(Yongseo)My Sweet Potato รักวุ่นวายของมักเน่มันหวาน

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ ....11

 "เก็บของสิ นั่งบื้ออะไรอยู่?"  

       เสียงหวานใสแหวอย่างเหลืออด  พลางเท้าสะเอวจ้องหน้าผมอย่างหาเรื่อง   ใครส่งยัยนี่มานะ T^ T  

"ฉันกำลังไม่สบายอยู่นะ เธอก็เก็บสิ"

"อย่ามาสำออยยงฮวา  เก็บของแค่นี้ไม่ตายหรอก"

"เออ  เก็บก็เก็บ"

        ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าก่อนจะดึงเอาเสื้อผ้าของตัวเองยัดลงกระเป๋าลวกๆ  วันนี้ผมจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วแต่ผมยังไม่อยากจะไปเลย T^T  ผมยังอยากจะรอ เผื่อว่าเค้าจะยังไม่รู้   เผื่อว่าเค้าจะมา ...

"เก็บเสร็จแล้วก็ไป สายมากแล้ว"

        ยัยนั่นว่าพลางเดินนำผมออกไป ผมอยากจะยืนรอเธออยู่ตรงนี้ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้  อยากจะรอ ...รอให้ถึงที่สุด!! ทำไมเธอถึงไม่มา  เธอไม่รู้เหรอ? หรือว่าเธอไม่มีเวลาหรือว่าเธอไม่อยากจะเจอผมแล้วจริงๆ... ทุกๆวันผมได้แต่ถามตัวเองด้วยคำถามพวกนี้ทั้งวัน ทุกๆครั้งที่ตื่นขึ้นมา ผมอยากเห็นรอยยิ้มของเธอ แต่มันก็ไม่เคยมีสักครั้ง ไม่มีแม้แต่เงาของเธอในห้องนี้...  

"จองยงฮวา!!! ฉันไม่ได้มีเวลามาอยู่กับนายทั้งวันนะ!!!!!"

        เสียงตะโกนจากหน้าห้องทำเอาผมสะดุ้ง  ยัยนี่จะเสียงดังไปไหนนี่มันโรงพยาบาลนะ!  ใครก็ได้เอายัยนี่ไปเก็บที T^T  ผมเดินออกไปหายัยนั่นกำลังยืนตีหน้ายักษ์อยู่ที่หน้าประตู ยัยนั่นมองผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อก่อนจะเดินนำหน้าออกไป - -ผมหันไปมองห้องเป็นครั้งสุดท้าย เกือบหนึ่งเดือนที่ผมนอนป่วยอยู่ที่นี่ผมหวังว่าเธอจะมาแต่เธอก็ไม่มา  เธอไม่มาจริงๆเหรอซอฮยอน ไม่มาจริงๆแล้วสินะ...ก่อนที่ผมจะเดินตามหลังยัยนั่นออกไป

..........................................................................................................

     


  เพราะวันนี้ฉันมีตารางงานแค่ครึ่งวัน และพี่สิกก้ากับพี่ฮโยก็คะยั้นคะยอฉันให้มาเหลือเกิน สุดท้ายฉันก็มาที่นี่พร้อมกับกระเช้าใส่น้ำสมุนไพรที่ฉันอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าเพื่อทำให้เค้า  หวังว่าเค้าจะชอบนะ^^

                 ฉันเดินมุ่งหน้าไปยังห้องของยงฮวาอปป้า  ในระหว่างที่กำลังยืนรอลิฟท์ฉันเหลือบไปเห็นคนที่คล้ายๆยงฮวาอปป้ากำลังยืนอยู่ที่เคาท์เตอร์กับผู้หญิงคนนึง   ฉันพยายามเพ่งมองว่าใช่ยงฮวาอปป้ารึเปล่าแต่เพราะเค้ายืนหันหลังให้ฉันจากมุมที่ฉันยืนอยู่ประกอบกับลิฟท์เปิดพอดีฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าลิฟท์ไป  คงไม่ใช่เค้าหรอกมั้ง แค่คนคล้ายๆกันเท่านั้นแหละ  ^^  

'ตึ้ง~'   ลิฟท์เด้งตัวออกทันทีที่มาถึงชั้นเป้าหมาย  ฉันถอนหายใจหนักๆเพราะความตื่นเต้น ก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องยงฮวาอปป้ากลัวว่าตัวเองเกิดจะป๊อดขึ้นมาไม่กล้าเข้าไปอีก - - มาคราวที่แล้วอปป้าก็หลับ คราวนี้จะหลับอีกมั้ยนะ^^?   ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่ยิ้มออกมาคนเดียวแบบนี้ - -   

            โอ๊ะ! แต่พอก้าวเข้าไปในห้อง กลับมีเพียงแค่นางพยาบาลที่กำลังจัดเตียงอยุ่

 "ขอโทษนะคะ  ผู้ป่วยห้องนี้ไปไหนเหรอคะ?"

"เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ"

             นางพยาบาลหันมาตอบฉันก่อนจะหันไปจัดการปูผ้าคลุมเตียงต่อ  ไปแล้วงั้นเหรอ?  ฉันคงมาช้าไปสินะ T^T

           
         ฉันถือกระเช้าน้ำสมุนไพรลงมารอแท็กซี่ที่ด้านล่างก่อนจะโบกแท็กซี่กลับมาที่หอพัก

เฮ้อ~"

           ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายพร้อมๆกับที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆพี่สิกก้า

"เอากลับมาทำไมน่ะ?"

            พี่สิกก้าชี้มาที่กระเช้าน้ำสมุนไพรข้างๆฉัน ทั้งๆที่ตายังจ้องอยู่ที่ทีวี

"อปป้าเค้าออกจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ"

"อ้าว งั้นเหรอ"

 "อื้อ"

"ป่ะ ^^"

             พี่สิกก้าเดินไปหยิบกระเป๋าในห้องนอนก่อนจะดึงฉันจากโซฟาพร้อมฉวยเอากระเช้าน้ำสมุนไพรและลากฉันลงมาที่ลานจอดรถของหอพัก

"พี่จะพาฉันไปไหนคะ?"

              ฉันถามอย่างงงๆ  ไม่งงได้ยังไงล่ะจู่ๆก็ฉุดฉันให้ตามมาแถมจะพาไปไหนก็ไม่รู้ - -W

"ไปเยี่ยมคนป่วย^^"

"อะไรนะคะ!"

             ไม่ทันแล้ว ฉันโดนพี่สิกก้ายัดเข้าไปในรถเรียบร้อย  -^-  พี่สิกก้าขับรถพาฉันมาที่หอพักของซีเอ็นบลู  พอมาถึงพี่สิกก้าพูดอะไรกับ รปภ  หน้าหอพักไม่รู้แต่สักพักคุณลุงยามก็ยื่นคีย์การ์ดให้พี่สิกก้า ตอนนี้ใจฉันเต้นจนแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้ว ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่ฉันมาที่นี่ครั้งแรกด้วยซ้ำ

"ติ๊งต่อง~"

           พี่สิกก้ากดออดหน้าสองสักพักก็มีคนมาเปิดประตูให้เรา  ชายในชุดนอน ที่ฉันคงไม่มีวันลืม^0^  จงฮยอนอปป้าส่งยิ้มกว้างทักทายเราก่อนจะพาเราเข้าไปในห้อง  ห้องพักของพวกเค้ายังคงสะอาดเหมือนเดิม  ฉันกับพี่สิกก้านั่งรอที่โซฟากลางห้อง จงฮยอนอปป้าเดินเข้าไปในครัวที่อยู่ติดกัน ก่อนจะเดินออกมาพร้อมของว่างและน้ำเปล่า

 "ขอบคุณค่ะ"

        ฉันเอ่ยขอบคุณจงฮยอนอปป้า อปป้าส่งยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องห้องนึงพลางตะโกนเสียงดัง  - -*

"ฮยองฮะ!!!!!  พี่สะใภ้มา!!!!!!!!!!!"

        พรวด!!!!!  ประโยคที่จงฮยอนอปป้าตะโกนออกมา ฉันเกือบปิดปากไม่ให้พ่นน้ำที่พึ่งเอาเข้าปากไปแทบจะไม่ทัน  

พะ...พี่สะใภ้เหรอ?! OoO

"พี่สะใภ้มาเหรอ?!!!!"

         จองชินกับมินฮยอกที่อยู่ห้องตรงกันข้ามเปิดประตูพรวดออกมา  - -*  พร้อมๆกับที่ยงฮวาอปป้าเดินออกมาจากห้องนอน  พี่สะใภ้อีกแล้วเหรอ  - ///////-

ซอฮยอน^^"

          ยงฮวาอปป้าส่งยิ้มทักทายฉันร่าเริง   ดูเหมือนเค้าดีใจมากๆเลยแฮะที่เจอฉัน ฉันเข้าข้างตัวเองไปรึเปล่าหว่า?

