(2pm&snsd)Memories of love เพราะเธอนั้นคือเจ้าของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter....1

 

Memories of love

Chapter....1




 

                  หลังจากที่การแสดงเสร็จสิ้นลง ร่างบางในชุดราตรีสีขาวฟูฟ่องก็แทบจะกระโดดลงจากเวทีทันทีเพราะการแสดงที่เธอคาดไว้ว่าจะจบลงตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่มันกลับกินเวลาล่วงเลยมาครึ่งชั่วโมง  ปกติเธอคงจะไม่รีบขนาดนี้หากแต่วันนี้เธอมีนัดสำคัญที่ไม่ว่ายังไง ก็ต้องไปให้ได้!  

“ค่อยๆก็ได้เจสซี่ เดี๋ยวก็ได้สะดุดชายกระโปรงตัวเองล้มกันพอดี” 

      ฮวัง มิยอง หรือทิฟฟานี่ เพื่อนสนิทคนหนึ่งในวงของเจสสิก้าเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอดูร้อนรนจนเธอชักจะเป็นห่วงว่า     ยัยเจสซี่ของเธอจะสะดุดชายกระโปรงตัวเองล้ม ก็ยัยนี่ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่นี่นา

“ไม่ได้หรอกฟานี่ ฉันเลทมาครึ่งชั่วโมงแล้วป่านนี้อีตานั่นคงบ่นให้ฉันจนเละแล้วมั้ง ไปล่ะนะเจอกันตอนดึกๆนะ^^”  

          เจสสิก้าทิ้งท้ายพร้อมกับที่เธอเปลี่ยนจากชุดราตรีสีขาวฟูฟ่องเป็นชุดเดรสสีชมพูเข้ารูปตัวหนึ่งที่เธอเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ก่อนจะคว้าเอาช่อดอกไม้ช่อโตวิ่งออกจากห้องไป

     


         อีกทางหนึ่งร่างสูงในชุดสูทสีดำกำลังเดินไปเดินมาอยู่หน้างานนานนับสามสิบนาที รอแล้วรอเล่าแต่ยัยตัวดีที่สัญญานักสัญญาหนาว่าจะมาก็ยังไม่โผล่มาสักที  ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเขาแท้ๆอย่าบอกนะว่าเธอจะผิดนัดฉันนะ
ยัยเป็ด!

“นายทำอะไรอยู่? ทำไมไม่เข้าไปในงานสักทีใกล้ได้เวลาแล้วนะ” 

       คิม จุนซู  ลีดเดอร์วง 2 pm และยังเป็นพี่ใหญ่ของวง เอ่ยถามนิชคุณ สมาชิกต่างชาติเพียงคนเดียวของวงหลังจากที่เห็นเขายืนอยู่หน้างานเกือบชั่วโมงแล้วจนเขาต้องออกมาตามเพราะเกือบได้เวลาที่วงของเขาจะได้ขึ้นโชว์แล้ว

“ได้เวลาแล้วเหรอคับ?  ”

        นิชคุณเอ่ยถามพลางก้มลงดูนาฬิกาบนข้อมือ ใบหน้าหวานที่ปกติแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอตอนนี้กลับนิ่งเฉย นิชคุณได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มหน้าหวานจิ้มลิ้มที่ทุกคนต่างอิจฉาเพราะแทนที่มันจะขัดกับหุ่นที่สูงโปร่งเหมือนนายแบบของเขาแต่มันกลับเข้ากันได้ดี ไม่หวาน ไม่คมเข้มมากจนเกินไป แบบนี้และที่ทุกคนลงความเห็นว่ามันเพอร์เฟคที่สุดแล้ว!

“อืม ไปกันเถอะ”  

“คับ ฮยอง” 

      นิชคุณเดินตามหลังจุนซูเข้าไปในงานด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว รู้สึกเหมือนตัวเองถูกทอดทิ้งยังไงก็ไม่รู้ เขาไม่น่าไปชวนยัยนั่นมางานนี้เลยทั้งๆที่มีผู้หญิงสวยๆมีชื่อเสียงตั้งเยอะที่เสนอตัวมางานนี้กับเขาแต่เขาก็กลับเลือกเธอ ยัยผู้หญิงเอาแต่ใจตัวเองคนนั้น!

“ตอนนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วล่ะคับ ขอเชิญเจ้าของงานในวันนี้ วงทูพีเอ็ม ออกมาหน้าฟลอร์เลยนะคับ!!”

       เสียงพิธีกรประจำงานประกาศก้องพร้อมๆกับที่สมาชิกวงทูพีเอ็มเเละคู่ของพวกเขาก็ก้าวเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำที่ด้านหน้า  แล้วเขาล่ะ! คู่ของเขาหายไปไหน!!! ขายหน้าแท้ๆงานนี้นิชคุณ!!

