คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter....10
“ ยังไม่เจอเลยคับ ”
“คับ ไม่ต้องเป็นห่วงคับ ”
“คับผม สวัสดีคับ” คริสกดวางโทรศัพท์พลางอมยิ้มเจ้าเล่ห์แต่พอหันกลับมาเจอซอฮยอนที่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเองร่างสูงถึงกับสะดุ้งเพราะความตกใจแต่ก็รีบทำเฉยกลบเกลื่อนทันที
“ซอมายืนอยู่ตรงนี้นานรึยังคะ?”
“เพิ่งมาเองค่ะ ทำไมเหรอคะ?” ซอฮยอนเอียงคอถามอย่างแปลกใจ คริสส่ายหัวแทนคำตอบก่อนจะลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบของซอฮยอน
“ถ้าไม่มีอะไรก็เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ กับข้าวเสร็จแล้วมีแต่ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลย”
“คับผม”
ภาพของคริสและซอฮยอนที่เดินหัวร่อต่อกระซิกเดินเคียงข้างกันเข้ามาในห้องรับประทานอาหารยิ่งทำให้ยงฮวาที่นั่งหน้างออยู่แล้วยิ่งหงิกเข้าไปอีก อะไรจะมีความสุขกันขนาดนั้น สามีตัวเองนั่งอยู่ต่อหน้าแท้ๆยังจะกล้าไปออเซาะผู้ชายคนอื่นอีกนะยัยตัวแสบ! เอาเถอะๆทีใครทีมันก็แล้วกัน! เฮ๊อะ!!
“ยงคะ รอยูริมนานรึเปล่าคะ?” เสียงสูงปรี๊ดที่ดังขึ้นทำให้ยงฮวาละสายตาจากซอฮยอนและคริส เขาหันกลับไปมองร่างบางที่เดินมาคล้องขอเขาจากด้านหลังตาค้างเพราะความเซ็กซี่ของเธอ
“ถ้านานแล้วสวยขนาดนี้ก็คุ้มค่ากับการรอนะคับ” ยงฮวาตอบเสียงเนิบจ้องยูริมไม่วางตา
ซอฮยอนที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงในห้องรับประทานเงยหน้าขึ้นมองยูริมในชุดแซ็กสั้นจู๋แถมยังคว้านหน้าคว้านหลังลึกซะจนมองเห็นอะไรต่อมิอะไรไปถึงไหนต่อไหน นี่กะจะมากินข้าวหรือจะมากินอะไรกันแน่! ใบหน้าหวานยิ่งบูดเบี้ยวเข้าไปอีกเมื่อมองเห็นสีหน้าท่าทางของยงฮวาตอนที่มองยูริม
“ไอ้บ้ายงฮวา หัวงูแถมยังหื่นกามอีก!” ซอฮยอนเผลอสถบออกมาเบาๆโดยไม่รู้ตัวเพราะความหมั่นไส้จน คริสที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับหลุดขำ
“มองเค้าขนาดนั้น หวงสามีเหรอซอ?” คริสแกล้งถาม ทำให้ซอฮยอนละสายตาจากยูริมที่กำลังคลอเคลียคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีของเธอก่อนจะหันมาตอบคำถามคริสหน้ามุ่ย
“ที่มองก็แค่อยากรู้ว่านั่นมันชุดหรือเศษผ้าเท่านั้นแหละค่ะ ส่วนใครจะทำอะไรนั้นก็เรื่องของเค้าซอไม่สนใจหรอกค่ะ!!” ปลายประโยคซอฮยอนจงใจเน้นเสียงเพื่อให้ฝ่ายนั้นได้ยิน และก็ได้ผลเมื่อยงฮวาและยูริมหันมามองที่เธอเป็นตาเดียวก่อนที่ทั้งสองคนจะผละออกจากกันแต่ก็ยังไม่วายตัวติดกันอีก!
“พี่คริสคะ นี่ยงฮวา แล้วนั่นก็ยูริมเพื่อนเค้าค่ะ” ซอฮยอนแนะนำคริสให้รู้จักกับยงฮวาและยูริมระหว่างที่รออาหารยกมาเสริฟ์ แต่เพราะสถานะที่เธอใช้เรียกยูริมนั้น ทำให้เจ้าตัวไม่ค่อยพอใจจนต้องแย้งเสียงแหลม
“ฉันไม่ใช่เพื่อน! ฉันเป็นแฟนยงต่างหากย่ะ!”