"อปป้าเป็นยังไงบ้างคะ?"

 
"ฉันหิว!"

          ยังไม่ทันที่ยงฮวาอปป้าจะตอบคำถามฉัน  พี่สิก้าก็บ่นเสียงดังว่าหิว - -*  

นายสามคนพาฉันไปหาอะไรกินทีสิ~!"

"อืมๆ ไปสิ"  << <  จงฮยอนอปป้า

"ผมไม่ไปได้มั้ย?  ขี้เกียจ"  <<<  จองชิน

"ไม่ได้!!!!" <<<  มินฮยอก ก่อนจะจัดการลากจองชินตามหลังจงฮยอนอปป้าและพี่สิกก้าไป

          ไปกันหมดเลย T^T   ทีนี้ก็เหลือฉันกับยงฮวาอปป้าในห้องสองคนสินะ - -*

"พี่ดีใจจังที่เธอมา"

           ยงฮวาอปป้าพูดพลางเดินมานั่งข้างๆฉัน เอิ่ม...ห้องนี้มีโซฟาตัวนี้แค่ตัวเดียว -///-  แถมมันยังเป็นแค่โซฟาที่ค่อนข้างจะสั้น - - พอยงฮวาอปป้านั่ง  ฉันกับเค้าเลยห่างกันแค่นิดเดียว -/////////-  

"ช่วงนี้ฉันงานยุ่งน่ะค่ะ  แต่ฉันทำน้ำสมุนไพรมาให้อปป้าด้วยนะคะ"

           ฉันยกตระกร้าใส่น้ำสมุนไพรส่งให้ยงฮวาอปป้า

"ขอบใจน๊า ^^"

          จังหวะยงฮวาอปป้ารับตระกร้าจากมือฉัน มือของอปป้าแตะโดนมือฉัน เราสองคนจับมือสบตากันนิ่งก่อนที่ฉันจะเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพราะทนมองสายตาหวานๆแบบนั้นไม่ได้และอีกอย่างฉันรู้สึกว่าหน้าฉันมันกำลังแดง   >////////////<

"งั้นทานเลยนะคะ"

          ฉันฉวยตระกร้าออกจากมืออปป้าก่อนจะเดินเข้าไปในครัว  ฟู่~   เกือบไปแล้วซอฮยอน >  <    ฉันเทน้ำสมุนไพรใส่แก้วให้ยงฮวาอปป้าก่อนจะน้ำสมุนไพรส่วนที่เหลือในขวดไปเก็บไว้ในตู้เย็น

ลองทานดูนะคะ  ฉันอ่านเจอในอินเตอร์เน็ต  มันดีต่อคนที่ผ่าตัดเส้นเสียงค่ะ"

อื้อ^^  น่าทานจังเลย"

       ยงฮวาอปป้ารับแก้วจากมือฉันพลางยกแก้วขึ้นดมกลิ่นน้ำสมุนไพร

"กินล่ะน๊า~"

             ยงอวาอปป้ายกแก้วน้ำสมุนไพรขึ้นดื่ม  

"อร่อยมั้ยคะ?"

"อร่อยคับ^^"

              ก็ไหนบอกฉันว่าอร่อยแต่ทำไมสีหน้าอปป้า มันเหมือนกับกำลังกินยาพิษอย่างงั้นล่ะคะ - -  แต่ช่างมันเถอะอปป้าบอกว่ามันอร่อยนี่นา^^

"งั้นทานให้หมดเลยนะคะ^^"

"หมดเลย?"

              ยงฮวาอปป้าถามฉันน้ำเสียงไม่มั่นใจ ฉันจึงพยักหน้าเป็นการยืนยัน

"หมดก็หมด"

             ยงฮวาอปป้ายกแก้วน้ำสมุนไพรดื่มรวดเดียวจนหมดสีหน้ากล้ำกลืนสุดๆ   - -*  

"น้ำสมุนไพรที่เหลือฉันเอาไว้ในตู้เย็นนะคะ  อปป้าต้องทานให้หมดนะคะ "

             ฉันว่าพลางยกแก้วเข้าไปเก็บ

"คับผม T^T"

         
            เราคุยกันไปเรื่อยเปื่อยสักพักพี่สิกก้าและสมาชิกซีเอ็นบลูทั้งหมดก็กลับมาพร้อมกับถุงพะรุงพะรัง - -  นี่พวกเค้าไปเหมาร้านมาเลยเหรอ?

