(Yongseo)My Sweet Potato รักวุ่นวายของมักเน่มันหวาน

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่....6

  "ซอฮยอน ไปทำไรมาน่ะช่วงนี้ดูสวยขึ้นเป็นกองเลย"

 "พี่ไม่เจอฉันนานรึเปล่าคะ มันเลยดูแปลกๆ"

  "พี่ว่าไม่นะ เราน่ะดูสวยขึ้นมาก สวยแปลกๆ"

 "แปลกยังไงคะ?"

"ไม่รู้สิ"

             พี่ยุนอายักไหล่ก่อนจะหันไปสนใจกับขนมที่พี่แทยอนเอามาให้ต่อ ฉันควรจะดีใจรึเปล่า กับไอ้คำชมที่ว่า สวยแบบแปลกๆ เนี่ย - -*

"ที่ว่าแปลก เหมือนคนกำลังมีความรักรึเปล่ายุนอา?"

              พี่สิกก้าที่กำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่มุมห้องกับพี่ยูริตะโกนถาม  มองมาที่ฉันยิ้มๆ พี่บ้า แซวฉันอีกแล้วนะ!

"อืม ประมาณนั้นแหละออนนี่"

              แล้วทำไมพี่จะต้องไปเออออห่อหมกตามพี่สิกก้าด้วย ฉันไม่ได้มีความร้งความรักอะไรสักหน่อย! - - ที่ฉันสวยขึ้นเป็นเพราะฉันดูแลตัวเองดีต่างหาก!

"ย๊า  ซอฮยอนเธอกำลังเดตอยู่เหรอ?"

              คำถามของพี่ยูริทำเอาพี่ๆหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียวกัน พี่ฮโยกับพี่สิกก้าส่งยิ้มที่อันตรายอย่างยิ่งมาให้ฉัน 

"เปล่าซะหน่อย - -*"

"แน่นะ?"

              พี่ซูหยองหรี่ตาถามอย่างสงสัย ทำไมพวกพี่ต้องมองฉันแบบนี้ด้วยล่ะ - -*  มันน่ากลัวนะ 

"แน่สิคะ"

             ฉันตอบคำถาม แสร้งมองไปทางอื่น เพื่อหลบสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมาที่ฉัน พี่สิกก้านะพี่สิกก้า จุดประเด็นอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ฉันไม่ได้กำลังมีความรักอยู่ซะหน่อย !!!

         'ก็เรากำลังเดทกันอยู่ไม่ใช่เหรอ?'  จู่ๆคำพูดของยงฮวาอปป้าก็แล่นเข้ามาในหัว  บ้าจริง! ฉันสั่นหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป ก่อนจะก้มหน้าลงอ่านหนังสือที่ค้างอยู่ต่อ แต่ให้ตายเถอะ!!!  ทำไมฉันไม่มีสมาธิเอาซะเลย ในหัวมีแต่ประโยคนั้นเต็มไปหมด แย่จริงๆเลย ! - -W

"ซอฮยอน"

 "คะ พี่ผู้จัดการ"

           ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ พี่ผู้จัดการส่งตารางงานของฉันมาให้  ฉันรับตารางงานของวันพรุ่งนี้มาดู ฉันกวาดตาดูงานที่จะต้องทำในวันพรุ่งนี้ เจ็ดโมงเช้าอัดรายการสตาร์คิง หลังจากนั้นไปอัดรายการตลก ต่อจากนั้นมีรายการวิทยุ  4โมงเย็นเป็นพิธีกรรายการ Music Core ร่วมกับจองยงฮวา จากวงซีเอ็นบลุ และก็บลาๆๆตารางงานมันก็ยังแน่นเหมือนเดิมแน่นจนแทบไม่มีเวลาจะพักแค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว แต่เอ๊ะ!!!!  พิธีกรรายการ Music Core ร่วมกับจองยงฮวา จากวงซีเอ็นบลู!!!!

จองยงฮวา มันยงฮวาอปป้านี่!! 

"เป็นพิธีกรคู่ยงฮวาเหรอ?"

          พี่สิกก้าถามขณะที่ชะโงกหน้ามาดูตารางงานของฉัน ฉันพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะถอนหายใจแผ่วเบา

"กังวลใจเหรอ?"

 "ค่ะ"

"พี่ว่าดีออก "

         พี่สิกก้าว่าพลางนั่งลงข้างฉัน  มันดียังไงคะออนนี่ ฉันหนักใจจะแย่อยู่แล้ว ใช่ว่าฉันจะเก่งเรื่องพิธีกรที่ไหน แค่ทำกับสมาชิกในวงก็กดดันจะแย่เล้วให้ไปเป็นพิธีกรคู่กับคนอื่นยิ่งกดดันกว่าเป็นเท่าตัว

"อย่างน้อยก็ได้เจอกันนิ  พี่รู้น่าว่าเราอยากเจอหหมอนั่น"

"เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้อยากเจอเค้านะคะ"

"งั้นเหรอ?"

