[Haylor Fanfic] อดีตที่อยากลืม [Just Past]

ลำดับตอนที่ #7 : I'm afraid

"เหนื่อยเฟ้ยยยยยย"

     "เดะก็มีทัวร์อีก ทำใจเถอะเพื่อนน"

   

     เลียมตบไหล่ผมเบาๆ ก่อนจะยิ้มขี้เล่นมาให้ ตอนนี้พวกเราอยู่บนเครื่องบินกำลังเดินทางไปที่ฟิลิปปินส์ แต่เซนอยู่ไหนล่ะเนี่ย...

   

     "เอ้อ พวกนาย เซนไม่สบายหนัก เลยขอกลับไปเมกาน่ะ"

     "อ๋อ...น่าสงสารไดเร็กชันเน่อที่ฟิลลิปปินส์กับอินโดนีเซียนะ คนที่เมนเซนนี่ลำบากแน่เลย"

     "นั่นสิ เป็นไข้แบบนี้มันน่าแปลกนะ"

     "ใช่ ปกติเขาแข็งแรงจะตาย"

 

     แต่เอาเถอะ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ผมก็ไม่อยากให้เขาฝืนร่างกายตัวเอง ยิ่งถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมากลางเวที ไดเร็กชันเน่อต้องตกใจมากแน่ๆ เขาทำถูกแล้วล่ะ

 

 

     แต่พวกผมทั้งสี่ต้องเหงาแน่ๆเลย...

 

 

 

 

 

 

++++++++++++++++++

 

 

 

 

 

     "ยัยเทย์ แกเป็นอะไรยะ ยิ้มหน้าบานเชียว~"

     "ก็ป่าววว~"

 

     งื้อ ยิ่งพูดยิ่งเขิน หน้าฉันเริ่มแดงอีกแล้ว เซเลน่ามองฉันตาขวาง จิกเบาๆตามสไตล์เล่นๆก่อนจะยิ้มมาให้ฉันอย่างสดใส 

 

     "เธอนี่มัน โกหกหน้าตายชัดๆ ดูสิ หน้าแดงจนจะระเบิดแล้วมั้ง =_="

     "ให้ฉันมีความสุขบ้างเถอะ~><"

     "มีความสุขกับใครน้าาาา~ นี่!! เอาโทรศัพท์มาเลย!!"

 

     เซเลน่าพุ่งข้ามโต๊ะมาหาฉันและยืดแขนเพื่อยึดโทรศัพท์ไป แต่ทำไงได้...ฉันแขนยาวกว่าเซเลน่า แค่ยืดแขนของตัวเองให้ห่างจากเซเลน่านิดเดียว นางก็เอื้อมไม่ถึงละ (ประโยชน์คนตัวสูงๆยาวๆก็งี้ คิคิ -.,-)

 

     "โอ้ย!!! ยัยคนแขนยาว อย่าให้ฉันรู้นะ! -"-"

     "สืบให้ได้นะยะยัยเตี้ย~"

 

     พูดไปให้ท้ายเซเลน่า แต่ความกลัวในใจฉันเต็มเปี่ยม ยัยเซเลน่าสืบเรื่องต่างๆได้เร็วจะตาย ขนาดฉันแกล้งนางเรื่องว่าเอ็ดโดนรถชน นางก็ลุกลี้ลุกลนหาคนทำ จนสาวได้ภายในวันเดียวว่าฉันเป็นคนบงการ = = ส่วนเอ็ดก็มัวแต่หัวเราะฉัน นี่! ทำไมไม่คิดจะช่วยแก้ตัวบ้างยะเอ็ด! นายก็เป็นคนอาสาร่วมมือเองด้วยซ้ำ! TwT

 

     "ท้าฉันแล้วนะ งั้นฉันไปทำงานก่อนละกัน มีนัดที่สตูดิโอ ไปละ อย่าลืมกินขนมที่ฉันซื้อมาฝากด้วย อย่าเอาไปให้แมวนะยะ บาย~"

 

     เมื่อเธออธิบายร่ายยาวเหมือนแม่ฉันจบ เซเลน่าก็ปิดประตูคอนโดฉันทันที ตอนนี้เลยเหลือฉันกับแมวสองตัวในคอนโดใหญ่ๆนี่ อ้างว้างเหลือเกิน TwT

 

     

 

 

 

 

 

 

     'เทย์เลอร์ครับ'

     'อะไรเหรอแฮซ?'

