เก่งกับผี

ลำดับตอนที่ #2 : คืนสอง เจอผี

คืนต่อมา

"ไอ้เก่ง มึงไม่ย้ายแน่เหรอวะ เฮ้ย อย่างน้อยๆมึงก็น่าจาย้ายห้องนาเฟ้ย สาด ห้องข้างๆยังย้ายเลย มึงจะอยู่หาป้องเหรอวะ" นัดโทรมาหาเก่ง

"ไอ้เวน ก็มันไม่มีไรนี่หว่า มึงไม่ต้องทำเป็นมาห่วงกูหรอก โธ่ ทิ้งกูกันหมดเลยนะ แน่จิงมาอยู่กะกูดิวะ"

"ไอฟายยยย กูไม่โง่อย่างมึงหลอก เออตามสบาย ไอ้เก่ง มึงนอนกะผีไปเหอะ" นัดตอบ

"ฮ่าๆๆ เออๆ" เก่งขำแล้วกดวางสายไป

อ๊ากกก เสียงคนร้องบวกกับเสียงวิ่งดังตึงๆๆออกมาจากห้องอื่น

เก่งชะโงกหน้าออกจากห้องมามองที่ระเบียงทางเดิน ปรากฎว่า

มีคนวิ่งหนีหัวฟูหน้าตาตื่นออกมาจากห้อง พอดีป้าเจ้าของหอผ่านมาพอดี คนนั้นวิ่งมากอดป้าแน่น

"ป้า ฮือๆๆ ชั้นไม่อยู่แล้วนะ ไม่ไหวแล้ววว เสียงไรก็ไม่รู้" พูดเสร็จวิ่งหนีลงไปเลย

เก่งออกมาหาป้ามั่ง

"มีไรกันเหรอคับป้า"

"ก็เหมือนเดิมแหน่ะ ออกกันไปทีละคนสองคน แล้วเราล่ะ จะออกกะเค้าด้วยรึไง" ป้าพูด

"ออกแล้วผมจะไปอยู่ไหนละป้า ไม่ออกหรอกคับ"

"เฮ้อ จะออกป้าก็ไม่ว่าหรอกนะ คนออกหมดเมื่อไหร่ ป้าก็ปิดหอเมื่อนั้นแหล่ะ ขายทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดไป" พูดเสร็จป้าแกก็เดินกลับลงไป

เก่งเดินกลับเข้าไปในห้อง

"เป็นไงล่ะ เค้าหนีกันไปเกือบหมดแล้ว คนอื่นน่ะเค้าเสียตังเช่าห้องนะเฟร้ย ตัวเองอยู่ฟรียังมาทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนอีก มีจริงรึป่าวไม่รู้หรอกนะ แต่อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้า" เก่งยืนบ่นผีพลางมองไปรอบๆห้อง

ทันใดนั้น ประตูตู้เสื้อผ้าเปิดเอง เก่งตกใจอ้าปากค้าง

"เฮ้ย เปิดเองได้ไงวะ อีกแล้วเหรอวะเนี่ย" เก่งมองเข้าไปในตู้แต่ไม่เห็นอะไร ทันใดนั้น ไฟดับ เก่งทำอะไรไม่ถูก ท่ามกลางความมืด เขามองไม่เห็นอะไร เขาพยายามตั้งสติกับตัวเอง

"ไม่มีอะไรหรอก ไฟมันก็ดับไปงั้นแหล่ะ ผีไม่มีจริง ผีไม่มีจริง" เก่งพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ

ฮือๆๆ เสียงผู้หญิงร้องไห้ดังขึ้นแบบหลอนๆ

"เสียงใครวะ ใครน่ะ นั่นเสียงใคร" เก่งตะโกน ท่ามกลางความมืด

"เสียงใครคับ มีใครอยู่ช่วยตอบที ไฟดับ ผมมองไม่เห็น" เก่งตะโกนต่อไป ไม่มีใครตอบ แต่เสียงร้องไห้ยังคงดังอยู่

ปัง!! เสียงประตูห้องปิดเอง

"เฮ้ย ใครปิดวะ กูยังไม่นอนเว้ย" เก่งตะโกนอย่างหงุดหงิด

"ไปซะ ไปจากที่นี่ซะ ที่นี่ไม่ปลอดภัย" เสียงผู้หญิงเสียงเดียวกับที่ร้องไห้ตะโกนขึ้นอย่างดัง

"คุณเป็นใคร แล้วทำไมต้องมาไล่ผมด้วย หอพักที่อื่นเต็มหมดแล้ว" เก่งตอบกลับ

เก่งพยายามยามคลำหาไฟฉายที่หัวเตียงจนเจอ แต่ไม่ทันเปิด ก็มีแสงเขียวๆวาบขึ้นข้างหลังเขา เขาหันกลับไปมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นแสงเขียวๆเรืองๆ ผมยาวปิดหน้า เก่งตกใจมากแต่พยายามตั้งสติ

"ฮือ ไปซะ ไปซะ" ผู้หญิงคนนั้นพูดไปร้องไห้ไป

"คุณ คุณเป็นอะไร คุณร้องไห้ทำไมคับ"

ผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบ

"คุณ อย่าบอกนะว่า คุณเป็นผี" เก่งถาม

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า

"คุณคือ คนที่ถูกฆ่าตายที่นี่ใช่ไหม" เก่งถามต่อ

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าอีก

"แล้วทำไมผมอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ ผมเสียค่าเช่านะครับ ไม่ได้อยู่ฟรี ทำไมครับ คุณก็ไม่ใช่เจ้าของหอนี่นา ป้าต่างหากที่เป็นเจ้าของ ทำไมครับ แล้วถ้าผมไม่ไปเนี่ย คุณจะทำร้ายผมรึไง"

ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้า

"อะไรของคุณเนี่ย แล้วใครจะทำร้ายผมล่ะ" เก่งลดความตกใจลงไปถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์

ผู้หญิงคนนั้นชี้ไปทางขวา เก่งหันไปมอง มีผีผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาโหดอย่างกับโจร ดูเหี้ยมน่ากลัวมากทำให้ความตื่นเต้นของเก่กลับมาอีกเก้าสิบเปอร์เซ็นต์