คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {STORY} เรื่องที่หนึ่ง : ไม่มีตรงกลาง
ไม่มีตรงกลาง
“นายเรืองฤทธิ์ จะรับนายภาคินเป็นสามีหรือไม่” เสียงของบาทหลวงสูงอายุดังขึ้น
“รับครับ”
“นายภาคิน จะรับนายเรืองฤทธิ์เป็นภรรยาหรือไม่” เสียงเดิมยังคงเอ่ยถาม แต่ต่างจากเดิมตรงที่เสียงนี้ไม่ได้เอ่ยถามเรืองฤทธิ์
“รับครับ”
“เชิญสวมแหวน” ร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวสวมแหวนเพชรประจำตระกูลให้กับร่างบาง
“จูบเลย จูบเลย จูบเลย!” เสียงเชียร์ให้ภาคินจูบเรืองฤทธิ์ยังดังอย่างต่อเนื่องหลังจากที่สวมแหวนเสร็จ
ร่างสูงจึงขยับใบหน้าคมเข้าใกล้ใบหน้าของร่างบาง....
“ไอ้พี่โน่ !!” อือ..ปากริทหวานจัง...
“ริทจ๋า จุ้บๆ ”
“ไอ้พี่โน่ ! ตื่นเลยนะ ตื่นนนน !!!! ”
“ฮะ อะไร! เกิดอะไรขึ้น ” ผมสะดุ้งตื่นขึ้น แอบเสียดายนะ...จะได้จูบริทแล้วอ่ะ T^T กว่าจะฝันได้แบบนี้ มันยากนะครับ!
“รูปพวกนี้หมายความว่าไง หา!” ริทยกซองสีน้ำตาลขึ้น ว่าแต่...รูปอะไรวะครับ ?
“รูปอะไรอ่ะริท ?”
พรึ่บ ! ซองสีน้ำตาลใส่ผมอย่างแรง ผมก็ไม่รีรอที่จะเปิดออกดูครับ
ตายห่า !! รูปผมกับแกรนด์นี่ แล้วแต่ละรูป...มุมกล้องเด็ดจริงๆครับ
“ริทไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน?”
“ริท เอ่อ...ช่างเถอะ! พี่โน่อย่าเปลี่ยนเรื่อง พี่แอบมีคนอื่นใช่มั้ย พี่โน่จะมีคนอื่นใช่มั้ย ไม่รักริทแล้วใช่มั้ย!!!” ไอ้ตัวเล็กคงจ้างใครตามผมอีกล่ะสิ เฮ้ออ...
“ริท ฟังพี่ก่อนสิ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ฮึก..ระ..ริทไม่ฟัง! พี่มีคนอื่นใช่มั้ย! ไม่รักริท ฮึก..แล้ว ฮือฮืออ” ผมยกมือขึ้นเพื่อที่จะปาดน้ำตาของเขาออก แต่ก็โดนมือเล็กๆปัดมือของผมให้ออกห่าง
“ริท ฟังพี่ก่อนนะคนดี ใจเย็นๆสิ มันไม่ใช่อย่างที่ริทคิดนะ”
“ริท ฮึก.. ริทไม่ฟัง!!”
พลั่ก ! ผมเซนิดหน่อยจากแรงของริทที่ผลักผมมา แต่มันคงไม่เจ็บเท่าการที่คนรักของผมร้องไห้หรอกครับ...
จะบอกอีกทีว่าฉันรักเธอ
จะบอกให้ฟังว่าฉันค้นเจอ
ความหมายของการมีชีวิตอยู่
ก็รู้จากเธอไม่ใช่ใคร
เพราะเด็กผู้ชายคนนี้ เพราะริท ทำให้ผมรู้จักคำว่ารัก ทำให้ผมหยุดอยู่ที่เขาเพียงคนเดียว....
