ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
"ป่านี้มัน็ให่ัเลยน้า ะหาที่ไหนเหมาะๆ ีหว่า"
หลัที่ผมไ้เ้ามาหาที่สัเาร์(นอน?)ในสวนอมหาวิทยาลัยิฟอร์ที่ยอเยี่ยมที่สุในทวีป "เนทรัล" ึ่เป็นทวีปให่สุที่อยู่ึ่ลาอ "ิเอิร์ธ" หรือื่ออโลใบนี้ ึ่แน่นอนว่ายัมีอีหลายทวีป แ่ผมี้เียะอธิบายแล้วละ เพราะอะไรนะหรอ ็ผมำลัเหม่อมอนัศึษาหิอยู่นะสิ! ถึรอบรัวผมะสอนว่า รัไม่ยุ่ มุ่แ่เรียน็าม แ่ผู้ายนไหนละ เห็นหิามแล้วะไม่มอ อะไรนะ... มีหรอ? แ่มันไม่ใ่ผมแล้วละ...
อะแฮ่ม เ้าเรื่อเลยแล้วัน าที่ผมมอๆ ู เธอนนั้นมีผมสีแ และมีทรวทรที่สมบูร์แบบและามน่าับาอย่าน่าเหลือเื่อ อย่านี้ผมฟันธเลยว่าเธอะ้อเป็นนาฟ้า เอ้ย! เ้าหิ หรือบุลระูลั้นสูแน่ๆ แ่็นะ ผมสีแเป็นมันวาวอย่านี้ไม่พ้นหนึ่ในสี่ระูลให่อโลนี้ นั่นือระูล "เวอร์มินเลี่ยน" แน่นอน
หลัาที่ไ้เหม่อมอเธอเินอยู่ั้นาน ็ไ้พบว่าเหมือนเธอะเินมาหาผมนะ ไม่หรอมั้.. หรือริๆ แล้วผม็ิว่าอาะเป็นที่หน้าาอผมอาะหล่อแปลไม่เหมือนใร? แน่เลย... ผม็ไ้แ่เหม่อแล้วิอยู่ในใ
"นี่ นายแว่น" เอ..เหมือนะไ้ยินเสียเธอนะ ใ่นี่หว่า มาทัผมทำไมนะ ะว่าไปผม็ยัไม่รู้ใรใรในมหาวิทยาลัยแห่นี้นิ
"นี่ นายไ้ยินหรือเปล่า" เออไม่ไ้ฝันไปแฮะ เธอำลัเรียผมอยู่ริๆ เพราะผม็ูแล้วว่าแถวสวนในมหาวิทยาลัยนี้็ไม่มีใรอยู่ แถมยัเรียแว่นที่ผมใส่อยู่อี ไม่ใ่็บ้าละ
"รับผม มีอะไรให้รับใ้รับุหนู" ูเหมือนว่าสิลทัษะารเราอผมยัทำานไ้เป็นอย่าี แน่นอนละนที่ไม่อบหาเรื่ออะไรที่ยุ่ยาใส่ัว วามประทับใแรเริ่มนี่ถือเป็นเรื่อที่สำัมา
"นายือนที่ไ้รับอันับที่ 1 ในารสอบสัมภาษ์ใ่ไหม" หรือว่าเธออยาะบหนุ่มเ่อนาไลแบบเรา ้อใ่แน่ๆ พ่อรับแม่รับผมเหมือนถูหวยแล้ว ไโย!
"มาสู้ันเถอะ" นั่นไ ผมว่าแล้ว้อใ่...