"ซอฮยอน พี่อยากกินสปาเก็ตตี้คานาโบร่า  ทำให้พี่กินหน่อย"

         พี่สิกก้าบอกพลางถลามานั่งข้างๆฉัน ทำให้ฉันต้องขยับไปจนตัวติดกับยงฮวาอปป้า  และฉันก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนข้างๆแอบหัวเราะด้วย !   ฉันหันไปมองยงฮวาอปป้าตาเขียวแต่เขากลับมองหน้าฉันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

ย๊า! จริงๆเลย

 
"งั้นรอแป๊บนึงนะคะ" 

          ฉันหันไปบอกพี่สิก้าก่อนจะเดินไปหาจงฮยอนอปป้า จองชินและมินฮยอกในครัว

"ให้พี่ช่วยนะ"

         ยงฮวาอปป้าที่เข้ามาตอนไหนไม่รู้ แย่งผักจากมือฉันไปล้าง 

"หืม?  อปป้าไม่สบายอยู่  ไปนั่งพักเถอะค่ะ ฉันทำคนเดียวได้"     

          ฉันรุยหลังยงฮวาอปป้าออกจากห้องครัว แต่อปป้าก็ยังขืนตัวไว้

"พี่อยากช่วยเรานี่นา"

"แค่พวกผมสามคนก็พอแล้วฮะ"

          จองชินที่กำลังต้มน้ำหันมาบอกยงฮวาอปป้า

"เพราะมีพวกแกนั่นแหละ ฉันเลยไม่ไว้ใจ"   

           ยงฮวาอปป้าพูดเสียงเบา ก่อนจะดึงจงฮยอนอปป้าออกไปด้วย

"มินฮยอก มานี่สิ"

"ฮะ ฮยอง"

          ยงฮวาอปป้าเรียกมินฮยอกไปกระซิบอะไรก็ไม่รู้ ก่อนที่มินฮยอกจะเดินยิ้มออกมา  กระซิบอะไรกันน่ะ อยากรู้  T^T

"จองชิน ขยับไปสิ "

               มินฮยอกเข้ามาแทรกกลางฉันกับจองชิน ก่อนจะเบียดจองชินจนแทบจะติดบาร์อีกด้าน - -*

"ขยับอะไรนักหนาวะ  ดันจนฉันจะติดผนังแล้วเนี่ย!"

"ฮยองห้ามนายเข้าใกล้ซอฮยอนเกิน 1 เมตร"

"ฮยองหวงเกินไปมั้ยเนี่ย - -*  " 

               มินฮยอกกับจองชินกระซิบกระซาบกับไปมาเบาๆ ฉันพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็ไม่ได้ยิน T^T  ทำไมต้องทำตัวมีเลศนัยกันด้วยเนี่ย - -

              บรรยากาศการทำกับข้าววันนี้ดูแปลกๆ หลังจากที่สองคนนั่นกระซับกระซาบกันเสร็จ  เพราะถึงสองคนนั่นเป็นลูกมือฉันก็จริงแต่ไม่ยอมเข้าใกล้ฉันเลย - -*  เมื่อเช้าฉันอาบน้ำอยู่นะไม่ต้องทำท่ารังเกียจฉันขนาดนั้นก็ได้ T^T

 


"เสร็จแล้ว~~"   

               จองชินร้องบอกพวกที่นั่งด็ทีวีอยู่ด้านนอกพร้อมกับยกกระทะสปาเก็ตตี้ออกไป  

"ว้าวววว   น่ากินจัง^^"

"แน่นอนก็ผมทำนี่นา"

"น้อยๆหน่อยเหอะจองชิน ฝีมือซอฮยอนทั้งนั้น นายก็แค่ช่วยหั่นผัก"

"ผมก็ทำอยุ่ดีแหละน่า  ฮยองเองก็นั่งอยู่เฉยๆ"

"ฉันจะช่วยอยู่แล้ว  แต่ซอฮยอนไล่ฉันออกมา"

"เหรออออคับ?"

