คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
เมื่อคุณก้าวลงจากรถ อีกฝ่ายก็เอ่ยถามเสียงแข็ง
“เจ้าชื่ออะไร? ดูแล้วไม่น่าจะใช่ประชากรของเมืองหลวง มาจากเมืองอะไรงั้นรึ?”
หญิงสาวมองหน้าฝ่ายตรงข้ามแล้วยิ้มเล็กน้อย “ข้าชื่อ โรเซรา เพอเทิร์น (Roséra Pertern) แต่เรียกโรเซจะง่ายกว่า ข้ามาจากเมืองทิศตะวันออกน่ะ”
“งั้นรึ.. เป็นตัวแทนสินะ แต่ข้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเจ้าเป็นตัวจริง บอกประวัติเจ้ามา”
“บ้านข้าอยู่แถบชานเมืองทิศตะวันออก ข้าเป็นลูกคนสุดท้องสุดของครอบครัว ครอบครัวของข้าเอ่อ...” หลังจากเงียบไปสักพักดวงตาของหญิงสาวก็มีน้ำตาคลอเบ้า “ขอโทษด้วย พอดีพอข้าพูดถึงครอบครัวทีไรแล้วมันก็ทำให้ข้านึกถึงครอบครัวข้าขึ้นมา ครอบครัวข้าเมื่อก่อนเรายังอบอุ่นและมีความสุขกันมากกว่านี้ แต่พอแม่ข้าคลอดน้องชายฝาแฝดมาอีกสองคนก็ทำให้เรื่องความเป็นอยู่ของครอบครัวข้าลำบากขึ้น พ่อข้าก็หนีไปกับ...ชู้” พูดถึงผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อนั้นโรเซก็มีนัยน์ตาคุกกรุ่นขึ้นมาผู้ชายคนนั้นไม่มีความมั่นคงทิ้งแม่ของข้าไปหาชู้ที่สาวกว่าแต่ข้าคิดว่าแม่ข้าสวยกว่ามากจะว่าไปผู้ชายคนนั้นก็เคยทำร้ายข้าด้วยนะ..หึ ว่าแล้วหญิงสาวก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ก็เหลือแต่ข้ากับแม่เท่านั้น ข้าจึงเข้ามาสมัครร่วมการแข่งขันนี่ยังไงล่ะ” พูดจบเธอก็ฝืนยิ้มออกมาบางๆ
ทหารยามฟังสิ่งที่คุณเล่า ก่อนจะหันไปซุบซิบกับทหารอีกคน ในมือถือกระดาษปึกนึงที่กำลังเปิดดูไปเรื่อยๆจนไปหยุดที่แผ่นนึง เงยหน้าหันมามองหน้าคุณแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง
“มันอาจจะดูแปลกไปสักหน่อยที่ถามเจ้าเช่นนี้ แต่ช่วยบอกรูปร่างลักษณะภายนอกรวมถึงตำหนิต่างๆที่เจ้ามีโดยละเอียดให้ข้าหน่อยได้มั๊ย?”
คลิ๊กรูป
“ขอบคุณสำหรับความร่วมมือตอบคำถาม เอาล่ะ เจ้าผ่านเข้าไปข้างในได้ เดินตรงไปที่ตึกที่สูงที่สุดใจกลางเมือง ที่นั่นท่านนายกจะรอพบเจ้าอยู่”
“ขอบคุณท่านมากที่ให้ข้านั้นเข้าไป พวกท่านก็อย่าหักโหมงานเกินไปล่ะ” เธอยิ้มพร้อมขยิบตาให้ทีนึง
ประตูถูกเปิดออก ทหารยามทั้งสองคนหลีกทางให้คุณเข้าไปข้างใน
เมื่อก้าวเดินผ่านบานประตู คุณพบว่าภายในเต็มไปด้วยตึกสูงตระหง่านสีขาวสะอาด กลิ่นอายเจือจางบางอย่างคละคลุ้งอยู่รอบเมือง แต่ตอนนี้คุณมีสิ่งอื่นให้ต้องทำก่อนจะมาสนใจสิ่งเหล่านี้
คุณเดินตรงไปตามคำบอกของทหารยาม จนมาหยุดอยู่ที่ตึกดังกล่าว ที่ซึ่งท่านนายกกำลังรอคุณอยู่
"สวัสดีท่านผู้เข้าแข่งขัน ยินดีต้อนรับสู่อัคคาเวีย ข้าทราบเกี่ยวกับท่านมาบ้างแล้วแต่ก็อยากฟังจากปากของท่านโดยตรงเลยมากกว่า จุดประสงค์ของการมาร่วมศึกศาสตรา.. เหตุใดจึงอยากมาเป็นตัวแทนกันล่ะ?"
