ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Yongseo)My Sweet Potato รักวุ่นวายของมักเน่มันหวาน

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่....3

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 55


                    การนอนในเช้าอันแสนสุขในวันหยุดของผมต้องโดนทำลายด้วยฝีมือของแม่บังเกิดเกล้าของผมเอง! นี่มันวันหยุดของผมนะม๊า!!!
    "ยงฮวา  ตื่นได้แล้ว~ "   
               
                ม๊าพยายามลากผมขึ้นจากเตียง แต่ม๊าคับ ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว!  ผมเพิ่งได้นอนเมื่อสามชั่วโมงที่แล้วเองนะ - -*
    "อีกนิดนะฮะม๊า"
               
               ผมต่อรองพลางทิ้งตัวลงนอนแต่ม๊าก็ยังไม่ละความพยายามในการลากผมขึ้นมาจากเตียง ง่า~ - -*  ม๊านะม๊า ขับรถตั้งไกลมาจากปูซานเพื่อมาปลุกผมเนี่ยนะ - -* ถึงผมจะคิดถึงม๊า แต่แบบนี้ม๊าอย่ามาเลยดีกว่า  - -
    "ไม่ได้นะ  แกต้องลุกขึ้นมาคุยกับม๊าก่อน!"
    "เดี๋ยวค่อยคุยนะฮะ"
                 ผมพูดก่อนจะฝังตัวลงใต้ผ้าห่มหนานุ่ม
    "ไม่ได้!  ต้องคุยเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นม๊าโยนไอ้นี่ทิ้งจริงๆด้วย"
                   
               ประกาศิตเฉียบขาดของม๊าทำให้ผมสะดุ้งตื่นทันที ก็ไอ้นี่ที่ม๊าว่านะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากกีต้าร์ตัวเก่งของผม  และตอนนี้ชีวิตของมันก็อยู่ในเงื้อมือม๊าเรียบร้อย  - O -
    "ม๊าคับ ใจเย็นๆ  ผมตื่นแล้วๆ"
                   ผมยกมืออย่างยอมแพ้ ตอนนี้ตื่นเต็มตาเลย - -*  ม๊ายิ้มมุมปากอย่าผู้ชนะ ม๊าผมชั่วร้ายอ่ะ - -* 


    "อะไรนะ ดูตัวเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"     <<<<<  ผม/ มินฮยอก/จงฮยอน/จองชิน  ตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างตกใจทันทีที่ม๊าพูดจบ  ไอ้สามแสบนั่นมองมาที่ผมเป็นตาเดียว พร้อมใจกันกลืนน้ำลายอย่างอยากเย็น T^T
    "ม๊าอำอะไรผมอีกเนี่ย? - -*"
                 
              สิ่งที่ม๊าพูดมาเมื่อกี้บอกผมทีว่ามันไม่จริง  ยงฮวารับไม่ได้ TT
    "แกเห็นม๊าเป็นคนชอบล้อเล่นเหรอ?"
                 

               อะไรกันเนี่ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?  จู่ๆม๊าก็มาหาผมที่หอพักเพื่อมาบอกว่าผมต้องไปดูตัวกับลูกสาวเพื่อนสนิทม๊า  บ้าแท้ๆเลย!  ยงฮวาอยากจะบ้าตาย!!!!   
    "ม๊าคับ  คือ..."
    "หุปปากแล้วฟังม๊า"
               
                ยังไม่ทันที่ผมจะอธิบายอะไรเลยด้วยซ้ำม๊าก็เบรกผมแทบจะหัวทิ่ม  TOT   ถึงผมจะชอบตามใจม๊าอยู่บ่อยๆแต่เรื่องนี้ผมคงตามใจม๊าไม่ได้หรอก ย๊า!!! เรื่องโบราณคร่ำครึแบบนี้มันยังหลงเหลือในเกาหลีอีกเหรอเนี่ย!      ยงฮวาไม่ยอม~  แดดิ้น YY
    "หยุดทำหน้าแบบนั้นนะยง  แม่บอกให้ไปแกก็ต้องไป รับรองม๊าไม่ทำให้แกผิดหวังหรอก"
     "แล้วมีผู้หญิงดีๆที่ไหนเค้าดูตัวกันล่ะฮะ นอกจากคนที่ดูไม่ได้น่ะ"
        'เพี๊ยะ'   "ปากแกเร๊อะนั่น"                                
                       ม๊าตบปากผมอ่ะ T^T  ผมเจ็บเน้ T^T  ผมจะฟ้องปวีณา YY
    "ก็มันจริงนิม๊า"
    "ยัง ยังไม่หยุดอีก "
                   
