ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter....3
Memories of love
Chapter....3
“เห็นสิกก้ามั้ย?”
“อยู่ตรงมุมห้องนู่นแน่ะ” แทยอนบู้ยปากไปตรงมุมห้องที่เจสสิก้ากำลังนั่งคุยอยู่กับทิพฟานี่ที่มุมห้อง
“หวัดดีสองสาว” นิชคุณเอ่ยทัก ทิพฟานี่หันมายิ้มทักทายเขา แต่เจสสิก้าเพียงแต่หันมามองเขาด้วยหางตาเท่านั้น โกรธอะไรเขาอีกล่ะเนี่ย - -
“เธอเป็นยังไงบ้าง” นิชคุณเอ่ยถามพลางชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆเจสสิก้า
“หายแล้ว” เธอตอบไม่ยอมหันหน้ามาคุยกับเขาดีๆ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูนิตยสารในมือ
“จริงเหรอ?” เขาหรี่ตาถามอย่างไม่แน่ใจ “ไหนมาดูสิ” พลางยื่นมือไปแตะหน้าผากเจสสิก้า “เธอยังมีไข้อยู่นิ! กินยารึยัง?”
“กินแล้ว” เจสสิก้าตอบเสียงเซ็งๆ เมื่อเช้าก็แทยอนคนนึงแล้ว บังคับให้เธอกินยาแล้วนี่ยังจะมาอีตานี่อีก กะให้เธอกินจนหมดโรงผลิตยาเลยรึไงกัน!
“เธอกินตอนไหนกัน!” ทิฟฟานี่แทรกขึ้น มองเจสสิก้าอย่างแปลกใจ เจสสิก้าหันขวับไปถลึงตาใส่คนข้างๆแทบจะทันทีที่เธอพูดแทรกขึ้น
“โกหกอีกแล้วนะ!” นิชคุณดุ
“ฉันพูดจริงนะ! ถามแทยอนดูก็ได้!!!” เจสสิก้าขึ้นเสียง บู้ยไปทางแทยอนที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่หน้าโต๊ะแต่งหน้า ภาวนาให้ยัยนั่นไม่ได้ยินที่เธอกับนิชคุณพูดกันด้วยเถอะ! ไม่งั้นอีตานี่ได้ฆ่าเธอตายแน่ แต่เจสสิก้าแทบอยากจะบีบคอแทยอนให้แหลกคามือ เมื่อแทยอนตอบกลับมา
“ก็จริงที่ฉันบอกให้เธอกินยา แต่เธอก็ไม่ได้กินมันนิ” มันก็จริงอย่างที่ยัยเจสบอกนั่นแหละ เมื่อเช้าก่อนออกจากหอเธอเป็นคนบังคับให้ยัยนั่นกินข้าวกินยาก็จริงแต่ยัยนั่นก็ไม่ได้กินมันแถมยังโวยวายเสียงดังจนเธอยอมแพ้ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเจสสิก้าน่ะ เกลียดยาเม็ดพอๆกับแตงกวานั่นแหละ - -
“อะไรกันฉันกินแล้วนะ!” เจสสิก้ายัยคงไม่ยอมแพ้ แต่พอเจอสายตาดุๆของนิชคุณหญิงสาวก็สะบัดหน้าพรืดไปทางอื่นทันที นิชคุณส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะยื่นถุงข้าวกล่องกับยาให้เธอ กะแล้วยัยเด็กดื้อคนนี้คงจะยังไม่ได้กินข้าวกินยา ก็ดื้อยาซะขนาดนี้มันจะหายได้ยังไงแถมแทนที่จะพักผ่อนยัยนี่ยังจะตามแทยอนกับฟานี่มาทำงานอีกทั้งๆที่ไม่ใช่งานของตัวเองแท้ๆ
“กินข้าวกินยาซะ จะได้หายไวๆไง” นิชคุณเกลี้ยกล่อมแต่เจสสิก้าก็เงียบแถมยังแสร้งทำเป็นสนใจนิตยสารในมือนักหนา นี่เขาจะทำยังไงกับยัยเด็กดื้อคนนี้ดีนะ!
