ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The heart wants what it wants.
"รู้นะว่าเธอไม่โอเค เทย์เลอร์"
"เดี๋ยวฉันก็ดีขึ้นแหละ"
คาร์ลี่มองหน้าฉันด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าข้างๆตัวมาแล้วยัดลงไปในมือของฉัน
"เอาไปเลยไป เผื่อน้ำตาเธอจะไหลอีก ฉันไปดูลูกๆขอแกละ"
พูดจบก็เดินไปอุ้มเจ้าโอลิเวียและเมเรดิธและวางมันลงข้างๆตัว ไอลูกๆทั้งสองตัวของฉันก็อ้อนคาร์ลี่แบบรู้งานทันที ย่ะ!! ยัยแมวขี้ประจบ!! =^=
"ลูกๆแกนี่น่ารักจริงๆ~ คิคิ"
ภาพที่คาร์ลี่กำลังยิ้มกว้างตอนนี้ยังพอทำให้ฉันยิ้มขึ้นมาได้บ้าง ถึงแม้ในใจฉันจะแตกสลายมากแค่ไหนก็ตาม
*ตึ๊ดๆ*
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อมองไป ก็พบว่าเขาทักมา...
ทักมาอีกแล้ว...
จะทำไงดี.....จะตอบเขาดีมั้ย...
"นี่เทย์ ไม่ต้องตอบเขานะ"
เสียงคาร์ลี่ดังขึ้นจากด้านหลัง เป็นการบอกให้รู้ว่าเธอเดินมาจากข้างหลังและมองโทรศัพท์เรียบร้อย ฉันพยักหน้ากลับไปช้าๆและวางโทรศัพท์ลง
*ตึ๊ดๆ*
*ตึ๊ดๆ*
*ตึ๊ดๆ*...
และอีกหลายๆตึ๊ด.....ฉันว่านะ...ฉันน่าจะเอาไปเป็นว๊อยซ์ประกอบดนตรีฉันได้นะ ตึ๊ดๆๆๆๆๆงี้ - -" (ยังจะตลกอีกมั้ยเทย์ - -)
"โอ้ยยยย คาร์ลี่ดูเขาสิ ทักมาทำไมไม่รู้อ่ะ เยอะแยะเต็มไปหมดเลย -^-"
"ไหนเอามานี่!! ฉันตอบเอง!"
คาร์ลี่เบะปากเล็กน้อยก่อนจะก้มลงดูข้อความที่แฮร์รี่เขาน่าจะส่งมา
"เทย์...ตั้งสี่สิบกว่าข้อความเชียวนะ..."
"...."
"ฉันว่าเค้าอยากจะง้อแกจริงๆก็ได้..."
"...."
"เอาเถอะ ฉันว่าแกลองตอบดูนะ"
ฉันไม่พูดอะไรต่อแค่พยักหน้าและรับโทรศัพท์มาดู บ้าจริง สี่สิบกว่าข้อความจริงๆด้วย
HarryStyle
:เทย์เลอร์ คุณทำอะไรอยู่น่ะ?
:ไม่ได้คุยกับคุณตั้งอาทิตย์กว่าแล้วนะ
:คอนเสิร์ตสนุกมากเลยล่ะ คอนเสิร์ตสุดท้ายแล้วด้วย
:แต่พอไม่มีเซน....ก็ไม่แฮปปี้กันเท่าไหร่เลยแฮะ...
:วันนี้ผมถึงนิวยอร์คแล้วนะ คนรอพวกผมเยอะมากเลย ^^
:ผมจะไปง้อคุณให้ได้เลยคอยดู
:...
:นี่ผมแชทกับตัวเองรึปล่าว?
:เทย์เลอร์
:เทย์...
:....
:ที่รัก....
:เห้อ ผมกวนคุณแน่ๆ ขอโทษนะ
:....
และอีกหลายๆข้อความที่ส่งมา....ฉันมองดูข้อความเหล่านั้นที่เขาส่งมา ทุกข้อความ...ทำร้ายจิตใจฉันหมดเลย
'ฉันว่าเค้าอยากจะง้อแกจริงๆก็ได้'
ง้องั้นเหรอ....
มันสายไปแล้วแหละ.....มั้ง...
++++++++++++++++++++++++
"จะไม่คุยด้วยจริงๆเหรอเนี่ย...."
ผมมองดูโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเอง หน้าจอที่เปิดโปรแกรมแชทค้างไว้ ยังขึ้นเป็นแชทสนทนาระหว่างผมกับเธอ....ไม่มีการตอบรับใดๆจากเธอ...
หรือเธอมีคนใหม่แล้ว?
หรือเธอตัดใจจากผมได้แล้ว?
หรือผมไม่มีสิทธิ์อะไรแล้ว?...
ผมว่านะ...ข้อสุดท้ายนี่ใช่สุดๆแล้วล่ะ
ใช่สิ ผมมันหมดสิทธิ์ตั้งแต่ผมทำตัวแย่ๆแล้ว.....
และเมื่อผมเห็นค่าในตัวของเค้า...
ก็พบว่ามันสายไปแล้วที่จะกลับไป...
ผมถอนหายใจเบาๆและนั่งลงบนโซฟาตัวโปรดในคอนโดของผม ผมเพิ่งกลับมาถึงคอนโดตัวเองได้สักพักแล้ว
*ครืดๆ*
ผมมองดูโทรศัพท์ของผมที่สั่นขึ้นมา ขอให้มันเป็นเธอ...
แต่ไม่ใช่...
"มีอะไรคาร่า"
[ฉันต้องถามแกมากกว่าว่ามีอะไร...กับเพื่อนของฉัน]
"...."
[เจอกันที่ร้านเดิม เราต้องคุยกัน]
ทันทีที่ผมวางสายจากคาร่าเพื่อนสนิทผมและเพื่อนสนิทของเทย์ ผมก็รีบหยิบกุญแจรถคันหรูของผมและใส่เสื้อโค้ทสีดำเพื่อออกไปข้างนอกทันที
*ตุบ!!*
"นายจะทำอะไร!"
"เอ่อ...ใจเย็นก็ได้มั้งคาร่า - -"
ผมรีบจับมือเธอให้นิ่งทันที เมื่อเธอง้างมือขึ้นเหมือนจะตบโต๊ะรอบสอง ให้ตายสิ! นี่มันร้านอาหารนะ!
"เหอะ ก็นายสิ...นายทำให้เทย์เลอร์เศร้าแบบที่ฉันไม่อยากเจอนี้ไง"
คาร่าพูดแล้วพิงเก้าอี้แรงๆพร้อมมองมาที่ผมแบบตำหนิ ส่วนผมก็นั่งงงกับคำพูดของเธอ...นี่ผมทำเธอเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ?
"นี่ฉันทำให้เธอเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ก็ไม่หรอก ก่อนหน้านี้ตอนคุยกับนายดูแฮปปี้มาก ยิ้มจนฉันคิดว่าจะได้แต่งงานซะอีก"
"....แล้วตอนนี้ล่ะ?"
"เหมือนที่ฉันคิดไว้ไง"
"..."
"ก็....ผู้หญิงทุกคนน่ะ มักจะฝังใจกับอดีตตัวเอง พออดีตมันกลับมาหา ก็ย่อมทำร้ายจิตใจมากเช่นกัน..."
"...."
"นายทำอะไรเธอไว้...ฉันรู้ดี...และฉันก็รู้ว่าเทย์เลอร์เจ็บขนาดไหน..."
"...."
"ถ้าครั้งนี้ นายอยากกลับมาจริงๆ...สัญญากับฉันสิ...ว่าจะไม่ทำร้ายเทย์เลอร์อีก"
"....."
"ดีล?"
คาร่าเลื่อนตัวมาใกล้ผมพร้อมยื่นมือค้างไว้กลางอากาศแบบนั้น ผมมองเธอเชิงคำถาม เธอก็ยักคิ้วให้ผมและมองไปที่มือเธอ
*หมั่บ*
"ดีล"
ผมจับมือเธอและเขย่ากลางอากาศ เธอยกยิ้มเบาๆ แต่สายตาเธอดูจริงจังเป็นพิเศษ
"ถ้านายทำเทย์เสียใจอีกนะ นายกับฉันจบกัน"
"ทำเหมือนฉันเป็นแฟนเธอ - -"
"หมายถึงนายต่างหากที่จะเป็นแฟนเทย์ ฮ่าๆ"
เมื่อกี๊คาร่าโคตรจะจริงจัง แต่ตอนนี้คาร่ากลับมาอยู่สายชงนี่นะ ชงซะผมแอบเขินไม่ได้เลย -////-
"นายหน้าแดงด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"หนะ...หน้าแดงอะไรของเธอล่ะ!!"
