คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฟ อ แ ฟ น 0 5
05
Be my baby.
(เป็นแฟนกันอีกสักครั้งนะครับ)
“ เกลียด ”
“ … ”
“ ไอ้เสี่ยว ”
“ … ”
“ เห็นเราเขินสนุกนักเหรอ!?! ”
คนพ่ายแพ้(ต่อปาร์คชานยอล)หันหน้าเข้าหาประตูห้องส่งเสียงง้องแง้ง เหวี่ยงกำปั้นสะเปะสะปะไปมากลางอากาศ ยิ่งโมโหหน้าก็ยิ่งร้อนกว่าเก่า แก้มงี้เหมือนจะสุกเลย แถมเหนื่อยจนต้องหยุดหอบหายใจ แบคฮยอนชี้นิ้วใส่ประตูจินตนาการว่าเป็นปาร์คชานยอลยืนอยู่ก่อนจะทำท่าปาดคอที่คิดว่าโหดที่สุดในโลก
ง้องแง้งใส่ประตูเสร็จสรรพก็หันหลังกลับตรงมาที่เตียง ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดใส่ตุ๊กตาอัลปาก้าของคุณพี่ฟานฟานที่แอบจิ๊กมากอดเล่นจนล้มหงาย ราวกับอยู่ในสังเวียนมวยปล้ำ แบคฮยอนผู้ซึ่งกำลังโมโหกระโจนลงไปฟัดกับตุ๊กตา ทั้งรัวกำปั้นทั้งฟาดทั้งจับทุ่มและตามด้วยล็อคคอ ท่ามวยปล้ำงัดออกมาใช้ให้หมด
ตัวนิดเดียวสู้ปาร์คชานยอลก็ไม่ได้
แพ้ทางกายแล้วยังมาแพ้ทางใจอีก
หน็อยแน่ คราวหน้าเขาจะไม่วิ่งหนีขึ้นมาบนห้องแบบนี้แล้ว เหอะ! มันเป็นเพราะปาร์คชานยอลดันปล่อยมุกมาไม่ทันให้แบคฮยอนได้ตั้งตัวต่างหากล่ะ เนื้อคู่อะไรกันไอ้บ้า ขี้ตู่ชะมัด
ทำปากยื่นปากยาวใส่อากาศ ตุ๊กตาอัลปาก้าที่น่าสงสารถูกเหวี่ยงปลิวไปตกตรงมุมห้อง ปล่อยเวลาผ่านไปหลายนาทีแก้มก็ยังร้อนผะผ่าว หัวใจก็ยังเต้นตึกตักอยู่เลย จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย...มือน้อยๆ ยกขึ้นทุบอกตัวเองแต่ก็ไร้ผล
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูทำให้เขาผุดลุกขึ้นตีหน้ายุ่ง ต้องเป็นคุณพี่ฟานฟานมาตามลงไปทำงานต่อแน่ๆ ฮึ่ยย ไม่เห็นเหรอว่าน้องตัวเองโดนปาร์คชานยอลแกล้งจนไม่กล้าเอาหน้าไปสู้ใครแล้ว คิดอย่างนั้นก็กระโดดลงเตียงเดินปึงปังไปกระชากประตูเปิดออกเตรียมจะงอแงประท้วงไม่ทำงาน แต่พอประตูถูกเปิดออกแบคฮยอนกลับต้องชะงักค้างเพราะไม่มีคนยืนอยู่หน้าห้องอย่างที่ควรจะเป็น
“ อะไรเนี่ย... ”
หันซ้ายหันขวาก็ไม่ยักจะมีใคร...นอกจากโพสต์อิทสีเหลืองแสบตาที่มีตัวหนังสือเขียนไว้แปะอยู่บนประตู แบคฮยอนเอื้อมมือไปดึงมันออกมาอ่านด้วยความแปลกใจ
“ เฮอะ คนทรยศ ”
