[Fic yaiba x oc]ความทรงจำอันเจือจาง

"ให้ตายสิ ขาดันมาติดอยู่นี่สะได้!!"เข้าจิ้งจอกตัวหนึ่งดิ้นทุรนทุรายจากการถูกกับดักสัตว์หนีบเข้าที่ขา ให้ตายสิเป็นถึงอสูรจิ้งจอกที่มีอายุ2000กว่าปีแต่ผลาดมาติดกับดักโง่ๆเนียนะ น่าโมโหชะมัดเลย!!!! เจ้าจิ้งจอกพยายามดิ้นให้หลุดออกมา แต่ยิ่งดิ้นก็มีแต่จะยิ่งได้แผลมากขึ้นไปกว่าเดิม

"เป็นอะไรไหม?"เสียงน้อยๆของเด็กหญิงดังขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นมาพบกับเด็กหญิงตัวน้อยกำลังนั้งจ้องหน้าเขาอยู่

"ไปใกล้ๆเลยนะยัยเด็กเวรนี่เดี่ยวปั้ดแดรก! สะหรอก!!!!"เจ้าจิ้งจอกพยายามขู่เด็กคนนั้นจึงใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดง้างกับดักสัตว์ออก

"หึ ขอบใจที่ช่วยก็แล้วกัน!"เจ้าจิ้งจอกหันหน้าหนี ก่อนที่เด็กหญิงจะหยิบบางอย่างออกมา มันคือข้าวปั้นนั้นเอง

"หิวหรือเปล่ากินข้าวไหม?"เด็กหญิงวางข้าวปั้นลงบนพื้นเจ้าจิ้กจอกรีบกินมันเข้าไปทันที

"ฉันชื่อคางุระนะ ส่วนเจ้า............งั้นชื่อกิงโกะก็แล้วกันนะ"

"จะบ้าเหรอ!! อยู่ดีๆก็มาตั้งชื่อให้กันได้ยังไง แต่เอาเถอะชื่อกิงโกะก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอก"เจ้าจิ้งจอกนอนนิ่งๆหลังจากที่กินเสร็จ

"ต้องไปแล้ว วันนี้เป็นวันสำคัญ เป็นวันที่หนูต้องไปส่งพี่สาวเข้าเฝ้าเทพฮิกุระชิกิน่ะไปก่อนนะ"เด็กน้อยรีบวิ่งไปทันที หลังจากนั้นมาเด็กน้อยได้มาพบกับเจ้าจิ้งจอกอยู่ทุกวัน

"กิงโกะซัง!!!"ทันทีที่เธอเรียกเขา เขาก็จะรีบมาหาเธอทันที และเธอก็ไม่เคยลืมที่จะหยิบข้าวปั้นติดมือมาอย่างน้อยก้อนนึงด้วย จนกระทั้งวันหนึ่งเมื่อเวลาผ่านมาได้ 6 ปี เด็กน้อยได้กลับมาอีกครั้งพร้อมอาหารกล่องใหญ่

"เห!! วันนี้ได้มาเพียบเลยนี่นา"เจ้าจิ้งจอกรีบกินอย่างหิวกระหาย

"กินเยอะๆนะกิงโกะซัง เพราะวันนี้......จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะเจอกัน"ทันทีที่เธอพูดจบเจ้าจิ้งจอกถึงกับชงักทันที

"วันนี้น่ะฉันจะต้องไป.......เข้าเฝ้าเทพฮิกุระชิกิน่ะ ตามธรรมเนียมเด็กผู้หญิงที่มีอายุครบ13ปีจะถูกส่งไปบูชาท่านเทพทันที"ทันทีที่เธอพูดจบน้ำตาก็ไหลออกมา

"ตอนนั้นฉันเห็นน่ะ เห็นทุกอย่างเลย ตอนที่พี่สาวเข้าไปในวิหารบูชาเทพน่ะ"

    ตัดภาพไป ณ ตอนนั้นในงานรื่นเริงที่ทุกคนกำลังร่ายรำกันอย่างสนุกสนาน ส่วนเธอแอบชะเงออยู่ที่หลังหน้าต่างของวิหารเพื่อที่จะได้ส่งพี่สาวอย่างใกล้ชิด

"นั้นไงมาแล้วๆ"เธอที่เห็นพี่สาวตัวเองใส่ชุดสีขาวยืนอยู่ที่หน้าต่าง

"พี่ค่ะๆ"เธอเรียกเด็กหญิงคนนั้น เด็กหญิงคนนั้นหันมายิ้มให้เธอ ก่อนที่เธอจะเห็นว่ามีบางสิ่งบางอย่างย่างกลายเข้ามาแล้วกัดเข้าไปที่หัวของพี่สาวเธอ ทำให้เธอเห็นเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว และใบหน้าของพี่สาวที่ยิ้มให้เธอเป็นครั้งสุดท้าย  

    กลับมาที่ปัจจุบันเธอได้นั้งร้องไห้อยู่กับหมาจิ้งจอกที่เฝ้าเธอไม่ห่าง

"จริงๆแล้วเจ้านั้นมันไม่ใช่เทพหรอก เจ้านั้นมันเป็นปีศาจ พ่อกับแม่และผู้ใหญ่ในหมู่บ้านนี้จับเด็กผู้หญิงทุกคนไปบูชาให้ปีศาจ"เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"แต่ว่า.......ถ้าหากฉันต้องถูกปีศาจกินแลกกับการให้ทุกคนในหมู่บ้านอยู่สุขสบาย พ่อกับแม่จะรักฉันมากขึ้นไหมนะ?"แล้วเธอก็ยิ้มออกมา ก่อนจะหันไปลูบหัวเจ้าจิ้งจอก

"โชคดีนะกิงโกะซัง ดูแลตัวเองด้วยล่ะ"แล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปทันที ถ้าคืนนี้มาถึงเด็กคนนี้จะต้องตาย ไม่มีทางจะไม่ยอมให้มันมาถึงเด็ดขาดข้าน่ะ......จะช่วยเจ้าเอง!

