ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I'm wrong? [ Intro ]
Shira
kuma : อบุธีม :D
I'm wrong? [ Intro ]
kuma : อบุธีม :DI'm wrong? [ Intro ]
"ยุนอา! พี่อบผมมาสิว่าในรูปนี้พีู่บับใร?"
ผมะโนถามนรหน้าอย่าเหลืออพร้อมับยื่นโทรศัพท์มือถืออัวเอให้เธอู ที่หน้าอโทรศัพท์มีรูปนสอนำลัูบันท่ามลาผู้นมามายและแสไปหลาหลายสี นในรูปทีู่บันนั้นือเธอแน่นอนเพราะเธอรวบผมไว้ทา้านหลัทำให้เห็นุ้มหูที่เธอใส่ และมือที่เธอใ้โอบอนที่เธอูบ้วยนั้นมีแหวนและสร้อย้อมือึ่สิ่อ่าๆที่ผมบอมาเป็นอที่ผมสั่ทำให้ยุนอาในวันรอบรอบบันหนึ่ปีอเราสอนเมื่อไม่ี่วันที่ผ่านมา ึเป็นไปไม่ไ้ที่นในรูปะไม่ใ่เธอ
"แฟนอัน พอใรึยั!"
เธอะโนอบผม ผมถามเธอแ่เธอเอาแ่เียบนผมะโนใส่เธอเมื่อี้เธอึะโนลับมา
"แล้วผมล่ะ พี่เอาผมไปไว้ที่ไหน ผมไม่ใ่แฟนอพี่รึไยุนอา?"
ผมถามลับไปอีรั้
"ไม่ใ่ั้แ่นายะโนเมื่อี้แล้ว ันไม่อบน้าวร้าว เราเลิันรนี้! วันนี้! อนนี้!"
เธออ้าเหุผลอื่น เธอเน้นเสียอนพูสามประโยหลั ผมไม่อบสถานาร์อนนี้เลย
"ไม่!ผมไม่เลิ แล้วที่พี่ทำับผมมันไม่มาไปหน่อยหรอ? บับผมแ่ลับไปูบับผู้ายนอื่น มีผมแล้วยัไม่พออีรึไ?"
ผมถามยุนอาลับไปอีรั้ ผมับยุนอาั้แ่บันมายัไม่เยทะเลาะันมา่อน ผมไม่รู้ะทำยัไริๆ
"็บอว่าเลิันไ ใ่ันมีนายนเียวไม่พอหรอ นายน่ะมัน็แ่อเล่นอันเท่านั้นแหละ อนนี้ัวริอันลับมาแล้วนาย็หมประโยน์สำหรับัน อบุสำหรับทุอย่า"
พูบเธอ็สาวเท้าไปที่ประูร้านอย่ารวเร็วเพื่อที่ะออไปที่ไหนสัแห่ แ่ผมว้ามือเธอไว้ไ้่อนที่เธอะออไป
"พี่ะไปที่ไหน พี่อย่าเลิับผมไ้มั้ย พี่้อารอะไรพี่บอผมมาผมะทำให้"
ผมอร้อเธอ ผมรู้สึลัวอย่าไม่เยเป็นมา่อน ผมลัวว่าเธอะาไป ผมลัวว่าผมะไม่เหลือใร ผมลัวเหลือเิน
"นายทำไ้ั้นหรอ?"
เธอหันมาถามพร้อมับรอยยิ้มูถูอเธอ ผมไม่เยเห็นรอยยิ้มแบบนี้าเธอมา่อนมันยิ่ทำให้ผมลัวมาึ้น
"นายเพิ่มอายุไ้มั้ยล่ะ นายเพิ่มอายุให้เท่าันไ้มั้ย?"
เธอถามผมอีรั้
"ไหนพี่บอว่าพี่รัผมไ พี่บอว่าอายุเป็นเพียัวเลไม่ใ่เหรอ ถึพี่ะไม่อบนที่อายุน้อยว่าแ่พี่็รัผมไม่ใ่รึไ"
ผมอบลับ อนนี้มืออผมเย็นเียบ ผมทำอะไรไม่ถูในหัวผมมีแ่ภาพวันที่เธอสารภาพับผมว่าเธออบผมเมื่อปีที่แล้วหลัเลิเรียน อนผมำลัลับบ้านแ่รถอผมันเสียเธอึมา่วยและสารภาพับผม ผมยัำมันไ้
"ใ่ันบอนายแบบนั้น แ่หนึ่ปีมานี้ทำให้ันรู้ว่าถึะเป็นเพียัวเลมัน็ทำให้ันิอยู่ลอ เวลาเราไปไปหนมาไหน้วยันมันไม่ใ่ในานะอนที่เป็นแฟนัน มันเหมือนับพี่สาวพาน้อายมาเที่ยวมาว่า ัน้อารแฟนไม่ใ่น้อาย และที่สำัอนนี้เ้าลับมาแล้ว แฟนอันเ้าลับมาแล้ว ันอโทษที่ไม่ไ้บอนายให้เร็วว่านี้ อุสำหรับทุอย่านะโอเฮุน ัน้อไปแล้ว"
***********************************************************************************************
ผมะโนถามนรหน้าอย่าเหลืออพร้อมับยื่นโทรศัพท์มือถืออัวเอให้เธอู ที่หน้าอโทรศัพท์มีรูปนสอนำลัูบันท่ามลาผู้นมามายและแสไปหลาหลายสี นในรูปทีู่บันนั้นือเธอแน่นอนเพราะเธอรวบผมไว้ทา้านหลัทำให้เห็นุ้มหูที่เธอใส่ และมือที่เธอใ้โอบอนที่เธอูบ้วยนั้นมีแหวนและสร้อย้อมือึ่สิ่อ่าๆที่ผมบอมาเป็นอที่ผมสั่ทำให้ยุนอาในวันรอบรอบบันหนึ่ปีอเราสอนเมื่อไม่ี่วันที่ผ่านมา ึเป็นไปไม่ไ้ที่นในรูปะไม่ใ่เธอ
"แฟนอัน พอใรึยั!"
