ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่...2
"อปป้าคะ ช่วยแวะส่งซอที่ร้านหนังสือด้วยนะคะ"
ฉันบอกพี่ผู้จัดการขณะที่เรากำลังเดินทางไปรับพี่เจสสิก้าและพี่ยูริเพื่อกลับหอพักหลังจากที่เสร็จสิ้นตารางงานของวัน ช่วงนี้ฉันเองก็ยุ่งๆไม่ได้ไปร้านหนังสือมาหลายเดือนแล้ว ไหนๆวันนี้ก็เสร็จงานเร็วกว่าทุกวันแถมพรุ่งนี้กับมะรืนฉันก็ไม่มีตารางงานแวะไปหาหนังสือสักเล่มสองเล่มมาอ่านเล่นๆดีกว่า^^
"เสร็จแล้วโทรบอกพี่นะ"
พี่ผู้จัดการหันมาบอกฉันขณะที่เลี้ยวรถมาจอดที่หน้าร้านหนังสือที่ฉันมาประจำเวลาว่างจากงาน ฉันหยิบแว่นกันแดดสีชาขึ้นมาสวมบดบังใบหน้าก่อนจะหยิบผ้าพันคอผืนใหญ่ในกระเป๋าขึ้นมาพันคอปิดบังใบหน้าเกือบครึ่ง แค่นี้ก็ไม่มีใครจำฉันได้ ฉันส่องกระจกตรวจดูความเรียบร้อย ก่อนจะแล้วพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบและจะเดินลงจากรถเข้าไปในร้าน ฉันเดินไปยังโซนหนังสือพัฒนาตัวเอง ในร้านหนังสือมีโปสเตอร์ของพวกเราใบใหญ่แปะอยู่ตรงทางเข้า ฉันหยุดยืนมองดูตัวเองในโปสเตอร์ ดูแล้วรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้ แต่อันที่จริงฉันก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย หุหุ^^
ที่ชั้นหนังสือมีหนังสือที่ฉันชอบมากมายจนเลือกไม่ถูก อันที่จริงอยากได้ทุกเล่มต่างหาก แหะๆๆ - - ว้าวววว O.O มีหนังสือประวัติท่านบันคีมุน เล่มใหม่ด้วย เล่มนี้ฉันยังไม่มีเลย งั้นเอาเล่มนี้ด้วย ฉันปลื้มท่านบันคีมุนน่ะ ท่านเป็นไอดอลในใจฉันเลยแหละ^___^
ฉันเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆเล่มนี้ก็น่าสนใจเล่มนั้นก็น่าอ่าน อร้ายย~ ซอฮยอนเลือกไม่ถูก รู้มั้ย? ฉันชอบเวลาที่ตัวเองอยู่ในร้านหนังสือมากเลย รู้สึกเหมือนได้อยู่กับตัวเอง มันเหมือนกับได้กลับบ้าน อันนี้ไม่เกี่ยว พูดไปงั้นแหละ 55555555555
"ว้ายยยย!!!" / "เฮ้ยยย"
เพราะมัวแต่ดูหนังสือฉันจึงเดินชนเข้ากับผู้ชายคนนึงจนก้นจ้ำเบ้า ยัยบ้าซอฮยอนเธอมันซุ่มซ่ามจริงๆเลย! เจ็บเป็นบ้าเลย
"เป็นไรมากมั้ยคับ?"
ชายคนนั้นถามพลางช่วยพยุงฉันลุกขึ้น
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ"
ฉันโค้งขอโทษเค้าก่อนจะรีบเดินหนีออกจากตรงนั้น ทำเป็นเนียนๆดูหนังสือต่อ ย๊า! น่าอายจริงๆเลย
"เอ่อ คุณคับ?"
ชายคนนั้นเรียกฉันไว้
"คะ?"