 

     เทย์เลอร์ก้มมามองแฮร์รี่ที่ซึ่งกำลังหนุนตักของเทย์เลอร์ สายตาหวานเยิ้มประสานกันเล็กน้อย แฮร์รี่เลื่อนมือหนามากุมมือเรียวของเธอไว้ก่อนจะเอามาแนบแก้มของตนเบาๆ

 

     'ทะ....ทำอะไรของนายเนี่ยแฮซ'

     'ก็อยากอ้อนแฟนบ้าง ผิดเหรอครับ?'

     'เอ่อ...มะ...ไม่ผิดหรอก..'

     

     ทันที่ที่แฮร์รี่เห็นใบหน้าแดงของเธอ ทำให้แฮร์รี่อดไม่ได้ที่จะยันตัวขึ้นมา จากที่นอนตักเทย์เลอร์ ตอนนี้เขายันตัวให้ใบหน้าใกล้กันมากขึ้น ส่วนเทย์เลอร์ก็ตาโตด้วยความตกใจ แต่ก็ได้แต่นั่งตัวแข็งเท่านั้น 

 

     'ผมมีคำถามน่ะ'

     'คำถามอะไรหรอ?'

 

  

 

 

 

 

 

     'คุณรักผมมั้ย?'

 

 

 

 

 

     ....ถ้าฉันตอบว่ายังรัก...จะผิดมั้ย...

 

 

     

 

 

 

 

     ถึงเขาจะคุยกับฉัน แต่ฉันไม่รู้หรอก ว่าเค้าคุยกับใครกี่คน...

 

 

   

 

     มองไปทางไหนก็มีแต่เขาอยู่ในความทรงจำ....ทั้งโซฟาที่เขาเคยมานอนหนุนตักฉัน ห้องครัวที่เค้าชอบเดินมากอดฉันจากข้างหลังตอนทำอาหาร แก้วน้ำคู่ที่เคยใช้ด้วยกัน เตียงนอนที่เคยนอนกอดกันจนเช้า ความอบอุ่นของเตียง...ยังสู้ความอบอุ่นจากเค้าไม่ได้เลย...

 

 

     ทำไมมันหน่วงแบบนี้.....คิดถึงชะมัด

 

     "ทำไมนายมีอิทธิพลขนาดนี้นะแฮซ"

 

     ฉันพยายามฝืนกลั้นน้ำใสๆซึ่งกำลังแออัดอยู่ในตาของฉันให้มันไม่ไหลออกมา แต่ก็นะ...ยิ่งอยู่คนเดียว ความคิดยิ่งฟุ้งซ่าน....น้ำตาที่กลั้นไว้ก็คงหมดความหมาย ฉันเดินไปนั่งตรงโซฟาที่เป็นความทรงจำของฉัน แล้วนอนทับจุดเดียวที่เขาเคยนอนไว้...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     ถึงจะผ่านมาเป็นปี...ฉันไม่ลืมหรอกนะ

 

 

     *ตึ๊ง*

 

     โทรศัพท์ของฉันดังขึ้นฉันรีบหยิบมันขึ้นมา บ้าจริง....ตายยากจริงๆเลย...

 

HarryStyle:

นี่เทย์...ผมแสดงคอนเสิร์ตเสร็จแล้วนะ ที่ไทยสนุกมากเลย

 

                                         TaylorSwift:

                                ว้าว น่าไปจังเลยแฮะ

 

HarryStyle:

คราวหลังก็...มากับผมสิ...

 

     

     เหอะๆ นี่เขาลืมไปแล้วรึไงว่าเราเลิกกัน ฮะๆ...

 

 

     แต่ถึงยังไง ฉันก็ยังยิ้มกว้างกับข้อความนั้นอยู่ดี 

 

 

                                         TaylorSwift:

นี่! ลืมไปแล้วรึไง ฉันก็ศิลปิน จะไปตอนไหนก็ได้ ฮะๆ

 

HarryStyle:

อ่า...นั่นสินะ :(

 

                                         TaylorSwift:

                                       เป็นอะไรรึป่าว?

 

 

      กำลังพิมพ์เหรอ....ตอบแค่นี้มันยากมากรึไงกัน....

 

 

HarryStyle:

เป็น...เป็นคนที่คิดถึงคุณน่ะ...