จะมีใครทำอย่างนี้ได้อีกนอกจากคุณพี่ฟานฟาน นี่ตามมาแปะโพสต์อิทแซวกันถึงหน้าห้องนอนเลยเหรอ กล้ามาก คอยดูเถอะว่าวันนี้แบคฮยอนจะอู้! ดูซิว่าใครจะร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า! ประตูถูกเหวี่ยงปิดดังโครม แบคฮยอนมองโพสต์อิทในมือแล้วร้องเหอะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
บ่นถึงคนทรยศ คนทรยศก็มา คิดจะเล่นกับแบคฮยอนยังเร็วไปบอกไว้เลย เขากระชากประตูเปิดออกอีกครั้ง เผยอปากเตรียมจะอ้าด่าคนเป็นพี่แต่เงาดำกลับฉกวูบเข้ามาถึงตัวก่อน สัมผัสนุ่มหยุ่นทาบลงมาส่วนเดียวกันกระทันกันจนเกิดเสียงจุ๊บ!กลับทำให้คล้ายกับว่าโลกหยุดหมุน แบคฮยอนนิ่งค้าง
แรงขบเม้มตรงริมฝีปากล่างแผ่วเบา หยอกเย้าราวกับหมั่นเขี้ยว แม้จะทำแค่ปากแตะกันแต่เขากลับได้กลิ่นหอมสดชื่นของเปปเปอร์มิ้นท์...ลูกอมรสโปรดของใครบางคน ดวงตาเรียวเบิกโพลงแม้อีกฝ่ายจะละริมฝีปากออกไปยืนยิ้มกริ่มแล้ว
“ ผมลืมบอกไปว่าผมทำของหายสองอย่างครับ อันแรกเจอแล้ว ส่วนอันที่สอง... ”
ดวงตาคู่นั้นหลุบมองริมฝีปากที่ยังเผยอค้างอย่างสมใจ
“ กำลังเจอ ”
นี่เป็นการปล้นจูบงั้นเหรอ!?!
แบคฮยอนช้อนตาขึ้นมองอีกคนเลิ่กลั่ก สมองกำลังประมวลผลด้วยความรวดเร็วหลังจากที่หยุดทำงานไปเพราะโดนขโมยจุ๊บไปหน้าด้านๆ หน้าขาวเริ่มขึ้นสีแดงแปร๊ดเริ่มจากแก้มไปถึงใบหูและลุกลามไปถึงต้นคอในที่สุด...อีกนิดคงจะแดงทั้งตัว นิ้วสั่นๆ ถูกยกขึ้นชี้หน้าปาร์คชานยอลอย่างคนทำอะไรไม่ถูก
“ นะ...นาย ”
“ ชู่ววว ”
“ นี่นาย... ”
“ ได้ยินเสียงอะไรมั้ย? ”
เสียง? เสียงอะไรอีก? เขาอ้าปากพะงาบๆ ปากคอสั่นไปหมดแถมยังรู้สึกร้อนผ่าวตรงริมฝีปากอีกต่างหาก ปาร์คชานยอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกเล็กน้อยก่อนจะทำท่าเงี่ยหู
“ ไอ้... ”
“ ชู่ววว ”
นิ้วเรียวถูกยกขึ้นมาแตะตรงปากเป็นเชิงบอกว่าให้เงียบๆ เข้าไว้ แล้วปาร์คชานยอลก็ยิ้มออกมา
“ เสียงมันดังมาจากในนี้ ”
“ ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ”
อีกฝ่ายค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วแตะลงบนอกข้างซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจพอดีเป๊ะ ปาร์คชานยอลทำเสียงเลียนแบบจังหวะหัวใจของเขา แบคฮยอนหลับตาปี๋ อับอายเป็นบ้าที่หัวใจตัวเองเต้นแรงซะจนโดนจับได้ ปาร์คชานยอลไม่เคยปราณีกันบ้างเลย เขาอายจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่ยอมหยุด ซ้ำยังใช้นิ้วบรรจงวาดรูปหัวใจบนหน้าอกคนอื่นหน้าตาเฉย