“ฉันก็หายแล้วนี่ไง!” เจสสิก้าเถียงหันมามองเขาตาเขียว ไม่กินยาก็ไม่ตายหรอกน่า! ยังไม่เคยเห็นมีใครตายเพราะเป็นหวัดซะหน่อย!
“เธอนี่ดื้อจริงๆเลย!”
“นายอย่ามาว่าฉันนะ! เรื่องเมื่อวานฉันยังไม่ได้จัดการนายเลยนะ!! ไปไม่ได้ทำไมนายไม่บอกฮะ! ทำไมต้องให้แทคยอนไปแทน!” เจสสิก้าต่อว่ายาวมองเขาอย่างโกรธๆ จนนิชคุณถึงกับหน้าเจื่อน ไปไม่ได้! ติดงานแทนที่จะบอกเธอ แต่หมอนี่กลับส่งเพื่อนตัวเองไปแทนถ้าอีตาแทคยอนเป็นผู้หญิงตุ๊ดแต๋วเธอจะไม่ว่าสักนิด แต่อีกตานั่นเป็นผู้ชาย! และที่สำคัญหมอนั่นทำให้เธอรู้สึกแปลกๆด้วย!!!!!
“ทะ…แทคยอนไปหาเธอเหรอ?” ทิฟฟานี่ถามเธอเสียงเบา เจสสิก้าพยักหน้าแทนคำตอบ
“หมอนั่นทำอะไรเธอเหรอ?” นิชคุณถามเสียงตื่น ปกติเพื่อนเขาเป็นสุภาพบุรุษจะตาย แทคยอนไม่ใช่คนที่จะทำร้ายผู้หญิงนี่นา! หรือว่า….ที่จริงแล้วเจสสิก้าต่างหากที่ทำร้ายแทคยอน!
“ไม่ได้ทำอะไร! เขาดูแลฉันดีมาก!!! แต่ฉันโกรธนาย!!!”
“อ้าว! โกรธอะไรฉันอีกล่ะ” ก็เมื่อกี้เธอก็เพิ่งบอกเขาเองนี่นาว่าแทคยอนดูแลเธอดี แล้วนี่จะโกรธเขาเรื่องอะไรอีกล่ะ - - เดาอารมณ์ยากจริงๆเลย
“เรื่องที่…ไม่รู้!!”
“เธอนี่มันขี้เดาจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ ” นิชคุณยีผมอีกคนอย่างหมั่นไส้ปนขำในความติ้งต้องของเจสสิก้า มีอย่างที่ไหนโกรธเขาแต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
“หึ่ย! นายนิ!!ถ้าฉันไม่สวยความผิดของนายคนเดียวเลยนะ!” เจสสิก้าปัดมือแทคยอนออกหน้ามุ่ย นิชคุณจึงหันไปหาฝ่ายร่วมอย่างทิฟฟานี่
“สวยแล้ว เน๊อะทิฟฟานี่เน๊อะ^^”
“หะ..ห๊ะ!” ทิฟฟานี่หันมามองนิชคุณอย่างงงๆก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย “จริงจ๊ะจริง^^”
“ใจลอยไปไหนฮะฟานี่?”
