ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter....2
Memories of love
Chapter....2
“นั่นนายจะไปไหนน่ะ?”
แทคยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นนิชคุณกำลังลุกลี้ลุกลนหากุญแจรถ ท่าทางกังวล
“สิก้าไม่สบายอีกอย่างไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนด้วย”
“แต่นายมีงานอีกสามสิบนาทีข้างหน้านี้นะ”
“ฉันกะว่าจะแวะไปแป๊บเดียว”
“นายจะกลับมาทันเหรอ? งานนายกับคอนโดยัยนั่นมันอยู่คนละทางกันไม่ใช่เหรอ?”
“อืม แต่ยังไงฉันก็ต้องไปอยู่ดี”
นิชคุณครุ่นคิดอย่างหนัก มันก็จริงอย่างที่แทคยอนว่าคอนโดของเจสสิก้ากับที่ทำงานของเขามันห่างกันตั้งไกล สามสิบนาทีเขาเองจะไปทำงานทันมั้ย? เขาเองก็ไม่แน่ใจ แต่ถ้าจะปล่อยให้ยัยนั่นอยู่คนเดียว ถ้าไข้ขึ้นสูงจะทำยังไง ยัยนั่นยิ่งไม่ชอบกินยาอยู่ด้วย เป็นห่วงคนก็เป็นห่วงกลัวไปไม่ทันงานก็กลัวแต่เขาก็ต้องไปอยู่ดีถึงต้องทิ้งงานเขาก็คงต้องทำ
“นายไปทำงานเถอะ ฉันจะไปดูเจสสิก้าให้เอง”
แทคยอนอาสาไหนๆก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว แค่ไปดูคนป่วยคงดีกว่านั่งจมอยู่ในห้องในขณะที่สมาชิกออกไปทำงานแบบนี้อีกอย่างพอนิชคุณบอกว่ายัยโหดนั่นไม่สบายในใจมันก็นึกเป็นห่วงขึ้นมาเฉยๆซะงั้น
“แต่ว่า…งั้นก็ฝากด้วยล่ะกัน ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
รถของแทคยอนเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดหรูใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง ร่างสูงคว้าเอาถุงโจ๊กกับยาที่เบาะข้างๆตัวก่อนจะลงจากรถ กดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้น 26 ตามที่นิชคุณบอกไว้ เขาหยุดยืนที่หน้าห้อง 2604D ก่อนจะเสียบคีย์การ์ดและกดรหัสตามที่นิชคุณบอก ดูเหมือนนิชคุณจะมาที่นี่บ่อย มีทั้งรหัสมีทั้งคีย์การ์ด ตกลงยัยโหดนี่กับพื่อนของเขาเป็นอะไรกันแน่ แค่เพื่อนงั้นเหรอ? งั้นก็คงจะสนิทกันมากสินะ ถึงได้ดูเป็นห่วงเป็นใยกันมากถึงขนาดนี้ หึ!
แทคยอนเปิดประตูเข้าไปในห้องของเจสสิก้า ข้างในถูกตกแต่งไว้อย่างหรูหราสวยงามตามสไตล์เจ้าของห้อง เขาเดินผ่านห้องนั่งเล่นไปยังอีกห้องหนึ่งก่อนจะเปิดเข้าไป เจสสิก้ากำลังหลับอยู่บนที่นอน ร่างบางมีเหงื่อผุดซึมมาตามไรผม หน้าซีดเพราะพิษไข้
“ตัวร้อนแฮะ”
แทคยอนบ่นเสียงเบาขณะที่เอามืออังหน้าผากหญิงสาว ไม่สบายแบบนี้คงเพราะเจ้าตัวนอนตากหมอกเมื่อคืนแน่ๆ แถมไม่สบายแบบนี้ยังจะมาอยู่คอนโดคนเดียวอีกแทนที่จะกลับหอพัก ยัยนี่เพี้ยนรึเปล่านะ
“เช็ดตัวก่อนล่ะกัน แล้วจะเช็ดยังไงล่ะวะเนี่ย - - ”
ร่างสูงจู่ๆก็เหงื่อตกเพียงแค่คิดว่าจะต้องเช็ดตัวให้คนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง แต่ถ้าไม่ทำก็คงจะไม่ได้เหงื่อออกมากขนาดนี้
“เอาวะ เช็ดก็เช็ด ขอโทษนะยัยโหด”
แทคยอนใช้ผ้าห่มคลุมตัวอีกคนก่อนจะกลั้นใจค่อยๆแกะกระดุมเสื้ออีกคนออกอย่างยากลำบาก ให้ตายเถอะ! เกิดมายังไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย! ถ้ายัยนี่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นตัวเองอยู่ในชุดใหม่เขาคงตายแน่ๆเลย งั้นเช็ดแค่แขนกับหน้าก็แล้วกัน! แทคยอนชะงักมือที่กำลังแกะกระดุมชุดนอนหญิงสาวออกก่อนจะใส่มันเข้าตามเดิม
เจสสิก้าค่อยๆลืมตาอันหนักอึ้งเพราะพิษไข้ขึ้นเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนใบหน้าของเธอใครบางคนกำลังง่วนอยู่กับการเช็ดหน้าให้เธอ
“นิชคุณเหรอ?”
