ปรมจารย์ลักธิมารแฟนฟิค // คำสาปเทพมาร

เครดิตภาพปกที่ใช้

https://i.pinimg.com/originals/c6/84/f4/c684f42f59e91e0eaaf7874275848c09.jpg

ชี้แจงค่ะ

    เนื้อหาในแฟนฟิคนี้เป็นเพียงเนื้อหาที่ถูกเขียนขึ้นเพื่อสนองความต้องการส่วนตัวของไรท์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ นิยายเรื่อง ปรมจารย์ลักธิมาร ของ ต้นฉบับ เลยแม้แต่น้อย

  

    ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องราวที่ถูกเขียนขึ้นตามความโนของไรท์ มีหลายอย่างที่ไรท์นำมาดัดแปลงจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมสักเท่าไหร่ยกเว้นคาแร็กเตอร์ของตัวละคร ที่คาร์ได้เพียง 65 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเพราะไรท์ยังเข้าถึงตัวละครได้ไม่มากพอ

  

    เนื้อหาในที่นี้จะเป็นความรักแนว ชายรักชาย อาจจะมีชายหญิงบางคู่ 

  

    จะมีตัวละครเสริมมาหลายตัว แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะเบื่อ เพราะตัวเสริมไม่เยอะเนอะ

    และก็ขอไม่พูดถึงเมืองอื่น ในเนื้อเรื่อง เพราะจำไม่ค่อยจะได้เดี๋ยวงง เมืองที่จะพูด มีแค่ กูซู อวิ๋นเมิ่ง ฉีซาน ชิงเหอ และ หลันหลิง เท่านั้นเนอะจะได้ไม่เยอะจนเกินไป 

    ไรท์จะขอเขียนสั้น ๆ พอเนอะ เพราะไรท์ไม่ค่อยถนัดนิยาย แนวจีนโบราณสักเท่าไหร่ ไม่เคยเขียน ขอค่อย ๆเป็ฯ ค่อย ๆ ไปเนอะ

 ///

   เอาล่ะเครียดกันพอละ ไรท์อยากเขียนฟิคนี้มานานละ แต่ติดฟิคเก่า ที่ยังคลั่งพระเอกที่ตัวเองเขียนเฉย 555 

   ฟิคนี้ จะเอาประเด็นตรงที่ เว่ยอิงตาย แต่หาร่างไม่เจอ เจอแต่ขลุ่ย ซึ้งไม่รู้ว่าทำไมถึงหายไป จากที่เพื่อนๆ หลาย ๆ คนบอก บ้างก็ว่า ถูกมารที่เลี้ยงเอาไว้แทะกินไปหมดแล้ว ไม่ก็ถูกเจ้าตัวร้ายเอาไปเผา หรือว่าซ่อน หรือยังไงก็ไม่รู้เต็มไปหมด ไรท์เลยหยิบประเด็นนี้มาเขียนฟิค 

        

   ขอให้นึกถึง ฉบับ อนิเมชั่นเอา เนอะ 

   ฟิคนี้เน้นความปวดตับ ความกาว และความรักที่หวานจนชวนเป็นโรคเบาหวานตาย ไม่ก็อาจจะมีดิ่งลงเหว ( ปรับอารมณ์กันให้ทันล่ะ )

อาจจะไม่ค่อยสนุกเพราะไม่เคยแต่งฟิตแนวจีนโบราณเลย เคยแต่แต่งฟิคแนวตะวันตก ไม่ก็ข้ามมาทางฝั่ง อนิเมะของญี่ปุ่น ไม่ต้องไปหา ลบหมดแล้ว มีเรื่องนี้กับอีกเรื่องนึง แค่นั้น 

   

   เอาล่ะ จงอ่านและติชม กดส่งใจและติดตามซะ รีดเดอร์จอมดื่อ

                                                                                                icepatibsa