"หะ อะไรนะ" ผมว่าอาะไ้ยินไม่ั ไม่สิ เธอน่าะพูอย่าอื่นมาว่า เ่น "มาบันเถอะ" แน่นอน ผมเริ่มเพ้อไปไล
"ถ้านายไม่อยาสู้ ั้นะทำให้นายอยาสู้เอ ้วยพลัแห่อัีอันยิ่ให่ ออมา ไฟร์บอล ู้ม!" เธอไ้ร่ายเวทอย่ารวเร็ว ไ้ปราลูบอลไฟสีส้มนาเล็ออมาลาฝ่ามืออเธอ แถมยัว้ามาทาผมอี ีนะที่หลบหลั้นไม้ทัน นี่ไม่ใ่เรื่อเล่นแล้วนะเฮ้ย บอลไฟระับประมา 3 แบบนี้ทำให้ผมนอนศูนย์พยาบาลไ้เป็นอาทิย์เลยนะ
ยัยนี่ไม่ใ่เ้าหิแน่นอน ผมิว่าน่าะเป็นปีศามาว่า นอะไรมาถึ็ร่ายเวทใส่เลย แถมูสายานั้น เอารินี่หว่า ะบ้าหรอ ผมยัใ้เวทไม่เป็นเลยนะ
"เอาละ ร่ายเวทอนายมาสิ" ใระไปทำไ้ฟะ นปิเาเรียนวิาเวทันอนมหาวิทยาลัย แล้วนี่็ยัไม่เปิเรียนสัหน่อย ผมแ่มาูสถานที่ ทำไม้อมาเอแบบนี้นะ แ่้วยสมออันปราเปรื่ออผม ทำให้ิหาทาไ้อย่าว่อไว
"ไ้เลย แล้วเธอะ้อเสียใที่ทำให้ผมนนี้้อเอาริ ้วยเวทพฤษาอผมนี่แหละ" ผมพู ทำเ๊เท่พร้อมวิ่ออไปหลบใล้้นไม้ให่อี้นที่อยู่ไล้ๆ และะโนร่ายเวท
"้วยพลัแห่ธรรมาิอันยิ่ให่ เรียไรเหนือสิ่อื่นใ ออมา พฤษาพันธนาาร" ผมท่อบทเวท พร้อมเย่าิ่ไม้ใล้ๆ ไป้วยเพื่อวามสมริ
"เธอเสร็ผมแน่ หึหึหึ" ผมทำเสียหัวเราะั่วร้ายบวโรินิหนึ่ ถึภาพพน์ผมะเสียไปหน่อย แ่ับยัยปีศาเลือเย็นแบบนี้ไม่ำเป็น้อพูเอาใละ
"ิว่าเวทพฤษาอนาย ะนะเวทไฟอั้นไ้หรอ ้วยพลัแห่อัีอันยิ่ให่ ออมา ไฟวอ" ปราำแพไฟสีส้มออมารอบัวเธอ แน่นอนถ้าผมเป็นนัเวทสายพฤษาเหื่อไปแล้ว เพราะเวทพันธนาาระไม่สามารถทะลุำแพไฟไปไ้อย่าแน่นอน
แ่พอี ผมไม่ใ่สายพฤษานะสิ วะฮ่าๆ
"ฮ่าๆ เป็นไปามแผน ลาาละยายอลิล่าบ้าพลั" ผมพูพร้อมเรียมวิ่ออไปอีทา แน่นอนว่าาที่ผมำนวเธอไม่สามารถามมาไ้เนื่อาิำแพไฟอัวเอ นัเวทไฟ็ไม่ไ้หมายวามว่าะทนพลัไฟอัวเอไ้ โนไป็มีเ็บเหมือนัน ถึแม้ว่าะน้อยว่าู่่อสู้โน็เถอะ
"ิว่าะ่ายอย่านั้นหรอ ไฟร์บอล ไฟร์บอล" แ่สสัยะลืมิเผื่อเธอร่ายเวทไฟออมานี่หว่า แ่ไม่เป็นไร อทนวิ่ไป็หนีไ้แล้ว
ู้มๆๆ ป่าแถบนั้นไ้ไหม้เป็นแถบ ผม็ไ้แ่วิ่ไปเรื่อยๆ นว่าะพ้นรัศมีพลัเวท เฮ่อเหนื่อยริๆ วันนี้สสัยเป็นวันวยอเรา ลับบ้านไป้อินเยอะๆ ะแล้วแ้เรีย มาเอแบบนี้ไม่ไหว สสัยวนารีเราะ ้อระวัผู้หิแปลหน้าหน่อยแล้วสิเราผมิในใพร้อมหาทาออาป่าให้เอ่อนะ่ำ....
