คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter....8
Chapter....8
เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ทิฟฟานี่กับแทคยอนผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว ร่างบางหันหน้าหนีเพื่อปาดน้ำตาส่วนแทคยอนเอ่ยทักผู้มาใหม่เสียงใสในขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“ไหนบอกว่าวันนี้นายจะกลับดึกไง” เขาถามเหลือบมองหญิงสาวข้างๆด้วยความเป็นห่วง นิชคุณเข้ามาได้จังหวะพอดิบพอดีซะเหลือเกินแบบนี้เธอคงจะอายอยู่ไม่ใช่น้อย
“พอดีทำเสร็จเร็วน่ะเลยได้กลับก่อน ” นิชคุณตอบเนือยๆก่อนจะโยนกระเป๋าเป้ลงบนโซฟา “สวัสดีคับฟานี่” เขาทักร่างบางที่กำลังยืนหันหลังให้เสียงใส
“สวัสดีค่ะ^^” เธอหันกลับมาส่งยิ้มหวานตอบกลับนิชคุณ ดวงหน้าหวานแดงเข้มเพราะความเขินอาย
“มาเยี่ยมแทคยอนเหรอคับ?”
“ค่ะ พอดีฉันมาเป็นเพื่อนเจสน่ะค่ะ”
“อ้อคับ แล้วเจสไปไหนแล้วล่ะคับ?” นิชคุณแกล้งถามดวงตาคมหันไปมองแทคยอนที่ยืนอยู่ข้างๆทิฟฟานี่อย่างหงุดหงิดและดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าเขากำลังจับผิดตัวเองอยู่หมอนั่นถึงได้เอาแต่มองไปทางอื่นไม่ยอมหันมาสบตาเขาสักที ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย! ถ้าคนที่เข้ามาเจอฉากเมื่อกี้คือเจสสิก้าไม่ใช่เขามันจะเป็นยังไง! ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด!!
“เธอออกไปซื้อของกับจุนโฮและก็ชานซองน่ะค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมา”
“งั้นเหรอคับ งั้นก็เชิญตามสบายแล้วกันนะคับ ผมขอตัวก่อน” นิชคุณบอกก่อนจะหยิบเป้สะพายเข้าห้องพักของตัวเองพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่หันกลับไปมองสองคนนั่น เขากระแทกปิดประตูอย่างแรง ระบายอารมณ์โกรธที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในอก
“กลับมาแล้วค๊าบบ” ชานซองตะโกนบอกขณะที่ถอดรองเท้าเก็บเข้าชั้น
“ได้อะไรมากินบ้างอ่ะ?” แทคยอนถาม ไม่ยอมละสายตาจากรายการเกมโชว์ที่กำลังดูอยู่
“มาถึงก็ถามหาของกินเลยนะ!” เจสสิก้าแกล้งดุอย่างหมั่นไส้พลางทิ้งตัวลงนั่งโซฟาใกล้ๆ “ฟานี่ไปไหนอ่ะ?” เธอถามสอดส่ายสายตาหาเพื่อนสนิท
“เข้าห้องน้ำ นั่นไงมาพอดี” แทคยอนบู้ยปากไปทางทิฟฟานี่ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ร่างบางส่งยิ้มมาให้เธอแต่ไกล
“ฟานี่ ทำสปาเก็ตตี้ให้กินหน่อยจิ” เธออ้อนทันทีที่ทิฟฟานี่เดินมานั่งข้างๆ มือบางของเจสสิก้าเกาะแขนเรียวของทิฟฟานี่พลางทำตาปริบๆ
“แต่ฉันทำไม่อร่อยเธอเป็นคนบอกเองนี่”
“วันนี้มันอาจจะอร่อยก็ได้นี่” เจสสิก้าซบหน้าลงกับไหล่พลางถูหน้าไปมา ก็น่ารักซะแบบนี้อยู่เรื่อยเป็นใครจะไม่ใจอ่อนล่ะ
“ก็ได้ๆแต่ถ้าไม่อร่อยอย่าบ่นนะ”
“อื้อ^^”
“งั้นให้ฉันทำให้ดีมั้ยคับ?” เสียงขันอาสาของนิชคุณดังขึ้นพร้อมๆกับที่เขาเดินมานั่งข้างอีจุนโฮ
“นิชคุณ ! นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ?” หญิงสาวถามพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เขาทำเอาแทคยอนที่ตอนแรกสนอกสนใจเกมส์โชว์หนักหนหันมามองทั้งคู่ตาขุ่น
“สักพักแล้วว่าไงให้ฉันทำให้มั้ย?”