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ  ฉันบอกแล้วไงว่าจะมาก็ต้องมา^^”  

      เสียงหวานใสดังขึ้นข้างๆพร้อมๆกับที่แขนเรียวเล็กคล้องเข้ากับแขนของเขา

“เธอมาช้า!”  

“ก็ดีกว่าไม่มานะ ^__<”

       เจสสิก้าขยิบตาอย่างกวนๆให้นิชคุณ ก่อนที่จะดึงเข้าเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำ ทันทีที่คู่ของเธอกับนิชคุณเคลื่อนตัวเข้าสู่
ฟลอร์เต้นรำก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นจากหมู่ผู้ชมที่ยืนอยู่รอบๆพร้อมกับที่นักข่าวกดชัตเตอร์กันอย่างไม่ยั้งมือ  ก็แน่ล่ะ เจสสิก้า นักร้องเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดัง ปรากฏตัวขึ้นในงานฉลองความสำเร็จของ    วงบอยแบรนด์สุดฮอตอย่าง 2 pm นับเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดและน่าสนใจมากเลยเลยทีเดียวแถมเธอยังปรากฎตัวในฐานะคู่เต้นรำของอิมเมจวงอย่างนิชคุณอีกต่างหาก! 

“ดูทุกคนเค้าจะสนใจกับการมาของเธอนะ”  

    นิชคุณกระซิบบอกหญิงสาวในอ้อมแขน 

“คงงั้นมั้ง ”  

     เจสสิก้าตอบสีหน้านิ่งเฉย  งานแบบนี้ตกเป็นเป้าความสนใจแบบนี้เธอไม่ชอเอาซะเลย หากไม่ใช่เพราะนิชคุณเธอคงไม่มาแน่ๆ

“ฮ๊าาา เหนื่อยจังเลยแฮะ”

        นิชคุณโอดครวญพลางปลดเนทไทออก ก่อนจะโยนเสื้อสูทไปไว้เบาะด้านหลัง  นี่เหรอ? ไอดอลที่ได้ขึ้นชื่อว่า ดูดี ?  ใครจะไปรู้ว่าอีตานี่ล่ะซกมกขั้นเทพเลย!

“เหนื่อยแต่พวกนายก็ยังจะไปต่อ?”

    เจสสิก้าประชดอย่างเซ็งๆ ลำพังแค่พวกนี้จะไปเมาต่อกันที่ไหนเธอคงไม่สนใจหรอก แต่มันกงการอะไรของเธอที่จะต้องโดนหมอนี่ลากไปด้วยล่ะ!!

“ก็น่ะ นานๆครั้งเอง”

   แต่ที่ฉันได้ยินมามันไม่ใช่แบบนั้นนี่นา นายน่ะมันตัวตั้งตัวตีในการหนีเที่ยวเลยนะนิชคุณ!!! 

“ตามใจ จะไปไหนก็ตามใจแล้วกัน”

      เจสสิก้าตัดบทก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงโปรดของเธอพร้อมๆกับที่รถสปอร์ตสีดำคันหรูของนิชคุณเคลื่อนทีออกไป  รถของนิชคุณแล่นมาจอดยังร้านอาหารกึ่งผับใจกลางเมืองตามที่นัดกันไว้ ร้านนี้เป็นเพื่อนของแทคยอนที่สมาชิกวงทูพีเอ็มมาใช้บริการกันบ่อยที่สุด (ถ้าหนีออกมาได้  - -) ภายในร้านแบ่งเป็นโซน   A-D โดยโซนA กับโซน B จะเป็นผับที่เปิดบริการให้กับบุคคลภายนอก ส่วนโซน C และ D จะเป็นโซนที่แบ่งไว้ให้กับแขกวีไอพีและโคตรจะวีไอพีแบบพวกนี้เป็นต้น  นิชคุณพาเจสสิก้าเข้าทางหลังร้านก่อนจะตรงไปยังห้อง 32 D  พอไปถึงสมาชิก 2 pm ที่เหลือก็นั่งรอกันอยู่ที่นั่นก่อนแล้วพร้อมด้วยสมาชิกวง 2am สรุปคือ มีเธอเป็นผู้หญิงแค่คนเดียวในกลุ่มนี้! หมอนี่จะชวนเธอมาเพื่ออะไรกันนะ!  