เธอเอ่ยถามเสียงแผ่ว ร่างสูงชะงักก่อนจะถามเธอ
“ตื่นแล้วเหรอ?”
นี่มัน!!! ไม่ใช่เสียงนิชคุณนี่!!!! เจสสิก้าสะดุ้งลุกขึ้นถอยหลังกรูจนติดหัวเตียง มะ…หมอนี่เป็นใครกัน! แล้วเข้ามาอยู่ในห้องของเธอได้ยังไง!!! หมอนี่!!! แทคยอนงั้นเหรอ?!!!! เจสสิก้าเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าคนที่เช็ดตัวให้เธอเป็นใครหลังจากที่สะดุ้งตื่นและมองเห็นเขาเต็มตา
“นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!! แล้ว!!!!”
เจสสิก้ารีบเปิดผ้าห่มก้มลงสำรวจตัวเองอย่างรวดเร็วโชคยังดีที่เธอยังอยู่ในชุดนอนตัวเมื่อคืน!! แทคยอนมองดูท่าทางร้อนรนของหญิงสาวอย่างโล่งอกเขาคิดถูกแล้วที่ไม่เปลี่ยนชุดให้เธอ คิดถูกจริงๆ - -
“นิชคุณติดงาน ฉันเลยมาแทนเห็นว่าเธอไม่สบาย”
เขาอธิบายกลัวหญิงสาวจะเข้าใจเขาผิด เจสสิก้ายังคงจ้องเขาไม่วางตา สายตาขวางๆแบบนั้นเธอคงกำลังโกรธเขาสินะ
“เธอตื่นก็ดีแล้ว ฉันซื้อโจ๊กเดี๋ยวฉันไปอุ่นให้เธอแล้วกันนะเธอจะได้กินยา”
แทคยอนรีบเปลี่ยนเรื่องเขากำลังรู้สึกกลัวสายตาหาเรื่องของหญิงสาวตรงหน้ายังไงก็ไม่รู้ ความรู้สึกแบบนี้ เขากำลังโดนสิกก้าเอฟเฟคแบบที่คนอื่นเขาร่ำลือกันรึเปล่านะ? - -*
เจสสิก้าไม่ตอบอะไรเอาแต่จ้องหน้าเขานิ่ง แทคยอนจึงเลี่ยงไปอุ่นโจ๊กให้เธอแทน สักพักเขาก็ยกถ้วยโจ๊กหอมกรุ่นมาตรงหน้าหญิงสาว เจสสิก้ารับถ้วยโจ๊กจากแทคยอน เธอถือมันไว้นิ่งไม่ยอมตักมันเข้าปาก
“เธอควรจะกินอะไรบ้างนะ”
“นายเช็ดตัวให้ฉัน? ”
เจสสิก้าถามเขาเสียงกร้าว ดวงตาคู่สวยจ้องเขาเขม็ง
“ฉันแค่เช็ดหน้ากับแขนให้เธอแค่นั้นแหละ”
“แน่ใจนะ”
เจสสิก้าหรี่ตาถามเขาอย่างไม่มั่นใจ แทคยอนจึงพยักหน้าเบาๆก่อนจะพยักเพยิดให้เธอกินโจ๊กที่กำลังเริ่มจะเย็น พอได้รับการยืนยันจากเขาเจสสิก้าดูอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย หมอนี่คงไม่ได้โกหกเธอหรอกมั้ง ดูท่าทางก็ไม่ใช่คนพูดโกหกนี่นา เอาเป็นว่าเธอเชื่อใจเขาก็แล้วกัน
“นี่ วันนี้นายไม่มีงานทำเหรอ?”
เจสสิก้าถามพลางนั่งเท้าคางมองดูแทคยอนที่กำลังล้างจานให้เธออยู่
“อืม วันนี้ฉันว่าง”
“งั้นก็ดีเลย”
“ทำไมเหรอ?”
”ดูหนังเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
“ดูหนัง?เธอไม่สบายควรจะพักผ่อนสิ”
“ไม่เอาๆๆ นอนอยู่เฉยๆมันน่าเบื่อจะตาย”
เจสสิก้างอแง เป่าแก้มอย่างขัดใจ จนเขาพยักหน้าตกลงตามใจคนป่วยนั่นแหละเธอถึงยิ้มกว้าง
หลังจากที่เขาล้างจานเสร็จเรียบร้อยเจสสิก้าก็ลากเขามาที่ห้องนั่งเล่นก่อนที่เธอจะไปวุ่นวายอยู่หน้าโฮมเธียร์เตอร์
“นายชอบดูหนังแบบไหน?” เธอหันมาถามเขา
“แบบไหนก็ได้ตามใจเธอ”
“งั้นดูเรื่องนี้ก็แล้วกัน^^”
เจสสิก้าพึมพำก่อนจะหยิบแผ่นหนังผีสยองขวัญที่เธอเลือกขึ้นมาใส่เข้าไปในเครื่องเล่น
”ไหนเธอชวนฉันดูหนังไง ปิดตาขนาดนี้เธอจะดูยังไงฮะ”
แทคยอนเอ่ยขึ้นอย่างขำๆเมื่อหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเอาแต่นั่งปิดหน้าปิดตา ยัยบ๊องเอ้ยย กลัวผีแล้วยังจะเลือกหนังผีอีก
“ก็นายไม่เห็นรึไง ผีมันน่ากลัวจะตาย กรี๊ดดด!!”