                 ม๊าตวาดเสียงเขียวพร้อมกับเงื้อมือขู่ ผมจึงจำต้องสงบปากสงบคำแต่โดยดี  ม๊าใครวะโหดขนาด - -*
    "ไม่รู้ล่ะ ผมไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ไม่ไปด้วย!"
    "แกกล้าขัดม๊าเหรอ จองยงฮวา!!!!!"
    "ฮยองฮะผมแต่งเพลงค้างไว้ขอตัวก่อนนะฮะ"  <<<<  จงฮยอน
    "เออ  งั้นผมไปช่วยฮะ"  <<<<  มินฮยอก
    "ผมไปด้วย"<<<<<  จองชิน
                    นี่พวกแกจะทิ้งพี่เหรอ?!   ไอ้พวกน้องเวร
    "ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น นั่งลง!!!!"
                   ไอ้พวกตัวแสบที่กำลังลุกขึ้นจากโซฟาชะงักก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมแทบจะทันที  เมื่อม๊าไม่ยอมปล่อยพวกมันไปง่ายๆรวมทั้งผมด้วย T^T  งานนี้มีแต่ตายกับตาย - -*  เพราะพวกเรารู้ดีว่าเวลาม๊าโมโหมันร้ายแรงแค่ไหน - -
    "ม๊าคับ  แค่แฟนคนเดียวผมหาให้ม๊าได้อยู่แล้ว ม๊าอย่าลืมสิ ผม ยงฮวา ลีดเดอร์วงซีเอ็นบูลเชียวนะ ไม่จำเป็นต้องไปดูตัวหรอกฮะ"
                   เมื่อลูกไม้ดื้อใช้ไม่ได้ผม จำเป็นที่ผมจะต้องใช้ไม้อ้อนเพราะไม่งั้นม๊างับผมหัวหลุดแน่ T^T  (ถ้าผมโหดม๊าจะโหดกว่าผมสิบเท่า  - -)
    "ไม่รู้ล่ะ แกต้องไปนี่คือคำขาด!"
    "ม๊า~~"
    "หุปปาก!"
             
                ม๊าใจร้าย T^T  ทำร้ายลูกผู้น่ารักได้ทั้งทางกายและจิตใจอย่างเลือดเย็น YY
    "แต่ม๊า ผมไม่ไปหรอก ให้ตายผมก็ไม่ไป ไม่ไปๆๆๆๆๆๆๆๆ"
             ผมจะไม่ยอมทำเรื่องน่าอาย ไร้สาระแบบนั้นเด็ดขาด!  ให้ตายยังไงก็จะไม่ไป ไม่ไป!
    "ก็ได้ แกเลือกเองนะ"
    "ม๊าใจอ่อนแล้วเหรอ? ม๊ายอมให้ผมไม่ไปดูตัวใช่มั้ย?  ไชโย!!!"
               
              ผมกอดม๊าอย่างดีใจ ในที่สุดม๊าก็ใจอ่อน  เย้ๆๆๆๆ  ไม่ต้องไปดูตัวแล้วโว้ย!  แต่ประโยคถัดมาเล่นเอาผมแทบน้ำตาร่วง  ม๊าชักจะโหดร้ายเกินไปแล้ว!
    "งั้นแกก็ไม่ต้องมาเรียกม๊าว่าม๊า  ถ้าเรื่องแค่นี้แกทำให้ม๊าไม่ได้!"
    "ม๊า!!!!!!!!!!"   
              เป็นอีกครั้งที่เรา4 คนตะโกนพร้อมกันเพราะคำพูดที่ทำร้ายจิตใจคนเป็นลูกเหลือเกิน TTOTT  ไอ้สามตัวนั่นมองมาที่ผมเชิงคำถาม 'ทำไงล่ะฮยอง'  แค่ผมไม่ไปดูตัวม๊าถึงกับจะตัดแม่ตัดลูกกับผมเลยเหรอ?  คนพวกนั้นสำคัญกับม๊ามากกว่าผมที่เป็นลูกของม๊าเลยเหรอ? 
    "โอเคคับม๊า ไปก็ไป TOT"
     "น่ารักที่สุดเลยลูก^^"
               