 

 

     

 

      อืม...รู้แล้วทำไมพิมพ์นาน...ฉันกำลังจะพิมพ์ไปว่า..."คิดถึงเหมือนกัน" แต่ก็ต้องทำใจลบไป...เลยตัดสินใจถามไปตรงๆ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแค่ของเล่นใคร...ไม่เอาอีกแล้ว...ความรู้สึกแย่ๆ..

 

                                         TaylorSwift:

   แฮซ...นายเห็นฉันเป็นของเล่นรึปล่าว?

 

 

     อ่าน...แต่.....ไม่ตอบ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     ผู้ชายมันเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยรึไง?

 

 

     เราเลือกที่จะรักเค้าสุดหัวใจ...แต่เค้า...กลับไม่คิดจะตอบคำถามง่ายๆจากเรา...

 

     หรือว่าเค้าเห็นเราเป็นแค่ของเล่นจริงๆ?....

 

 

 

+++++++++++++

 

 

 

     อ่า...จุกจังเลยครับ...

 

 

 

 

     ผมจะตอบยังไงดี...

 

 

 

     ในมือผมกำมือถือแน่นจนสั่น มองดูข้อความที่เธอถามมา 

 

 

 

 

     ผมดูแย่มากเลยใช่มั้ย? ผมมันไม่เคยดีเลยใช่มั้ย? 

 

 

 

 

     อยู่ๆ น้ำตาใสๆก็ไหลลงช้าๆ ผมรีบปาดน้ำตาทันที แต่เหมือนยิ่งปาดมันก็ยิ่งไหล ผมเลยปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น มองดูม่านฟ้าที่ตอนนี้เป็นสีดำ ก่อนจะมองดูโทรศัพท์อีกครั้งและพิมพ์ลงไป...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HarryStyle:

ครั้งก่อนผมขอโทษ...ผมผิดเอง...

HarryStyle:

แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมปล่อยคุณไปอีกรอบแน่...

HarryStyle:

ไว้เจอกันที่นิวยอร์กนะครับ :)

 

     

 

      ทันทีที่ผมพิมพ์เสร็จ...ผมก็รีบล้อคหน้าจอไว้ทันที...

 

 

 

 

 

     เค้าว่ากันว่า...คนเรามักจะเห็นค่าในคนที่เรารัก...เมื่อตอนที่เราเสียเค้าไปสินะ...ผมว่าผมเข้าใจแล้วล่ะ.....

 

 

 

 

 

+++++++++++++

 

     แง่งงงฝ ไม่หายไปไหนหรอกกกก มาอัพแน่ แต่ติดที่ว่าไรท์มันไม่มาอัพเอง ฮรือว ㅠㅠ ตอนนี้พยายามบอกว่าเทย์กับแฮซก็คิดเหมือนกันนะคะ นี่ไรท์ก็เอาอดีตตอนยังเป็นแฟนกันมาแทรกด้วย ให้ฟินกันไปก่อน แต่รอให้แฮซทัวร์เสร็จก่อนนะ กลับมาหาเทย์แน่ๆ หุหุ แต่ทางด้านป้าเทย์ ก็ยังหวาดกลัวกับอดีตอยู่ดี ก็แฮซเล่นเจ้าชู้จนเทย์ต้องปล่อยเองอ่า แฮซผิดแหละ ฮรือว ㅠㅠ

 

 

     ปล.อยากแต่งให้หน่วงๆแต่มันทำได้แค่นี้ มีไรก็วิจารณ์กันได้นะคะ จะเก็บมาปรับปรุง ㅠㅠ

 

     ปล2.ไรท์คิดไว้ละ ว่าฟิคนี้ต้องช้อทฟิคแน่นอน ประมาณไว้10-11ช้อทอ่ะ ตอนนี้เทย์กับแฮซก็เริ่มจะกลับมาคุยด้วยแล้ว แฮซเล่นรุกขนาดนั้น ㅠㅠ แต่ถ้าอยากได้แบบไหนก็บอกไรท์นะคะ ไรท์จะเก็บไว้พิจารณา♥

 

ถ้ามาอัพช้าก็ไปทวงเลยค่ะ ทวิตไปหา @iceginggg เลย 555555 รึไม่ก็มาเผาบ้านไรท์ซะ ข้าน้อยขออภัย T/\T

คอมเม้นเล็กน้อนคือกำลังใจสำคัญนะคะ รักกก ♥