“เปล่าๆ ฉันไปเตรียมตัวแล้วนะ^^” ทิฟฟานี่บอกยิ้มๆก่อนจะเดินไปหาแทยอน เจสสิก้ามองตามหลังเพื่อนสนิทเธอ รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แปลกไปของทิฟฟานี่เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่แท้ๆแล้วทำไมจู่ๆแววตายัยนั่นถึงได้ดูเศร้าไปกันล่ะ - -
“นายก็ไปเตรียมตัวได้แล้วไป” เจสสิก้าหันไปไล่นิชคุณ
“กินยาก่อน” ยังไม่ลืมอีก - - เจสสิก้านึกอย่างเซ็งๆมองดูถุงยาที่นิชคุณยื่นมาตรงหน้าก่อนจะกระชากมันมาอย่างเบื่อๆ
“อืม กินเดี๋ยวนี้แหละ นายไปได้แล้วไป”
“กินเดี๋ยวนี้แหละ เร็วๆเข้า” นิชคุณเร่ง ถึงเจสสิก้าจะรับปากเขาก็เถอะยังไงเขาก็ต้องเห็นยัยนี่กินยาก่อนอยู่ดี ขืนปล่อยให้ยัยนี่กินยาเองล่ะก็ ฝันไปเถอะว่ายัยเด็กดื้อนี่จะกิน ไม่มีทาง
“เดี๋ยวค่อยกินไง”
“กินตอนนี้!”
“เออๆ ตอนนี้ก็ตอนนี้!” เจสสิก้าตัดบท หมอนี่จะเอาอะไรกับเธอนักหนานักก็ไม่รู้! กะอีแค่กินยา ไม่กินมันก็หายหรอกน่า!!
เจสสิก้าแกะยาพาราออกจากแผง มองยาในมือสีหน้าหวาดหวั่นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น อี๋!!!ยาเม็ด!
“มียาพารารสโคล่ามั้ย?” คำถามของเธอเล่นเอานิชคุณหลุดขำพรืดแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง ยาพารารสโคล่า - - เชื่อยัยนี่เลย! 555555
“เดี๋ยววันหลังจะถามเภสัชกรให้นะ ฮ่าๆๆๆ”
“มันมีจริงเหรอ? OoO” เจสสิก้าถามเขาตาโต แค่ถามเล่นๆไม่นึกว่ามันจะมีจริงๆ ถ้ามีจริงก็ดีสิยารสโคล่า มันต้องอร่อยกว่ายาขมๆแน่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอจะซื้อมากินแทนขนมเลยล่ะ! ^^
“มันมีที่ไหนล่ะคับคุณสิกก้า ประชดคับประชด - - ” เชื่อยัยนี่เลย ยาพารารสโคล่ามันมีที่ไหนกันล่ะ - -
“อ้าว งั้นเหรอ? ก็นึกว่ามีจริงๆ” เจสสิก้าพึมพำรู้สึกผิดหวังที่ยาพารารสโคล่าไม่มีจริงๆ
“กินยาได้แล้วน่า เร็วๆคับคนเก่ง^^”
“อื้อT^T” เจสสิก้ามองยาในมือแทบอยากจะร้องไห้เมื่อคิดว่าจะต้องกินมันจริงๆก่อนที่จะกลั้นใจโยนมันเข้าไปในปากและรีบกลืนมันลงคอให้เร็วที่สุดเพื่อให้รสขมของมันสัมผัสกับลิ้นให้น้อยที่สุด เธอคว้าแก้วน้ำจากมือนิชคุณกระดกมันเข้าปาก
อย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะขย้อนยาออกมา TOT
“อ่ะ กินล้างปาก^^” นิชคุณว่าพลางยื่นเยลลี่สตอเบอรี่อันเล็กให้เธอ กินยาเสร็จก็ต้องกินขนมตาม เธอมันเด็กชัดๆเลยสิก้า
“ฉันจะขึ้นเวทีแล้ว อย่าเพิ่งกลับก่อนล่ะเดี๋ยวมานะ^^”
“อื้อๆ รีบๆไปเลยไป”
วันนี้เจสสิก้าตามแทยอนและทิพฟานี่มาที่สตูดิโอของรายการ music bank เพราะว่าสองคนนั้นมาเป็นพิธีกรร่วมกับนิชคุณในเทปพิเศษวันนี้ ส่วนเธอว่างงาน! ถึงได้มีเวลามาตามคนอื่นแบบนี้ไง ครั้นจะตามสมาชิกคนอื่นๆไปก็กลัวจะไปรบกวนเค้าก็เพราะงานพวกนั้นน่ะเลิกก็ค่ำขืนไปก็ต้องรอนานเซ็งกันพอดีแถมยังเป็นงานที่ต้องใช้สมาธิกันทั้งนั้น น่าปวดหัว - - เพราะฉะนั้นสองคนนี้มีงานที่เบาที่สุดและก็ใช้สมาธิน้อยที่สุดดังนั้นเธอถึงเลือกจะตามมาให้กำลังใจ(?) ไงล่ะ^^
นิชคุณ แทยอนและทิฟฟานี่ขึ้นไปทำหน้าที่พิธีกรบนเวทีแล้วส่วนเธอก็นั่งดูพวกเขาจากทีวีเครื่องเล็กที่ติดไว้ภายในห้องพักพิธีกร ดูไปได้สักพักร่างบางก็ผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่เริ่มออกฤทธิ์ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โดนใครบางคนเขย่าตัวเธอนั่นแหละ
“สิก้า สิก้า” เสียงเรียกชื่อเธอเหมือนดังมาจากที่ไกลๆ สักพักมันก็เริ่มดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆพร้อมๆกับที่ใบหน้าของใครบางคนเริ่มชัดขึ้น
“เฮ้ยยย!!! อูยอง!!!!! ตกใจหมดเลย!!” เจสสิก้าสะดุ้งตื่น ตะโกนชื่ออูยองเสียงดังจนอูยองตกใจผงะถอยหลังออกห่างจากเธออย่างรวดเร็ว
“แหะๆๆ โทษที^^” อูยองเกาหัวแกรกๆอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้เธอตกใจ ก็แน่ล่ะอูยองเล่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ซะจนหน้าจะติดกันอยู่แล้วใครลืมตาตื่นขึ้นมาเจอไม่ตกใจบ้างก็ให้มันรู้ไปสิ!
“เล่นอะไรของนายเนี่ย - - ”
“ฉันเปล่าแกล้งเธอนะ -O- เค้าแค่จะมาหาแทยอนเจยๆ เธอเห็นมั้ย?”
“ฉันก็เพิ่งตื่น จะไปรู้มั้ย? สามคนนั้นอัดเสร็จแล้วเหรอ?”
“เสร็จแล้ว หายไปไหนกันหว่า?”
“ไม่รู้”
“ไม่ได้ถามเธอซะหน่อย - - ”
“อ้าว ก็เห็นพึมพำๆก็นึกว่าถาม”
“เปล่า ฉันพูดกับตัวเองต่างหาก”
“นายเป็นบ้ารึไง พูดกับตัวเอง”
“แง สิก้าใจร้ายเก๊าจะฟ้องแทยอนT^T” เอาเข้าไป - - หมอนี่จะปัญญาอ่อนไปไหนนี่ย - - เจสสิก้ามองตามอูยองที่ทำท่าทางร้องไห้ออกไปพลางส่ายหน้าอย่างตลกในความติ๊งต๊องของอูยอง สักพักหมอนั่นก็เดินเกาะแขนนิชคุณเข้ามาพร้อมกับแทยอนและทิฟฟานี่
“ฮยองงงง นี่ไงคนที่แกล้งผมอ่า T^T” อูยองฟ้องพลางทำท่าทางเช็ดน้ำตา - -
“เลิกทำท่าทางปัญญาอ่อนได้แล้วน่าอูยอง เห็นแล้วมันขัดลูกกะตา!” แทยอนดุทำเอาอูยองหยุดคร่ำครวญ ปล่อยแขนออกจากนิชคุณแทบจะทันที
“หยุดก็ได้!”
“ขอตัวก่อนนะ” ทิฟฟานี่พูดขึ้นก่อนจะแทรกตัวผ่านแทยอนและอูยองไปหยิบกระเป๋าก่อนเดินออกจากห้องไป เจสสิก้ากับแทยอนสบตากันอย่างรู้กันรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่แปลกไปของเพื่อนสนิทพวกเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น