คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 change myself
บทที่2 🎊chang myself🎊
"พรุ่งนี้เจอกันนะ" ฉันโบกมือลาให้เพื่อนๆฉันทั้งว สามคนที่แยกย้ายทางกลับบ้านกันไป
"ป้าแองค์เจิ้ลค่ะ ค่าอาหารกับค่าน้ำเท่าไหร่เหรอค่ะ?" ฉันยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ หยิบกระเป๋าตังค์ลายธงชาติอังกฤษออกมา
"1,250 บาทจ๊ะหนูริช" นี่คือคุณป้าแองค์เจิ้ล เป็นป้าของฉันเอง เธอคือเจ้าของร้าน 'ไดอารี่คาเฟ่' แห่งนี้ เพราะเหตุนี้ทำให้ครอบครัวฉันร่ำรวยไม่แพ้ใครเหมือนกัน บางทีถ้าฉันว่างหรือไม่มีไรทำ ฉันก็จะขี่จักรยาของฉันมาที่คาเฟ่แห่งนี้ เพื่อช่วยงานคุณป้า ส่วนใหญ่ฉันก็เป็นเด็กเสิร์ฟไม่ก็เป็นพนักงานจดรายการอาหารที่ลูกค้าสั่ง...
"อ่ะนี่ค่ะป้า หนูจ่ายแทนเพื่อนหนูไปก่อนล่ะกัน"
ฉันหยิบแบงค์พันขึ้นมา 2 ใบ ก่อนจะยื่นให้ป้าแองค์เจิ้ลไป
"งั้นหนูขอตัวไปก่อนนะค่ะ"หลังจากรับตังค์ทอนจากป้าเสร็จ ฉันก็โบกมือลาป้าแองค์เจิ้ลและเดินออกมาจากร้านคาเฟ่ที่มีป้ายเขียน 'Closed'
ฉันขี่จักรยานสีฟ้าสลับขาวคันกลับบ้าน นึกถึงเรื่องที่ฉันนัดกับเพื่อนทั้งสามไว้ ฉันมีความสุขมากที่เพื่อนฉันทั้งสามจะไปเรียนนอกกับฉัน เพราะตั้งแต่ตอนที่เฮเลนพูดว่าจะไปกับฉัน ทไวลี่กับฮารุกะก็บอกว่าจะไปด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นเกือบทำให้ฉันบ่อน้ำตาแตกแล้วสิ เพราะฉันคิดว่าฉันจะต้องเรียนเมืองนอกตัวคนเดียวซะอีก.... อ่ะ?! ที่ฉันนัดกับเพื่อนไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำอะไรเหรอ ... พวกเรากำลังจะไปเปลี่ยนลุกสไตล์ของพวกเรายังไงล่ะ!9
8:15 วันที่ 3
ณ Large centaryช็อปปิ้งมอลล์ เป็นศุนย์รวมของชาววัยรุ่นหลากหลายคนที่มาช็อปปิ้งกันไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้า รองเท้า ร้านอาหาร หรือแม้แต่เครื่องแต่งหน้า จึงทำให้ช็อปปิ้งมอลล์แห่งนี้ติดอับดับยอดฮิตห้างที่มีคนช็อปปิ้งเยอะมากที่สุด
"แล้วเราจะทำไรก่อนดีล่ะ?" ทไวลี่ถามฉัน
"แยกย้ายกันเลยล่ะกัน เดี๋ยวเจอกันที่ร้าน BBQ ล่ะกัน" ฉันนัดแนะกับเพื่อนทั้งสามให้เรียบร้อย
"อืม!"
ฉันตัดสินใจมาร้านตัดผมก่อน เพราะต้องไล่ตามลำดับ หัว ตัว ขา เท้า(?) และสุดท้ายย เครื่องประดับ .... ฉันเดินเข้ามาในร้านตัดผมที่ตกแต่งแบบสไตล์โบราณ รู้สึกเหมือนฉันกำลังเข้าร้านนวดแผนโบราณของไทยเลย
"เชิญนั่งตรงนี้ครับ" ช่างตัดผมคนหนึ่งเรียกฉันให้ไปนั่ง ฉันยิ้มให้กับเขา และเดินไปนั่งตรงนั้นอย่างรวดเร็ว(?)
"ซอยผม ตัดสั้นจนถึงไหล่ แล้วก็ย้อมผมอะค่ะ" ฉันบอกพนักงานที่จะเอ่ยปากถามซะอีก
"ย้อมสีอะไรดีครับ?" เขาถามฉัน ถ้าฉันบอกเขา เขาจะตกใจไหมเนี้ย =_=
"ยะ ย้อมผมสีเรนโบว์อะค่ะ แต่ว่าเป็นแบบไฮไลท์ค่ะ" ฉันพูดตะกุกตะกัก แต่ช่างตัดผมกลับยิ้มเป็นมิตรให้ฉัน
"....ผมเพิ่งเคยเห็นใครย้อมผมแบบนี้นะเนี้ย...."
กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!
เห้อ!!!ในที่สุดก็เสร็จ ฉันเดินปึงปังออกจากร้าน ไอ้พนักงานปากเสีย!!! ดาราหลายคนก็ย้อมผมแบบนี้! เชอะ!! เราไปร้านต่อไปเถอะ อย่าไปใส่ใจกับร้านตัดผมแบบนี้เลย! นี่ก็เกือบถึงเวลาที่ฉันนัดพวกนั้นไว้แล้วด้วยสิ รีบซื้อรีบไปดีกว่า! ฉันเดินไปร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนม...
"นั้นแหละ! พนักงานเขาก็เลยถามฉันว่าฉันไปเรียนแต่งหน้าที่ไหนรึเปล่า" เฮเลนพรรณาถึงตอนที่เธอเดินไปเลือกเครื่องแต่งหน้า แล้วเธอก็ขอทดลองใช้เครื่องสำอางแต่งหน้าเธอดู
"แล้วพอฉันแต่งหน้าเสร็จ พนักงานหลายคนมาต่อคิวขอให้ฉันแต่งหน้าให้ล่ะ" เฮเลนยิ้ม ก่อนใช้ตะเกียบคีบหมูที่ย่างมากิน
"ฮะ เฮเลน?...หมูชิ้นนั้นฉันเพิ่งย่างไปเมื่อกี้เองนะ"
ฉันบอกเฮเลนที่กินหมูนั้นอย่างพาดเพลิน
"ปล่อยไปเถอะ เวลาเฮเลนกินก็เป็นอย่างงี้ทุกที"ทไวไลท์ถอนหายใจ "ว่าแต่ พรุ่งนี้เราสอบชิงกันใช่ป่าว ถ้ากินเสร็จแล้วฉันขอตัวกลับไปติวหนังสือนะ" ฮารุกะบอกพึมพำๆ
17:50
สรุปวันนี้ฉันเสียตังค์เกือบ 7,000 บาท ไหนจะค่าตัดผม ค่าชุด และค่าอาหารที่ยัยเฮเลนเขมือบกินไปซะ 2 ส่วน 4 เห้อ... ฉันเดินเข้าห้อง วางข้าวของลงบนโต๊ะ และเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาที่สุดแสนจะนุ๊มนุ่มมมม~~~ อ่านหนังสือเตรียมสอบชิงดีกว่า!!! และคืนนั้น....ฉันได้ใช้เวลาอ่านหนังสือเตรียมสอบทั้งคืน....
ความคิดเห็น