[Fairy tail: 30 days กับภารกิจสุดป่วน!!]

ลำดับตอนที่ #10 : คืนแห่งดวงดาว/คำอธิษฐาน

IVI: คืนแห่งดวงดาว/คำอธิษฐาน :IVI
 

IVI: Natsu Talk's :IVI

หลังจากที่ลูซี่ตกลงไปในหลุมหรือรูนั้น... พวกผมก็รีบตามหาเธอทันทีโดยแบ่งออกเป็น 3 ทีม
ทีมที่ 1 มี เอลซ่า-ลิซานน่า ทีมที่ 2 มี ไอกางเกงลิง-จูเบีย ส่วนผมก็ทีมที่ 3 ตัวคนเดียว-___-;;
ที่ผมอยู่คนเดียวเนี่ยก็เพราะว่า... จะได้หายัยนั่นสะดวกขึ้นและรำคาญลิซานน่า ตอนนี้ภารกิจของพวกเราก็เลยเปลี่ยนเป็น ' ปฎิบัติการตามหาลูซี่!! ' แทนที่จะตามหาไอ ' นักล่าค่าหัว 1.5 ล้านจีเวล ' =___=;; รู้สึกเสียดายตังค์ขึ้นมายังไงก็ไม่รู้สิ จะโทษยัยนั่นก็ไม่ได้ เพราะผมก็มีส่วนผิดเหมือนกัน... ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาบรรยายแล้ว ต้องรีบตามหาเธอก่อนจะมืดเพราะตอนนี้.. ถ้าให้ผมเดาก็น่าจะประมาณ 5 โมงกว่าๆได้นะ เอาละๆรีบตามหาก่อนดีกว่า แล้วก็จะบอกอะไรให้รู้อย่างนึงนะ... ผมไม่ได้เป็นห่วงยัยนั่นนะ ก็แค่ต้องรีบตามหาให้เจอจะได้ไปทำภารกิจตามหานักล่าค่าหัว 1.5 ล้านจีเวลต่อในวันพรุ่งนี้ (X-queen: นัตสึปากแข็ง //วิ่งหนี) (Natsu: อย่าหนีนะเฟ้ยย!! //ตาม) อืม... อีกไม่นานก็จะมือลงแล้วยัยบ้านั่นไปอยู่ส่วนไหนของป่านี้เนี่ย =___=;;
ระหว่างที่ผมกำลังตามหาลูซี่อยู่นั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังแว่วขึ้นมาในหูของผม
" นัตสึ! เกรย์! เอลซ่า! ทุกคน! ช่วยฉันด้วย!! " เสียงคล้ายๆลูซี่เลยแฮะ.. แต่ผมคงหูฝาดไปละมั้ง หาต่อดีกว่า..
" ใครก็ได้ช่วยด้วย " อีกแล้วนี่ผม... โดนผีอัมรึเปล่าเนี่ย =__=;;; อย่ามาอัมตูตอนนี้สิ(วะ)ครับ
นี่มันป่าผีสิงรึไงเนี่ย น่ากลัวชะมัด...
" อีตาบ้านัตสึ มาช่วยฉันสักทีสิยะ!! " เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง... นี่ผมไม่ได้ถูกอัมแล้วก็หูฝาดแล้วนี่มันเสียงยัยลูซี่ชัดๆ ว่าแต่ดังมาจากตรงไหนละเนี่ย...
" เฮ้!! ลูซี่อยู่ที่ไหนน่ะ " ผมตะโกนกลับไปหาเสียงนั้นดู เผื่อเธอจะได้ยิน
" อ๊ะ! นัตสึ!! ฉันอยู่ตรงนี้ " ยัยนั่นได้ยินแล้วแล้ว... ไอตรงนี้ของยัยนั่นมันอยู่ตรงไหน(วะ)ครับ
" ไอตรงนี้ของเธอน่ะ... มันตรงไหนกันห๊ะ!! " ผมตะโกนกลับไปหาเธออีกครั้งหนึ่ง ไม่ให้ตะโกนกลับไปได้ไงละครับ ก็ใครจะไปรู้ว่าไอตรงนั้นตรงนี้ที่เธอว่ามันอยู่ตรงไหน
" ตะ.. ตรงขอนไม้ข้างๆก้อนหินใหญ่ " เธอตะโกนกลับมา ขอนไม้ใกล้ๆก้อนหินใหญ่หรอ..?
("   )  (   ") ผมหันซ้ายหันขวาก็พบกับขอมไม้ใกล้ๆก้อนหินใหญ่
" ฉันจะไปหาเธอแล้วนะลูซี่รอก่อนนะ..!! จะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ " ผมพูดจบก็วิ่งตรงไปที่ขอนไม้ตามที่เธอบอกทันที