“เอาสิกำลังหาคนทำอยู่เลย^^” เธอตอบก่อนจะช่วยชานซองกับจุนโฮถือถุงกับข้าวที่เพิ่งซื้อมาเข้าไปในครัว
“แล้วฟานี่ล่ะ สนใจจะมาเป็นลูกมือผมมั้ย?”
“ค่ะ^^”
แทคยอนมองตามทิฟฟานี่ที่เดินตามหลังนิชคุณเข้าไปในครัวอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดงั้นเหรอ? เรื่องอะไรกันแทคยอน! ร่างสูงสะบัดหัวแรงๆเพื่อไล่ความรู้สึกแปลกๆพวกนั้นออกจากหัวก่อนจะหันไปสนใจเกมโชว์ในทีวีต่อ สักพักชานซองกับจุนโฮก็เดินออกมาจากครัวมานั่งดูเกมโชว์กับเขา เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานดังออกมาจากในครัวเป็นระยะๆยิ่งทำให้คนที่กำลังพยายามทำเป็นสนใจทีวีอยู่ในตอนนี้ทวีความหงุดหงิดขึ้นไปอีก กะอีแค่ทำกับข้าวจะสนุกสนานอะไรนักหนา! จนสุดท้ายเขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะสาวเท้าไปยังห้องครัวที่อยู่ถัดไป
“ให้หั่นหัวหอมไม่ได้ให้ร้องไห้ซะหน่อย” เสียงขำๆของนิชคุณดังลอดออกมา
“ก็มันแสบตานี่นา”
“มีอะไรให้ช่วยมั้ย?!” น้ำเสียงไม่พอใจของแทคยอนดังขึ้นที่หน้าประตูทำเอานิชคุณที่กำลังเช็ดน้ำตาให้ ทิฟฟานี่หันมามองอย่างแปลกใจก่อนที่ทิฟฟานี่จะผละออกห่างจากนิชคุณเพราะสายตาไม่พอใจคู่นั้น
“ไม่มี แขนนายเจ็บจะช่วยอะไรได้?” นิชคุณตอบเขาพลางหยิบเอามีดจากมือทิฟฟานี่มาหั่นหัวหอมต่อ
“นั่นสิ ฉันจะไปทำอะไรได้ ขอโทษที่ลืมไป” แทคยอนพึมพำกับตัวเองแผ่วเบาดวงตาคมปรายตามอง ทิฟฟานี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป
“หมอนั่นเข้ามาทำอะไรน่ะ?” เจสสิก้าที่เพิ่งเดินเข้ามาถามพร้อมกับวางถาดมะเขือเทศลงบนโต๊ะ
“เข้ามาดูเฉยๆน่ะ ฟานี่ช่วยส่งซอสมะเขือเทศให้ผมหน่อยคับ”
“คะ? ค่ะ” ร่างบางสะดุ้งน้อยๆเสียงของนิชคุณดึงเอาสติที่กำลังหลุดลอยของเธอกลับมา นัยน์ตาหวานเหลือบมองแทคยอนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างดีใจ ท่าทีของแทคยอนเมื่อกี้เขาไม่พอใจที่เธออยู่ใกล้กับนิชคุณอย่างนั้นเหรอ?
