Vampire knight yaoi >> Blood Bond

ลำดับตอนที่ #1 : 0. จุดเริ่มต้นพันธนาการ

0. จุดเริ่มต้นพันธนาการ


....  ภาพของปลายคมเขี้ยวแหลมที่ส่องกระทบกับแสงเป็นประกายวาวก่อนจะฝังลงกับซอกขาวในความฝัน ทำให้ร่างโปร่งบางนอนดิ้นกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงจนสะดุ้งตื่นขึ้นในที่สุด แผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะลมหายใจที่เต้นรัวมือขาวยกขึ้นปิดบังใบหน้าเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ที่ไหวหวั่น  ความรู้สึกกลัวระคนเกลียดชังวิ่งพล่านไปทั้งร่างจนแยกแทบไม่ออกว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงกันแน่


สายลมที่พัดเอื่อยเย็นสบาย กับแสงของดาวที่ส่องประกายท่ามกลางความมืดมิดบนท้องฟ้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสบายขึ้น แผ่นหลังค่อยๆโอนพิงกับต้นไม้ใหญ่ริมสระน้ำตั้งใจจะพักผ่อนลงที่ตรงนี้แทนการนอนกระสับกระส่ายภายในห้องนอนเหมือนอย่างเก่า  แต่แล้วความคิดที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำก็พังทลายลงเพียงเพราะใครบางคนที่ก้าวล้ำเขตเข้ามา


คานาเมะ  คุรันแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ที่ เซโร่ คิริยูเกลียดชังที่สุดในชีวิต!!!!


" จะรีบไปไหนล่ะ " เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างของคนที่นั่งอยู่ก่อนลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกทันทีที่ตนมาถึง ใบหน้าเรียบเฉยตวัดสายตามองนายใหญ่ของไนท์คาสแววตาที่ฉายถึงความเกลียดชังอย่างไม่ปิดบังทำเอาเส้นความอดกลั้นของแวมไพร์หนุ่มขาดลงอย่างง่ายๆ  มือหนาตวัดเอวบางของคนที่ไม่ยอมตอบคำถามแถมยังเดินหนีซะดื้อๆเข้ามาแนบชิดกับร่างของตนเอง ลมหายใจอุ่นเป่ารดใบหน้าสวยจนเซโร่เบือนหน้าหนี


"  ปล่อย!! "  น้ำเสียงเกรี้ยวกราดบ่งบอกถึงความโกรธเอ่ยดังขึ้นหลังจากพยายามบิดกายหนีเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดน่ารังเกลียดแต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้าม อ้อมกอดที่อยากดิ้นให้หลุดนั้นกลับแนบชิดเข้าไปอีก


"  ไม่ปล่อย  ทำไมหรอฉันมาขัดจังหวะนายหาเหยื่อหรือไง "


" คานาเมะ!! "


" ทำไมล่ะฉันพูดผิดไปหรือไง  อันที่จริงเธอขอร้องฉันดีๆก็ได้นี่น่าคิริยู ฉันพร้อมจะช่วยเหลือเธอนะ "


" ไม่จำเป็นฉันไม่ต้องการของความช่วยเหลือจากใคร โดยเฉพาะพวกน่ารังเกลียดแบบนายไอ้ปิศาจ " 

 ไม่ทันขาดคำร่างในอ้อมแขนก็ถูกผลักเข้ากระแทกกับต้นไม้ก่อนที่ลำคอขาวจะโดนเกาะกุมด้วยมือคู่เดิมตรึงเข้ากับลำต้นไม่ให้ดิ้นหนี พร้อมกับก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างใบหู


" คำก็ปิศาจ  สองคำก็ปิศาจดูเหมือนนายจะลืมไปนะว่าตัวเธอเองก็ไม่ได้ต่างจากฉันเลย คิริยูคุง " แววตาสีแดงเลือดที่ส่องประกายแวววับ  ทำเอาคนปากดีหวาดหวั่นอยู่เหมือนกันนึกโทษตัวเองที่ออกมาโดยไม่พกอาวุธประจำมาด้วย


" แล้วที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะใครกันไม่ใช่เพราะพวกปิศาจสารเลวแบบนายหรือไง เพราะฉะนั้นอย่าเอาฉันไปรวมอยู่ด้วย "


" หึ~ แบบนั้นหรอกหรอ อยากรู้จังถ้าเป็นแบบนี้แล้ว เธอยังจะอดกลั้นไม่กลายเป็นปิศาจอย่างที่เกลียดนักหนาได้อีกไหม!! " 


เขี้ยวแหลมฝังลงบนซอกคอขาวอย่างรวดเร็ว โลหิตสีสดไหลทะลักล้นออกเปื้อนลำคอเป็นทางยาว  มือเรียวผวากำมือหนาที่กอบกำลำคอของตนเล็บจิกลงบนเนื้อของผู้ที่กำลังประทุษร้ายแต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่รับรู้ถึงความเจ็บที่อีกคนได้รับยังคงดูดเค้นเลือดลิ้มรสหวานหอม  ดวงตาสีม่วงอ่อนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อกลิ่นคาวลอยขึ้นมาแตะจมูก ร่างกายสั่นเทาขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจนทรุดกายลงบนพื้น  คานาเมะทรุดกายตามลงช้าดวงตาจับจ้องไปยังร่างของคนที่หอบอย่างรุนแรงก่อนจะใช้เขี้ยวของตนกัดข้อจนโชกด้วยเลือดแล้วยื่นไปตรงหน้าคนที่หมดแรง


เซโร่ปรือตาสีแดงเลือดขึ้นมองเลือดจากแวมไพร์สูงศักดิ์ส่งกลิ่นหอมหวลและแล้วสัญชาตญาณของนักล่าที่พยามยามปิดบังก็ปรากฏ มือเรียวคว้ามือโชกเลือดมาไล้เลียลิ้มรสชาติหวานหอมอย่างกระหายจนแผลที่ฉีกขาดนั้นสมานกันจนรอยแผลหายไป แวมไพร์ตัวบางฮึดฮัดขัดใขเมื่อเขาเองยังลิ้มรสชาติหอมหวานนั้นยังไม่เพียงพอ  ผลันมือที่เคยไล้เลียนั้นเลื่อนมากดต้นคอให้ซบลงที่ซอกคอ


" กัดลงไปสิคิริยูคุง ฉันอนุญาต ". เหมือนเสียงสวรรค์ ร่างโปร่งผวาเข้ากอดก่อนใช้เขี้ยวคมเจาะดูดเค้นเลือดตามคำอนุญาต  มือหนากอดกระชับร่างนั้นไว้ในอ้อมแขน รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏขึ้น


" เธอไม่มีวันหนีฉันพ้นแล้วล่ะเด็กน้อย  เธอไม่มีทางปฏิเสธตัวตนไปได้  จำไว้ให้ดีเธอแพ้ฉันแล้ว  เธอเป็นของฉันแล้ว จำไว้!! "



. . . ร่างบนเตียงยกมือขึ้นบังแสงที่ส่องลอดผ้าม่านเข้ามารบกวนเวลานอนของตน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวต้องยอมลุกขึ้นมา รสชาติหอมหวานที่ยังคงหลงเหลือในลำคอทำเอาเซโร่ต้องกุมขมับ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายย้อนมาเป็นฉากๆ

. . . เขาแพ้แล้ว  แพ้ความชั่วร้ายที่พยายามหลบซ่อนมา 4  ปี  แพ้คนคนนั้นที่ฉุกลากเขาเข้าสู่ความชั่วร้ายน่ารังเกลียด เกลียดเจ้าแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์คนนั้นทีทำร้ายเขาอย่างเลือดเย็น


" ฉันเกลียดแกคานาเมะ คุรัน  ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!! "


...................................... Tbc.


ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ หากใครเป็นสาวก  vampire knight

แล้วจะมาต่อให้น๊า

ขอบคุณค่ะที่ติดตาม


บาย