      นิชคุณทักทายอย่างเป็นกันเองกับพวกนั้นด้วยการไฮไฟว์กับทุกคนส่วนเธอทำได้แค่เพียงโค้งทักทายให้ทุกคนเท่านั้น คนเยอะๆแบบนี้เธอไม่ค่อยชอบนักหรอก ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรือจองหองอะไร เพียงแต่เธอวางตัวไม่ถูกเท่านั้นเองและเธอก็ไม่ใช่คนที่ชอบพูดเท่าไหร่ซะด้วยสิ นั่นล่ะเรื่องยากของเธอเลย  - -

“วู้ว์ วันนี้นิคุณพาแฟนมาด้วยวุ้ย”  
     ถ้าเธอจำไม่ผิดคนที่พูดประโยคนี้ออกมาคงเป็นชีลองอปป้าสินะ  - -          เจสสิก้าปรายตาขึ้นมองชีลองอปป้าและสมาชิกที่กำลังหัวเราะอย่างเซ็งๆ หมอนี่ไม่ใช่แฟนเธอซะหน่อย  - - เพียงแค่เธอมองเท่านั้นแหละเสียงหัวเราะอย่างล้อเลียนเมื่อครู่หายไปเป็นปลิดทิ้งราวกลับมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแถมบรรยากาศในห้องยังดูเยือกเย็นยังไงก็ไม่รู้  สิกก้าเอฟเฟคสินะ เธอไม่ได้ตั้งใจซะหน่อยก็แค่มอง ทำไมพวกนั้นถึงได้กลัวเธอล่ะ  แค่มองเองนะ!

“เจสสิก้าไม่ใช่แฟนผมฮะฮยอง เธอเป็นเพื่อนผม ฮ่าๆๆๆๆ”
     นิชคุณช่วยกู้สถานการณ์ความตึงเครียดที่กำลังเกิดขึ้นพลางส่งโซจูให้เจสสิก้าแต่เธอส่ายหน้าปฏิเสธ เขาจึงส่งให้แทคยอนที่นั่งอยุ่ข้างๆเจสสิก้าแทน เธอเองก็เพิ่งสังเกตุเห็นมีคนนั่งอยู่ข้างเธอด้วยแฮะ - - ก็หมอนี่เล่นนั่งนิ่งไม่พูดจากับใครเอาแต่นั่งซดโซจูจนหมดไปเกือบสามขวดแล้ว  ไอ้อาการนั่งนิ่งแบบนี้มันทำให้เธอนึกถึงเด็กผู้ชายในสวนสาธารณะคนนั้น  นั่งนิ่งตากฝน ช่างเหมือนอีตาแทคยอนตอนนี้จริงๆ เวลาเธอเจอหมอนี่ทีไหรเขาก็เอาแต่นั่งเงียบอยู่คนเดียวไม่พูดไม่จากับใครแตกต่างกับเวลาที่หมอนี่อยู่หน้ากล้องไม่ใช่แค่ไม่นิ่งนะ แต่หมอนี่ยังพูดไม่ยอมหยุด ยิ้มไม่ยอมหุบอีกต่างหาก จนเธอชักจะสับสนว่าตกลงแล้วหมอนี่เป็นคนยังไงกันแน่? 

“ปกติเพื่อนนายนั่งนิ่งแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?”  

     เจสสิก้าป้องปากถามนิชคุณเสียงดังเพราะเสียงเพลงจากตู้คาราโอเกะที่ดังกระหึ่ม นิชคุณหันไปมอง

แทคยอนก่อนจะตอบเจสสิก้าเสียงดัง

“ก็ไม่หรอก นานๆครั้งแต่ถ้าเป็นก็นิ่งทั้งวันแบบนี้แหละ”

“งั้นเหรอ? เค้าเป็นอะไรเหรอ?”

“ไม่รู้สิ คิดถึงอดีตมั้ง”

“อะไรนะ?!”

    เมื่อกี้นิชคุณตอบอะไรล่ะนั่นเพราะไอ้เสียงเพลง Gee ที่อูยอง โจวควอน และจุนโฮ แหกปากร้องอยู่นั่นแหละถึงทำให้เธอได้ยินอะไรไม่ถนัดนัด! ให้ตายเถอะ! พวกนี้จะเต็มบาทสักคนกันมั้ยนะ! พวกนึงก็สนุกกันเหลือเกินส่วนอีกคนนึงก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา มาด้วยกันรึเปล่าวะเนี่ย!!!! 