ณ ขอมไม้ใกล้ๆก้อนหินใหญ่

" นัตสึ! นัตสึจริงๆด้วย "  ยัยนั่นมองผมด้วยสีหน้าโล่งใจ ทำอย่างกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีก - -
" ก็ใช่น่ะสิ! คิดว่าใครละแล้ว.. ไปทำอะไรตรงนั้นน่ะ " ผมถามเธออย่างงุนงง สภาพที่ผมเห็นก็คือ... ยัยอยู่ข้างใต้ขอนไม้... เป็นสภาพที่แบบว่า... ไม่ขอพูดดีกว่า 
" ขอนไม้บ้านี่มันล้มมาทับฉันยะ มาช่วยเอาออกเร็วๆสิ " ว่าแล้วยัยนั่นก็สั่งผมยกใหญ่ สำนึกบุญคุณกันบ้างสิยัยบ้า... -*-
" เร็วๆสิ ถ้าหลังฉันหักขึ้นมาจะทำยังไง " ยัยนั่นหันมาดุใส่ผมอีกครั้ง 
" คร๊าบๆ ช่วยแล้วคร๊าบ " ผมว่าจบก็ยกท่อนไม้ที่ทับยัยนั่นออกทันที แล้วโยนขอนไม้ไปอีกฝั่งนึง หนักตรงไหนกันออกจะเบา ถ้าให้เอลซ่ามายกเอลซ่าก็ต้องบอกเบาแน่ๆ =__=
ผมเข้าไปแล้วค่อยๆพยุงตัวเธอขึ้นมา
" ขอบคุณนะนัตสึ ถ้านายไม่มาฉันต้องหักหลังตายแน่ๆ " ยัยนั่นพูดแล้วยิ้มให้ผม อึก!
" มะ... ไม่เป็นไร =///= " โอ้ย... นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย ทำไมใจมันเต้นรัวอย่างนี้ ทำไมต้องใจเต้นในเวลาที่ยัยบ้านี่ยิ้มด้วยละ ให้ตายสิ 
* ตึกตัก - ตึกตัก - ตึกตัก *
โอ้ยยย!! พอได้แล้วไอหัวใจบ้านี่!! หยุดเต้นสักทีสิวะ =///=
" นัตสึนายเป็นอะไร ไม่สบายหรอหน้าแดงเชียว " ยัยมองหน้าผมอย่างงุนงง นี่หน้าผมกำลังแดงอยู่หรอ!! ไม่จริงม๊างง ~!! (X-queen: มันเป็นเรื่องจริงจ้ะ นัตสึจอมซึน :P )
" ปะ... เปล่าสักหน่อย " ผมค่อยๆว่าเธอลงบนพื้น 
" สงสัยว่าคืนนี้เราคงต้องนอนกันที่นี้แล้วสิ... " ยัยนั่นพูดขึ้น ก่อนจะเอามือทั้งสองข้างมาแนบตัวแล้วลูบไปมาที่แขนของตัวเอง
" หนะ... หนาวเหรอ ? " ตัวสั่นเชียว... ท่าทางจะหนาวมากๆเลยสินะ ผมหยิบผ้าพันคอสีขาวลายเส้นสีดำอ่อนๆที่ทำมาจากเกล็ดมังกรของ ' อิกนีล ' แล้วก็เสื้อสีดำสนิทที่ผมใส่ประจำมาห่มให้เธอที่ตัวสั่นระริกระริก
" ... " เธอหันมามองผม...  แต่เธอก็ไม่พูดอะไร... 
" ใส่นี้ซะจะได้อบอุ่น เดี๋ยวฉันไปเตรียมกองไฟและอาหารก่อนเธอรออยู่ที่นี้นะ " ผมว่าจบก็เดินเข้าไปหาของในป่าทันที... แล้วเข้าหลบไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อึก!! เกือบแย่แล้วสิเรา =//////////= 