"ไม่ต้องมาพูดเลย นายหน้าแดงมากๆเลยล่ะ ฮ่าๆๆ"
"อ่าา อาหารมาละ กินก่อนๆ"
"เย้ ในที่สุด กินก่อนดีกว่า~"
คาร่าถือช้อนส้อมไว้ทั้งสองมือ ตาของเธอเบิกกว้างด้วยความหิวกระหาย และลงมือตักอาหารลงปากทันที ไปหิวโหยมาจากไหนกันนะ =_=
เอาล่ะ...เทย์เลอร์....ครั้งนี้ผมจริงจังกับคุณนะ....ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่...ผมจะทำให้คุณกลับมารักผมให้ได้เลย!!!
+++++++++++
เอ่อออ....ผมมาบรรยายนิยายเรื่องนี้ได้ตอนไหนวะเนี่ย - -
"เอ็ด แกกินเยอะๆไปเลยเว้ย TGIF!!"
"เออ TGIFก็ได้ - -"
ผมหยิบขวดโค้กที่ถือไว้ในมือขึ้นและกระดกดื่มไป ก่อนจะมองบรรยากาศรอบๆที่เต็มไปด้วยแสงสีและเสียงที่มั่วไปหมด อ่า ผมชินแล้วล่ะ ชินกับที่แบบนี้อ่ะนะ แต่ไอที่ไม่ชินก็คือ...เซเลน่าเนี่ยแหละ จู่ๆก็ชวนผมมาดริ้งค์โดยกระทันหันเนี่ยนะ บ้าไปละ - -
"ม่ายๆๆๆ นายต้องกินอันนี้ย่ะ โค้กน่ะเอาออกปายยยย"
เซเลน่ายกแก้วเหล้าที่มีสีฟ้าสวยๆให้ผมดู ส่วนผมก็ส่ายหน้าให้เธอ เมาแล้วสินะยัยบ้า - -
"เธอเมาแล้วนะ ปะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ม่ายยยยยย ไม่ไปเว้ยย"
เมาหนักแล้วจริงๆเว้ย - -
ผมจัดการพยุงเซเลน่าให้เดินออกมาจากคลับนี่ ผมพาเธอเดินมาถึงรถที่จอดอยู่หลังคลับ ถ้าขืนผมพาเธอออกไปทางหน้า มีหวังลงข่าวชัวร์ๆ - -
"เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย - -"
"เห้อ...แค่คิดถึงเค้าน่ะ เลยอยากหาอะไรล้างสมองงงงซ้ากหน่อย~"
อ่า...เข้าใจละ
"จบไปแล้วก็ให้จบๆไปเถอะ"
"อืมมมม แต่ฉันยังคิดถึงเค้าแค่นั้นแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็ดีขึ้นเองงง~"
"เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเธอก็มาอีกอ่ะ เหอะๆ ฉันไปส่งที่คอนโดนะ"
"ได้เล๊ยยยย~"
เซเลน่าที่ยังเมาเพราะเหล้ายังคงดิ้นเต้นและร้องเพลงอย่างบ้าคลั่งในรถคันเล็กๆของผมต่อไป
และเมื่อผมอยากจะปิดวิทยุที่เผลอเปิดเพลงที่ผมรู้อยู่แก่ใจว่าเซเลน่าไม่อยากฟังแน่ๆ แต่เซเลน่ากลับ....
*หมั่บ*
"ไม่ต้องหรอก....ให้เพลงมันเล่นต่อไป..."
"เอ่อ... อืม.."
เธอจับมือและลดมือผมลงบริเวณปุ่มปิดวิทยุ ส่วนผมก็กลับมาตั้งสมาธิกับถนนเส้นเล็กๆที่มีรถติดเล็กน้อย
*ซาๆๆ*
"อา ฝนตกแล้วล่ะ"
ผมพูดขึ้นและเปิดที่ปัดน้ำฝน เซเลน่ายังคงนั่งนิ่งและปล่อยให้ที่ปัดฝนเป็นเสียงเล็กๆ คั่นเสียงพูดของพวกเราสองคน
The bed's getting cold and you're not here
The future that we hold is so unclear
But I'm not alive until you call
And I'll bet the odds against it all
Save your advice 'cause I won't hear
You might be right but I don't care
There's a million reasons why I should give you up
But the heart wants what it wants
เสียงเพลงที่ยังคงดังทำให้เซเลน่าเงียบไปเสียดื้อๆ แถมผมก็สังเกตว่าเธอเริ่มยกมือปาดน้ำตา เธอส่งเสียงฮึกๆ และเริ่มกอดตัวเอง อืม หนาวแล้วมั้ง ผมเลยหยิบเสื้อโค้ทตัวโปรดของผมและจัดการสวมมันให้เธอ มันยังดีที่ตอนนี้เราติดไฟแดง
"เอ็ด...ทำไม...ทำไมฉันเป็นแบบนี้ล่ะ ฮึก..."