“ หัวใจนายเต้นแรงนะแบคฮยอนJ ”
“ บะ...บ้าเหรอ! ใครใช้ให้นายมาทำแบบนี้กับเราเนี่ย! ”
“ หึ ”
โพสต์อิทแผ่นใหม่แปะลงกลางหน้าผากแบคฮยอนด้วยแรงไม่มากไม่น้อย ปาร์คชานยอลกดยิ้มมุมปากมองหน้ายุ่งๆ ของคนตัวเล็กก่อนจะขยับเข้าไปมอบจูบนุ่มนวลทับลงไปบนแผ่นโพสต์อิทแผ่นนั้น กำปั้นน้อยทุบหลังโดนขโมยจูบปึกปัก เมื่อดึงโพสต์อิทออกก็พบว่ามันมีแค่รูปหัวใจสีแดงหนึ่งดวงเท่านั้น
“ เขินแล้วเมื่อไหร่จะใจอ่อนครับ ”
“ ผมรออยู่นะ ”
“ เป็นแฟนกันอีกสักครั้งจะได้มั้ยครับ? ”
ไม่ ไม่ ไม่ อย่ามาทำแบบนี้นะ แบคฮยอนส่ายหน้าหวือ ยกแขนขึ้นกอดอกพยายามทำหน้าจริงจังแม้สองแก้มจะยังแดงปลั่งให้เขาเอ็นดูเล่น ดวงตากลอกไปมาดูหลุกหลิกเกินกว่าจะทำใจเชื่อได้ว่าไม่ใจอ่อน ปาร์คชานยอลมองคนปากแข็งอ้อนๆ
“ ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ”
“ ขอโทษครับ ”
ขอโทษจริงใจขนาดไหนไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉวยจังหวะนี้ยื่นหน้ามาขโมยหอมแก้มคนอื่นทำไม!
“ ไอ้บ้า! มาหอมเรายังงี้ได้ยังไง! ”
“ ไม่ยอมเป็นแฟนจะโดนหอมนะ ”
นี่คือคำขู่เหรอ ให้ตายเถอะ ปัญญาอ่อนชะมัด ไปหลอกเด็กอนุบาลยังไม่กลัวกันเลย
“ นี่แบคฮยอนนะ ”
“ แบคฮยอนน่ะใจแข็งที่สุดในโลกเลย อย่างนายน่ะ...รอไปอีกสิบชาติเถอะ ”
ยืดอกคุยโวอย่างภาคภูมิใจในตัวเองสุดๆ แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นสบตากับปาร์คชานยอลอย่างถือดี ให้มันรู้ไปสิว่าเขาไม่ง่าย ไม่ใจอ่อน ไม่ยอมเป็นแฟนใครอะไรทั้งนั้น ดวงตาเรียวถลึงมองคนที่ไม่รู้สึกรู้สากับคำปฏิเสธรอบที่ร้อยแปด(?) ดวงตากลมโตกระพริบปริบมองเขากลับอย่างใสซื่อ
“ เหรอ... ”
แล้วก็พยักหน้าเหมือนกับว่ารู้ซึ้งถึงคำปฏิเสธอันหนักแน่นของแบคฮยอน
“ งั้นนี่ก็ชานยอลนะ ”
“ ชานยอลน่ะตื้อเก่งที่สุดในโลกเลย ขี้อ้อนมากด้วย จีบคนก็เก่งนะ อย่างแบคฮยอนน่ะ...เดี๋ยวรู้เลย ”
ไม่รู้อะไรแล้ว! ไม่อยากรู้สักกะหน่อย!
ปากบางที่ยื่นยาวเป็นเป็ดถูกอีกคนเอื้อมมือไปดึงให้สาแก่ใจ ทั้งหมั่นไส้ทั้งหมั่นเขี้ยว แบคฮยอนดีดดิ้นส่งเสียงอู้อี้ เจ็บนะเจ็บ! ปาร์คชานยอลคิดว่าตัวเองเป็นใครมาบิดมาดึงปากคนอื่นเนี่ยห๊า!
