คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PHOTOS ; 02 { 100 per. }
02
เวลาว่างๆ เบื่อๆ ไม่มีอะไรจะทำ สิ่งแรกที่อี้ชิงนึกถึงก็คือกล้องถ่ายรูป ตรงระเบียงขนาดเล็กเชื่อมติดกับห้องนอนช่างภาพตัวขาวนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ มีแก้วน้ำชาร้อนๆ ส่งไอหอมฉุยตรงโต๊ะข้างกัน อี้ชิงเหมือนคนบ้า...เอาแต่ยิ้มและหัวเราะคนเดียวทุกครั้งที่ได้จ้องมองภาพทุกอากัปกิริยาของคุณแรพเปอร์คนดัง ใช้ปากกาเมสิกเขียนวันที่ลงไปในภาพถ่ายแล้วไม่ลืมจะระบุรายละเอียดของภาพด้วย
ภาพเซ็ตใหม่ Kris at XOXO Magazine ( Spring Boy ) ที่อี้ชิงเพิ่งถ่ายได้มาสดๆ ร้อนๆ ได้รับการตอบรับดีเหมือนเดิมจนน่าปลื้มใจ ความพยายามของอี้ชิงไม่สูญเปล่า แม้จะได้แผลถลอกจากการหุนหันวิ่งหนีมาจากสายตาของคริสก็เถอะ ถึงอย่างนั้น...อี้ชิงยังคงมีความสุข
เพลงจังหวะเบาๆ สบายๆ ในอัลบั้ม Kiss & Hug อันล่าสุดของคุณแรพเปอร์คนดังคลอไปทั่วบริเวณ อี้ชิงฮัมเพลงตามอย่างสบายใจก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง นึกถึงคนหน้าตาดุๆ ที่ต้องมาแรพหวานๆ ตามเนื้อเพลงแล้วก็อดขำไม่ได้ ปากกาเมจิกจรดลงบนรูปภาพเชื่องช้า
I like you, Kris
“ ...คริส ”
“ คริส ”
“ คริส!!! ”
ความเจ็บแสบกระจายไปทั่วแผ่นหลังตอนที่คิมแทยอนจอมโหดฟาดฝ่ามือลงมาโทษฐานขโมยโทรศัพท์คนอื่นไปดูโดยไม่ได้รับอนุญาต ดวงตาที่คราแรกในการพบกันคริสว่ามันดูแป๋วๆ ใสๆ ไร้พิษสงดีอยู่หรอกแต่ตอนนี้มันกลับจ้องเขาอย่างหาเรื่องสุดๆ เมื่อโทรศัพท์ถูกดึงไปจากมือคนตัวสูงมากก็ครางอย่างเสียดายและทดท้อ หากคิมแทยอนเลือกจะเมินเฉย
“ อย่าทำแบบนี้อีกนะ ”
“ แค่ขอเช็คอะไรนิดหน่อยเอง ทำไมต้องรุนแรงด้วย ”
“ งี่เง่าน่ะคริส ฉันบอกพี่กี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับของส่วนตัวคนอื่น! ”
“ โอเค โอเค จะไม่ทำอีกแล้วน่า ”
...เพราะคริสได้สิ่งที่ต้องการมาแล้ว J
พี่เฮนรี่โวยวายใส่คิมแทยอนไปพักใหญ่เมื่อคริสจงใจฟ้องว่าตัวเองโดนตีเข้ากลางหลัง แต่คนเส้นใหญ่มีเหรอจะยอมฟัง นอกจากคิมแทยอนจอมโหดจะไม่สนใจแล้วยังมีการทำหน้าตากวนประสาทใส่จนพี่เฮนรี่แทบสติหลุด คริสรู้จักกับคิมแทยอนมาหลายปีแล้ว แม้จะไม่ได้สุงสิงกันมากนักแต่คิมแทยอนเป็นทั้งน้องและเพื่อนที่ดีถึงจะกระด้างไปหน่อยก็เถอะ แถมตอนนี้คิมแทยอนยังกุมความลับบางอย่างที่คริสอยากรู้ใจแทบขาดไว้ด้วย
ร้ายกาจชะมัด
เดี๋ยวได้รู้กันล่ะว่าใครร้ายกว่า
ข้อความล่าสุดถูกกดส่งไปยังเบอร์โทรปลายทาง ริมฝีปากกระตุกยิ้มสมใจก่อนจะเดินผิวปากออกมาข้างนอก คริสโยนโทรศัพท์เล่นไปมา ดวงตาคมทอประกายแวววาวเมื่อนึกถึงเจ้าของเบอร์โทรนี้...ไม่นานนักหรอก ไม่นานเลย คิดจะเล่นซ่อนหากับคริสมันไม่ง่ายเลยนะ
คิมแทยอน...
ไหนบอกวันนี้คริสไม่มีงานอะไรไง!
อี้ชิงแทบขาดอากาศหายใจตายตอนบึ่งรถมาที่นี่ นั่งจิบชาฟังเพลงอยู่ดีๆ คิมแทยอนส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้คุณแรพเปอร์คนดังมีงานด่วนและสำคัญมาก ยังมีการบอกด้วยนะว่าถ้าไม่มาอี้ชิงอาจจะพลาดภาพสวยๆ อย่างน่าเสียดาย ข้อความสั้นๆ ที่แนบมาพร้อมที่อยู่ละเอียดยิบอี้ชิงเลยยอมปล่อยวางความขุ่นเคืองใจในทีแรกไปจนหมดสิ้น
ช่างภาพตัวขาวคนเก่งอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อๆ ของคุณแรพเปอร์คนดัง กระเป๋ากล้องถูกกระชับแน่นขึ้นอีกอย่างขัดเขิน แอบถ่ายคนๆ เดิมมาก็บ่อยทำไมยังเขินอยู่นะ อันนี้อี้ชิงไม่รู้จริงๆ
“ คุณจางอี้ชิง...วันนี้มาทำอะไรเหรอครับ? ”
ประชาสัมพันธ์หนุ่มเอ่ยทักทายร่างขาวๆ ที่เดินผ่านไป อี้ชิงชะงักเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับมาตรงหน้าเคาน์เตอร์ ช่างภาพตัวขาวโค้งทักทายแล้วเกาท้ายทอยตัวเองเก้อๆ
“ คิมแทยอนเพิ่งส่งข้อความมาบอกผมครับ บอกให้รีบมาที่นี่ ”
“ เอ๋? ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอครับ? ”
คยองซูเอียงคอมองอี้ชิงราวกับกำลังนึกบางอย่างไปด้วย ประชาสัมพันธ์หนุ่มขยับกลับมาท่าเดิมก่อนจะส่งเสียงหัวเราะเบาๆ
“ คุณคิมแทยอนเธอเพิ่งจะออกไปข้างนอกเมื่อกี้นี่เองครับ ไม่ได้บอกด้วยว่านัดคุณจางอี้ชิงไว้ทั้งที่ปกติเธอจะบอกผมตลอด ยังไงคุณจางอี้ชิงลองติดต่อคุณแทยอนให้แน่ใจก่อนดีมั้ยครับ? ”
อี้ชิงไม่มีทางเลือกมากนักหรอก ช่างภาพตัวขาวพยักหน้าเข้าใจ คิมแทยอนไม่เคยแกล้งอี้ชิงแบบนี้นะหรือว่าจะมีอะไรผิดพลาดไป? ยิ่งคิดยิ่งงง อี้ชิงรอให้คนปลายสายรับสายก่อนจะกรอกเสียงนุ่มๆ ลงไปอย่างร้อนรนปนสับสน
[ มีอะไรอี้ชิง? ]
“ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ”
[ ฉันเพิ่งออกมาจากบริษัทน่ะ มาหาอะไรกิน ]
“ แล้วที่เธอนัดฉันออกมานี่คืออะไร เธอเพิ่งจะส่งข้อความมาหาฉันเองนะ ”
[ จางอี้ชิง...นี่ฉันไม่ได้ส่งข้อความไปหานายนะ ]
อี้ชิงคิดว่ามีคนกำลังเล่นตลกกับตัวเองล่ะ
ถ้าคิมแทยอนไม่ได้ส่งข้อความมา...แล้วเป็นใครล่ะ?
