ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่...7
วันนี้ผมแวะมาทำธุระแถวๆมหาวิทยาลัยที่ซอฮยอนเรียนอยู่ และผมก็พอจะรู้ตารางเรียนเธอวันนี้ด้วยว่าเธออีกสักพักเธอก็จะเลิกคลาสแล้ว ผมจึงตัดสินใจว่านั่งรอเธอที่ร้านเบเกอรี่ที่อยู่ตรงข้ามกับประตูมหาวิทยาลัยเผื่อเวลาเธอเดินออกมาผมจะได้เห็นเธอได้จากนั้นก็จะแกล้งเข้าไปทักทำเป็นว่าเจอเธอโดยบังเอิญ ฮ่าๆๆไงล่ะความคิดผม เข้าท่ามั้ย?
หลังจากที่คิดแผนการเรียบร้อยเสร็จสรรพผมก็เดินตรงไปยังร้านเป้าหมายทันทีแต่พอผมเปิดประตูเข้าไปในร้านก็เจอกับ จีอุน รุ่นน้องวง 2 am จีอุนชวนผมไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับเขา ผมกับจีอุนค่อนข้างจะสนิทกันนิดนึงเพราะเราเจอกันตามงานบ่อย วันนี้จีอุนมากับผู้หญิงคนนึง เธอนั่งหันหลังให้ผมแต่แผ่นหลังของเธอมันช่างคุ้นเคยจังเลยแฮะ แน่ล่ะจะไม่ให้ผมคุ้นได้ยังไง ในเมื่อเธอคือซอฮยอน!!
"อันยอง"
ซอฮยอนหันมายิ้มทักทายผมร่าเริง แต่ผมทำได้เพียงมองหน้าเธอนิ่ง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องไม่พอใจเธอ แต่ตอนนี้ผมกำลังโกรธ ไม่สิ! ความรู้สึกนี้มันไม่ใช่ความโกรธ แต่ผมกำลังหึง!! หึงเธอต่างหาก! หึงที่เธอมากับจีอุน แถมยังทำท่าทางเหมือนสนิทกันมากมาย ผมพยายามเตือนสติตัวเอง ผมรู้ว่าผมไม่มีสิทธิไม่พอใจเธอ ไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงเธอ สมองมันสั่งให้ผมยิ้มให้เธอแต่สิ่งที่มันแสดงออกมามันกลับตรงกันข้าม ผมทำได้แค่มองหน้าเธอนิ่งเท่านั้น ซออยอนเองเธอก็นิ่งดูเหมือนเธอกำลังไม่พอใจผม ยัยเด็กบ้าเอ้ย! พี่ต่างหากที่ต้องโกรธเธอ ไม่ใช่เธอมาโกรธพี่ ไม่รู้ตัวบ้างเลยรึไง! ว่าทำให้พี่หึงแค่ไหนน่ะ! ผมพยายามชวนเธอคุย แต่จีอุนก็เอาแต่ขัดคอ ย๊า! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกรำคาญจีอุน ยิ่งหมอนั่นบอกว่าสนิทกับซอฮยอนผมยิ่งหงุดหงิด ผมไม่อยากให้ใครมาสนิท หรือมาเข้าใกล้ซอฮยอนทั้งนั้น ถ้าจะมีมันก็ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น!
........................................................................
ทันทีที่เสียงออดหมดเวลาเรียนของวันนี้ดังขึ้น ฉันก็จัดการเก็บอุปกรณ์การเรียนที่วางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะลงกระเป๋าดินสอทันที ก่อนจะหยิบเอาหนังสือเรียนสองเล่มที่วางอยู่แล้วเดินออกจากห้องเรียน
"ซอฮยอน รอฉันด้วยสิ"
จีอุนเรียกฉันไว้พลางวิ่งมาหาฉันที่ยืนรออยู่หน้าห้องเรียน
"ว่าไงจีอุน?"
"เธอมีงานต่อมั้ย?"
"ไม่มี มีอะไรเหรอ?"
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ หิวเป็นบ้าเลย "
จีอุนลูบท้องตัวเองไปมา ก่อนจะฉวยเอาหนังสือในมือฉันไปถือ จีอุนพาฉันมายังร้านเบเกอร์รี่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นร้านที่เรามากันเป็นประจำหลังเลิกเรียน (ถ้าเราว่าง) ซึ่งส่วนมากจะเป็นเดือนละครั้งหรือไม่ก็สามเดือนครั้ง - -*
"ไหนบอกหิวไง?"