IVI: Natsu Talk's (end) :IVI

____________________________________________________________________

IVI: Lucy Talk's :IVI

หมอนั่นเป็นอะไรของเขานะ หรือว่าจะไม่สบาย ? ไม่หรอกมั้งนัตสึไม่ใช่คนที่จะป่วยง่ายขนาดนั้น
แล้วทำไมฉันต้องเป็นห่วงหมอนั่นด้วยเนี่ย ฉันนี่ท่าจะบ้านะเนี่ย - -;; ช่างเถอะๆว่าแต่หมอนั่นจะไหวรึเปล่าเนี่ย ไม่ค่อยจะไว้ใจเท่าไรเลยแฮะ =___=;; ฉันนึกภาพตอนนัตสึเอาอาหารแปลกๆมาให้กินตอนที่ทำภารกิจล่าขุมทรัพย์แห่งป่าพิศวง.. พูดตรงๆเลยนะฉันอยากจะอ้วกมากอ่ะ กิ้งก่าทอดเนี่ยนะ ใครมันจะไปกินลงกันเล่า!! แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรกินน่ะนะ... แต่โชคดีนะที่วันนั้นหยิบแซนวิชมาด้วยไม่งั้นฉันต้องกินเจ้านั่นจน.. อ้วกแตกตายแน่ๆเลย แค่นึกก็เศร้าแล้ว...
หวังว่าอีตานั่นจะไม่เอาของแปลกๆมาให้ฉันกินนะ TT^TT
" ฉันกลับมาแล้วลูซี่ " กึ๋ก... มาเร็วจังนี่นายไปเก็บหอยทากมารึไงยะ ถึงกลับมาเร็วขนาดเนี่ย
แล้วก็ทำไมเนื้อตัวสกปรกอย่างงั้นละ แปลกจัง? สงสัยจะไปหกล้มที่ไหนมาละมั้ง จะว่าไปแล้ว..นัตสึเนี่ย.. ก็ดูเป็นคนเอาใจใส่ดีเนอะ
" นี่เธอจะมองฉันอีกนานมั้ย?! " นัตสึหันมามองหน้าฉัน
" ปะ... ป่าวสักหน่อย " แล้วทำไมฉันต้องใจเต้นตอนหมอนี่มองฉันด้วยละเนี่ย!!! ให้ตายสิยัยลูซี่
เป็นอะไรของเธอเนี่ย ไม่ไหวเลยจริงๆ 
" อย่างนั้นหรอ? " นัตสึพูดจบก็เอาไม้แห้งมาวางรวมกันเป็นกองไฟ เขาค่อยๆหายใจเข้าลึกๆแล้วใช้เวทย์ของเขาทันที
ฟู่วว์ ฟู่วว์ ~ ในไม่ช้าก็เริ่มมีไฟที่.. ทำให้สว่างและทำให้รู้สึกอบอุ่น... อืม... รู้สึกอุ่นขึ้นมาแล้วละ ต้องขอบคุณนัตสึนะเนี่ยที่เขามีเวทย์ไฟไม่งั้นคงจะได้นอนหนาวตายแน่ๆ 
" เอ้านี่... ของเธอ " นัตสึยื่นราสเบอร์รี่มาให้ฉัน แล้วก็ไปนั่งอีกฝั่งของกองไฟ
" ขอบใจนะนัตสึ ถ้าไม่มีนายฉันคงตายแน่ๆเลย " ฉันกล่าวขอบคุณนัตสึ ฉันเห็นใบหน้าของนัตสึเป็นลูกมะเขือเทศด้วย ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย? (X-queen: ใสซื่อจังนะลูจัง)