      เพราะความเซ็งที่เดินทางมาถึงขีดจำกัดและความง่วงที่มีเกินพิกัด เจสสิก้าจึงเลือกที่จะออกมานั่งรอ     นิชคุณที่สวนหลังร้าน คงอีกนานกว่าหมอนั่นจะฉลองเสร็จ กว่าเธอจะได้กลับหอจะไม่เช้าเลยหรือ? จะโทรหาพี่ผู้จัดการก็เกรงใจดึกดื่นป่านนี้ สมาชิกในวงเองก็คงหลับกันไปหมดแล้ว แล้วฉันมาติดแหง็กอะไรอยู่กับพวกขี้เหล้าพวกนี้นะ!! เจสสิก้านึกอย่างอารมณ์เสียพลางเตะก้อนหินบนพื้นระบายอารมณ์

“อ๊าววว  ง่วงจังแฮะ คิดถึงที่นอนที่ห้องจัง - - “ zzz ”  
        เจสสิก้าปิดปากหาวอีกครั้ง  ทิ้งตัวลงนั่งที่ม้านั่งใกล้ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไป  เธอรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงอะไรหนักๆที่ทิ้งตัวลงบนตัวเธอ พอลืมตาขึ้นก็เจอกับตัวสาเหตุ แทคยอนกำลังคลุมสูทของตัวเองลงบนตัวเธอ ร่างสูงชะงักเมื่อเห็นเจสสิก้าตื่นก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอ

“ขอโทษที่ทำให้เธอตื่น ฉันแค่เห็นว่ามันหนาวเลยจะเอาเสื้อห่มให้เธอ”

“ไม่เป็นไร”  เจสสิก้าตอบสั้นๆพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง 

“เธอมานอนตากหมอกแบบนี้ไม่กลัวไม่สบายรึไง?” 

“อยู่ข้างในมันน่าเบื่อ”

“นั่นสิ ก็มีแต่ผู้ชายนี่นาเธอคงอึดอัด”

“คงงั้นมั้ง”

“เธออยากกลับบ้านมั้ยล่ะ? ฉันไปส่งเอามั้ย?”  

     เจสสิก้ามองแทคยอนอย่างไม่เชื่อหู ถึงจะนึกขอบใจในความมีน้ำใจของเขาก็เถอะ แต่เธอก็ยังไม่อยากตายก่อนวัยอันควรหรอกนะ แอลกอฮอล์ในตัวหมอนี่มันกี่เปอร์เซ็นต์กันล่ะ เล่นกินทั้งโซจูทั้งเบียร์ขนาดนั้น! - -

“ไม่เป็นไร”

“อืม งั้นฉันขอนั่งตรงนี้ด้วยคนนะ”

“อืม”

     ทั้งแทคยอนและเจสสิก้าต่างคนต่างก็นั่งเงียบ เหมือนกำลังจมลึกอยู่กับความคิดของตัวเองไม่มีคำพูดใดๆหลุดรอดออกมาจากปากของคนทั้งสอง จนกระทั่งเธอเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบนั่งกันอยู่สองคนถ้าต่างคนต่างเงียบมันก็อึดอัดนะ

“ฉันว่านายเลิกดื่มได้แล้วนะ ดื่มไปเยอะแล้วนิ”

“นี่น่ะเหรอ? ได้สิ  ” 

     แทคยอนมองกระป๋องเบียร์ในมือของตัวเองก่อนจะโยนมันลงถึงขยะใกล้ๆ

“เธอไม่ดื่มหรอกเหรอ?”

“ฉันขี้เกียจ”

“ฮ่าๆๆ มีด้วยเหรอ? ขี้เกียจดื่ม?”

     แทคยอนระเบิดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำตอบจากเจสสิก้า มีที่ไหนไม่ดื่มเพราะขี้เกียจ ส่วนมากผู้หญิงเค้าจะตอบแบบรักษาภาพพจน์กันไม่ใช่เหรอ? ยัยนี่แปลกคนดีแฮะ

“ก็ฉันเพิ่งตอบไป นายลืมไปแล้วรึไง!”  

    เจสสิก้าสะบัดเสียงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่โดนหัวเราะต่อหน้าแบบนี้ ไอ้ผู้ชายไร้มารยาท! 

“ฉันก็แค่แปลกใจ เธอแปลกคนดี”

“เฮ๊อะ!” 

   อีตาบ้านี่เดี๋ยวก็หัวเราะเยาะ เดี๋ยวก็หาว่าแปลก จะเอาไงกันแน่ฮะ นี่ตกลงจะมาหาเรื่องเธอใช่มั้ย! ถึงได้กวนประสาทแบบนี้ !

“ขอโทษที ฉันก็แค่ล้อเล่นน่ะ”

    แทคยอนเอ่ยขอโทษยิ้มๆเมื่อเห็นแววตาไม่พอใจของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ตั้งแต่เจอกันวันนั้นยัยนี่ยังเจ้าอารมณ์ไม่เปลี่ยนเลยแฮะ 

“นายยิ้มอะไร?!”