         
             ม๊ากอดผมพลางยิ้มกว้าง  เล่นแบบนี้ใครจะไปขัดใจม๊าได้ล่ะ - -*  สมใจม๊าแล้วใช่มั้ย? TTOTT
    หลังจากที่ผมยอมสงบแทบเท้าม๊า ม๊าก็พาผมไปที่ร้านทำผม แต่งหน้า ซื้อชุด สำหรับไปดูตัววันนี้ สาบานนะม๊าว่าผมเป็นผู้ชาย - -*  ทำหยั่งกับผมเป็นตุ๊กตาบาร์บี้ T^T  ทำไมชีวิตยงฮวาถึงได้เป็นแบบนี้วะ!   และหลังจากที่แปลงโฉมผมเรียบร้อย ม๊าก็ลากผมมายังสถานที่นัดหมายซึ่งเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น  โดยเป็นห้องวีไอพีที่เป็นส่วนตัว  โอ้ว! ม๊าโคตรจะลงทุน  ทีผมล่ะนะ ร้านข้างถนนก็หรูแล้ว ม๊าลำเอียง! - -*  ผมนั่งรอการมาของผู้หญิงคนนั้นด้วยความเบื่อหน่ายนังจนเหน็บจะกินตูดแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะมา ย๊า!! นี่มันสายมา 20 นาทีแล้วนะ  !  แค่ครั้งแรกก็มาสายซะแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอแย่ขนาดไหน  ตายยากชะมัดเลย!  แค่บ่นในใจประตูห้องก็เปิดออก ผู้หญิงวัยกลางคนดูดีสมวัยเปิดประตูเข้ามา เธอทักทายม๊าผมอย่างเป็นกันเอง  ส่วนแม่ผมน่ะเหรอ? ก็รีบสวมกอดคุณน้าอย่างดีใจจนออกนอกหน้าเลยล่ะ - -* แต่คุณน้าเธอมาคนเดียวนี่ -อย่าบอกนะว่า!!!!!  ไหนม๊าบอกว่าเป็นลูกสาวเพื่อนไง! 
    "ยงฮวา  นี่น้าพยอลอาเพื่อนแม่"
       "อันยองอาเซโย"          
                 ผมโค้งทักทายคุณน้าอย่างสุภาพ แต่ในใจกำลังคิดหนัก YY
    "ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีกนะเนี่ย"
    "55555  จริงเหรอ?" 
               แม่ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีกับคำชมของคุณน้า แต่อย่าเพิ่งมาชมผมเลย ผมกลัว T^T
    "ว่าแต่ลูกสาวเธอล่ะ?"  
     "อ้อ ขอตัวไปห้องน้ำน่ะ สงสัยจะตื่นเต้น ฮ่าๆๆๆ"
               เฮ้ออออออ   ค่อยยังชั่วขึ้นนิดนึง อย่างน้อยก็ไม่ใช่คุณน้านี่ ฟู่~
    "ยงฮวาก็เหมือนกัน  เนี่ยตื่นเต้นจนรบเร้าให้มาไวๆ"
               ม๊า! ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นซะหน่อย!
    "55555  สงสัยเราจะได้อุ้มหลานก็คราวนี้แหละ"
                ฝันไปเถอะคับ!


            'ครืดดด'  

               บทสนทนาของม๊ากับคุณน้าถูกขัดด้วยการมาของใครสักคน แต่เพราะความเบื่อหน่ายผมจึงเล่นเกมส์แก้เซ็ง ไม่สนใจ  
    "อันยองอาเซโย  "  
               คนมาใหม่ทัก
    "ขอโทษที่มาช้านะคะ"  
               คงจะเป็นลูกสาวคุณน้าสินะ  รู้ด้วยเหรอว่าสายน่ะ แต่เสียงหวานๆแบบนี้คุ้นหูจัง
    "ยงฮวา!"
            แม่กระซิบที่ข้างหูผม แต่บอกดีๆก็ได้ทำไมต้องทำร้ายร่างกายผมด้วยเนี่ย! ผมเจ็บนะม๊า! ผมเงยหน้าขึ้นอย่างเซ็งๆแต่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ทำเอาผมตะลึง เธอ!!!!!!!!  ผมถอนคำพูดเมื่อกี้ได้มั้ย!










    ขอบคุณที่รีดเดอร์ทุกคนเลยยะคะที่ติดตามอ่าน 
    ถึงเม้นมันจะน้อยนิดก็ตาม T^T 
    ตอนต่อไปไรเตอร์จะมาอัพวันอาทิตย์นี้นะคะ
    ยังไงก็ฝากติดตามอ่านด้วยนะ^^



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×