ร่างของริทที่สั่นน้อยๆ กำลังนั่งชันเข่าพิงขอบเตียงอยู่ในห้องนอนของตนเอง ผมจึงรีบเดินเข้าไปหาริททันที
“ฮึก..ไม่เห็นริทสำคัญแล้วใช่มั้ย ฮือออ ฮึก ” ผมค่อยๆย่อตัวลงนั่งให้ตัวเสมอกับริท ที่นั่งชันเข่าพิงขอบเตียงอยู่
“ริทครับ ฟังพี่นะ พี่ไม่เคยมองข้ามริท ริทสำคัญสำหรับพี่เสมอ” คนตัวเล็กตรงหน้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ฮึก..แต่พี่ไปกับใครก็..ฮึก ไม่รู้ แล้วพี่ก็ทิ้งริทให้อยู่บ้าน คะ..คนเดียวด้วย ฮึก ระ..รู้มั้ย ริท...ริทเหงา ฮืออออ”
“อย่าร้องนะครับคนดี เชื่อใจพี่สิ พี่รักเราคนเดียว ริทเป็นที่หนึ่งของพี่นะ” ผมค่อยๆเช็ดน้ำตาของริทออก เฮ้อ...น้ำตาไม่เหมาะกับริทจริงๆครับ
จะบอกอีกทีถ้าไม่เชื่อกัน
จะบอกอีกทีว่าความสำคัญ
เธอนั้นเป็นที่หนึ่ง เหนือผู้ใด
และไม่มีใครนอกจากเธอ
“จริงๆนะ พี่โน่ไม่นอกใจริทแน่นะ!”
“จริงสิครับ ยิ้มได้แล้ว ไอ้เด็กแก้มยุ้ย” ปากเล็กๆของไอ้เด็กแก้มยุ้ยตรงหน้าผมเริ่มเปื้อนรอยยิ้มแล้วครับ น่ารักที่สุดเลย
“พี่โน่ต้องพาริทไปกินไอติมด้วย ไม่พาไป ริทจะนอยด์!”
“โอเคครับ ไปเร็วไอ้ตัวเล็ก” แล้วผมก็พาริทออกมากินไอติมที่ร้านของเพื่อนผมครับ
“อ้าว ไอ้โน่ น้องริท วันนี้จะกินอะไรดีล่ะ” นี่ไอ้รุจครับ เจ้าของร้าน มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วครับ มันหล่อมาก! แต่น้อยกว่าผม =..=
“เหมือนเดิมครับพี่รุจ”
“ได้เลยครับ ไปนั่งรอเลย”
“ครับ.. พี่โน่ ไปนั่งเร็ว อย่ามัวแต่เหล่หญิงนะ ริทขี้หึง!” ฮ่าๆๆ ไอ้ตัวเล็กของผมน่ารักมั้ยล่ะ ? มีหึงกันด้วย
“ครับๆ พี่ไม่เหล่ใครแล้ว ก็มีคนรักอยู่ตรงนี้ มองแค่คนเดียวก็อิ่มใจแล้ว” ฮ่าๆๆๆ ทุกคนเคยเห็ยสกั๊งเขินมั้ยครับ ? ตรงหน้าผมนี่แหละ น่ารักชะมัดด...
“บ้า...ริทไม่คุยด้วยแล้ว ไปนั่งรอไอติมดีกว่า”
อย่ากลัวกับคนที่เขามานินทา
อย่ากลัวว่าในแววตาฉันมีใคร
เชื่อในรักเรา เชื่อในหัวใจที่ฉันให้เธอได้ไหม
“เอ้อ พี่โน่ แล้วในรูปหมายความว่าไง?”
“อ้อ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ชื่อแกรนด์ เป็นเพื่อนพี่เอง” ผมอธิบายให้เจ้าตัวเล็กที่นั่งตาแป๋วรอฟังคำตอบของผมอยู่
“แล้วพี่ไปไหนกับพี่แกรนด์อ่ะ ทำไมต้องใกล้กันขนาดนี้ด้วย ไม่หอมแก้มพี่แกรนด์ไปเลยล่ะ!”
“เดี๋ยวริทก้รู้ว่าพี่ไปทำอะไรกับแกรนด์ แต่พี่ไม่ได้จะหอมแก้มแกรนด์นะ ถ้าพี่จะหอมอ่ะ หอมคนตรงหน้าไม่ดีกว่าหรอ ฮ่าๆๆ ริท...รู้ไว้นะ ว่าต่อให้มีใครเข้ามาซักกี่คน ก็ไม่มีใครมาแทรกกลางเราได้หรอก^^”
ฟอด.. แก้มนุ่มจังแฟนผม หอมด้วย ทุกคนอย่าอิจฉานะครับ ที่ผมมีแฟนน่ารักขนาดนี้...
“บ้า...ชอบฉวยโอกาสตลอด” เขินบ่อยนะริท ฮ่าๆๆ แต่อยากจะบอกว่า โคตรน่ารัก...
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
“พี่โน่ ถ้ามีคนมายุให้เราทะเลาะกัน พี่โน่จะเลิกกับริทมั้ย ?”ถามอะไรแปลกๆนะไอ้ตัวเล็ก
“เลิก”
“ฮะ!?”