“เฮ้ย! อะไรนี่ผมยังไม่ได้ยิ้มอะไรเลยนะ?”

“ปากนายไม่ได้ยิ้มแต่ลูกกะตานายมันยิ้ม!”

     เจสสิก้าย่นหน้าใส่หน้าแทคยอนอย่างโกรธๆก็มันเห็นได้ชัดว่าอีตานี่กำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ ทางสายตาซะด้วย! ดวงตาคมมองเธอด้วยความรู้สึกทึ่งปนตลก แค่เขาแอบขำในใจยัยนี่ก็รู้ด้วยแฮะแต่ท่าทางดูเหมือนจะโกรธเขาอยู่ไม่ใช่น้อย เจ้าอารมณ์ขนาดนี้คนมองว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งได้ยังไงนะ 

“ ถ้านายยังไม่หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นจะ ฉันจะจิ้มลูกกะตานายแตกเลยคอยดู! ”

     ไม่ว่าเปล่าร่างบางยังยกนิ้วเรียวขึ้นมาขู่เขาอีกต่างหาก  นี่เธอคิดว่าเธอขู่เขาแค่นี้แล้วเขาจะกลัวอย่างงั้นเหรอ?  - -   ตลกแฮะ ตลกซะจนเขากลั้นหัวเราะไม่ได้อีกต่อไป 

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“เอ๊ะ!!นี่นาย! ฉันบอกว่าไม่ให้ขำไง!!”

    เจสสิก้าตวาดแว้ดแต่ไอ้คนที่กำลังหัวเราะจนตัวงออยู่ก็ไม่ยอมหยุดซะทีจนเธอเริ่มจะโมโหขึ้นมาจริงๆทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอกำลังพยายามควบคุมลมหายใจตัวเองด้วยซ้ำ!

“หยุด!!! บอกว่าให้หยุดไง!!!!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

      ไม่หยุดใช่มั้ย? ได้ๆ  แบบนี้มันตั้งใจยั่วโมโหกันชัดๆ! งั้นก็ได้ เจสสิก้าจัดให้!

 “โอ้ย!! เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!”

      แทคยอนร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆเจสสิก้าก็ก้มลงหยิบหินบพื้นแล้วปามันใส่เขาจนเขาต้องหลบเป็นพัลวัล 

“นี่แน่ะๆๆ!” 

 
“โอ้ยๆ พอแล้วๆๆ ”

“นายจะหยุดหัวเราะมั้ย?!”

“ผมก็หยุดแล้วนี่ไง!”

      แทคยอนยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้พลางปิดปากสนิทถึงแม้ว่าจะแอบขำอยู่ก็ตามแต่เขาจะให้เธอรู้ไม่ได้ไม่งั้นได้มีหวังโดนยัยโหดนี่ฆ่าเขาตายแน่ คนอะไรสวยหยั่งกะนางฟ้าแต่โหด!!

“ดี!!”

“ยัยบ๊องเอ้ย!”

“อะไรนะ!”

“เปล่าค๊าบบบบ”

      รอยยิ้มที่เขาแอบยิ้มตอนที่เธอหันหลังให้หุบลงแทบจะทันที่ที่เธอหันมาพร้อมกับดวงตาคู่สวยที่จ้องเขม็งมาที่เขาอย่างหาเรื่อง เจสสิก้ามองเขาอย่างคาดโทษก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน แทคยอนมองตามเธอยิ้มๆผู้หญิงอะไรแปลกคนชะมัดเลยแถมโหดอีกต่างหาก นิสัยเธอไม่เปลี่ยนเลยสินะตั้งแต่เจอกันวันนั้น ฮ่าๆๆ  รอยยิ้มที่เขากำลังยิ้มกับตัวเองหุบลงทันทีก่อนที่สีหน้าร่าเริงเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างงงวย บ้าจริง! ทั้งๆที่เมื่อกี้เขากำลังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นแท้ๆทำไมพอได้คุยกับเจสสิก้า เขาถึงได้ลืมเรื่องผู้หญิงคนนั้นซะสนิท แถมความรู้สึกตอนที่เขายิ้มเมื่อกี้  กี่ปีแล้วนะที่เค้าไม่ได้รู้สึกถึงมัน กี่ปีแล้วนะที่เขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้……






 

ไรเตอร์มาอัพให้เเล้วน๊าาา 

ขอบคุณสำหรับคอมเม้น เเละก็คำวิจารณ์น๊าาาาา^^
อยู่ด้วยกันไปนานๆนะเออ รีดเดอร์ผู้น่ารัก  :)