ฉันหันกลับไปมองเค้าพลางเลิกคิ้ว หมอนั่นเดินเข้ามาหาฉัน รึว่าเค้าจะจำฉันได้นะ?! แต่คงไม่หรอกมั้ง - -* อย่าเพิ่งให้คนมาจำฉันได้ตอนนี้เถอะ !
"คือผม"
หมอนั่นเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนฉันชักเริ่มจะกลัวว่าหมอนี่จะรู้ว่าฉันคือซอฮยอน อะไรกันฉันอุตส่าห์พรางตัวขนาดนี้แล้วนะ! ฉันขยับแว่นตาก่อนจะดึงผ้าพันคอขึ้นมาจนถึงครึ่งจมูก พยายามหลบหน้าไม่ให้หมอนี่เห็นหน้าฉันตรงๆ
"คุณเป็นอะไรรึเปล่าคับ?"
"เปล่านี่คะ "
ฉันตอบพลางแสร้งก้มลงมองหนังสือในมือ ให้ตายสิ! หรือว่าหมอนี่จะเป็นพวกโรคจิตที่ชอบย่องตามศิลปิน ต้องใช่แน่ๆเลยดูการแต่งตัวหมอนี่สิ ใส่หมวกแก๊ปกับแว่นกันแดดในร้านหนังสือตอนกลางคืนเนี่ยนะ? - - )
อย่าทำอะไรฉันนะ ไม่งั้นฉันแหกปากร้องทั่วร้านแน่ !
"คุณคับ"
"ค...คะ!"
ตาบ้าเอ้ย! เรียกซะดังฉันตกใจหมด!
"คือผมเพิ่งมาร้านหนังสือครั้งแรกน่ะคับ คุณช่วยแนะนำหนังสือให้ผมหน่อยได้มั้ยคับ?"
หะ.....ห๊ะ! ที่แท้จะให้ฉันช่วยแนะนำหนังสือหรอกเหรอ? ฟู่~ คิดไปถึงไหนนะซอฮยอน - -*
"อ่อ ได้สิคะ คุณอยากได้หนังสือแบบไหนเหรอคะ?"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆๆ "
อะไรกันเนี่ย อยากได้หนังสือแต่ไม่รู้ว่าอยากได้หนังสืออะไร? หมอนี่เต็มบาทมั้ยเนี่ย - -*
"คุณว่าผมควรจะอ่านหนังสืออะไรดีคับ?"
"อืม ที่จริงก็อ่านได้ทุกประเภทนะคะ"
"งั้นเหรอคับ"
"งั้นลองเอาเล่มนี้ไปอ่านดูมั้ยคะ?"
ฉันยื่นหนังสืออัตถชีวประวัติของท่านบันคีมุนให้ผู้ชายตรงหน้า เขารับหนังสือไปก่อนจะอ่านทวนชื่อหนังสือเบาๆ
"คุณชอบท่านเหรอคับ?"
"ค่ะ ท่านเป็นแบบอย่างในชีวิตของฉัน ฉันอยากเดินตามรอยท่านค่ะ ถ้าคุณได้ศึกษาประวัติท่านคุณก็จะชอบท่านเหมือนกัน แล้วคุณยังจะได้คติในการดำเนินชีวิตอีกด้วยนะคะ"
"ผมก็ชอบท่านคับ แต่ไม่เคยได้ศึกษาประวัติท่านเลย มีเล่มอื่นแนะนำอีกมั้ยคับ?"
"คุณชอบหนังสือพัฒนาตัวเองมั้ยล่ะคะ?"
