[hoozuki x oc] เกือบจะดีอยู่แล้วถ้าไม่ตายสะก่อน

 ณ บ้านหลังหนึ่งมีสาวน้อยคนหนึ่งนามของเธอคือ โคซากุระ ชิมิสึ เธอกำลังนั้งจ้องจอคอมอยู่ไม่ห่าง

"ขอให้ผ่านที่เถอะ ขอให้ผ่าน......"เธอพึมพำออกมาก่อนจะใช้เม้าเลื่อนๆ รายชื่อที่อยู่ในคอม

"คณะ.....จิตตะ......โคซากุระ......ชิมิสึ......"เธออ่านชื่อในคอม

"เฮ้อ.....ผ่านจนได้......"เธอถอนหายใจ

"เดี่ยวนะ.....ผ่านแล้วนี่ ผ่านแล้ว!!!!"เธอตะโกนแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ 

"ปูโระจังฉันผ่านแล้วล่ะดีใจที่สุดเลย!!!!!!"เธอกระโดดกอดตุ๊กตาแมวดำบนเตียงของเธอแล้ววิ่งลงบันไดไป 

ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!

"กรี้ด!!!!!!! แม่!!!!!!!!!"

"อะไรลูกแหกปากลั่นบ้านเลย ตกบันไดเหรอ หรือว่าเจอผี"แม่ของเธอเดินออกมาจากครัว

"หนูสอบเข้ามหาลัยได้แล้ว!!!!!"

"จริงเหรอ? แม่ดีใจจังเลยลูก"ทั้งสองแม่ลูกกอดกัน

"จริงสิ ต้องโทรบอกพ่อสักหน่อยแล้ว"เธอกดโทรศัพโทรออกไป

"ฮัลโล่ว่าไงลูก"เสียงหนึ่งดังขึ้นจากโทรศัพ

"ป้อ!!!!!!!!!"

"ไม่ต้องแหกปากลูกมีอะไร พ่อทำงานอยู่"

"หนูสอบผ่านแล้วค่ะ"

"จริงดิ!!!! เห้ยพวกเรา ลูกฉันสอบได้แล้ว!!!!!!!!!!!"เสียงพ่อตะโกนลั่นออฟฟิต

"พ่ออะดีใจเกินหน้าลูกไปแล้วนะ....."เธอตอบ

"555 โทษทีๆ เดี่ยวเย็นนี้จะรีบกลับเลย เดี่ยวจะเอาหนมไปฝากด้วยนะเด็กเก่งของพ่อ"

"จ้าๆ รีบกลับนะพ่อ"เธอวางสายไปก่อนจะรีบเดินไปที่ประตู

"จะไปไหนน่ะลูก?"แม่หันไปถาม

"จะไปหาชานมไข่มุกกินน่ะแม่ ตื่นมาลุ้นลุ้นผลสอบตั้งแต่ตีห้า ลุ้นจนตัวซีดเลยอยากเติมน้ำตาลหน่อยน่ะ"เธอหันไปตอบ

"จ้าๆ รีบกลับบ้านนะ เดี่ยวเย็นนี้แม่พาไปเลี้ยงชาบู"

"จ้าๆ ไปก่อนนะแม่!!!" เธอรีบวิ่งออกไปจากบ้าน ไปที่ร้านขายขนมร้านโปรด เธอสั่งชานมมากินและไม่ลืมที่จะสั่งคุกกี้ที่แม่ชอบกลับไปให้ด้วย เธอถือแก้วชานมและกล่องคุกกี้เดินออกมาจากร้าน ด้วยใจหน้ายิ้มระรื่น

"ในที่สุดฉันก็มีวันนี้ ฉันจะได้เป็นสาวมหาลัย ได้มีแฟน มีชีวินรักวัยรุ่นอันหวานซึ่ง หลังจากนั้นก็เรียนจบรับปริญญา ให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ ไม่เสียแรงเลยที่อุส่าฟันฝ่ามาได้อะ ฮื้อ....."ในขณะที่เธอกำลังร้องไห้เพราะความปลื้มปริมในชีวิตอยู่นั้นเธอไม่รู้เลยว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเกิดขึ้น

"ไอ้หนู!!!! ระวังเปียโน"เสียงหนึ่งดังขึ้นเธอมองขึ้นไปข้างบน มีเปียโนขนาดใหญ่กำลังตกลงมา

"ตาเถรหก!!!!"

โครม!!! เปียโนขนาดใหญ่นั้นตกลงมาทับร่างเธอจนแหลกละเอียด 

"ตายแล้ว!!!!! มีเด็กโดนเปียโนทับล่ะ!!!!"

หวอ!!!! เสียงรถเก็บศพดังมาแต่ไกล

"ยังเด็กแท้ๆไม่น่าตายเลย"

"น่าสงสารจริงๆ" เสียงกู้ชีพและเสียงเหล่าไทมุง และเหล่าคนที่กำลังกดชัดเตอร์ถ่ายรูปดังระงม อยู่ในสายตาของดวงวิญญาณของเธอที่กำลังมองภาพทุกอย่าง อย่างไม่สบอารมเท่าไหร่

"เอาตรงๆนะ........ส้นตรีน!"ดวงวิญญาณของเธอสบดออกมา