(2pm&snsd)Memories of love เพราะเธอนั้นคือเจ้าของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter....5

Memories of love

chapter....5
 

“ออนนี่^^”  สรรพนามเรียกแทนชื่อเธอดังขึ้นพร้อมด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยพร้อมๆกับที่ร่างสูงบางของยุนอาโถมเข้าใส่     เจสสิก้าเต็มแรงจนเธอเซถลา  

“ย๊าส์!! ยุนอาพี่เจ็บนะ!!!”

“ก็ฉันคิดถึงพี่นี่นา ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงเป็นบ้าแน่ะ!^___^”  ยุนอาบอกพลางยิ้มกว้างก่อนจะกอดเจสสิก้าแน่นขึ้นเพราะความคิดถึง หลายอาทิตย์มานี้เธอไม่ค่อยได้เจอพี่สาวคนนี้เลย เพราะเธอเองก็ติดถ่ายละครได้กลับหอพักบ้างไม่ได้กลับบ้าง ถึงจะกลับพวกพี่ๆก็หลับไปกันหมดแล้วและเธอเองก็เหนื่อยเกินกว่าจะพูดคุยกับใคร แต่หลังจากที่เมื่อวานนี้       พี่เมเนเจอร์โทรมาบอกเธอว่าวันนี้เธอมีคิวอัดรายการ star golden bell ร่วมกับสมาชิกในวงอีกสามคน ซึ่งอีกสองคนที่เหลือก็คือพี่ซูยองและซอฮยอน มันก็ทำให้เธอตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับรอคอยให้เช้าไวๆจะได้มาเจอหน้าพวกพี่ๆเร็วๆซะที^^

“แต่เธอกำลังจะทำให้พี่ขาดอากาศหายใจตายนะ!”  เจสสิก้าแกล้งทำเสียงดุ แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ในความน่ารักของยุนอา 

“ง่า   ขอกอดให้หายคิดถึงอีกนิดนะ^^” 

“เธอนี่มันจริงๆเลย”  เจสสิก้าส่ายหัวอย่างระอาแต่ก็ยอมให้น้องกอดอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่แค่ยุนอาที่คิดถึงเธอหรอกเธอเองก็คิดถึงน้องสาวคนนี้จะแย่อยู่แล้ว  

“ได้ยินข่าวว่าออนนี่ไม่สบาย แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง?”  ยุนอาถามพลางละอ้อมกอดจากเจสสิก้าและเริ่มสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“พี่หายแล้ว ก็แค่เป็นหวัดไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย พี่ว่าเรารีบไปที่ห้องแต่งตัวกันดีกว่า ป่านนี้ซูยองกับซอฮยอนคงรอแล้วล่ะ”

“ค่ะ ฉันเองก็คิดถึงสองคนนั้นจะแย่อยู่แล้ว^^”

       

           ภายในห้องแต่งตัวบรรดาแขกรับเชิญในเทปนี้กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานเพราะนานๆครั้งที่พวกเขาจะได้มาเจอกันแบบนี้   ก็วงที่ได้รับเชิญมาในวันนี้ต่างก็เคยร่วมงานจนสนิทสนมกันมาแล้วทั้งนั้น ทั้งโซนโยชิแด 2Pm  2Am Kara  และ Shinee  เจสสิก้ากับยุนอาหยุดทักทายแขกรับเขิญและสตาฟคนอื่นๆอย่างเป็นกันเองก่อนที่จะเดินไปหาซูยองและซอฮยอนที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของห้องพัก 

‘ติ๊ดๆ’

     เสียงข้อความเข้าดังขึ้นดึงความสนใจของเจสสิก้าที่กำลังจัดผมหน้าม้าของยุนอาให้เข้าที่ให้ก้มลงดุไอโฟนในมือก่อนจะมองหาเจ้าของข้อความที่เพิ่งส่งมาให้เธอ สักพักเธอก็เห็นเขากำลังนั่งอยู่กับสมาชิกในวงและวงรุ่นพี่ที่สนิทอย่างทูเอเอ็ม ทันทีที่เธอมองมาที่เข้าแทคยอนก็โบกมือให้เธออย่างร่าเริงพลางยิ้มกว้างและข้อความที่สองก็ดังขึ้น

‘ทำไมเธอมาช้าจัง? ฉันรอเธอตั้งนานแน่ะ’  เจสสิก้าก้มลงมองข้อความในมือยิ้มๆก่อนจะพิมพ์ตอบ

‘ฉันรอยุนอาอยู่น่ะ คิดถึงล่ะสิ ? :p ’

‘อืม คิดถึงจนใจจะขาด^^’

‘แหวะ !!  เลี่ยนมากกกกกกกก’

‘555  งั้นฉันโกหกก็ได้ ’

‘หมายความว่ายังไงโกหก? นายอยากตายเร๊อะ!!’  
 