ฉันถามขณะที่วางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ
"อื้อหิว แต่เดินไม่ถึงร้านข้าว เลยแวะเข้าร้านนี้ กินไรดี"
ได้ยินข่าวว่าร้านข้าวมันอยู่ถัดไปอีกแค่สองล็อคไม่ใช่เหรอ? - - ท่าทางจะหิวจัด
"อะไรก็เอามาเถอะ"
เพราะเราเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน แถมยังสนิทกันฉันจึงพูดแบบเป็นกันเองกับจีอุนได้ (อีกอย่างหมอนี่ไม่เคยพูดแบบทางการกับฉันสักครั้ง ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา - -* ) ฉันพูดได้กับหมอนี่แค่คนเดียวเท่านั้นล่ะ กับเพื่อนในห้องเรียนฉันก็ไม่กล้าพูดแม้แต่พวกพี่ๆในวงที่สนิทกันมากก็ยังไม่กล้าพูด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน - -*
"งั้นเอาเป็น เค้กช็อกโกแลตหนึ่ง เค้กมันหวานหนึ่ง แล้วก็ กาแฟแก้วนึง น้ำแอ๊ปเปิ้ลอีกแก้วนึงคับ"
จีอุนหันไปสั่งพนักงานในร้าน พนักงานโค้งให้เราก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังเค้าท์เตอร์สักพักก็นำออร์เดอร์ที่เราสั่งไปเมื่อครู่ออกมาเสริฟ์ มาเร็วเคลมเร็วยิ่งกว่าบริษัทประกันอีก - -*
"นายไม่มีงานต่อเหรอ?"
ฉันถามจีอุนพลางตักเค้กเข้าปาก เค้กมันหวานร้านนี้ยังคงอร่อยเหมือนเดิม ฉันชอบมันหวานที่สุด^^
"ไม่มีอ่ะ ว่างจนถึงอาทิตย์หน้าเลย"
"สบายจริง"
"อื้อ สบายมากกกกก อิจฉาฉันล่ะสิ"
"อื้อ อิจฉา ฉันก็อยากมีเวลาพักมั่งสิ"
ฉันเอื้อมมือไปตักเค้กจากจานจีอุนเข้าปากอย่างหมั่นใส้ หมอนั่นมองตามตาละห้อยก่อนจะเปะปากอย่างไม่พอใจ ทำไมยะ! กินแค่นี้งกรึไง!
"กินเยอะระวังจะอ้วน"
"ไม่ต้องมาขู่ บอกตัวเองก่อนเหอะ : p"
"อะไรๆ หุ่นอย่างฉันเนี่ยสาวๆกรี๊ด"
"ให้มันแน่เถอะ"
"แน่อยู่แล้วคับคุณซอฮยอน"
ฉันหัวเราะกับท่าทางมั่นใจในความหล่อของจีอุน จีอุนก็เป็นแบบนี้แหละอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา ไม่มีวันไหนที่ฉันจะเห็นหน้าจีอุนโดยที่ไม่มีรอยยิ้มเปื้อนอยู่บนหน้า แบบนี้แหละทำให้ไม่ว่าจะใครๆก็ชอบจีอุนทั้งนั้นโดยเฉพาะพวกสาวๆ
"ทำไรน่ะ?"
จีอุนชะโงกหน้ามาถามฉันพลางตักเค้กคำใหญ่เข้าปาก
"การบ้าน"
ฉันตอบคำถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากสมุด
"นี่เธอจะไม่ยอมให้เวลามันผ่านไปโดนเปล่าประโยชน์บ้างเลยรึไง"
"ไม่ "
"เธอนี่มันงกแม้กระทั่งเวลาเลย - -*"
ดูมันพูดเข้า - -* น่าจับหักคอจริงๆเลย
"ฉันไม่ได้งก! แค่ไม่อยากปล่อยให้เวลามันผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ เคยได้ยินมั้ย? เวลาและวารีไม่เคยคอยใคร?"
"ถามแค่นี้ ตอบมาซะยาว"
- -* เฮ้อออ~ ป่วยการจะพูดกับหมอนี่จริงๆเลย พูดอะไรไปไม่เคยจะรู้เรื่องหรอก ชีวิตหมอนี่ไม่รู้จะชิลไปไหน - -*
"รีบๆกินไป พูดมากจริงเลย"
"รู้แล้วค๊าบบบบ~ เอ๊ะ! นั่นฮยองยงฮวานี่"
ฉันหัน ไปตามทิศทางที่จีอุนชี้มือก็เจอกับร่างสูงที่ฉันคุ้นเคย ยงฮวาอปป้ากำลังเดินเข้ามาในร้าน จีอุนโบกมือให้
ยงฮวาอปป้าก่อนจะเรียกเสียงดัง ดีใจจนบอกไม่ถูกแฮะ ไม่คิดว่าจะได้เจอเค้าที่นี่^^
"ฮยองฮะ"
"อ้าว ! จีอุน"
ยงฮวาอปป้าโบกมือทักทายกลับก่อนจะเดินมาที่โต๊ะที่เราสองคนนั่งอยู่
"ซอฮยอน..."
