:+: รัก สุด วุ่น ของ สาว หน้า ใส กับ นาย สุด เฮ้ว :+:

ลำดับตอนที่ #10 : อะไรกัน

    ฉันใช้ชีวิตแบบนี้จนเวลาได้ผ่านไปได้ 1 เดือน โดยมีซองฮินมาตื้อฉันตลอด  1  เดือนนั้น แต่ที่หน้าแปลกคือ ทำไมน่ะ ฉันพูดตัด



เยื้อใยซะขนาดนั้นเค้ายังมาจีบฉันอีก แต่ตลอด 1 เดือนนั้นฉันเริ่มมีใจให้ซองฮินแร้วละ ส่วนยูอึนแฟนเก่าฉันน่ะหรอ เค้าคงไม่กลับมาหาฉัน



แร้วละ ฉันว่าน่ะ



“หนิ ยูวอน อีก 3 วันก้อกีฬาสีแร้ว เทอจะแข่งเคนโด้ใช่ป่าว -_-?”  ชองวอนพูด



“ก้อใช่ แร้วเทออ่ะ -_-”





“ของฉันน่ะหรอ ก้อต้องเป็น........วิ่งสิ ฉันจะแข่งวิ่ง”



“อื้มๆ รู้อยู่แร้วละว่าเทอจะแข่งวิ่งก้อเทอแข่งมาทุกปีหนิ -_-‘”



“แร้วซองฮินล่ะ เค้าลงอะไรหรอ ”    



“แร้วฉันจะไปรู้ได้งัยละย่ะ ฉันไม่ได้ถามเค้าสักหน่อย -_-^”



“จ๊ะๆ”



    แร้วจากนั้นอาจารย์ก้อเข้ามาสอน เซงจังเรยไม่อยากเรียนเรยอ่ะ



อาคิคุ อาคิคุ โย้วโย้ว



    อิอิ เสียงฉรศัพท์ฉันเองแระค่ะ ฉันเรยก้มหัวลงเพื่อที่อาจารย์จะไม่เห็นแร้วก้อรับสาย



“ฮัลโหล”



“พี่ฮะ พี่ช่วยผมด้วย พี่มาช่วยผมเรยน่ะ เด็กโรงเรียนฮันโยมาตีพวกผมอ่ะ มันบอกว่า น้องมันที่โดนพี่รุมคราวก่อนอ่ะ มันจะมาแก้แค้นกับผม ”



“หา OoO โรงเรียนฮันโยหรอ ไอ้โรงเรียนนักเลงนั่นน่ะหรอ แร้วน้องมันคนไหนละ”



“ก้อคนที่พี่ซ้อมจนปางตายนั่นแระคับ ผู้หญิงคนผมลอนอ่ะ คนนั้นแระน้องมัน พี่รีบมาที่โรงเรียนผมน่ะ ผมต้านไม่อยู่แร้ว ”



“คลิก !”



    ฉันกดวางโทรศัพท์ไปแร้วรีบบอกเรื่องนี้กับชองวอน แร้วก้อวิ่งออกมานอกห้องเรียน ฉันโทร



บอกพวกของฉันที่อยู่ด้านนอกมาเสริมด้วย (ลืมบอกไปน่ะค่ะ คือพอดีตอนที่ฉันไปหาเรื่องด้านนอกที่นัมซองอ่ะค่ะ มีคนมาขอเป็นพวกกับฉัน



ทั้งหญิงและชาย แต่ตอนนี้ฉันเรียกแต่พวกผู้ชายค่ะ)



“หนิ เด๋วสิเทอ จะรีบไปไหน กลับมาเรียนก่อน !”



    เสียงอาจารย์ตวาดมาจากด้านหลังแต่ฉันไม่สนรีบวิ่งออกมาจากห้องเรียนแร้วมุ่งไปที่โรงเรียนของคิมยู ระหว่างทางที่วิ่งไปโรง



เรียนคิมยูก้อเจอพวกเสริมของฉันพอดีเรยก้อเรยรีบวิ่งไปพร้อมกันจากนั้นไม่นานเราก้อมาถึงหน้าโรงเรียนคิมยูกัน ฉันเอามือถือออกมาจะ



โทรหาคิมยู



“ยูวอน ไม่ต้องโทรหรอก ฉันว่าคงมีเรื่องกันที่สนามบาสร้างหลังโรงเรียนแระ”     ชองวอนพูด



“งั้นไป พวกเรา!”



    จากนั้นพวกเราก้อวิ่งไปสนามบาสร้างหลังโรงเรียน พอไปถึงที่นั่นฉันเห็นพวกคิมยูและก้อคิมยูต่อสู้กับพวกเด็กโรงเรียนฮันโยอยู่



“อย่ามาแตะต้องน้องฉัน!!!!!!!!!”



    ฉันตะโกนออกไปดังลั่นจนทำให้ทั้งพวกของคิมยูและพวกโรงเรียนฮันโยหยุดชะงัก แร้วหันมามองฉันเป็นตาเดียว



“ยูวอนนนนนนนน O_O”



    เอ๊ะ! ใครเรียกชื่อฉันเนี้ย แต่พอฉันดูดีๆก้อเห็นคนคนนึงที่หน้าตาคุ้นๆ



“ยูอึนนนนนน! OoO”  



    ฉันต้องตกใจเมื่อเห็นคนที่ฉันรักที่สุด คนที่หายไปมานาน คนที่ไม่เคยติดต่อมาหาฉันเรย



“นะ...นายมาทำอะไรที่นี่ O_O”



“ก้อมาล้างแค้นให้น้องฉันน่ะสิ แต่....คนนี้น้องชายเทอหรอ ฉันไม่รู้ฉันขอโทดน่ะ ”



    เค้าพูดออกมาพร้อมกับเดินมาหาฉัน



“นะ...นายหายไปไหนมา นายรู้มั๊ยว่าฉันรอนายมาตลอด T_T”



    ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมา



“ผมขอโทด ผมขอโทดจิงๆ”



    ยูอึนพูดแร้วเข้ามากอดฉัน ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้งกันเป็นแถวๆ รวมทั้งคิมยูด้วย แน่ละฉันไม่ได้เล่าเรื่องยูอึนให้คิมยูฟังเรย และยู





อึนก้อไม่รู้ด้วยว่าฉันมีน้องชายและพี่ชาย ชองวอนคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้



“เฮ้ย! พวกแกกลับกันไปก่อน เด๋วฉันจะตามไปทีหลัง”



    ยูอึนตะโกนออกมาพร้อมกับสั่งพวกของเค้า แร้วเค้าก้อเข้ามาเช็ดน้ำตาให้ฉัน



“วันนี้ว่างมั๊ย ผมอยากอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง”    



“อื้มๆ ว่าง TOT คิมยู ชองวอน ไม่ต้องห่วงน่ะเด๋วฉันมา ส่วนพี่ทุกคนค่ะขอบคุนน่ะค่ะที่มาช่วยเหลือแต่ไม่ต้องแร้วค่ะ TOT”



“งั้นมีอะไรก้อเรียกพี่ได้เรยน่ะ พี่เต็มใจจะช่วยทุกเมื่อ งั้นพี่กลับก่อนน่ะ บายจ๊ะ ^-^”



    พี่อันซุค พูดออกมาแร้วพวกพี่เค้าก้อเดินจากไป  แร้วฉันกับยูอึนก้อเดินไปหาร้านอาหารนั่งกินกัน











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาลงกันแร้วน่ะค่ะ และหลังจากนี้จะลงต่อไปวันละตอน ช่วยกันอ่านด้วยน่ะค่ะ ^O^