   เจสสิก้าเงยหน้าขึ้นแยกเขี้ยวใส่แทคยอนที่ส่งยิ้มกว้างให้เธออยู่ก่อนหน้าแล้วตาเขียว หนอยแน่ะ! หมอนี่บังอาจไม่คิดถึงเธองั้นเหรอ?!

‘อย่าทำหน้าดุแบบนั้นสิ มันน่ากลัวนะ น่ากลัวว่าหน้าจะเหี่ยว ฮ่าๆๆๆ’          
 
    หน้าเหี่ยว? นายกล้าดียังไงมาว่าฉันหน้าเหี่ยวฮะแทคยอน!!!!!! คนที่หน้าเหี่ยวมันต้องเป็นนายมากกว่าไอ่เหมียวแทค! และก่อนที่เจสสิก้าจะได้ตอบอะไรไป กูฮาร่าเพื่อนสนิทต่างวงของเธอก็เดินเข้ามาทักเธอซะก่อนเจสสิก้าจึงทำได้แค่เพียงส่งสายตาขุ่นๆไปให้แทคยอนแทน

     

         การถ่ายทำดำเนินไปอย่าสนุกสนานในรายการมีเกมส์ต่างๆมาให้แขกรับเชิญได้ร่วมเล่นกัน ทั้งการประชันสุดยอดหอพักของไอดอลฝ่ายชายที่ 2AM เป็นฝ่ายชนะเพราะคำตอบของซีลองอปป้าที่ทำเอาทุกคนหัวเราะจนจุก เมื่อนึกถึงสมาชิกตัวเล็กของวง2AM ที่ชอบทำตัวก๋ากั๋นเหมือนผู้หญิงจนประธานบริษัทโทรมาอาละวาดขอร้องให้เขาเลิกทำแบบนั้นซะ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวเพราะไม่ว่าจะยังไงโจวควอนก็คือโจวควอนที่ก๋ากั๋นอยู่วันยังค่ำ  - -

‘หอพักพวกนายสู้หอพักของพวกเราไม่ได้หรอก เพราะหอพักพวกเรามีโจวควอนไงล่ะ’

          หรือแม้กระทั่ง….. ไอดอลหญิงที่ได้รับความนิยมที่สุดในหมู่ไอดอลชาย ซึ่ง ยุนอาได้รับเลือกจากไอดอลชายทั้งหมดมีเพียงอูยองเท่านั้นที่เลือกซูยอง ด้วยเหตุผลที่ว่า

‘เธอแปลกดีและผมต้องการที่จะแตกต่าง’  - -*  เพราะเหตุผลนี้แหละทำเอาซูหยองถึงกับปรี๊ดแตกกับคำตอบของเพื่อนสนิทต่างวงอย่างอูยอง 

‘นี่นายใช้ฉันเป็นเครื่องมือใช่มั้ย?!’    คำต่อว่าของซูยองทำเอาทุกคนหัวเราะกันพรืดไม่เว้นแม้แต่ตัวต้นเหตุอย่างอูยอง

       พอมาถึงช่วงที่ให้ไอดอลล้อเลียนความผิดพลาดของเพื่อนต่างวง จู่ๆพิธีกรก็โยนมาให้เจสสิก้าที่กำลังนั่งหัวเราะกับมุขตลกของชานซองที่นั่งอยู่ข้างๆเธออย่างไม่ทันตั้งตัว เจสสิก้ามองพิธีกรอย่างงงๆ จนทุกคนหัวเราะกันยกใหญ่ ปล่อยมุกดีเลย์อีกแล้วสินะสิก้า  - - 

“เอิ่มมมม” เจสสิก้านิ่งคิด อันที่จริงก็แค่ล้อเลียนความผิดพลาดของคนอื่นเรื่องพวกนี้เธอมีเยอะแยะเต็มหัวไปหมดแต่พอจะได้ใช้จริงๆกลับเลือกไม่ถูกเลยแฮะ งั้นเอาเรื่องนี่ก็แล้วกัน หุหุ  

       

       วูบหนึ่งแทคยอนเองมองเห็นแววตาชั่วร้ายที่ยัยโหดมองมาที่เขา มันเหมือนกับเป็นสัญชาตณานที่บอกให้เขารู้ว่า…หายนะกำลังมาเยือน ไม่รู้ว่ายัยตัวแสบจะไปขุดเรื่องอะไรมาล้อเขา และก็เป็นจริงอย่างที่         แทคยอนคาดเมื่อเจสสิก้าเอ่ยชื่อเขาออกมา

“แทคยอนค่ะ…”  