เจสสิก้าตอบเขาเสียงสั่น เธอกรี๊ดขึ้นอีกครั้งเมื่อมัมมี่ตัวเปรอะเลือดโผล่ขึ้นมาจนแทคยอนอดขำไม่ได้ต้องระเบิดเสียหัวเราะออกมากับความต๊องของเธอ
“ฮ่าๆๆ มันมาอีกแล้ว นั่นไงๆๆมันไล่กัดขาพระเอกด้วยอ่ะ”
ไม่ว่าเปล่าแทคยอนยังจับข้อเท้าของเจสสิก้าจนเธอสะดุ้งสุดตัวตามมาด้วยเสียงกรี๊ดดังแสบหูพร้อมๆกับที่เธอโผเข้ากอดเขาด้วยความตกใจ
“กรี๊ดดดด อะไรจับขาฉัน!!! ”
“มัมมี่ มือมัมมี่จับขาเธอน่ะ”
“อะไรนะ! มัมมี่เหรอ เอามันออกไปนะ!!!!!!!!!!!”
เจสสิก้าสะบัดขาตัวเองไปมาแรงๆหวังให้มือมัมมี่ที่แทคยอนบอกหลุดออกไปจากขาแต่มันก็ยังคงจับเธอเหนียวแน่น
“ฮ่าๆๆๆ”
เธอได้ยินเสียงแทคยอนหัวเราะอยู่ข้างๆหู นั่นแหละมันทำให้เธอฉุกคิดได้ว่า มัมมี่มันมีแค่ไหนหนัง!!!! และไอ้มือมัมมี่ที่แทคยอนบอกว่ามันจับขาเธออยู่มันก็คือมือของอีตาแทคยอนนั่นแหละ!!!
“นี่นายแกล้งฉันเหรอ?!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“หนอยแน่ะ!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
แทคยอนยังคงหัวเราะไม่ยอมหยุด หัวเราะจนตัวงอ! เจสสิก้ามองคนตรงหน้าแค้นๆ อีตานี่บังอาจแกล้งเธองั้น เหรอแถมยัง!!!!!!
“นายกล้าดียังไงมากอดฉันฮะ!!!!!”
เจสสิก้าตะโกนเสียงดัง จนเขายกมือขึ้นปิดหูแทบไม่ทัน อยู่ใกล้กันแค่นี้ยัยนี่จะตะโกนทำไม? อีกอย่างเขาไม่ได้เป็นคนกอดเธอซะหน่อย!
“ฉันว่าเธอต่างหากที่กอดฉัน”
แทคยอนบอกยิ้มๆพลางยกมือทั้งสองข้างขึ้น เจสสิก้าเลื่อนสายตาลงมามองมือเธอที่กอดเขาอยู่ อ๊ากกกกกกกกกก !!!!! นี่เธอเป็นฝ่ายกอดเขาเองหรือนี่ > < เธอปล่อยมือออกจากเอวของแทคยอนอย่างรวดเร็วก่อนจะถอยหลังกรูไปจนสุดโซฟาอีกด้าน
“ไม่รู้ล่ะ ถ้านายไม่แกล้งฉันฉันก็ไม่กลัวจนต้องไปกอดนายหรอก!!!”
เจสสิก้าเถียงใบหน้าหวานแดงระเรื่อ รู้สึกแปลกๆที่จู่ๆใจเธอมันก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ แถมหน้ามันก็รู้สึกร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ - -
“ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า”
แทคยอนพลุนผลันลุกขึ้น เขาบอกเธอโดยที่ไม่หันมามองหน้าเธอเลยสักนิด เจสสิก้าเองก็พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ไม่หันมามองเขาเช่นกัน
“อย่าลืมกินยาล่ะ แล้วเจอกัน”
แทคยอนทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เป็นบ้าอะไรไปน่ะยัยสิก!!”
เจสสิก้าทุบหน้าอกตัวเองไปมาเบาๆหวังให้ก้อนเนื้อที่มันกำลังเต้นแรงผิดจังหวะอยู่ในตอนนี้สงบลงเสียที
อัพๆๆเเล้วเน้อ^^
อ่านกันเยอะๆเน้อไม่เม้นก็ไม่เป็นไรไม่ว่ากัน อิอิ > ///<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น