ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความรักก็คือความรัก (End)
เห้อ ดูเหมือนเค้าจะไม่ยอมกลับบ้านช่องตัวเองไปง่ายๆนะรีดเดอร์ - -
"เฮ้ เมเรดิธ ไม่เจอกันตั้งนาน เห้ยๆอย่าข่วนฉันสิโอ้ยยย"
ก็เป็นแบบที่ทุกคนอ่านนั่นแหละ =_=
แฮซไม่ยอมกลับบ้าน เขาบอกจะไม่กลับจนกว่าจะตีสาม (พวกแอบถ่ายคงกลับไปนอนกันหมดแล้ว) และเขาก็ยังไปตีสนิทกับเจ้าเมเรดิธและโอลิเวียด้วย
คิดจะง้อฉันผ่านแมวเหรอ ไม่มีทางหรอกย่ะ
"เทย์....ยิ้มอะไรน่ะ"
"เอ่อ....ป....ป่าว! นายอยากดูอะไรมั้ย เปิดทีวีสิ"
"ไม่อยากดูทีวีอะ...อยากดูใจคุณมากกว่า"
ห่ะ.....
ดูใจอะไรของมันนนนนน!!
"บ....บ้าหน่า!!! ดูจงดูใจอะไรของนาย!!"
"เฮ้ คุณหน้าแดงแล้วนะ~"
"หน้าแดงอะไรของนายยย!!! หยุดเลยไอ้บ้า!!"
ฉันตัดสินใจเดินไปหยิบหมอนมาตีเขาแบบไม่ยั้ง คิดยังไงถึงได้เล่นมุกเสี่ยวแบบนั้น...
เขินนะเว้ย!!!
"โอ้ยเทย์ ตีผมทำไมมม"
"ก็นายปากมากเอง พูดอะไรไม่รู้อ่ะ"
ฉันก้มหน้ามุดๆตอบเขา ทำให้เขาแอบยกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือมาจับข้อมือฉันไวั ลมหายใจเขารดบนหน้าผากฉันเล็กน้อย
"ปากมากแบบนี้...เพราะรักนะครับ...รู้ยัง?"
รู้ยังพ่องงงงงงง
"เอาล่ะ ผมต้องกลับแล้วมั้ง"
"นายควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว - -"
แฮซมองหน้าฉันด้วยสายตาขี้เล่น ส่วนฉันก็ต้องเขากลับด้วยสายตาที่ว่างเปล่า...หมายถึงพยายามทำให้มันว่างเปล่าอะนะ...
เอาจริงๆคือสายตาฉันโคตรจะหวั่นไหวเลย...
"อืม...ผมจะไปแล้วนะ..."
"อืม...กลับบ้านขอให้รถชน...*จุ้บ*..เห้ย!!"
ยังไม่ทันจะพูดจบ แฮซก็เด้งตัวจากโซฟาและลุกมาจุ้บแก้มซ้ายของฉัน และชาร์ตตัวพุ่งออกจากคอนโดฉันไปในทันที
อาการหน้าแดง...ใจเต้นแทบจะระเบิดออกจากอกแบบนี้....
"เพราะนายเลยไอ้บ้า!! กลับไปได้ก็ดี!"
ทำไมฉันยิ้มแบบนี้เนี่ย...
+++++++
"โว้ววว มีความสุขว้อยยย~"
ผมอดเผลอที่จะตะโกนโหวกเหวกในรถตัวเองไม่ได้ คุณคิดดูนะถ้าคุณกลับไปง้อเธอแล้วเธอก็ดูแฮปปี้ด้วยอ่ะ ผมก็ต้องมีความสุขสิ!! คอยดูนะ พรุ่งนี้ผมจะไปหาเธออีก!!
*ครืดๆ*
โทรศัพท์ผมสั่นขึ้นในรถ ผมเลยใช้สมอลทอล์คเหน็บหูแล้วรับสายทันที
"ฮัลโหล~"
[แอบไปหาเทย์ใช่มั้ย!]
"อ...เอ่อ...ใช่...นายรู้ได้ไง"
ผมถามปลายสายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อย่าบอกนะว่ามีนักข่าวแอบถ่าย..ตีสามอะนะ?
[ก็เทย์โทรมาพล่ามใส่ฉันใหญ่เลยเนี่ย!]