         พี่สิกก้าถามเสียงล้อเลียน จนฉันต้องแกล้งแหวกลบความเขิน 

"จริงสิคะ!!! ใครจะไปบ้าคิดถึงคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกับเรากัน"

"แต่ก็ใส่แหวนที่เค้าซื้อให้ไม่ยอมถอด"

"ออนนี่!"

           ฉันผลักไหล่พี่สิกก้าเบาๆด้วยความหมั่นไส้  พี่สิกก้าทำหน้าเหยเกพลางคลำไหล่ตรงที่โดนฉันผลักป้อยๆเหมือนกำลังเจ็บหนัก แต่ฉันผลักพี่แค่เบาๆเองไม่ใช่เหรอ? - -*

"เขินอ่ะดิ๊"

          พี่สิกก้าจิ้มแก้มฉันทีนึง  พลางมองหน้าฉันอย่างล้อเลียน บ้าจริงๆเลย ทำไมพี่ฉันถึงได้ชอบล้ออย่างนี้นะ อย่าให้ถึงตาฉันบ้างแล้วกัน ฮึ!

"คิดจะเอาคืนพี่เหรอ? นี่แน่ะ!"

            ฉันแค่คิดเองนะ! พี่รู้ได้ไงเนี่ย - -*   เจ็บเป็นบ้าเลย ฉันเกลียดการโดนดีดหน้าผากที่สุด T^T

"พี่น่ะ ชอบทำร้ายฉันอยู่เรื่อยเลย"

           ฉันตัดพ้อ ลูบหน้าผากตัวเองไปมา 

"5555  ก็เธอมันน่าแกล้งเอง  ไปนอนได้แล้วไป๊"

              พี่สิกก้ารุยหลังฉันเข้าไปในห้อง  พี่น่ะชอบไล่คนอื่นไปนอน แต่ตัวเองชอบนั่งเล่นเน๊ตจนดึกๆดื่นๆ พอตอนตื่นก็ตื่นสายกว่าเพื่อนตลอด - -*

"ออนนี่ก็ไปนอนด้วยนะคะ"

"โอเค"

"พรุ่งนี้พี่ห้ามตื่นสายนะ"

"พี่รู้แล้วน่า"

"ฝันดีนะคะ^^"

"อื้อ ฝันดี"

           



           เมื่อคืนนี้ฉันแทบจะไม่ได้นอนเพราะความตื่นเต้น  กว่าจะหลับก็ตอนตีสาม สรุปเมื่อคืนฉันได้นอนแค่ 4 ชั่วโมง ตื่นเช้ามาสภาพฉันถึงได้เหมือนหมีแพนด้าแบบนี้แหละ - -*  ตลอดทั้งการทำงานวันนี้ฉันแทบจะไม่มีสมาธิเลยด้วยซ้ำ เอาแต่นึกถึงการเป็นพิธีกรตอนเย็นวันนี้ และก็ดูเหมือนเวลาวันนี้มันจะเดินเร็วซะเหลือเกิน แป๊บเดียวเข็มนาฬิกามันก็ชี้บอกเวลาบ่ายสามโมงครึ่งซะแล้ว T^T   พี่ผู้จัดการมารับฉันไปยังสตูดิโอรายการ Music Core เมื่อตอนนาฬิกาบอกเวลา บ่ายสามโมงห้าสิบนาที  ฉันนั่งกระสับกระส่ายไปตลอดทาง  หยิบสคริป์ขึ้นมาดูแล้วดูอีกแต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ความตื่นเต้นที่มีอยุ่เบาบางลงไปได้สักนิด ไม่ได้ตื่นเต้นกับการเป็นพิธีกร หากแต่ตื่นเต้นเพราะคนที่จะมาเป็นพิธีกรคู่ฉันต่างหาก!!!

          ทันทีที่มาถึงสตูดิโอ ฉันก็ตรงไปยังห้องพักพิธีกรทันที  มันรู้สึกกดดันอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาทำงานคนเดียว เพราะฉันไม่เคยทำงานคนเดียวเลย ทุกครั้งจะมีพี่ๆมาด้วยเสมอ แต่ครั้งนี้ฉันมาคนเดียวแค่นี้ก็กดดันจะตายอยุ่แล้ว ยังต้องมาเป็นพิธีกรคู่กับคนที่ทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะได้ตลอดเวลา มันยิ่งรู้สึกกดดันเป็นสิบๆเท่า ย๊า!  ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย!!! 