“ฮ่าๆๆ พี่ยังพูดไม่จบ พี่จะบอกว่า เลิกได้ยังไง เลิกไปพี่ก็ขาดใจตายสิ”
“พี่โน่ชอบแกล้งริทตลอดอ่ะ”
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ฮ่าๆๆ หยอกเล่นนิดเดียวเอง รักหรอกจึงหยอกเล่นนะ ฮ่าๆๆๆ”
“ไม่รู้ ไม่ชี้ เชอะ!”
“โอ๋ๆๆ ริทของพี่อย่างอนสิครับ รู้ไว้นะต่อให้มีใครมายุยงยังไง พี่ก็ไม่เลิกรักริทหรอก พี่รักริทนะ”
“อะแฮ่ม คุณลูกค้าครับ หวานกันน้อยๆหน่อยสิครับ มดเต็มร้านแล้ว” ไอ้รุจเอาไอติมมาเสิร์ฟแล้วครับ ไอ้ตัวเล็กก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวเลย ฮ่าๆๆ น่ารักอีกแล้วครับแฟนผม
“ริทครับ”ริทที่กินไอติมอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นมามองผมอย่าง งงๆ
ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมไปทางที่ริทนั่งพร้อมกับนั่งถ้าขอแต่งงาน... ครับ ใช่แล้ว ผมจะขอริทแต่งงาน
“ริทครับ แต่งงานกับพี่นะ” ผมหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่ข้างในมีแหวนเพชรเม็ดโตอยู่ ผมเลือกไม่ค่อยเป็นหรอกครับ แต่ผมก็ได้แกรนด์นี่แหละ ช่วยเลือก
“ฮึก..ตะ..ตกลงครับ ฮืออ” ตกลง? ว๊ากกก ผมโผเข้ากอดไอ้ตัวเล็กที่นั่งร้องไห้ทันทีเลยครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ตัวเล็กร้องไห้เพราะดีใจ ตื้นตันหรืออะไร แต่...ผมมีความสุขมากจริงๆครับ และผมก็คิดว่า ผู้ชายตรงหน้าผม ก็มีความสุขเหมือนกัน...
“ดีใจกับทั้งสองคนด้วยครับ รักกันนานๆนะ”เสียงของรุจที่เอ่ยอวยพรกับผมและริทดังขึ้น และหลังจากที่รุจพูดจบ เสียงปรบมือของทุกคนในร้านก็ดังขึ้นตาม พร้อมกับเสียงอวยพรอีกเต็มไปหมด
ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน
รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน
เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน
จนถึงวันที่ฉันแต่งงานกับเธอ
2 อาทิตย์ผ่านไป
ณ งานแต่งงาน นายภาคิน ♥ นายเรืองฤทธิ์
บรรยากาศงานแต่งงานที่อบอวลไปด้วยความอบอุ่น ภายในโบสถ์มีดอกไม้ตกแต่งประดับประดาอย่างสวยงาม ดอกไม้ส่วนใหญ่ล้วนเป็นสีขาวแต่แซมด้วยดอกไม้สีชมพูเล็กๆ เพื่อไม่ให้ดูจืดเกินไป
“นายเรืองฤทธิ์ จะรับนายภาคินเป็นสามีหรือไม่” เสียงของบาทหลวงสูงอายุดังขึ้น
“รับครับ”
“นายภาคิน จะรับนายเรืองฤทธิ์เป็นภรรยาหรือไม่” เสียงเดิมยังคงเอ่ยถาม แต่ต่างจากเดิมตรงที่เสียงนี้ไม่ได้เอ่ยถามเรืองฤทธิ์
“รับครับ”
“เชิญสวมแหวน” ร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวสวมแหวนเพชรประจำตระกูลให้กับร่างบาง
“จูบเลย จูบเลย จูบเลย!” เสียงเชียร์ให้ภาคินจูบเรืองฤทธิ์ยังดังอย่างต่อเนื่องหลังจากที่สวมแหวนเสร็จ
ร่างสูงจึงขยับใบหน้าคมเข้าใกล้ใบหน้าสวยของร่างบาง.... ปากได้รูปของภาคินประกบลงกับปากบางของคนตรงหน้าอย่างทะนุถนอมราวกับคนตรงหน้าเป็นเพชรเม็ดงาม... ความหอมหวานจากปากเล็กถูกส่งไปยังร่างสูง ความอบอุ่นและความสุขของทั้งสองก็ถูกส่งให้ซึ่งกันและกันผ่านจูบนี้...
ฝันของผม...เป็นจริงแล้วครับ (:
ความคิดเห็น