"อ่าาาา อย่างนี้นี่เอง"
[ทำอะไรระวังตัวด้วยนะ นักข่าวตามันไวกว่าหมาแถวบ้านฉันอีก ยอมใจอ่ะ]
ดูเอ็ดพูดสิครับรีดเดอร์ - -
"อืม ผมจะระวังนะ ผมขับรถก่อนนะ"
[อืม เคๆ บาย]
"บาย"
ผมถอดสมอลทอล์คออกและมองตรงที่ถนน เอ้ะ...ทำไมถนนมันไม่ค่อยมืดวะ...สีชมพูเต็มไปหมดเลย...
(ความรักสีชมพูเข้าตา....โถ่... -"-)
+++++++++++++++
"งื้ออออ เมเรดิธ ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้นะ"
"เมี้ยว~"
"คิดดูสิ ชอบทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลย ไอบ้าเอ้ย! ><"
"เมี้ยว~"
"ว่าแต่ฉันเหมือนคนบ้าเลย...คุยกับแมว=_="
"เมี้ยว~"
นังเม....ยังจะขานรับอีก =_=
ตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว...ฉันนอนไม่หลับ...เขาเพิ่งออกไป ตีสามควรเป็นเวลาที่ฉันนอน แต่นี่ไม่เลย...
ก็เพราะตอนที่เขาจุ้บแก้มฉันเนี่ยแหละ.....มันเหมือนได้ดื่มกาแฟซัก10แก้วไป...
ปากนุ่มๆของเขาสัมผัสแก้มฉัน...
ทั้งใจเต้นแรง...
หน้าแดงก่ำประหนึ่งว่าอยู่ในฤดูหนาว..
มือไม้สั่นแบบหาริกเตอร์ไม่ได้...
นี่ฉันใจอ่อนให้เขาขนาดนั้นเชียว?
ดูเหมือนว่ากำแพงที่ฉันสร้างไว้นั้น....มันคงพังทลายไปจนเหลือแต่โครงแล้วมั้ง....ตั้งแต่วันที่ฉันเห็นแววตาเขา...
ดวงใจฉันจากที่เคยอ่อนแอแทบเต้นไม่ไหว กลับเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
"I miss you babe."
*ตึ้ดๆ*
"อื้ม...เช้าแล้วเหรอ...."
หลังจากที่ฉันพร่ำเพ้อถึงเขาตอนตีสามนั่น ฉันก็ฟุบตัวลงนอนทันที ให้ตายเหอะ ไอ้ที่บอกว่าแค่เขาจุ้บแก้มก็เหมือนดื่มกาแฟไปสิบแก้วก็คงจะโกหก ตอนนี้ยังง่วงอยู่เลย....แต่พอจะหลับก็นอนไม่ไดัอีก จะมีใครเข้าใจฉันมั้ย - -
*ตึ๊ง*
เสียงจากโปรแกรมแชทดังขึ้น วันนี้ก็ไม่มีงานอะไรนี่หน่า...แต่พอหยิบโทรศัพท์คนที่แชทมาก็ทำให้ฉันแทบหุบยิ้มไม่ได้
HarryStyle:มอร์นิ่งครับเจ้าหญิง~
TaylorSwift:ฉันตื่นมาก็ทักเลยเหรอ ไม่มากไปหน่อยเรอะ
HarryStyle:โกรธผมเหรอ ขอโทษนะ(อีโมจิร้องไห้)
ฉันอมยิ้มกับข้อความที่เขาส่งมา คนบ้าอะไรชอบคิดไปเองล่ะเนี่ย ฮะๆ...
TaylorSwift:ใครบอกว่าฉันโกรธกันล่ะ(อีโมจิแลบลิ้น)
HarryStyle:(อีโมจิยิ้ม×10)
TaylorSwift:(อีโมจิหน้านิ่ง×10)
เขาแค่อ่าน ยังไม่ได้ตอบอะไรมาทั้งนั้น...อะไรกัน...แชทมาหาฉันเองแท้ๆ...จะหายไปแบบนี้เหรอ....
แต่ซักพักเขาก็ยังคงทำให้ฉันยิ้มกว้างได้เหมือนเดิม
HarryStyle:(อีโมจิหัวใจ×10)
"เฮ้!! เทย์เลอร์!! ทางนี้!!"
ฉันหันไปมองตามทิศทางที่เขายืน เอ้อ ลืมบอกไป พวกเราตัดสินใจมาที่สวนสนุกเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ครั้งนี้ไม่มีคาร่า ไม่มีเอ็ด ไม่มีเซเลน่า มีแต่ฉันกับเขาเท่านั้น...
แบบนี้เขาเรียกเดทใช่มั้ยล่ะ?
"นี่ครับ ดอกไม้สวยๆ สำหรับคนสวยๆ"
"ชมมากไปแล้วย่ะ"
"หน่ะ ยิ้มด้วย ชอบล่ะสิ"
"ชอบดอกไม้น่ะชอบ"
"แล้วไม่ชอบผมเหรอ?"