“ย่าส์!!!! เธอคิดจะทำอะไรของเธอน่ะ!!”  แทคยอนหันกลับไปทางเจสสิก้าที่นั่งอยู่ด้านหลัง ตะโกนถามเธอเสียงดังด้วย   น้ำเสียงตื่นตระหนกทำเอาเจสสิก้าและคนอื่นๆหัวเราะเพราะน้ำเสียงและสีหน้าที่ตื่นตระหนกของแทคยอน  ได้เวลาฉันเอาคืนแล้วล่ะแทคยอน หุหุ

“มีอยู่ช่วงหนึ่งที่แทคยอนเค้าต้องถอดแว่นแล้วก็ทำเสียงเหมือนสัตว์ป่าน่ะค่ะ แล้วเค้าทำแว่นทิ่มตาตัวเองค่ะ”  เจสสิก้าเล่าก่อนที่เธอจะทำท่าทางเลียนแบบแทคยอนในวันนั้นให้คนอื่นๆได้ดูกัน การเลียนแบบของเจสสิก้าเรียกเสียงหัวเราะจากแขกรับเชิญและพิธีกรได้อย่างล้นหลาม ก็การแสดงในวันนั้นน่ะเขาเผลอทำแว่นทิ่มตาตัวเองก็จริงแต่ก็ไม่เห็นมีใครจะดูออกเลยสักคน ช่างสังเกตุจริงๆเลยนะยัยตัวแสบ!!

“อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอเอง” แทคยอนกระซิบบอกเจสสิก้าเสียงเบาขณะที่เขาเดินผ่านหน้าเธอไป เจสสิก้าพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะหายเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดสำหรับแขกรับเชิญผู้หญิง

 
   เจสสิก้ายืนรอแทคยอนสักพัก หมอนั่นก็เดินมาพร้อมกับอูยองก่อนที่อูยองจะแยกไปขึ้นรถอีกคัน

“รอนานมั้ย? ”  แทคยอนถามพลางเปิดประตูรถให้เจสสิก้า เธอส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว    แทคยอนปิดประตูให้เธอก่อนจะอ้อมไปนั่งฝั่งด้านคนขับ

“เธออยากแวะไปไหนก่อนมั้ย?”  แทคยอนถามพร้อมๆกับที่รถของเขาเคลื่อนตัวออกไป

“ไม่ไปหรอก ฉันกลับหอเลยดีกว่า แล้วนี่นายไม่มีงานต่อเหรอ?”

“มี”

“แล้วจะไปส่งฉันทำไมล่ะเนี่ย ทำไมไม่ไปทำงานต่อ!”

“ก็อยากไปส่งนิค๊าบบ ยังไงก็ไปทำงานทันอยู่แล้วน่า^^  ” แทคยอนเสริมเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของเจสสิก้า  

“ถ้าไปไม่ทันล่ะน่าดู”

“ค๊าบบบผม ยังไงก็ทันแน่นอน^^”

“ขอบใจที่มาส่งนะ รีบๆไปทำงานล่ะ อย่ามัวเถลไถล”

“รับทราบคับผม^^”  แทคยอนรับปากพลางส่งยิ้มกว้างตามหลังเจสสิก้าที่ก้าวลงจากรถตรงเข้าไปหาแทยอนที่ยืนรออยู่หน้าตึก  เขาหยุดมองเจสสิก้าที่กำลังยืนคุยอยู่กับแทยอนก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมา เวลามองยัยตัวแสบทีไรก็เผลอยิ้มออกมาแบบนี้ตลอดเลยสิน่า  ^___^   แต่รอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุขของแทคยอนก็หุบลงแทบจะทันทีเมื่อใครคนหนึ่งก้าวออกมาจากตึกตรงมาหาเจสสิก้าและแทยอน แทคยอนจ้องมองผู้มาใหม่นิ่งกี่ปีแล้วที่เขาได้แต่เฝ้ามองเธออยู่ในที่ไกลๆแบบนี้ เธอยังคงเหมือนเดิมทุกอย่างแม้กระทั่งรอยยิ้มที่สดใสนั้น  ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองเข้มแข็งมากพอที่ลืมเธอได้แล้วแต่มันไม่ใช่แบบที่เขาคิดไว้เลยสักนิด ภาพของเธอมันยังแจ่มชัดอยู่ในใจของเขาไม่เคยจางหายไปไหน!แล้วเจสสิก้าล่ะแทคยอน!!!! นายจะทำให้เธอเสียใจไม่ได้เด็ดขาด! แทคยอนสะบัดหัวไล่ความคิดที่กำลังยุ่งเหยิงออกไปจากหัวก่อนที่เขาจะขับรถออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว