รักหวานๆของยัยจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมเค้าต้องเข้ามาในชีวิตฉ้านด้วย~~~~~

PART 1

วันนี้เป็นวันศุกร์ เฮ้อ หลังจากที่ฉันเจอเห็นการณ์เมื่อวาน ฉันถูกเพื่อนผู้หญิงมองกันเป็นตาเดียวประมาณว่า'ยัยนี่มีดีอะไร' ฉันเศร้ามากเลย แต่ยังดีที่ยังมีเพือ่นสนิทฉันคอยให้กำลังใจอยู่
"ซูวอน วันนี้ไปกินข้าวกันก่อนกลับบ้าน"ดาฮีกอดคอฉันแล้วไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากฉันไปพร้อมกับเพื่อนฉันอีก2คน
สักพักเราก็มาถึงร้านอาหารริมทาง ร้านนี้พวกเราเคยเข้ามากินกันประมาณ3ครั้งเห็นจะได้ อาหารก็งั้นๆแต่ไม่รู้ทำไมยัยดาฮีชอบนักชอบหนา

"นี่ ยัยซูวอน ถามจิงๆนะ"ดาฮีมองหน้าฉันพร้อมกับตักอาหารเข้าปาก

"เธอรู้จักมินซองหรืเปล่า ฉันถามด้วยความปรารถนาดีนะ เพราะช่วงนี้เพื่อนๆในห้องทำท่าทางซุบซิบเธอกับมินซองอ่ะ"เธอพูดไปกินไป ถ้าไม่สำลักแม่จะดีใจให้นะเนี่ย เฮ้อ

"แล้วฉันก็ขอพูดตรงๆนะ ว่า ฉันไม่รู้จักนายมินซองนะนเลย แม้แต่เห็นหน้ายังไม่เคยเห็นอ่ะ"ฉันพูดตอบพร้อมกับมองหน้าดาฮีกลับ ตักอาหารใส่ปากเช่นกัน
"หรอ ฉันก็นึกว่าเธอรู้จักกับหมอนั้น"มันแปลกๆอยู่นะ เออ แต่ช่างมันเถอะว่าแต่ทามมายมันรู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่างนะ เอ....เฮ้ย!!!!ลืมไปเลยตอนนี้มันสายมา1ชั่วโมงแล้วไปก่องดีก่า ไม่ทันไรฉันก็รีบหยิบกระเป๋าพร้อมกับวิ่งออกไปจากร้าน ดาฮีร้องเรียกฉันดังมากๆๆๆๆๆ แต่ฉันไม่สนเพราะว่าฉันต้องการรู้แค่ว่าใครส่งข้อความมาหาฉัน
สถานที่นักพบ
ฉันวิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ ไหนล่ะเนี่ย คนที่ส่งข้อความมาหาฉัน ติ๊ด ติ๊ด เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือของฉัน ฉันรีบหยิบมาเปิดอ่านข้อความ
                                      'ฉันกำลังมองเธออยู่ ฉันใส่เสื้อสีนำตาลนะ'
แล้วไหนว่ะ ไม่เห็นมีเลย อืม....อืม...ฉันเห็นแล้ว!!!!!
"เออ หวัดดีค่ะ คนต้องการพบฉันหรอ"ฉันเดินไปทักชายคนนนั้นอย่างรีบร้อนเพราะความอยากรู้ เขาเงยหน้ามองฉันพร้อมกับถอมหมวดคลุมหัวสีดำ ว้าว!ผมของเค้าเป็นสีทองสวยมากๆเลยไม่สิสีเงินอ่ะสวยจะง ตาของเขาสีน้ำตาล แล้วสรุปเค้าคือใครอ่ะ?
"หวัดดีครับ ผมชื่อว่าชิมมินยอนครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ แล้วก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ"เขาก้มลงทำความเคารพฉันเลยรีบทำกลีบแต่พอจะเงยหน้าขึ้นเขาก็กดแขนฉันพร้อมกับกระซิบข้างหูว่า
"เธอต้องมาเป็นรูมแมทคนใหม่ของฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น"
เขามองหน้าฉันเยี่ยงซาตานกับบริวาร สายตาเขาน่ากลัวมาก จากนั้นฉันก็รีบสะบัดมืออกจากมือที่เขากดแขนฉันอยู่ ฉันรีบวิ่งหนีเขาแต่เขาก็ยังวิ่งตามฉันทัน ขณะนั้นเองฉันก็เห็นบ้านหลังหนึ่งเปิดประตูอยู่แล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าไปหลบในนั้น แต่ไม่ทันไรเขาก็มายืนอยู่ข้างหลังฉัน
"เธอหนีฉันไม่รอดหรอกนะ เพราะว่าฉันน่ะชอบเธอไงล่ะ"เขาดึงแขนฉันเข้าไปในบ้านแล้วก็พาเข้าห้องที่ใหญ่โตที่สุดในบ้าน พร้อมกับทิ้งฉันไว้บนเตียง แล้วเค้าก็ล็อกประตูห้องพร้อมกับพุดว่า
"เพราะฉันชอบเธอไง ดังนั้นเธอต้องมาเป็นรูมแมทของฉัน"
ติดตามชมตอนต่อไปนะจ้า......