“ค่ะ แฟนยงฮวา” ซอฮยอนคล้อยตามอย่างปลงๆ “ส่วนนี่พี่คริส เค้าเป็น….”
“ผมเป็นพี่ชายคนสนิทของซอฮยอนคับ” คริสแทรกขึ้นเขาย้ำคำว่า ‘ พี่ชายคนสนิท’ เสียงดัง เขาไม่พอใจยงฮวาเท่าไหร่นักที่ปล่อยให้กิ๊กเก่าอย่างยูริมเข้ามาวุ่นวายถึงที่นี่แถมตอนที่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นแฟน หมอนั่นยังไม่แก้ตัวอะไร ทำแบบนั้นเท่ากับว่ายงฮวาไม่ให้เกียรติซอฮยอนเอาซะเลย ท่าทางเขาคงจะต้องสั่งสอนผู้ชายคนนี้ให้รู้จักถูกรู้จักผิดบ้างซะแล้วล่ะ
“งั้นผมคงต้องเป็นน้องเขยพี่น่ะสิ ใช่มั้ยคับ?” ยงฮวาถามน้ำเสียงยียวนกะกวนประสาทอีกฝ่ายให้รู้ว่า ‘ใครเป็นของใคร’ คริสเองก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นสงครามประสาทกับตัวเองจึงส่งยิ้มตอบยงฮวาเสียงนิ่ง
“คงจะอย่างนั้นมั้งคับ”
“น้องเขย? พี่เขยอะไรกันคะย๊ง หรือว่า….” ยูริมที่นั่งฟังทั้งคู่คุยกันอยู่สักพักจนเริ่มจะจับทางได้แล้วว่าใครเป็นใครถามแทรกขึ้นพลางหันไปมองซอฮยอนอย่างไม่พอใจ “เธอน่ะเหรอ เมียย๊ง?”
“คับยูริม นั่นซอฮยอนภรรยาผมเอง” ยงฮวาแสดงความเป็นเจ้าของเสียงดังจนคนถามถึงกับหน้าเสียแต่คนที่เขาตั้งใจจะให้เสียหน้ากลับนิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาทั้งนั้น จนเขาชักหัวเสีย นี่มันคนหรือรูปปั้น ยั่วโมโหขนาดนี้ยังเก๊กหน้านิ่งได้อีก
“งั้นเหรอคะ ยูริมหิวแล้วทานข้าวกันเถอะนะคะ” ยูริมแก้เก้อด้วยการชวนทานข้าว ก่อนจะหันไปมอง ซอฮยอนและ ยงฮวาที่ต่างจ้องกันไม่วางตาสลับกับคริสที่นั่งนิ่ง ระหว่างสามคนนี้มันมีอะไรบางอย่างมากกว่าที่เธอรู้หรือเปล่านะ?
อาหารเย็นหลากหลายชนิดที่ถูกจัดทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อต้อนรับการมาของคริส ถูกนำมาวางจนเต็มโต๊ะ ซอฮยอนเป็นคนลงมือเข้าครัวทำกับข้าวเองทุกอย่าง นานๆครั้งที่เธอจะได้เจอกับคริส เธอจึงอยากทำอะไรให้เขาบ้าง
“วันนี้ป้าจีอึนทำกับข้าวเยอะเป็นพิเศษอย่างกับรู้ว่ายูริมจะมาเลยนะคะ” ยูริมหันไปพูดกับป้าจีอึนเสียงหวานเพราะเข้าใจว่าอาหารมื้อนี้ถูกทำขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อเธอ
“ป้าไม่ได้ทำหรอกค่ะคุณยูริม คุณซอฮยอนเขาเป็นคนทำกับข้าวมื้อนี้ทั้งหมดเลยค่ะ” ป้าจีอึนตอบสีหน้าเรียบเฉย ป้าจีอึนเคยชอบยูริมที่สุดในบรรดาผู้หญิงของยงฮวาที่เขาพามาที่นี่เพราะยูริมเป็นคนที่เรื่องมากน้อยที่สุดและยังเป็นคนที่รู้จักให้เกียรติคนอื่นมากกว่าผู้หญิงพวกนั้น ถึงกับขนาดเคยเชียร์ให้ทั้งยงฮวาจริงจังกับยูริมจริงๆแต่ตอนนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ซอฮยอนคือคุณผู้หญิงของไร่ทอฝันที่เธอไม่อยากให้ใครมาแทนที่ ในสายตาคนที่ผ่านโลกมาเยอะรู้ดีว่าไม่มีใครที่จะเหมาะสมกับยงฮวาเท่าซอฮยอนและไม่มีใครที่จะเหมาะสมกับซอฮยอนเท่ายงฮวาอีกแล้ว
“ซอเห็นว่าพี่คริสมา เลยอยากทำอะไรอร่อยๆให้ทาน ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลยนะคะ” ซอฮยอนหันไปคุยกับคริสเสียงใสโดยไม่สนใจยงฮวาที่กำลังนั่งหน้าบอกบุญไม่รับเลยสักนิด ทีกับเขาได้กินขนมปังขึ้นราทีกับไอ้หน้าหล่อนี่กับข้าวขนมาแต่ละอย่างนี่ดีๆทั้งนั้น! ให้มันได้อย่างนี้สิ!