"ชอบคับ^^"
หมอนั่นพูดพลางอมยิ้ม ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหมอนี่กำลังจ้องหน้าฉันอยุ่นะ
"อืม เล่มนี้ก็น่าสนใจนะคะ"
ฉันดึงหนังสือเล่มหน้าที่วางอยู่ตงชั้นใกล้ๆ มาส่งให้เค้า แต่เอ๊ะ เค้าเพิ่งบอกว่าเพิ่งมาร้านหนังสือครั้งแรกนี่นา
เค้าจะอ่านได้เหรอ? และก็เป็นจริงอย่างที่ฉันเดาไว้ไม่มีผิดพอรับหนังสือไปหมอนั่นก็ทำสีหน้าเหยเกทันที
แหะๆๆ ขอโทษที
"งั้นเอาเล่มนี้ดีกว่านะคะ "
ฉันยื่นหนังสือเล่มเล็กให้เค้า ก่อนจะเอาหนังสือเล่นหนานั้นเก็บเข้าชั้น
"สองเล่มน่าจะพอนะคะ"
"คับ ขอบคุณที่ช่วยเลือกหนังสือให้นะคับ"
เขาโค้งขอบคุณฉันตามมารยาทส่วนฉันเองก็โค้งตอบตามมารยาทเช่นกัน เอ๋?จะว่าไปหมอนี่ก็หน้าคุ้นๆเหมือนกันแฮะ เคยเจอกันที่ไหนรึเปล่าน๊า?
"ไปที่เค้าท์เตอร์พร้อมกันเลยมั้ยคับ?"
"คะ.... ค่ะ"
ฉันก้มลงมองดูนาฬิกาก็พบว่ามันดึกมากแล้วจึงตัดสินใจไปที่เค้าท์เตอร์พร้อมกับเขา ที่หลังเค้าท์เตอร์จ่ายเงินมีโปสเตอร์ของศิลปินต่างๆติดอยู่มากมาย มีของฉันด้วยแหละ แอบภูมิใจนิดๆ 5555 เอ๊ะนั่น! ฉันเหลือบไปเห็นโปสเตอร์ของซีเอ็นบูลที่แปะอยู่ข้างๆโปสเตอร์จีอุน ดวงตาของเขา ดวงตาคู่นั้น ให้ตายสิ! แค่มองเขาในโปสเตอร์ใจฉันยังเต้นแรงเลย -///-
"ผมขอโปสเตอร์ของซีเอ็นบูลด้วยแผ่นนึงด้วยนะคับ"
เสียงของคนข้างๆเรียกสติฉันกลับคืนมา ฉันหันไปมองผู้ชายที่กำลังยืนจ่ายเงินอยู่ข้างๆ หมอนี่เป็นแฟนของซีเอ็นบูลเหรอเนี่ย แปลกจัง ปกติผู้ชายเค้าเป็นแฟนคลับวงเกิร์ลกรุ๊ปหรือศิลปินผู้หญิงกันนิ แปลกคนแฮะ - -*
หลังจากที่จ่ายเงินค่าหนังสือเสร็จฉันก็เดินออกมารอพี่ผู้จัดการที่หน้าร้าน โดยมีหมอนี่เดินตามหลังมา
"ขอบคุณอีกครั้งนะคับที่ช่วยผมเลือกหนังสือ"
เค้าโค้งขอบคุณฉันอีกครั้งก่อนจะยื่นถุงโปสเตอร์มาให้ฉัน หืม? ให้ฉันเหรอ? ฉันชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ
"ผมให้ ตอบแทนที่คุณช่วยเลือกหนังสือให้ผม^^ "
เขายัดถุงโปสเตอร์ใส่มือฉันเมื่อเห็นฉันยังคงยืนนิ่ง ก็ฉันงงนี่นา จู่ๆก็มาซื้อโปสเตอร์วงนี้ให้ฉัน ฉันไม่ได้เป็นแฟนคลับวงนี่ซะหน่อย - -* แน่จริงซื้อโปสเตอร์จอนนี่ เดปป์ให้ฉันสิ
"ผมเห็นคุณยืนจ้องโปสเตอร์วงนี้ ผมเลยคิดว่าคุณเป็นแฟนคลับเขาน่ะ"
ฉันแค่ยืนมองไม่ได้ยืนจ้องซะหน่อย - -* แต่ !!! นี่ฉันแสดงอาการขนาดนั้นจนหมอนี่รู้เลยเหรอ?!!!