" มะ.. ไม่เป็นไร " แต่จะว่าไปเวลานัตสึเป็นแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ น่ะ... นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย >_<;; ลืมสิ่งที่ฉันคิดไปให้หมดเลยนะ!!!
" ลูซี่เลิกจ้องฉันด้วยหน้าแบบนั้นเถอะ ฉันขนลุก =__=;; " กรี๊ดดดด อีตาบ้านัตสึนายได้เจอดีแน่!!! มาหาว่าหน้าสวยๆของฉันน่าขนลุกหรอ!!? ยอมไม่ด้ายยย... ไปตายซะ!
" นี่นายกล้ามาว่าฉันอย่างนี้ได้ยังไง ไปตายซ๊าาา " ฉันพุ่งตัวเข้าไปหานัตสึ แล้วจัดการหยิกหน้าของนัตสึแรงๆ
" โอ้ยยย!! เป็นอะไรของเธอเนี่ย " หึ่ย!! โมโห! โมโห! ไม่มีใครเคยว่าฉันแบบนี้มาก่อนเลยนะ!!
" ถอนคำพูดเมื่อกี้มาเดี๋ยวนี้นะยะ!! ไม่งั้นฉันจะจิกให้หน้านายเสียโฉมไปเลย!! " ถอนคำพูดมาซะอีตาบ้าซาลาเมนเดอร์ปากเสีย(?) 
" โอ้ยๆ ยอมแล้วๆฉันขอโทษ " นัตสึทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ร้องหรอก.. แล้วฉันก็ค่อยๆปล่อยมือที่จิกหน้าของนัตสึออก ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่เดิม
" ทีหลังอย่ามาว่าฉันแบบนี้อีกนะเข้าใจ๊?! " หึ! ให้มันรู้ซะบ้างว่าฉันก็โหดเหมือนพวกเอลซ่าเหมือนกัน!!!
" ยัยปีศาจ... " เอ๊? เมื่อกี้ฉันได้ยินอะไร ศาจๆ นะ? หรือจะคิดไปเอง
" เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ!? "  ฉันหันไปถามนัตสึ
" ป่าว.. นี่ถ้าเธอไม่กินเจ้านั่นฉันขอละ " นัตสึว่าจบก็ลุกมาทางฉันทันที 
" หาา!! ถ้านายหิวนายก็ไปหาเองสิ " ใครจะไปให้นายกินละ แบร่ :p :p
" แต่ฉันเป็นคนหามา " เออจริงด้วย ลืมไปซะสนิทเลยแฮะ -__-;;
" จะเอามาให้ฉันดีๆหรือจะให้ฉันเอาคืนเธอ..? " นัตสึเริ่มเดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆ
" น่ะ... นี่นายจะทำอะไรน่ะ " ฉันเริ่มจะระแวงแล้วสิ นัตสึคิดจะทำอะไรกัน...
" อืม... ทำอะไรน่ะหรอ.. ก็แบบนี้ไงละ "  ใบหน้าของนัตสึเข้ามาใกล้ฉันจนตอนนี้ลมหายใจของเราสองคนอยู่ใกล้กันมากๆ แล้วจากนั้น...นัตสึก็!!
____________________________________________________________________
 

เดี๋ยวจะกลับมาอัพใหม่นะค่ะ อดใจรอสักครู่
ค่าาา สุดท้ายนี้ก็......