“ยงทานนี่หน่อยนะ ของโปรดคุณนี่นา” เสียงแสบหุของยูริมดึงสายตาของยงฮวาที่กำลังจับจ้องอยู่ที่ซอฮยอนและคริสหันกลับมามองเธอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าคม
“ยูริมป้อนผมหน่อยสิคับ” ยงฮวาออดอ้อนยูริมแต่สายตากลับจ้องไปทางซออยอน คิ้วหน้าข้างหนึ่งเลิกขึ้นอย่างกวนประสาทเมื่อสบตาเข้ากับซอฮยอน
“พี่คริสลองทานนี่ดูหน่อยนะคะ ” ซอฮยอนสะบัดหน้าอย่างไม่สนใจหันมาคุยกับคริสต่อ การทานข้าวเย็นดำเนินไปด้วยความดุเดือดเมื่อต่างคนต่างอยากเอาชนะคนที่รับเคราะห์ไปต็มๆดูเหมือนจะเป็นคริส ส่วนคนที่มีความสุขสุดๆคือยูริม แต่หากคนที่เจ็บใจที่สุดคงจะเป็นทั้งยงฮวาและซอฮยอน
“พี่คริสทานนี่อีกหน่อยนะคะ”
“พี่ไม่ไหวแล้วล่ะซอ ” คริสปฏิเสธสีหน้าเหยเกเมื่อซอฮยอนคะยั้นคะยอให้เขาชิมพายองุ่นเป็นชิ้นที่ห้า
“มันไม่อร่อยเหรอคะ?” ซอฮยอนถามหน้าเศร้า
“เปล่าคับ มันอร่อยมากแต่พี่อิ่มแล้วน่ะ”
“อ่อ งั้นเราไปเดินเล่นกันดีมั้ยคะ?” ซอฮยอนเสนอ
“นั่นสิเราไปเดินเล่นกันยูริม”
“แต่ฉันไม่ได้ชวนนายซะหน่อย!”
“แล้วฉันบอกตอนไหนว่าจะไปกับเธอ ฉันชวนยูริมต่างหาก”
“ใช่ ยงบอกตอนไหนว่าเค้าจะไปกับเธอ?” ยูริมเกาะแขนเถียงแทนยงฮวา ชายหนุ่มยักคิ้วให้เธออีกครั้งก่อนจะชิงเกี่ยวแขนพายูริมออกไปเดินเล่นข้างนอก ปล่อยให้ซอฮยอนมองตามตาขวางด้วยความแค้น
“ยงฮวา นายมัน….!!!!!!!!” ซอฮยอนกำหมัดแน่นแค้นใจจนนึกคำด่าไม่ออก ฮึ่ยยยยย!
“ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวย!!”