หญิงสาวยิ้มทักทายและโค้งคำนับเล็กน้อย “เพราะทั้งเมืองและบ้านของข้าค่อนข้างลำบากมากค่ะท่าน ท่านก็น่าจะรู้นะว่าเมืองรอบๆอัคคาเวียนั้นมีสภาพเป็นเช่นไร การประลองครั้งที่แล้วเมืองของข้าก็แพ้ บ้านของข้าลำบากมากลำพังข้ากับแม่ก็แทบจะไม่มีอะไรกินอยู่แล้ว ตอนนี้มีน้องชายฝาแอดเพิ่มมาอีกสองคน ข้าคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่เมืองของข้าจะต้องได้รับความสะดวกสบายบ้าง แม่ข้าจะได้ไม่ต้องเร่หางานทำจนตัวเป็นเกลียว คือแม่ข้าค่อนข้างมีอายุแล้วค่ะท่าน ข้าไม่อยากให้แม่ข้าจะต้องมาทำงานหนัก ข้ากลัวว่าแม่จะล้มป่วยเอา....แล้วข้าตัวคนเดียวจะเลี้ยงน้องข้าได้อย่างไรกันคะ ข้าจึงมาสมัครประลองครั้งนี้และข้าว่าฝีมือของข้าก็ไม่ได้มีน้อยว่าของใคร เห็นแบบนี้ข้าฝึกฝีมือตลอดนะคะท่านนายก” หญิงสาวหัวเราะร่าแล้วทำท่าฮึดสู้ขึ้นมา
"โอ้.. อย่างนี้นี่เอง แล้วท่านคิดว่าตัวท่านเองเป็นคนอย่างไรงั้นรึ?"
หญิงสาวทำได้แค่ถอนหายใจในใจเท่านั้น “เห....คือว่าเพื่อนๆและแม่ของข้าบอกว่าข้าเป็นคนพูดเก่งและมีอัธยาศัยดีค่ะท่าน ข้าก็คิดว่าข้าเองเป็นคนแบบนั้นข้าว่าข้าเป็นคนยิ้มง่ายนะคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้ามักจะยิ้มสู้เสมอ ข้าไม่เคยต้องอยู่คนเดียวแบบว่าข้าค่อนข้างมีเพื่อนเยอะค่ะ ผูกมิตรง่ายเข้ากับคนง่าย ข้าชอบอ่านหนังสือมากเพื่อนๆตั้งฉายาให้ข้าว่าห้องสมุดเดินได้เลยแหละค่ะ แต่อ่านหนังสือเยอะก็ใช่ว่าข้าจะเก่งทุกอย่างนะคะ เรื่องคณิตศาสตร์เป็นสิ่งที่ข้าไม่เข้าใกล้เลย มีอีกอย่างที่ข้ามั่นใจค่ะคือนอกจากฝีมือด้านการต่อสู้แล้วด้านทำอาหารข้าก็ทำได้เยี่ยมเลยนะคะ ถ้าท่านไม่เชื่อข้าจะทำมาให้ท่านชิมได้ค่ะ” โรเซพูดจบก็หัวเราะขึ้น พลันสายตามามองสีหน้านายกที่ยิ้มแย้ม เธอคิดว่าท่านคงจะเอ็นดูเธอไม่ใช่น้อยนั้นแหละเป้าหมายของเธอ เธอจะต้องสร้างมิตรเข้าไว้เผื่อภายหลังจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเธอเอง “ข้าเป็นคนคิดบวกน่ะค่ะ ข้ามีความพยายามสูงและไม่ยอมแพ้ง่ายๆแต่ยกเว้นกับตัวเลขนะคะ”
"ข้าเข้าใจแล้ว อืม.. งั้นก่อนจะปล่อยให้ท่านไปยังที่พัก ข้าอยากจะถามว่าท่านคิดว่าตัวเองจะสามารถชนะในศึกครั้งนี้ได้หรือไม่? ค่อนข้างเป็นหน้าที่รับผิดชอบที่ใหญ่หลวงเสียด้วยสิ"
หญิงสาวตอบด้วยความมั่นใจเกินร้อย “ข้าค่อนข้างมั่นใจค่ะท่านว่าเมืองของข้าปีนี้จะต้องชนะอย่างแน่นอน ข้าเตรียมตัวกับการแข่งขันในครั้งนี้มาดีมากค่ะท่าน และข้าก็ว่าตัวแทนอีกคนก็น่าจะเก่งอยู่ไม่น้อย ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ ”
"งั้นรึ.. เป็นคำตอบที่สมกับเป็นท่านดีนะ ฮึๆ ข้าขอบคุณท่านมาก ตอนนี้ก็เชิญพักผ่อนตามอัธยาศัยเถิด หากมีสิ่งใดข้าจะรีบแจ้งไป แล้วพบกันใหม่ยามถึงเวลานะท่าน"
ท่านนายกส่งยิ้มแล้วโค้งตัวเล็กน้อยให้คุณ ก่อนจะเดินจากไป
“เห้อออ ในที่สุดข้าก็ได้มาเข้าร่วมการแข่งขันนี้ซักที ข้ารอวันนี้มานานมากและข้าจะไม่อ่อนข้อให้ใครแน่” เธอพูดออกมาเบาๆตอนที่เห็นท่านนายกเดินลับไปจากสายตา แล้วเธอก็ไปพักผ่อนอย่างเต็มที่ เพราะเธอคิดว่าหลังจากนี้เธออาจจะไม่มีเวลาพักผ่อนเยอะอีก
ความคิดเห็น