    และแล้วคืนนี้ก็มาถึง พ่อและแม่ของเด็กสาวได้จับเธอแต่งด้วยชุดสีขาวและพาเธอขึ้นเสรี่ยงแห่รอบหมู่บ้านก่อนจะมาจบอยู่ที่หน้าวิหารบูชาเทพ

"เอาล่ะจากนี้ไปเจ้าคือสมบัติของท่านเทพฮิกุระชิกิ จงเดินเข้าไปในวิหารและอย่าได้หันกลับมา"ทันทีที่หัวหน้าหมู่บ้านนั้นพูดจบเธอก็พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะหันหลังแล้วก้าวเดินไปทางวิหาร แต่แล้วก็มีบางอย่างได้เกิดขึ้นชายผมสีขาวที่มีหูและหางจิ้กจอกสีขาวได้พุ่งเข้ามาหาตัวเธอ ก่อนเขาจะคว้าตัวเธอแล้ววิ่งหนีไป

"มันเอาเครื่องสังเวยไปแล้ว!!!"หัวหน้าหมู่บ้าน

"ตามมันไปเร็ว!!!"ชาวบ้านทั้งหมดรีบตามทั้งสองออกไป ทั้งสองพยายามวิ่งหนี ซึ่งเหล่าชาวบ้านก็ได้พยายามไล่ลาทั้งปาหอกดาบและยิงธนูใส่ทั้งคู่ ทั้งคู่ทำได้แค่วิ่งหนีไปพวกเขาวิ่งผ่านทุ่งหิมะที่หนาวเน็บจนกระทั่ง....

"อัก!"ได้มีก้อนหินก้อนหนึ่งลอกมากระแทกที่หัวของเธอจนหัวแตก และลูกธนูที่ลอยมาเป็นห่าฝนก็ได้ถิ่มแทงไปตามตัวของชายคนนั้น

"กิงโกะซัง!!!"

"นี่เจ้า!!"

"อ่า พอดีหนูจำกลิ่นคุณได้น่ะ ขอบคุณที่ช่วยนะแต่ว่า.....มันจบแล้วล่ะ"เธอลุกขึ้นยืน

"นั้นเจ้าจะไปไหนน่ะ"

"พวกเขาต้องการตัวหนู ถึงจะต้องถูกกินแต่ว่า......หนูไม่อยากให้คุณต้องถูกฆ่าหรอกนะ"เธอยิ้มออกมาก่อนจะยืนขึ้น ทันทีที่ชาวบ้านพวกนั้นมาถึงตัวเธอ เธอก็ได้รับเสียงก่นด่าจากชาวบ้านทันที

"นังลูกทรพี!!!"แม่ของเธอจัดการตบหน้าเธอไปหนึ่งที

"แกกล้าดียังไงถึงหนีไปกับอสูรแบบนั้นฮะ!!!"แม่ของเธอตะหวาดเธออย่างหนัก ก่อนที่เธอจะถูกหัวหน้าหมู่บ้านใช้ดาบแทงเข้าที่ท้องจนล้มลงไปกับพื้นท่ามกลางสายตาของทุกคน

"เครื่องสังเวยที่มีตำหนิน่ะ ไม่มีใครต้องการหรอกนะ ตอนนี้ยังมีเด็กผู้หญิงที่อายุ13ปีเหลืออยู่ตั้ง 2 คน จัดการเลือกคนใดคนหนึ่งสะ ภายในคืนนี้ท่านเทพจะได้ไม่พิโรธ"แล้วชาวบ้านทั้งหมดก็เดินจากไปในทันทีทิ้งให้เธอนอนจบกองเลือดอยู่ในทุ่งหิมะพร้อมกับกิงโกะซังที่กุมมือเธอเอาไว้

"กิงโกะซัง.....เห็นไหมหนูไม่ถูกกินแล้วนะ"

"ใช่เรื่องที่จะดีใจไม่เล่าทำใจดีๆไว้นะฉันจะพาเธอหนีเอง!"

"ไม่มีประโยชน์หรอก หนูคงไปไม่ได้แล้วล่ะ แต่ว่าดีใจที่ได้พบกันนะ ขอบคุณค่ะ"แล้วเธอก็หลับไป เขารีบกุมมือเธอเอาไว้ทั้งน้ำตา ทันใดนั้นก็มีแสงออกมาจากพื้นที่ที่ทั้งสองนั้งอยู่

"นี่คือพลังทั้งหมดที่ข้ามีข้ายกให้เจ้า จงมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะนะ คางุระ"