“ยิ้มอะไรน่ะฟานี่? ฉันเห็นเธอยิ้มมาตั้งแต่ออกจากบ้านพักพวกนั้นแล้วนะ” เจสสิก้าเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างแปลกใจพลางเลี้ยวรถเข้าจอดในลานจอดรถของหอพักเอสเอ็ม
“เปล่า” หญิงสาวปฏิเสธหน้าแดง
“เปล่าแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
“อากาศมันร้อนน่ะ^^” เธอตอบก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ เจสสิก้าเกาหัวอย่างงงๆ ก่อนจะกดล็อกรถเดินตามทิฟฟานี่ขึ้นห้องพัก
ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มพร้อมรอยยิ้มระบายเต็มใบหน้าหวาน วันนี้มันเกิดขึ้นจริงรึเปล่านะ? ทำไมมันถึงดูเหมือนฝันจังแฮะแต่ถ้ามันจะเป็นฝันก็คงจะเป็นฝันที่ดีที่สุดในโลก ฝันที่ไม่อยากตื่นเอาซะเลย^^ ร่างบางเด้งตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วมือบางลูบหน้าตัวเองไปมาแผ่วเบารับรู้ได้ถึงความร้อนที่พวงแก้ม
“มีความรู้สึก รับรู้ได้ ก็แปลว่าไม่ฝันสินะ” เธอกรี๊ดกับตัวเองเบาๆก่อนจะทิ้งตัวลงกับที่นอนนุ่มจนร่างบางแทบจะจมหายไปในที่นอน นายกอดฉัน อ้อมกอดอบอุ่นนั้น ฉันคิดถึงมันมากเลยรู้มั้ยแทคยอน
“ตื่นแต่เช้าเชียวนะคะออนนี่” ซอฮยอนทักทันทีที่เห็นเจสสิก้าเดินงัวเงียเข้ามาในห้องนั่งเล่น เธอพยักหน้าแทนคำตอบเดินเซๆมานั่งข้างซอฮยอน ร่างบางวางไหมถักเน๊ตติ้งในมือลงก่อนจะลุกขึ้นไปรินน้ำให้ออนนี่ ของเธอ ตื่นนอนเช้าๆแบบนี้ทีไรพี่สิก้าได้ดีเลย์ตลอด
“ทานน้ำเย็นๆก่อนนะคะ” ซอฮยอนยื่นแก้วน้ำให้เจสสิก้า ร่างบางรับมันมาก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด!ดวงตาสวยที่สะลึมสะลือเมื่อครู่เบิกกว้าง
“น้ำเย็นจี๊ดเลย!” เจสสิก้าหันไปต่อว่าซอฮยอนที่กำลังหัวเราะคิกคักชอบใจอยู่ข้างๆ “แกล้งพี่เหรอ?!”
“เปล่านะคะ ฉันแค่อยากให้ออนนี่สดชื่นตอนเช้าๆต่างหาก” เธอตอบหัวเราะไม่ยอมหยุดจนเจสสิก้าทนไม่ไหวต้องเอื้อมมือไปผลักน้องสาวตัวดีอย่างหมั่นไส้ ใครบอกว่ามักเน่ของพวกเธอเรียบร้อยกันนะ!ยัยนี่แหละร้ายกาจชัดๆเลย
“แล้วนี่ทำอะไรอยู่?”
“ถักผ้าพันคออยู่น่ะค่ะ” ซอฮยอนตอบพลางหยิบเน็ตติ้งถักผ้าพันคอสีชมพูอ่อนขึ้นมาถักต่อ เจสสิก้านั่งมองเธอถักอย่างตั้งอกตั้งใจ ใกล้หน้าหนาวแล้วสินะ
“สอนพี่มั่งได้มั้ย?”
“เอ๋?” ร่างบางหันมามองพี่สาวที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างประหลาดใจ เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของเธอกันนี่ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะสนใจอะไรแบบนี้แล้ววันนี่กลับมาขอให้เธอสอนถักผ้าพันคอ แปลกประหลาดจริงๆแฮะ - -
“ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว ฮึ่ม!!!” เจสสิก้าเหวี่ยงเข็มถักเน็ตติ้งลงพื้นอย่างหงุดหงิดหลังจากที่พยายามถักเป็นรอบที่สิบแต่ทุกๆครั้งก็ต้องรื้อออกและทำใหม่หมดเพราะห่วงที่ซอฮยอนทำให้เธอมันเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆจนผ้าพันคอขยายออกผิดแบบไปหมด
“ใจเย็นๆสิคะ เดี๋ยวออนนี่ก็ทำได้ค่ะ” คนเป็นน้องสาวให้กำลังใจพลางหยิบเข็มเน็ตติ้งขึ้นมาทำห่วงให้เธอใหม่อีกรอบก่อนจะส่งมันให้เธอ
“ลองอีกสักครั้งนะคะ” เจสสิก้ามองหน้าซอฮยอนอย่างไม่แน่ใจ ซอฮยอนยิ้มกว้างให้เธอพลางพยักหน้าอย่างให้กำลังใจเธอหยิบไม้ถักเน็ตติ้งจากมือซอฮยอนและเริ่มพยายามถักมันอีกครั้ง
ความคิดเห็น