"พอทีเถอะ นายสองคนนี่เถียงกันเป็นเด็กๆอยู่ได้ - -"      

              และก่อนที่สถานการณ์จะบานปลายไปมากกว่านี้พี่สิกก้าก็เข้ามาห้ามทัพซะก่อน  จองชินกับยงฮวาอปป้าเองก็หยุดเถียงกันทันที  

"เป็นยังไงบ้างคะ?"

              ฉันถามจงฮยอนอปป้าที่กำลังตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก  พลางส่งจานให้กับคนที่เหลือ

"ก็พอกินได้"

"แต่ผมว่าอร่อย"  

             มินฮยอกว่าพลางยิ้มกว้างตามด้วยจองชิน

"อร่อยมากกกกด้วย"

              จงฮยอนอปป้าเงยหน้าขึ้นมองสองคนนั้นเอ๋อๆ  

"มานั่งนี่สิยงฮวา ไปนั่งเบียดกันทำไม ซอฮยอนขยับมาดิ" 

              พี่สิกก้าตบที่ว่างบนโซฟาข้างๆตัวก่อนจะดึงให้ฉันขยับเข้าชิดตัวเองให้ยงฮวาอปป้านั่งข้างๆฉัน   นี่มันชักจะใกล้กันเกินไปแล้วนะ ! -////////-

"อร่อยมั้ยคะ?"

              ฉันหันไปถามยงฮวาอปป้าที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พี่ว่ามันรสชาติแปลกๆนะ"

"มันไม่อร่อยเหรอคะ? - O -"

"พี่ก็ไม่รู้สิ มันแปลกๆอ่ะ"

"แปลกยังไงคะ"

"ไม่รู้สิ  ลองชิมดู"

               ยงฮวาอปป้าตักสปาเก็ตตี้ในจานตัวเองให้ฉันชิม  ฉันว่ามันก็รสชาติปกติดีนี่นา ไม่เห็นจะแปลกเลย มันแปลกตรงไหนหว่า?

"เป็นยังไงบ้าง?"

"มันก็ปกติดีนี่คะ อปป้าว่ามันแปลกตรงไหนเหรอคะ?"

               ถึงฉันจะทำกับข้าวไม่ค่อยจะได้เรื่องแต่เมนูนี้ฉันทำให้พี่สิกก้ากินประจำ ฉันมั่นใจนะว่าฉันทำอร่อย  - -V

"ลองชิมดูอีกทีสิ  พี่ว่ามันแปลกๆ"

                ยงฮวาอปป้าตักสปาเก็ตตี้ป้อนฉันอีกครั้ง  แต่ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหนเลยนี่นา - -  คนอื่นก็กินกันปกติ แต่!!!!  พอฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อดูปฏิกิริยาในการกินสปาเก็ตตี้ฝีมือฉันทุกคนก็กำลังจ้องฉันกับยงฮวาอปป้าอยู่ก่อนแล้ว   มองฉันทำไม ? เกิดอะไรขึ้น!

"ฮั่นแน่!   ร้ายไม่เบานะฮยอง^^"  

                มินฮยอกพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย  แล้วทำไมต้องมองฉันกับยงฮวาอปป้าสายตากรุ้มกริ่มแบบนั้นด้วยส่วนยงฮวาอปป้าก็เอาแต่หัวเราะอยู่ได้     ใครก็ได้บอกซอฮยอนที?  - -*  

"ทำอะไรก็เกรงใจฉันหน่อยสิ  ^O^"

               พี่สิกก้าก็อีกคน - -

"หวานซะไม่มี^__^"

               จองชิน!  พวกนายกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่ !!!    แงๆๆ TOT

 "มีคนป้อนแบบนี้มั่งคงจะดี "

                 อะ...อะไรนะ!!!  หรือว่า!!!  คำพูดของจงฮยอนอปป้าทำให้ฉันนึกได้!  >//////////<  เรื่องสปาเก็ตตี้ที่ยงฮวาอปป้าบอกว่ารสชาติมันแปลกๆ มันเป็นแผนของเขาใช่มั้ย!!!  ฮึ่ม!!  เจ้าเล่ห์นักนะยงฮวาอปป้า!  

หลังจากที่ปล่อยให้ยงเราโซเเซดกันมานาน

คราวนี้ไรเตอร์ของหวานๆบ้างเหอะ หุหุ ^O^

ร้ายไม่ใช่เล่นนะเราเนี่ยย่งย้ง


My  lovely reader^^ I love U ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