“ ยังไม่หายโกรธก็ไม่เป็นไร ”
“ แล้ว!? ”
“ เป็นแฟนผมก่อนก็ได้...ละเดี๋ยวผมง้อไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ไม่รักก็อย่ามาเรียกปาร์คชานยอล ”
“ เห็นมั้ยแฟร์ๆ ”
แฟร์อะไรที่ไหน! ไอ้บ้าอย่ามาเนียน เรารู้ทันนายหรอก คิดว่าเราจะตอบตกลงหรือไง
“ ไม่! ”
“ ไม่ปฏิเสธ? ”
“ ไม่เอา! ”
“ ไม่เอาแล้วจะหายงอนแล้ว? ”
“ หมายถึงไม่สน! ”
“ ไม่สนอดีตแล้วจะเริ่มต้นใหม่กับผม? ”
“ ไอ้ขี้ตู่! ”
ถามว่าโมโหมากมั้ยก็คงจะโมโหมาก แต่เขินมากมั้ย? ก็...ก็มากอยู่นะ แต่ไม่รู้ล่ะ! เขาหลับหูหลับตาแหกปากปฏิเสธเสียงดัง พยายามซ่อนใบหน้าแดงๆ ไว้หลังบานประตูและใช้มือข้างที่ถนัดที่สุดผลักปาร์คชานยอลออกไป คนตัวสูงย่นจมูกใส่ สายตาก็ทอดมองเขาด้วยความเอ็นดูอย่างเต็มเปี่ยม
“ เป็นแฟนผมวันนี้ ฟรีทั้งตัวทั้งหัวใจเลย ยอมขาดทุนนะเนี่ย ”
“ ใครเขาอยากได้กัน ขี้โม้! ”
“ ไม่อยากได้แต่เต็มใจเสนอให้ ปาร์คชานยอลหล่อ สปอร์ต ใจดี เลี้ยงแฟนเก่ง เจ้าชู้นิดหน่อยแต่จะเลิกแล้วไม่ทำอีกแล้ว คบกันนะ ”
คำว่า ‘เจ้าชู้นิดหน่อยแต่จะเลิกแล้วไม่ทำอีกแล้ว’ ทำเขาแอบเบ้ปากเล็กน้อย จมูกรั้นๆ ยังคงเชิดขึ้นแสดงออกว่ายังไงก็จะไม่ใจอ่อนหรอกนะกะอีแค่มุกบ้านๆ พรรค์นี้ นิ้วก้อยกระดุ๊กกระดิ๊กไปมาตรงหน้าง้องอนขอคืนดีแบคฮยอนก็แค่ทำเสียงขึ้นจมูก
“ เหอะ ”
“ จะปรับปรุงตัวเป็นคนดี ”
โกหกทั้งเพ จะเลิกเจ้าชู้งั้นเหรอ? เชื่อก็โง่แล้ว
“ สองตาจะมองนายแค่คนเดียว ”
“ จะจีบใหม่ทุกวันเลย ”
“ จะง้อไปจนตายเลยก็ได้ ”
“ จะยอมให้ด่าให้ตีทุกวัน ”
นี่ถ้าปาร์คชานยอลเป็นนักลงทุนคงขาดทุนย่อยยับแล้วนะเนี่ย แต่แบคฮยอนยังทำเมิน เขารู้หรอกว่าหมอนี่น่ะมันนักลงทุนเขี้ยวลากดิน ยื่นข้อเสนอซะมากมายให้ขนาดนี้ปาร์คชานยอลต้องหวังผลกำไรที่เกินคุ้มจากแบคฮยอนแน่ๆ
“ แลกกับยอมเป็นแฟนผมใหม่อีกสักครั้งนะ ”
พูดยังกับแลกคูปองกับอาหารอย่างงั้นแหละ แบคฮยอนง้างมือขึ้นทำท่าเหมือนจะฟาดหน้าแต่ปาร์คชานยอลกลับอมยิ้มแก้มตุ่ยยื่นแก้มเข้ามาหาอย่างเต็มใจซะงั้น รอยยิ้มกรุ้มกริ่มกับสายตาแพรวพราวทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ แบบนี้ไม่น่าไว้ใจสุดๆ
“ ก็ฟาดผมเลยสิ ”
“ นายท้าเราเหรอ!? ”
“ ผมถนัดนะไอ้แบบนี้ ตบแล้วก็...จูบ ตบจูบ ตบจูบ ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ”
เสียงร้องโหยหวนดังลั่นชั้นสองพร้อมกับตัวเล็กๆ ที่พยายามตะเกียกตะกายหนีจากอ้อมแขนของอีกคน แบคฮยอนหวีดร้องเสียงดัง หัวกลมเอียงหลบไปซ้ายขวาดูไปดูมาชักจะคล้ายตุ๊กตาประดับหน้ารถ ปาร์คชานยอลแกล้งส่งเสียงจุ๊บๆ จงใจเฉียดปลายจมูกผ่านผิวแก้มนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า
“ จะกลับแวนคูเวอร์ดีๆ หรือจะให้ปล้นจูบ? ”
“ ไม่น้าาา! ”
“ จะหายงอนหรือจะให้ปล้ำ? ”
“ ม่ายยยยยย ”
“ จะยอมเป็นแฟนกันหรือจะให้ลวนลาม? ”
“ ไอ้บ้า! ไอ้ปาร์คชานยอลบ้า! ”
ดวงตาเรียวเหลือกขึ้นมองคนที่สวมบทบาทเป็นโจรปล้นสวาทชั่วคราว(?) ร่างทั้งร่างถูกกอดรัดจนขยับหนีไปไหนไม่ได้ แบคฮยอนครางฮื่อเมื่อโดนอีกคนปล้ำจูบปล้ำหอมจนตัวแทบช้ำ นอกจากดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ ก็ทำอะไรไม่ได้อีกเลยนอกจากสมยอมไปก่อน(?)