"อันยองอาเซโย"

            ฉันโค้งทักทายพี่สตาฟ์และพี่ๆช่างแต่งหน้า ฉันมองไปรอบๆห้องมองหาต้นเหตุของความตื่นเต้นแต่เขาก็ไม่ได้อยู่ในห้องนี้ ฟู่~  ค่อยยังชั่วหน่อย   ฉันเดินไปนั่งประจำที่เพื่อแต่งหน้าแต่งตัวก่อนจะหลับตาลงทำสมาธิเพื่อให้จิตใจมันสงบลงกว่านี้  สักพักฉันก็ได้ยินเสียงของคนที่ฉันกำลังรอคอย เขาเอ่ยทักทายพี่ๆในห้อง แค่ได้ยินเสียงยังไม่ได้เห็นหน้าใจฉันมันก็สั่นซะแล้ว ให้ตายสิ! ฉันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ลืมตาทักทายเขา  รอให้พร้อมกว่านี้ก่อนเถอะนะซอฮยอน! 

"เสร็จแล้วจ๊ะน้องซอ เชิญเปลี่ยนชุดได้แล้วค่ะ"

            พี่ช่างแต่งหน้าบอกฉันพลางแกะที่คลุมเสื้อออก   เฮ้อ~ ทำไมเสร็จไวอย่างนี้ล่ะ พี่คะ ช่วยแต่งให้มันนานๆกว่านี้หน่อยได้มั้ย? พลีสสสสสส~

"ขอบคุณนะคะ  "

             ฉันเอ่ยขอบคุณพี่ช่างแต่งหน้าก่อนจะลืมตาขึ้น

"กรี๊ดดด!!!"

"555555++++"

               เพราะเสียงกรี๊ดของฉันทำเอาทุกคนในห้องพักหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน ก็จะไม่ให้ฉันกรี๊ดได้ยังไงล่ะ!!! เพราะตอนที่ฉันลืมตาขึ้นน่ะ หน้ายงฮวาอปป้าอยู่ห่างจากหน้าฉันไม่ถึงคืบ! ทั้งตกใจทั้งเขิน! แต่คนต้นเหตุนี่สิกลับหัวเราะชอบใจจนตัวงอ !!!  แกล้งฉันมันสนุกตรงไหนกัน เกิดฉันหัวใจวายตายจะทำไงล่ะ!!!    คนบ้า!  

"น้องซอเป็นอะไรรึปล่าคะ? เกิดอะไรขึ้น!!!!"

              พี่ช่างแต่งหน้าสองเพศในร่างเดียววิ่งมาดูฉันหน้าตาตื่น  แต่ไอ้คนต้นเหตุกลับหัวเราะไม่ยอมหยุด น่าหมั่นไส้ที่สุด!  

"น้องยง แกล้งน้องซอพี่เหรอคะ?"

            พี่ช่างแต่งหน้าหันไปถามยองฮวาอปป้าเสียงดุ แต่คนชอบแกล้งก็ส่ายหน้าปฎิเสธทั้งๆที่หัวเราะ

"เปล่านะคับ 55555 "

            ยังจะมาปฎิเสธอีกอปป้านั่นแหละแกล้งฉัน!!!!  แล้วยังจะหัวเราะอีก!!!

"ไม่ต้องมาปฎิเสธเลย ทำอะไรพี่เห็นนะ แกล้งน้องทำไมล่ะคะ เห็นมั้ยน้องตกใจจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว"

              ดุเลยค่ะพี่ ดุอีกเลย ดุให้หนักๆเลย อยากแกล้งคนอื่นดีนัก!

"ถ้าเป็นคนอื่น พี่ตีก้นลายแล้ว แต่นี่เห็นว่าเป็นน้องยงสุดหล่อพี่ให้อภัย"

                 อ้าวไหงเป็นงั้นล่ะคะ - -*  

"อย่าให้พี่เห็นยงแกล้งน้องอีกนะ "

                  พี่ช่างแต่งหน้าคาดโทษยงฮวาอปป้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป เท่ากับว่าตอนนี้ฉันอยู่กับยงฮวาอปป้าในห้องสองคนน่ะสิ - -*

"ซอฮยอน "

"คะ?"

"ไม่ได้เจอกันนานเลยเป็นยังไงมั่ง"

"ก็ดีค่ะ"

"ย๊า  ทำไมเธอตอบพี่สั้นนักล่ะ"

                  แล้วพี่มาแกล้งฉันทำไมล่ะฮ๊ะ!