เขายิงประโยคบ้าๆนี่ใส่ฉันอีกแล้ว ฉันไม่ตอบอะไรเขานอกจากทุบกำปั้นลงที่อกเขาเบาๆเป็นการลงโทษที่ปากหวานเกินไป....พอให้โอกาสหน่อยทำเป็นหยอด...คิดว่าฉันจะหลงเหรอ...
เพราะตอนนี้มันมากกว่าหลงอีก...
"เทย์เราไปเล่นไวกิ้งกันเหอะ~"
เขาถือวิสาสะจับมือฉันโดยไม่บอกกล่าว มือของเขาที่ยังว่างก็มาหยิบดอกไม้ถือไว้แทน ตอนนี้ฉันเลยทำได้แค่เงียบๆและจับมือเขาตอบเพื่อไปเล่นไวกิ้งกัน
ไม่รู้ทำไมนะ...เวลาฉันมาเล่นกับเพื่อนๆที่นี่ ฉันก็คิดว่ามันสนุกนะ...แต่พอมากับเขา...มันเหมือนว่าเราได้สนุกไปด้วยกันทั้งๆที่ยังจับมือแบบนั้น...มันสนุกกว่ามากับเพื่อนหลายเท่าเลยล่ะ...
"นี่พวกเราสองคนเล่นกันหมดทุกอย่างยัง?"
เป็นฉันเองที่ถามเขาด้วยน้ำเสียงสดใสที่ปนความเหนื่อยมาหน่อยๆ เขายังคงไม่ปล่อยมือฉันไป จับมือข้างขวาฉันไว้แบบนั้น เขายิ้มมาให้ก่อนจะลากฉันไปที่นึง
"จะพาไปไหนเนี่ย"
"พาไปนั่งชมวิวบ้างไง เราเล่นทุกอย่างแล้วนะ..."
"เออนั่นสินะ"
และแล้วเราก็มาถึง เรานั่งลงบนเก้าอี้สาธารณะ มองไปข้างๆจะเป็นริมชายหาด(ก็เกาะโคนี่จะไม่มีชายหาดได้ไง) เหมือนกับครั้งที่เราเจอกันตอนก่อน
'นายต้องการอะไรแฮร์รี่...'
'คือ...ฉันต้องการให้เรา...'
'พอเถอะ เพื่อนฉันเดินมาแล้ว...ไปซะ'
เหอะ ทั้งๆที่ครั้งก่อนฉันไล่เขาให้ไปพ้นๆ....แต่สุดท้ายเราก็ยังกลับมานั่งตรงนี้ด้วยกันได้ แต่ครั้งนี้มันไม่มีน้ำตาของความเศร้า...มันมีแต่รอยยิ้มที่เราทั้งสองยังคงมีให้กัน...เหมือนสองปีที่แล้ว...เหมือนตอนที่เราคบกัน...
"คุณคิดอะไรอยู่น่ะเทย์"
"ก็...คิดถึงตอนก่อนที่เราเจอกันที่นี่ไง"
"ตอนนั้นคุณไล่ผมนะ"
ฉันหันไปยิ้มให้เขาแนวว่า'แหะๆ ตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ'อะไรประมาณนั้น ซึ่งเขาก็ทำแค่ยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยนแล้วเกี่ยวผมฉันไปทัดหูให้อย่างเบามือ
"ก...ก็ไม่ได้ตั้งใจจะไล่หนิ.."
"ตอนนั้นคุณร้องไห้..."
"...."
ฉันจ้องมองดวงตาสีเขียวที่กำลังจ้องมาที่ฉันอย่างรู้สึกผิด หัวใจฉันแทบจะระเบิดเมื่อถูกมองมาแบบนี้ ให้ตายสิ...อยากจะขยับตัวไปกอดเป็นการขอโทษทุกอย่างจริงๆ...
"คุณคงจะเจ็บกับผมมากสินะ..."
"ใช่..."
"...."
"ฉันเจ็บกับนายมามากแฮซ"
"....."