คริสยืนล้วงกระเป๋ามองเหตุการณ์ระหว่างซอฮยอนและยงฮวายิ้มๆ นี่หรือเปล่าเรื่องที่คุณน้าบอกว่าน่าหนักใจ? เค้าว่ามันเป็นเรื่องน่าสนุกต่างหาก ท่าทางวันหยุดพักร้อนของเขาจะมีเรื่องสนุกๆให้เขาได้เล่นเยอะแยะเลยล่ะ แบบนี้หน่อยสิค่อยคุ้มกับการบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกลถึงที่นี่
“ตื่นแต่เช้าเลยนะคับคุณยงฮวา” คริสที่เพิ่งลงมาห้องรับประทานอาหารเอ่ยทักยงฮวาที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ก่อนแล้ว ยงฮวาละสายตาจากแก้วกาแฟในมือก่อนจะทักเขาเขากลับ
“ความเคยชินน่ะคับ คุณเองก็ตื่นเช้านี่ ”
“ผมก็ความเคยชินเหมือนกันน่ะคับ” คริสตอบพลางเทกาแฟใส่แก้วและยกมันขึ้นดื่ม
“ที่นี่อากาศดีเหมือนเดิมเลยนะคับ ดูไม่เปลี่ยนไปเลย”
“คุณเคยมาที่นี่ด้วยเหรอคับ?” ยงฮวาถามอย่างแปลกใจ
“คับ ครั้งล่าสุดก็สามปีที่แล้ว ช่วงซัมเมอร์ผมมาเที่ยวที่นี่กับซอฮยอนบ่อยๆ”
“อ่อ ดูเหมือนคุณจะสนิทกับครอบครัวของซอฮยอนนะคับ” ยงฮวาแกล้งถามหยั่งเชิง คริสที่พอจะอ่านเกมส์ออกเยียดยิ้ม ในเมื่อยงฮวาอยากจะรู้เขาเองก็พร้อมที่จะตอบเสมอ
“ก็ตามประสาคนเคยสนิทน่ะคับ ”
“อ้าว แล้วตอนนี้ไม่สนิทแล้วเหรอคับ?” ยงฮวาถามยิ้มๆ อย่างคนเป็นต่อ
“ก็สนิทคับ แต่เป็นคนละแบบกับเมื่อก่อนแต่ก็ไม่แน่นะคับบางที…คราวนี้อาจจะกลับมาสนิทกว่าเมื่อก่อนก็ได้นะ”
“ในฐานะพี่ชายน่ะเหรอคับ? น่าดีใจแทนภรรยาผมจริงๆที่มีพี่ชายน่ารักๆแบบคุณ”
“ไม่ใช่ในฐานะพี่ชายหรอกคับคุณยงฮวา แต่ผมอาจจะมาแทนที่คุณก็ได้ใครจะไปรู้” คราวนี้คริสลดเสียงลดเกือบจะเป็นกระซิบให้ได้ยินเพียงแค่สองคนเมื่อเห็นว่าซอฮยอนกำลังเดินเข้ามา ยงฮวามองหน้าอีกฝ่ายนิ่งกระซิบตอบกลับเสียงต่ำ
“งั้นก็คงจะงานหนักหน่อยล่ะนะคับถ้าอยากจะได้คืนเพราะผมกับภรรยาเรายัง….รักกันดี ”
“งั้นเหรอคับ?” คริสเลิกคิ้วถาม นัยน์ตาคมหรี่ลงราวกับเสือร้ายที่เตรียมจะขย้ำเหยื่อ นึกขำกับอาการหวงก้างของยงฮวา นี่ยงฮวาคิดว่าเขาไม่รู้เรื่องระหว่างเขากับซอฮยอนเลยอย่างนั้นหรือ?
“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่คริส นายด้วย” ซอฮยอนทักคริสกับยงฮวาใบหน้ายิ้มแย้มซึ่งคริสก็ยิ้มตอบกลับเธออย่างร่าเริง แต่ยงฮวากลับทำสีหน้าบึ้งตึงเมินเฉยก่อนจะเดินเลยออกไปไม่แม้แต่จะหันมามองดูเธอ เขาทำเหมือนกับเธอไม่ได้มีตัวตนอยู่ในห้องนี้เลยด้วยซ้ำ ร่างบางเกาหัวอย่างงงๆกับท่าทางแปลกๆของยงฮวาพลางมองตามหลังเขาจนลับตา
“หมอนั่นอารมณ์เสียอะไรแต่เช้านะ” ซอฮยอนพึมพำถามตัวเองเบาๆอย่างแปลกใจ
“สงสัยต่อมหึงเมียกำลังทำงานมั้ง” คริสตอบคำถามซออยอนยิ้มๆพลางทิ้งตัวลงนั่งกางหนังสือพิมพ์ออกอ่านอย่างอารมณ์ดี แต่ซอฮยอนกลับเบิกตากว้างอย่างไม่เข้าใจ
“คะ?”
ความคิดเห็น