"อันยอง"
ฉันหันไปทักผู้มาใหม่พลางส่งยิ้มกว้าง ยงฮวาอปป้าทักฉันสีหน้าอึ้งๆ รอยยิ้มเมื่อครู่หายไปเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยแทบจะทันทีที่หันมาเจอฉัน เราสองคนต่างคนต่างมองหน้ากันนิ่งด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน ฉันดีใจที่เจอเค้า แล้วเค้าล่ะ? ดูเค้าจะไม่ได้รู้สึกแบบฉันเลยสักนิด ดูเหมือนจะรำคาญใจด้วยซ้ำ
"ฮยองมาทำอะไรที่นี่ฮะ?"
"บังเอิญผ่านมาน่ะ"
ยงฮวาอปป้าละสายตาจากฉัน หันไป ตอบจีอุนเสียงนิ่ง
"งั้นมานั่งด้วยกันมั้ยฮะ?"
จีอุนเอ่ยชวน ยงฮวาอปป้าหันมามองหน้าฉันเหมือนจะถามความคิดเห็น จะนั่งก็นั่งไปสิ ไม่อยากนั่งก็ไม่ต้องนั่งจะมองหน้าฉันทำไม!
"จะดีเหรอ? นายมากับซอฮยอนไม่ใช่รึไง"
ถ้าลำบากใจนักก็ไม่ต้องนั่งหรอก!!!!
"ไม่เป็นไรหรอกคับ ซอฮยอนไม่ว่าอะไรหรอก ใช่มั้ย?"
"ค่ะ"
ยงฮวาอปป้าเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆฉัน จีอุนเรียกพนักงานมาสั่งออร์เดอร์
"มากันนานแล้วเหรอ?"
"สักพักล่ะฮะ ดีใจจังที่เจอฮยองที่นี่"
จะไปดีใจทำไมล่ะ ไม่เห็นเหรอ?เค้าไม่ได้ดีใจสักนิดที่เจอเราน่ะ แต่ว่าบางทีอาจจะเป็นแค่เธอก็ได้นะที่เค้าไม่อยากเจอน่ะ ซอฮยอน!
"แล้วนายมาทำอะไรที่นี่เหรอ?"
ยงฮวาอปป้าถามพลางเหลือบมองมาที่ฉัน
"ผมหิวน่ะฮะ เลยชวนซอฮยอนมาด้วย"
"ดูท่าทางจะสนิทกันนะ"
"ฮะ เราสองคนสนิทกันมากฮะ^^"
"อืม แล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอ? ดูเหมือนซอฮยอนกำลังยุ่งนะ"
"ซอฮยอนก็เป็นแบบนี้ล่ะฮะ อย่าไปสนใจเลย "
ใช่จะมาสนใจฉันทำไมล่ะ เมินฉันแต่แรกแล้วนิ!
"พี่กวนพวกเรารึเปล่าเนี่ย? "
"ไม่เลยฮะ "
"อืม ทานเค้กนี่หน่อยมั้นซอฮยอน?"
"คะ?"
ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ ยงฮวาอปป้าเลื่อนจานเค้กวนิลามาตรงหน้าฉัน จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย! เมื่อกี้ยังเย็นชาใส่ มาตอนนี้ชวนฉันกินเค้ก อารมณ์ไหนกัน ฉันตามไม่ทัน - -* ฉันยื่นมือจะรับจานเค้กจากยงฮวาอปป้าแต่จีอุนกลับชิงพูดตัดหน้าฉันซะก่อน
"ซอฮยอนไม่ชอบทานเค้กวนิลาหรอกคับหรอก"
ฉันชักมือกลับทันที ฉันแอบเห็นเขาถอนหายใจมองจีอุนอย่างไม่พอใจแว๊บนึง ก่อนจะเลื่อนจานเค้กเข้ามาหาตัวเองเหมือนเดิม
"งั้นเหรอ? ดูนายรู้ใจซอฮยอนดีจังเลยนะ"
น้ำเสียงที่ยงฮวาอปป้าพูดกับจีอุนดูไม่พอใจจนเหมือนจะแข็งกร้าว
"แน่นอนคับ ก็เราสนิทกันนี่นา ^^"
จีอุนยังคงเป็นจีอุนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายตรงหน้าเขาตอนนี้กำลังไม่พอใจเขาแค่ไหน
"อืม จริงสิ ลืมไปว่าเธอสองคนสนิทกัน"
"จีอุน ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า พอดีนึกขึ้นได้ว่าฉันมีนัดน่ะ ไปนะ "
ฉันตัดบท ตอนนี้ฉันทนจนแทบจะไม่ไหวแล้ว ผู้ชายตรงหน้าทำฉันอยู่ตรงนี้ต่อแทบจะไม่ไหวแม้แต่นาทีเดียว ฉันไม่รู้ว่าทำไม? ไม่รู้ว่าเค้าโกรธอะไรฉัน ฉันไม่รู้ว่าทำไมเค้าจะต้องเย็นชากับฉัน แต่ฉันทนความเย็นชาของเค้ามากกว่านี้ไปไม่ไหวแล้ว! เพียงแค่มองหน้าเค้าน้ำตามันก็จะไหล แบบนี้ฉันไม่ชอบเอาซะเลย! เธอเป็นบ้ารึไงซอฮยอน!
"อันยองค่ะ"
ฉันโค้งลายงฮวาอปป้า เขาเพียงแต่พยักหน้าแทบจะไม่มองฉันด้วยซ้ำ! จีอุนเหมือนจะรั้งฉันไว้ฉันจึงคว้าเอาหนังสือและรีบเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว ให้ตายเถอะ!! เป็นอะไรของเค้าไปอีกล่ะ เมื่อวานที่เจอกันก็ยังดีๆอยู่แล้ววันนี้ยังจะมาทำท่าทางเฉยชาใส่ฉัน บอกหน่อยฉันทำผิดอะไร? เค้าเป็นบ้าอะไรไป! แล้วทำไมแกจะต้องไปอารมณ์เสียด้วยนะยัยซอฮยอน!! เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับแก! ไม่ได้มีความสำคัญ !! แล้วแกจะไปคิดมากเรื่องเค้าทำไม ซอฮยอน!
"ออนนี่ T^T"
ฉันโผเข้ากอดพี่สิกก้าที่แทบจะทันทีที่พี่สิกก้ามาเปิดประตูห้องให้
"ซอฮยอน! เธอเป็นอะไรไปน่ะ!!ใครทำอะไรเธอ!!"
ฉันได้แต่ส่ายหัวแทบคำตอบไม่รู้ว่าจะตอบคำถามยังไงในเมื่อฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันร้องไห้ทำไม เพราะเพียงแค่เห็นท่าทางเย็นชาของเค้า มันก็รู้สึกเจ็บปวดทนไม่ไหว
"ฮึก....ฮึก YY"
ไม่เป็นไรนะซอฮยอน พี่อยู่นี่แล้วอย่าร้องนะ อย่าร้อง"
พี่สิกก้าลูบผมฉันแผ่วเบาแต่ยิ่งพี่สิกก้าปลอบน้ำตามันก็ยิ่งไหล ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้เลย T^T หยุดไหลทีเถอะน้ำตา อย่าทำให้ฉันต้องอ่อนแอ อย่าทำให้ฉันเป็นแบบนี้เลย TT
"บอกพี่ได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา?"
ฉันอยากจะเล่าให้พี่ฟัง แต่ยิ่งพยายามจะพูดมันกลับไม่มีแม้แต่เสียงหลุดลอดออกมา คงมีเพียงแต่น้ำตาเท่านั้นที่ยังคงไหลไม่หยุด
"ไม่เป็นไรนะ ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่ต้องเล่า"
ฉันได้แต่พยักหน้าในอ้อมกอด ได้แต่กอดพี่สิกก้าแน่น ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง ความรู้สึกตัวเองตอนนี้ไม่เข้าใจมันเอาซะเลย ทำไมต้องร้องไห้ ทำไม? ทำไมซอฮยอน
ยงมันจะรู้มั้ยนะ? ว่าซอกับจีอุนไม่ได้เป็นอะไรกัน
ดูหึงซะ ซอเราน้อยใจเลย - -
ฉากหวานๆเดี๋ยวคราวหน้ไรเตอร์จัดให้น๊าาา
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ
มันเป็นกำลังใจชั้นเยี่ยมของไรเตอร์เลย^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น