“ เราคนมีพ่อมีแม่นะ นายจะมาทำงี้กับเราไม่ได้! ”
มาปล้ำจูบคนอื่นแบบนี้เดี๋ยวจะไปฟ้องพ่อให้ยื่นฟ้องเลย เอาให้หมดตัว เอาให้ล้มละลายไปเลย
“ เพราะมีพ่อมีแม่น่ะสิผมถึงทำแบบนี้ นี่ถ้าไม่เกรงใจพ่อแม่นายผมคงปล้ำแล้วหิ้วกลับแวนคูเวอร์ตั้งแต่วันแรกแล้วรู้หรือเปล่า ”
“ ตอนนี้นายก็ทำเหมือนจะปล้ำเรา ”
“ ไม่ได้จะปล้ำ ถ้าสมยอมก็ว่าไปอย่างJ ”
“ ใครจะไปยอมนายกัน! ”
อุกอาจถึงขั้นบุกขึ้นมาชั้นสอง คุณพี่ฟานฟานปล่อยให้คลาดสายตาได้ยังไงกัน เอ๊ะ? หรือว่าคุณพี่ฟานฟานจะทรยศแบคฮยอนถึงได้ปล่อยให้หมอนี่มายืนยิ้มเจ้าชู้หูตาแพรวพราวใส่คนอื่นแบบนี้
“ ยังยืนยันคำเดิมนะครับ... ”
“ ริงป๊อบที่ให้วันนั้นถือว่าจองตัวแล้วนะ ”
ได้ไงอ่ะ! กินไปหมดแล้วด้วย อย่างนั้นไม่เท่ากับตอบตกลงหรือไงเจ้าบ้าเอ๊ย!
“ กลับแวนคูเวอร์แล้วแต่งงานกัน ”
แบคฮยอนไม่เข้าใจเอาซะเลย...อะไรคือสิ่งที่ทำให้ปาร์คชานยอลอยากแต่งงานกับเขาทั้งที่เคยเบื่อกันจนเลิกราอย่างงั้นเหรอ? แบคฮยอนยอมรับก็ได้ว่าตัวเขาเองไม่ได้มีอะไรพิเศษหรือดึงดูดใจเลย ไม่เหมือนอีกคนที่ดีแทบทุกอย่าง จะหาคนใหม่ที่ดีกว่าแบคฮยอนสักกี่คนก็ยังได้
ทำไมถึงอยากแต่งงานกับแบคฮยอนนักล่ะ?