เธอะโนอบผม ผมถามเธอแ่เธอเอาแ่เียบนผมะโนใส่เธอเมื่อี้เธอึะโนลับมา
"แล้วผมล่ะ พี่เอาผมไปไว้ที่ไหน ผมไม่ใ่แฟนอพี่รึไยุนอา?"
ผมถามลับไปอีรั้
"ไม่ใ่ั้แ่นายะโนเมื่อี้แล้ว ันไม่อบน้าวร้าว เราเลิันรนี้! วันนี้! อนนี้!"
เธออ้าเหุผลอื่น เธอเน้นเสียอนพูสามประโยหลั ผมไม่อบสถานาร์อนนี้เลย
"ไม่!ผมไม่เลิ แล้วที่พี่ทำับผมมันไม่มาไปหน่อยหรอ? บับผมแ่ลับไปูบับผู้ายนอื่น มีผมแล้วยัไม่พออีรึไ?"
ผมถามยุนอาลับไปอีรั้ ผมับยุนอาั้แ่บันมายัไม่เยทะเลาะันมา่อน ผมไม่รู้ะทำยัไริๆ
"็บอว่าเลิันไ ใ่ันมีนายนเียวไม่พอหรอ นายน่ะมัน็แ่อเล่นอันเท่านั้นแหละ อนนี้ัวริอันลับมาแล้วนาย็หมประโยน์สำหรับัน อบุสำหรับทุอย่า"
พูบเธอ็สาวเท้าไปที่ประูร้านอย่ารวเร็วเพื่อที่ะออไปที่ไหนสัแห่ แ่ผมว้ามือเธอไว้ไ้่อนที่เธอะออไป
"พี่ะไปที่ไหน พี่อย่าเลิับผมไ้มั้ย พี่้อารอะไรพี่บอผมมาผมะทำให้"
ผมอร้อเธอ ผมรู้สึลัวอย่าไม่เยเป็นมา่อน ผมลัวว่าเธอะาไป ผมลัวว่าผมะไม่เหลือใร ผมลัวเหลือเิน
"นายทำไ้ั้นหรอ?"
เธอหันมาถามพร้อมับรอยยิ้มูถูอเธอ ผมไม่เยเห็นรอยยิ้มแบบนี้าเธอมา่อนมันยิ่ทำให้ผมลัวมาึ้น
"นายเพิ่มอายุไ้มั้ยล่ะ นายเพิ่มอายุให้เท่าันไ้มั้ย?"
เธอถามผมอีรั้
"ไหนพี่บอว่าพี่รัผมไ พี่บอว่าอายุเป็นเพียัวเลไม่ใ่เหรอ ถึพี่ะไม่อบนที่อายุน้อยว่าแ่พี่็รัผมไม่ใ่รึไ"
ผมอบลับ อนนี้มืออผมเย็นเียบ ผมทำอะไรไม่ถูในหัวผมมีแ่ภาพวันที่เธอสารภาพับผมว่าเธออบผมเมื่อปีที่แล้วหลัเลิเรียน อนผมำลัลับบ้านแ่รถอผมันเสียเธอึมา่วยและสารภาพับผม ผมยัำมันไ้
"ใ่ันบอนายแบบนั้น แ่หนึ่ปีมานี้ทำให้ันรู้ว่าถึะเป็นเพียัวเลมัน็ทำให้ันิอยู่ลอ เวลาเราไปไปหนมาไหน้วยันมันไม่ใ่ในานะอนที่เป็นแฟนัน มันเหมือนับพี่สาวพาน้อายมาเที่ยวมาว่า ัน้อารแฟนไม่ใ่น้อาย และที่สำัอนนี้เ้าลับมาแล้ว แฟนอันเ้าลับมาแล้ว ันอโทษที่ไม่ไ้บอนายให้เร็วว่านี้ อุสำหรับทุอย่านะโอเฮุน ัน้อไปแล้ว"
***********************************************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น