หลัที่ผมไ้เ้ามาหาที่สัเาร์(นอน?)ในสวนอมหาวิทยาลัยิฟอร์ที่ยอเยี่ยมที่สุในทวีป "เนทรัล" ึ่เป็นทวีปให่สุที่อยู่ึ่ลาอ "ิเอิร์ธ" หรือื่ออโลใบนี้ ึ่แน่นอนว่ายัมีอีหลายทวีป แ่ผมี้เียะอธิบายแล้วละ เพราะอะไรนะหรอ ็ผมำลัเหม่อมอนัศึษาหิอยู่นะสิ! ถึรอบรัวผมะสอนว่า รัไม่ยุ่ มุ่แ่เรียน็าม แ่ผู้ายนไหนละ เห็นหิามแล้วะไม่มอ อะไรนะ... มีหรอ? แ่มันไม่ใ่ผมแล้วละ...
อะแฮ่ม เ้าเรื่อเลยแล้วัน าที่ผมมอๆ ู เธอนนั้นมีผมสีแ และมีทรวทรที่สมบูร์แบบและามน่าับาอย่าน่าเหลือเื่อ อย่านี้ผมฟันธเลยว่าเธอะ้อเป็นนาฟ้า เอ้ย! เ้าหิ หรือบุลระูลั้นสูแน่ๆ แ่็นะ ผมสีแเป็นมันวาวอย่านี้ไม่พ้นหนึ่ในสี่ระูลให่อโลนี้ นั่นือระูล "เวอร์มินเลี่ยน" แน่นอน
หลัาที่ไ้เหม่อมอเธอเินอยู่ั้นาน ็ไ้พบว่าเหมือนเธอะเินมาหาผมนะ ไม่หรอมั้.. หรือริๆ แล้วผม็ิว่าอาะเป็นที่หน้าาอผมอาะหล่อแปลไม่เหมือนใร? แน่เลย... ผม็ไ้แ่เหม่อแล้วิอยู่ในใ
"นี่ นายแว่น" เอ..เหมือนะไ้ยินเสียเธอนะ ใ่นี่หว่า มาทัผมทำไมนะ ะว่าไปผม็ยัไม่รู้ใรใรในมหาวิทยาลัยแห่นี้นิ
"นี่ นายไ้ยินหรือเปล่า" เออไม่ไ้ฝันไปแฮะ เธอำลัเรียผมอยู่ริๆ เพราะผม็ูแล้วว่าแถวสวนในมหาวิทยาลัยนี้็ไม่มีใรอยู่ แถมยัเรียแว่นที่ผมใส่อยู่อี ไม่ใ่็บ้าละ
"รับผม มีอะไรให้รับใ้รับุหนู" ูเหมือนว่าสิลทัษะารเราอผมยัทำานไ้เป็นอย่าี แน่นอนละนที่ไม่อบหาเรื่ออะไรที่ยุ่ยาใส่ัว วามประทับใแรเริ่มนี่ถือเป็นเรื่อที่สำัมา
"นายือนที่ไ้รับอันับที่ 1 ในารสอบสัมภาษ์ใ่ไหม" หรือว่าเธออยาะบหนุ่มเ่อนาไลแบบเรา ้อใ่แน่ๆ พ่อรับแม่รับผมเหมือนถูหวยแล้ว ไโย!
"มาสู้ันเถอะ" นั่นไ ผมว่าแล้ว้อใ่...