วันที่ปาร์คชานยอลเลือกคนนั้นเขาก็ยอมจากมาแต่โดยดี ดวงตาที่กำลังมองเขาอย่างลึกซึ้งในตอนนี้เคยมองเขาอย่างเฉยชายังไงใครจะไปลืมลง แบคฮยอนเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวรอบดวงตาจนต้องกระพริบถี่ๆ พยายามกลืนก้อนสะอื้นลงคอ
“ จูบปลอบได้มั้ย... ”
“ ไม่ ”
เขาถูกดึงเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งก่อนที่ประตูจะถูกปิดลง ปาร์คชานยอลทาบริมฝีปากลงมาโดยไม่คิดจะขออนุญาตซ้ำ แบคฮยอนรู้สึกถึงความเปียกชื้นตรงริมฝีปากและหลับตาลงเมื่ออีกฝ่ายปาดเลียอย่างนุ่มนวล ไม่ได้จาบจ้วงแต่ค่อยเป็นค่อยไปคล้ายกับรอให้เขาเปิดใจ เมื่อยินยอมเผยอปากออกลิ้นร้อนก็แทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัด ดูดดุนอย่างนิ่มนวล และขยี้ให้พอสั่นสะท้าน
เอวเล็กถูกล็อคแน่นด้วยท่อนแขน จากที่เคยปฏิเสธกลับหลับตาพริ้มเผยอปากน้อยๆ ให้อีกคนได้ปลอบใจเต็มที่ ร่างเล็กถูกจับนั่งตรงปลายเตียงโดยที่ปาร์คชานยอลคุกเข่าแทรกอยู่ระหว่างขาและยืดตัวขึ้นแลกจูบกันเชื่องช้า แบคฮยอนเกาะเกี่ยวคออีกคนไว้แน่น ไม่ได้สมยอมนะ แต่แบคฮยอนจะเอาอะไรไปสู้กับคนตัวโตๆ ได้ล่ะ
“ ...อื้อ ”
คนตัวโตกว่าผละจูบออกมาคลอเคลียตรงแก้มนุ่ม ได้สบตากันแค่เสี้ยววินาทีกลับเอื้อมมือมาล็อคท้ายทอยป้อนจูบให้อีกหนโดยที่แบคฮยอนก็ให้ความร่วมมืออย่างดี สองร่างเบียดเข้าหากันแนบแน่น ปล่อยให้ริมฝีปากคลอเคลียกันไปมาหลายนาที
“ มองหน้าผมแล้วฟังให้ดีๆ ”
ใบหน้าจิ้มลิ้มถูกฝ่ามือใหญ่ประคองไว้อย่างทะนุถนอม ดวงตามองลึกเข้าไปในกันและกัน แบคฮยอนเม้มปากและขมวดคิ้ว หยดน้ำตาที่ซึมออกมาถูกปาดออกแผ่วเบา
“ ผมขอโทษ ”
“ ผมไม่น่าไปมองหาคนอื่นทั้งที่ผมมีคนที่เป็นครึ่งชีวิตของผมอยู่ตรงนี้แล้ว ”
ปาร์คชานยอลนั่งคุกเข่าแทรกหว่างขาของเขา จับสองมือน้อยทาบแก้มตัวเอง สายตาเว้าวอนและขอร้อง แบคฮยอนรู้สึกเบลอกับการกระทำที่ปุบปับของอีกคนจึงได้แต่นั่งสูดจมูกเงียบๆ
“ ผมไม่ได้ล้อเล่นที่บอกว่าจะแต่งงานกับนาย ผมจริงจังนะ ”
“ ถ้าเราบอกว่าไม่...ฮึก...ไม่แต่งล่ะ ”
“ รัก ”
พอปฏิเสธอีกคนก็ชิ่งบอกรักกันซะอย่างนั้น แบคฮยอนเบ้ปากแทบจะทันที
“ รักครับ ”
“ นายก็ทำงี้ตลอดแหละไอ้บ้า ฮือออ ”
หายหน้าหายตาไปนานเลยน้าาา
เนื่องจากไม่มีอะไรจะพูด...เอาเป็นว่าเรายกกล่องคอมเม้นท์ให้เลยสำหรับคนที่อัดอั้นตันใจ
เราคิดถึงเทาอ่ะ ไม่มีไหล่ใครให้ซบด้วยอ่ะทำไงดี มาภาวนาขอให้เขาหายไวๆ กันเถอะ
อยู่ที่ไหนเทาก็ยังเป็นเทาเหมือนเดิม ฉันโอเคค่ะพี่ สบายมาก จิ๊บๆ
นี่จะตามติ่งพี่ตลอดไป อย่าร้องไห้ค่ะเดี๋ยวมีคนร้องตาม ฮึบไว้ค่ะทุกคน สู้ๆ
#ฟิคฟอแฟน
ความคิดเห็น