"มันต้องใช้เวลา เธอก็รู้หนิ"
"แล้วฉันจะทำได้ตอนไหนล่ะ?"
"...."
"มันนานเกินไปนะเอ็ด..."
เธอจ้องเข้ามาในดวงตาผม ผมก็จ้องกลับไปที่ดวงตาของเธอ น้ำใสๆจากตาเธอยังคงไหลมาไม่หยุด เห้อ ขอโทษนะที่ตอบไม่ได้...
ผมใช้มือข้างเดียวปาดน้ำตาบนใบหน้าเธอ เธอมองผมด้วยสายตาแปลกๆก่อนจะยิ้มน้อยๆมาให้
"นายนี่เป็นคนอบอุ่นจริงๆเอ็ด ขอบใจนะ....อ้ะ...ไฟเขียวแล้ว"
"อ่ะ...อื้มๆ จะถึงคอนโดเธออยู่แล้ว"
ผมเลิ่กลั่กเล็กน้อยเพราะตอนนี้รถข้างหลังกำลังบีบแตรใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง ผมแอบสบถเบาๆไปว่า 'ใจเย็นๆสิว้อย' นั่นทำให้เซเลน่าแอบขำเบาๆ แต่ก็ยังดีที่เธอยังหัวเราะได้แล้ว
"ถึงแล้วเซเลน่า"
"อื้ม...อ่าถึงแล้วเหรอ ขอบคุณนะเอ็ด"
เธอยิ้มกว้างให้ผมและจัดการมองซ้ายขวาก่อนจะลงจากรถไป หันมาโบกมือให้ผมเล็กน้อยและเดินเข้าไปในคอนโด เตรียมขึ้นลิฟต์ นี่เธอคงจะลืมจริงๆว่าเสื้อโค้ทตัวโปรดของผมอยู่ที่เธอ
"อ่า...กลับบ้านดีกว่า"
ผมขับรถของผมและจอดกลางทางเพื่อซื้อน้ำโค้ก ถึงอากาศจะเย็นเพราะฝนตก ก็ไม่เป็นอุปสรรคของการดื่มโค้ก นี่ผมคงขาดโค้กไม่ได้จริงๆสินะ =_=
*ครืดๆ*
"อะไรกันอีก ตีสามแล้วนะ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง และตาก็โตขึ้นเมื่อเห็นคนที่ทักมา ผมยีหัวสีส้มๆของผมไปมา ก่อนจะรับสาย และก็น่าตกใจว่าคนที่ทักมาคือ...
"แฮร์รี่ สไตล์"
HarryStyle:เอ็ด ผมอยากคุยกับคุณหน่อย
"เหอะ เบอร์ก็มี โทรมาไม่ได้รึไง ไอกากเอ้ย"
ผมกดไปที่เบอร์ของแฮซ ซึ่งผมมีตั้งแต่ช่วงแรกๆที่เขากับเทย์คบกัน
"ว่าไงแฮซ โทรมาไม่ได้รึไง ยังคงกากเหมือนเดิมนะ ฮ่าๆ"
++++++++++++++++++
#แฮซคนกาก 555555
-เอ็ดกับเซเลน่าคือไรท์เอามาประกอบนะคะ ไรท์ชอบเวลาเอ็ดเป็นคนอบอุ่น มันน่ารักง่าาา เลยเอามาคั่นบ้าง รีดจะได้ไม่เบื่อ
-เนื้อเพลงนั่นมาจากเพลง The heart wants what it wantsนะคะ ไรท์ฟังไปร้องไห้ทุกครั้งเลย TwT(ชอบเลยเอามาประกอบฟิค5555)
-นังเทย์เราตอนนี้เหมือนดูตายด้านทางใจไปเล็กน้อย 5555555
-คอมเม้นอิสกำลังใจสำคัญ อย่าลืมเม้นกันน้าาาา ♥♥♥♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น