"งั้นเหรอคะ?"

 "  นี่เธอโกรธพี่เหรอ?"

                   ยงฮวาอปป้าถามเสียงเศร้าพลางจิ้มที่ต้นแขนฉันเบาๆ  ฉันถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือ

"ทำไมฉันจะต้องโกรธล่ะคะ?"

"เธอโกรธที่พี่ไม่โทรหาเธอใช่มั้ย?"   

                 หืม?! ฉันปิดหนังสือที่แกล้งอ่านลงทันทีที่ได้ยินประโยคถัดมา เงยหน้าขึ้นมองคนข้างๆอย่างไม่เชื่อหู มันเกี่ยวกันตรงไหนห๊ะ!?  ฉันไม่ได้โกรธเรื่องนั้นสักหน่อย - -*

"อะไรนะคะ? - -* "

"งั้นวันหลังพี่จะโทรหาเธอนะ ^^"

                   

"มันเกี่ยวกันตรงไหนคะ อปป้า?  ฉันไม่ได้โกรธเรื่องนั้นซะหน่อย"

"อ้าว - - พี่นึกว่าเราโกรธพี่เรื่องนี้ซะอีก"

                  มันอยู่คนละโยชน์กันเลย - -* ยังจะโยงมันมาต่อกันได้นะคนเรา- -*

"งั้นโกรธพี่เรื่องอะไรเหรอ?"

                  ยังจะถามอีกเน๊อะ - -*

"ช่างมันเถอะค่ะ"

"อืม  งั้นซอฮยอนหายโกรธพี่นะ นะๆๆ"

 "ค่ะ"

"หายโกรธจริงนะ?"

"ค่ะ "

 "ซอฮยอนนี่น่ารักเป็นบ้าเลย^^"

              คำชมของคนข้างๆทำเอาหน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาแทบจะทันที  จริงๆเลย!   จะพูดอะไรนึกถึงใจฉันบ้างได้มั้ยคะ? ถึงอปป้าจะไม่ได้คิดอะไร แต่ฉันคิดนะ - - *

               หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบกันมานาน ในที่สุดยงฮวาอปป้าก็เป็นฝ่ายพูดทำลายความเงียบและความอึดอัดระหว่างเรา

"อ้า~ วันนี้ตื่นเต้นชะมัดเลย  งานพิธีกรไม่ใช่งานที่ถนัดเลยแฮะ "

"แต่อปป้าก็ทำได้ดีนี่คะ"

"ไม่จริงหรอก ซอฮยอนเก่งกว่าพี่อีก"

"จริงเหรอคะ? ไม่หรอกค่ะอปป้าเก่งกว่าฉันตั้งเยอะ"

             

"ซอฮยอนน่ะเก่งกว่าพี่ตั้งเยอะ"

"นี่เราจะโยนกันไปทำไมคะ? เอาเป็นว่าเก่งเท่ากันดีมั้ย?"

              ฉันหัวเราะกับความปัญญาอ่อนของตัวเอง ไม่คิดว่ายงฮวาอปป้าก็มีมุมเด็กๆแบบนี้ด้วย นั่งคุยกันสักพักฉันก็ขอตัวไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดพิธีกร อีกไม่นานก็ถึงเวลาที่จะต้องขึ้นเวทีแล้วสินะ  ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย

             ทันทีที่เปลี่ยนชุดเสร็จปุ๊บสตาร์ฟก็เข้ามาบอกให้ไปสแตนด์บายหลังเวทีปั๊บ ทันเวลาพอดีเลย ^^  ฉันกับยงฮวาอปป้าเดินไปรอสแตนด์บายที่หลังเวทีพร้อมกัน และก่อนที่จะขึ้นเวทียงฮวาอปป้าหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะทำท่า ไฟท์ติ้ง ฉันยิ้มกว้างตอบกลับไปก่อนจะทำท่าไฟท์ติ้งตอบกลับไปเช่นกัน  ความตื่นเต้นและกดดันที่มีในตอนแรกหายไปหมดแล้ว  ถึงตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าการเป็นพิธีกรวันนี้มันต้องสำเร็จลงได้ด้วยดี เพียงแค่เราเชื่อมั่นในกันและกันเท่านั้นเอง^^

  เรื่องมันดูเนือยๆไปยังไงไม่รู้เน๊อะ
เเต่ว่าตอนหน้าไรเตอร์จะพยายามให้ดียิ่งขึ้นกว่านี้นะ T^T
อย่าเพิ่งหายไปไหนนะอยู่ด้วยกันก่อน พลีสสสสส~ ^^