"ขอบคุณนะคะ"
"แล้วเจอกันใหม่นะคับ^^ อันยอง"
เค้าโค้งลาฉันก่อนจะเดินจากไป ฉันมองดูเขาจนลับตาไปจึงก้มดูถุงโปสเตอร์ในมือ แปลกจริงจู่ๆก็มีคนซื้อโปสเตอร์เขาให้ แต่ก็ดีเหมือนกัน
..........................................................................
วันนี้จู่ๆไม่รู้ยังไงผมถึงนึกอยากจะไปร้านหนังสือขึ้นมา ทั้งๆที่ผมไม่ชอบอ่านหนังสือ ครั้งล่าสุดที่ไปร้านหนังสือก็นานซะจนผมจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ พอบอกไอ้พวกสามตัวแสบนั้นว่าให้กลับก่อนเพราะผมจะแวะไปร้านหนังสือ สามตัวนั้นก็อ้าปากตาแทบจะถลนออกมา - -*
"ฮยองไม่สบายเหรอ?" O.O <<<< มินฮยอก
"น้ำท่วมเทือกเขาเอเวอเรสแน่ พี่จะไปร้านหนังสือ" <<<< จองชิน
"ผมต้องกำลังฝันอยู่แน่ " <<<< จงฮยอน
"ไอ้พวกนี้นิ - -*" <<<<< ผมเอง
แค่จะไปร้านหนังสือมันแปลกขนาดนี้เลยเหรอวะ? - -* แต่มันก็แปลกจริงๆแหละ ผมยังแปลกใจตัวเองเลยอ่ะ - -V
"พูดมากโว้ยพวกนี้นิ !"
ผมปาหมอนอิงตุ๊กตาในมือใส่ไอ้สามตัวแสบที่นั่งอยู่เบาะหลังโทษฐานที่กล้าแซวลีดเดอร์ ก่อนจะลงจากรถทันทีที่รถมาจอดที่หน้าร้านหนังสือ ผมเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ แต่ยิ่งดูก็ยิ่งปวดหัว - -* นี่ผมมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย เวลานี้ผมควรจะอยู่ที่ห้องซ้อมสิ ! เฮ้ออออ~ คงเป็นเพราะผมมัวแต่นึกทึ้งตัวเองอยู่ในใจนั่นแหละถึงได้เดินชนคนเข้าให้
"คุณป็นไรมากมั้ยคับ?"
ผมถามเธออย่างเป็นห่วงพลางช่วยพยุงเธอขึ้นมา
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ"
เธอโค้งขอโทษผมก่อนจะเดินไปเลือกหนังสือต่อ
"เอ่อ คุณคับ" ผมเรียกเธอไว้
"คะ?"