"หะ อะไรนะ" ผมว่าอาะไ้ยินไม่ั ไม่สิ เธอน่าะพูอย่าอื่นมาว่า เ่น "มาบันเถอะ" แน่นอน ผมเริ่มเพ้อไปไล
"ถ้านายไม่อยาสู้ ั้นะทำให้นายอยาสู้เอ ้วยพลัแห่อัีอันยิ่ให่ ออมา ไฟร์บอล ู้ม!" เธอไ้ร่ายเวทอย่ารวเร็ว ไ้ปราลูบอลไฟสีส้มนาเล็ออมาลาฝ่ามืออเธอ แถมยัว้ามาทาผมอี ีนะที่หลบหลั้นไม้ทัน นี่ไม่ใ่เรื่อเล่นแล้วนะเฮ้ย บอลไฟระับประมา 3 แบบนี้ทำให้ผมนอนศูนย์พยาบาลไ้เป็นอาทิย์เลยนะ
ยัยนี่ไม่ใ่เ้าหิแน่นอน ผมิว่าน่าะเป็นปีศามาว่า นอะไรมาถึ็ร่ายเวทใส่เลย แถมูสายานั้น เอารินี่หว่า ะบ้าหรอ ผมยัใ้เวทไม่เป็นเลยนะ
"เอาละ ร่ายเวทอนายมาสิ" ใระไปทำไ้ฟะ นปิเาเรียนวิาเวทันอนมหาวิทยาลัย แล้วนี่็ยัไม่เปิเรียนสัหน่อย ผมแ่มาูสถานที่ ทำไม้อมาเอแบบนี้นะ แ่้วยสมออันปราเปรื่ออผม ทำให้ิหาทาไ้อย่าว่อไว
"ไ้เลย แล้วเธอะ้อเสียใที่ทำให้ผมนนี้้อเอาริ ้วยเวทพฤษาอผมนี่แหละ" ผมพู ทำเ๊เท่พร้อมวิ่ออไปหลบใล้้นไม้ให่อี้นที่อยู่ไล้ๆ และะโนร่ายเวท
"้วยพลัแห่ธรรมาิอันยิ่ให่ เรียไรเหนือสิ่อื่นใ ออมา พฤษาพันธนาาร" ผมท่อบทเวท พร้อมเย่าิ่ไม้ใล้ๆ ไป้วยเพื่อวามสมริ
"เธอเสร็ผมแน่ หึหึหึ" ผมทำเสียหัวเราะั่วร้ายบวโรินิหนึ่ ถึภาพพน์ผมะเสียไปหน่อย แ่ับยัยปีศาเลือเย็นแบบนี้ไม่ำเป็น้อพูเอาใละ
"ิว่าเวทพฤษาอนาย ะนะเวทไฟอั้นไ้หรอ ้วยพลัแห่อัีอันยิ่ให่ ออมา ไฟวอ" ปราำแพไฟสีส้มออมารอบัวเธอ แน่นอนถ้าผมเป็นนัเวทสายพฤษาเหื่อไปแล้ว เพราะเวทพันธนาาระไม่สามารถทะลุำแพไฟไปไ้อย่าแน่นอน
แ่พอี ผมไม่ใ่สายพฤษานะสิ วะฮ่าๆ
"ฮ่าๆ เป็นไปามแผน ลาาละยายอลิล่าบ้าพลั" ผมพูพร้อมเรียมวิ่ออไปอีทา แน่นอนว่าาที่ผมำนวเธอไม่สามารถามมาไ้เนื่อาิำแพไฟอัวเอ นัเวทไฟ็ไม่ไ้หมายวามว่าะทนพลัไฟอัวเอไ้ โนไป็มีเ็บเหมือนัน ถึแม้ว่าะน้อยว่าู่่อสู้โน็เถอะ
"ิว่าะ่ายอย่านั้นหรอ ไฟร์บอล ไฟร์บอล" แ่สสัยะลืมิเผื่อเธอร่ายเวทไฟออมานี่หว่า แ่ไม่เป็นไร อทนวิ่ไป็หนีไ้แล้ว
ู้มๆๆ ป่าแถบนั้นไ้ไหม้เป็นแถบ ผม็ไ้แ่วิ่ไปเรื่อยๆ นว่าะพ้นรัศมีพลัเวท เฮ่อเหนื่อยริๆ วันนี้สสัยเป็นวันวยอเรา ลับบ้านไป้อินเยอะๆ ะแล้วแ้เรีย มาเอแบบนี้ไม่ไหว สสัยวนารีเราะ ้อระวัผู้หิแปลหน้าหน่อยแล้วสิเราผมิในใพร้อมหาทาออาป่าให้เอ่อนะ่ำ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น