดินหนีไปเมื่อสักครู่อย่างไม่วางตา
“น่าจะใช่มั้ง ก็กูเห็นเขาออกมาจากตู้ฝั่งเด็กห้องAนี่หว่า” พวกเด็กเก่ง เห็นแก่ตัวห้องAน่ะหรอ น่าเบื่อจริงๆ ร่างสูงได้แต่คิด
“ช่างเหอะว่ะ กูไปกินแซนวิสดีกว่า เดี๋ยวเจ้าของเค้าจะเสียใจ ไม่มีใครส่งอย่างพวกมึง ก็เชิญโรงอาหารนะครัช คนหล่อเสียใจด้วยจริมๆ555555555555555555555”
พูดจบก็มูฟตัวทันที ก็เพราะเกรงว่าจะโดนสหบาทาของเพื่อนๆรุมสกรัม ข้อหาหมันใส้ที่หหน้าหล่อเกินไป
ว่าแต่ น้องแซนวิสนี่เป็นใครกันนะ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ
น้องแซนวิส…..
.
.
.
.
.
.
To be continue
Talk: สวัสดีจ้ะ มาเสิร์ฟอีกตอนละค่า อึมครึมเล็กน้อย อย่าเพิ่งเดาเรื่องกันได้นะ มาอ่านกันก่อน
สิ่งที่คุณคิดอะไรจะไม่ได้เป็นอน่างที่คุณคิดก็ได้นะจ้ะ
สกรีมลงทวิตเตอร์ #SFนอกสายตา my twitter: iceziey0810
ฝากด้วยนะจ้ะ ติชมกันได้เหมือนเดิม น้อมรับทุกความคิดเห็นค่า
สวัสดีและสวีดัด จุ้บๆ
Thank you
ความคิดเห็น