"แต่ฉันก็อยากให้โอกาสไอ้บ้าคนนี้อีกสักครั้ง...เพราะไม่มีใครมาทำให้ฉันมีความสุขได้มากเท่านายอีกแล้ว"
ทันทีที่เขาได้ยินประโยค(แอบเลี่ยน)ที่ออกมาจากปากและคัดกรองด้วยหัวใจฉันนั้น เขาก็ยกยิ้มกว้างและคว้าตัวฉันมากอดไว้ ลมที่พัดมาเป็นระยะๆทำให้ฉันยิ่งกอดเขาตอบเพื่อหาความอบอุ่น ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโล่งอกที่ได้พูดแบบนั้นไป
เหมือนกำแพงที่แน่นหนานั้นเป็นภาพลวงตา....บางทีกำแพงหนาๆที่ฉันคิด...มันอาจเป็นแค่โครงไม้เล็กๆในความจริงก็ได้...แค่เขามาจิ้ม ก็ล้มลงเท่านั้น
"ผมจะไม่ปล่อยคุณไปจริงๆเทย์เลอร์"
"ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ"
ฉันซบไหล่เขาในขณะที่กอดกัน แค่เอนหัวไปก็เหมือนได้หยุดพัก หยุดใจไว้ที่เขา
"ผมรักคุณ"
เขาผละตัวออกและมองฉัน ใบหน้าของเราเคลื่อนใกล้กันจนจมูกชน เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นไปประทับจูบที่หน้าผากฉันเบาๆ ฉันน้อมรับสัมผัสอย่างเต็มใจด้วยการหลับตา ริมฝีปากเขายังคงเลื่อนลงมาที่จมูก กดจูบเบาๆก่อนจะลงมาประทับที่ริมฝีปากของฉัน
แค่เขาเริ่มขยับปากเบาๆ ใจฉันก็เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก ทำได้แค่จูบตอบเบาๆกลับไป จูบที่อ่อนโยนยังคงดำเนินไปท่ามกลางสายลมพัดผ่าน ริมฝีปากที่นิ่มนวลชวนฝันยิ่งทำให้สติฉันล่องลอยไปไกล และเมื่อรู้สึกว่าขาดอากาศจึงผละหน้าออกและกอดฉันอีกรอบ
"ก...กอดฉันขนาดนี้ให้ฉันไปเป็นหมอนข้างเลยมั้ย..."
"ก็ดีเหมือนกันนะ...คุณจะได้ไปนอนบ้านผมไง"
"ไอ้บ้าา!!! ไอ้ทะลึ่ง!!"
ฉันตีแขนเขาหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีเขา คนบ้าอะไร ทะลึ่งอ่ะ!!
"เฮ้เทย์ผมยังไม่พูดอะไรเลยนะฮ่าๆๆ"
เขาหัวเราะพลางเดินมาหาฉันและจับมือฉันไว้เบาๆดังเดิม มือที่กอบกุมของเรายิ่งทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมา
"เอาเป็นว่า...ตอนนี้เราคบกันแล้วนะ"
ฉันมองเขาที่กำลังส่งสายตาจริงจังมาให้ ฉันควรเชื่อเขามั้ย ฉันจะเสียใจอีกหรือปล่าว....
แต่นั่นแหละ...ความรักยังไงก็เป็นความรัก....
รักไปแล้ว...จะให้ทำยังไง
"ถ้าเลิกอีกนะ....นายได้ลงนรกแน่แฮซ"
The End
+++++++++++++++
จบแล้ววววววว งื้ออออ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่คอยติดตามนะคะ ขอโทษที่มาลงช้า(บ่อยๆ) แต่ก็ขอบคุณที่ยังรอ ไม่ห่างไปไหนเลย ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณจริงๆ ;^;
-สุดท้ายก็กลับมารักกันนนน(ในฟิค)555
-ฟิคก็คือฟิคนะ เพื่อความฟินกันเท่านั้น เพราะชีวิตจริงตอนนี้ต่างคนเขาก็มีความสุขกันในแบบของเขา อย่างน้อยพวกเขาก็เคยเป็นสิ่งสวยงามในความทรงจำของกันและกัน :)
-ยังไงก็ขอให้สนับสนุนเทย์เลอร์ของเรากันด้วยยยย~ พ่อหนุ่มคาลวินก็ดูแลนังเทย์ดีๆล่ะ~ We are Swiftie!!~
-อย่าลืมสนับสนุนพ่อหนุ่มแฮซผมราพันเซลและหนุ่มๆลิงแสบ1Dด้วยนะคะ สวิฟตี้และไดเร็กชันเน่อจงสามัคคี เย้5555
-ถ้ารีดเดอร์อยากได้คู่ไหน หรือว่ามีอะไรเสนอ ไรท์จะเก็บมาคิดนะคะ ไม่แน่สิ่งที่รีดรีเควสมา อาจจะไปอยู่ในฟิคเรื่องใหม่ของไรท์ก็ได้น้า~ ช่วยเหลือกันเอง ฟินกันเอง 555555
-ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ติดตามกัน รักนะคะ ♥ :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น