เธอหันกลับมามองผม ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอเพื่อขอให้เธอช่วยเลือกหนังสือให้ผม แต่ดูท่าทางเธอจะกลัวผมแฮะ เธอก้มหน้าหลบผมด้วยอ่ะแถมยังตัวสั่นนิดๆด้วยอ่ะ - -* ผมไม่ใช่โรคจิตนะเออ แต่พอผมบอกเธอว่าขอให้เธอช่วยเลือกหนังสือให้ผมหน่อยเธอถึงกับถอนหายใจเลยล่ะ สงสัยจะคิดว่าผมเป็นโรคจิตจริงๆ 555555 บ๊องจริงๆเลย คนอย่างจงฮวานี่เหรอโรคจิต - - ผมว่าเธอดูโรคจิตกว่าผมอีกมาร้านหนังสือแต่ปิดหน้าซะขนาดนั้น หายใจออกป่ะนั่นผมก็สงสัยอยู่ - - W
เธอยื่นหนังสือประวัติท่านบันคีมุนให้ผม แถมยังบอกว่าเขาเป็นแบบอย่างของเธออีกต่างหากคำพูดของเธอมันคุ้นๆนะ จริงสิ
"บุคคลในอุดมคติของฉันคือท่านบันคีมุนค่ะ ท่านเป็นแบบอย่างในชีวิตของฉัน ฉันอยากเดินตามรอยท่านค่ะ ถ้าคุณได้ศึกษาประวัติท่านคุณก็จะชอบท่านเหมือนกัน แล้วคุณยังจะได้คติในการดำเนินชีวิตอีกด้วยนะคะ"
เธอพูดเหมือนกับซอฮยอนแป๊ะเลย ผมอ่านบทสัมภาษณ์เธอเมื่อวาน^^ ท่องจำจนขึ้นใจเลยแหละ ^O^ แต่จะว่าไปเธอก็ดูเหมือนซอฮยอนเหมือนกันนะเนี่ย รูปร่างบอบบางสูงโปร่ง การแต่งตัว ผมยาวสลวย ท่าทางแบบนี้ เหมือนซอฮยอนจริงๆ หัวใจผมบอกอย่างนั้น ^++++^ ซอฮยอนชอบมาร้านหนังสือ ซอฮยอนชอบท่านบันคีมุน ชอบอ่านหนังสือพัฒนาตัวเอง เธอนิสัยเหมือนซอฮยอนแป๊ะเลย! ผมพยายามมองเข้าไปในแว่นกันแดดสีชาของเธอแต่เธอก็เอาแต่หลบหน้าผม แต่ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะว่าเธอคือซอฮยอน ในเมื่อแค่วิธีการพูดและท่าทางของเธอมันก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าเธอคือซอฮยอนนางฟ้าของผม 55555
ผมชวนเธอมาจ่ายค่าหนังสือที่เค้าท์เตอร์ด้วยกันผมแอบเห็นเธอจ้องที่โปสเตอร์วงผมตั้งนานดีใจแฮะ นี่เธอเป็นแฟนคลับผมด้วยเหรอเนี่ย? ผมเลยถือโอกาสซื้อโปสเตอร์ของวงตัวเองให้เธอโดยอ้างว่าเป็นค่าตอบแทนที่เธอช่วยเลือกหนังสือให้ผม แต่ที่จริงผมอยากซื้อให้เธอเพราะเธอจะได้เห็นหน้าผมทุกๆวันต่างหาก^^ (ทั้งที่ไม่แน่ใจว่าเธอจะโยนมันทิ้งระหว่างทางรึเปล่า แต่ก็เข้าข้างตัวเองไว้ก่อน- -*) ผมกล่าวลาเธอทั้งๆที่ไม่อยากไปสักนิด T^T แต่มันดึกแล้วเธอควรจะได้พัก ผมเป็นสุภาพบุรุษใช่มั้ยล่ะ 555555 ผมเดินออกมาจากเธอก่อนจะมาหยุดที่ข้างๆตู้โทรศัพท์ตู้หนึ่งใกล้กับที่ที่เธอยืนอยู่ ผมแอบอยู่ข้างตู้โทรศัพท์รอจนเธอขึ้นรถ ผมจึงโทรบอกพี่ผู้จัดการมารับ เธอคือซอฮยอนจริงๆด้วย ผมจำรถของโซนโยชิแดได้ดี! อ๊ากกกกก >< พรหมลิขิตชัดๆ ฮ่าๆๆๆ สงสัยผมคงฝันดีไปอีกหลายวันแน่ๆ ซอฮยอนเลือกหนังสือสองเล่มนี้ให้ผม! ผมยกหนังสือสองเล่มในมือขึ้นมาสุดกลิ่นหอมของเธอ บางทีมันอาจจะติดอยู่ที่หนังสือนี่ก็ได้ 555555
ผมบ้าไปแล้ว -/////////////-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น