ใครกันที่รู้เรื่องของคริสแล้วใครกันที่รู้ว่าอี้ชิงต้องมา?
[ อี้ชิง! มีอะไรรึเปล่า ]
“ มีคนแกล้งฉัน... ”
[ ใครกัน? บอกเบอร์นั่นมาหน่อยซิ! ]
อี้ชิงรู้สึกตัวเบาโหวงนิดหน่อยแต่ยังพอมีสติบอกเบอร์แปลกนั่นให้คิมแทยอนตามที่ขอ อี้ชิงเหมือนได้ยินเสียงคิมแทยอนสบถอะไรบางอย่างออกมา เหมือนจะเกี่ยวกับคุณแรพเปอร์คนดัง...แต่ตอนนี้ตาอี้ชิงพร่าไปหมดแล้ว เริ่มฟังอะไรไม่ได้ศัพท์เมื่อเห็นร่างสูงของคุณแรพเปอร์คนดังเดินผ่านมาและหยุดมองอี้ชิงอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหนสักที
แย่แล้ว...แย่แน่ๆ
อี้ชิงยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ!
[ นี่มันเบอร์ของ...! ]
“ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับคุณช่างภาพ? ”
โลกหยุดหมุนไปแล้วรึไงนะ?
“ ผม...ผม... ”
อี้ชิงพูดไม่ออก คริสตัวจริงแถมยังเดินเข้ามาหาเหมือนภาพสโลว์โมชั่นแบบนี้มันเทียบไม่ติดอย่างที่เคยเห็นในทีวี รอยยิ้มแบบนั้นอี้ชิงไม่ล้มหงายหลังก็ดีเท่าไหร่แล้ว ดวงตาหวานซึ้งมองประชาสัมพันธ์หนุ่มตื่นๆ แต่คยองซูก็เพียงแค่กลั้นยิ้มขำ ไม่ได้คิดจะเข้ามาช่วยไกล่เกลี่ยอธิบายอะไรเลย
“ ผมช่วยคุณได้นะ ”
“ ไม่! เอ่อ...ผม...ไม่...ไม่เป็นไรครับ ”
“ คุณมาหาใครครับ คนที่นี่ผมรู้จักหมดทุกคนเลย ”
ยิ่งคุณแรพเปอร์คนดังของอี้ชิงขยับมาใกล้ก็ยิ่งต้องถอยหลัง ใบหน้าหวานเห่อร้อนไปถึงลำคอจนต้องกระชับกระเป๋ากล้องมากขึ้น อี้ชิงส่ายหน้าจนผมปลิว
“ เปล่าครับ...ผม...ผมมาแล้วแต่คลาดกับเขา ผมควรจะกลับ... ”
“ คยองซู คุณช่างภาพเขามาหาใครเหรอ ”
แทนที่จะฟังอี้ชิงคริสกลับหันไปถามคยองซูที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว ช่างภาพตัวขาวสะดุ้งเฮือกรีบโบกไม้โบกมือพัลวันก่อนที่คริสจะหันกลับมา ใบหน้าที่แดงอยู่ก่อนแล้วยิ่งขึ้นสีจัด อี้ชิงแทบทรุดตอนที่คยองซูเมินเฉยคำขอร้องของอี้ชิงอย่างโหดร้าย
“ คุณจางอี้ชิงมาพบคุณคิมแทยอนครับ เห็นบอกว่าคุณคิมแทยอนส่งข้อความไปหาแต่คลาดกัน ”
“ เปล่านะครับ! ผมโดนแกล้งต่างหาก! ”
“ ใครแกล้งคุณช่างภาพครับ? เดี๋ยวผมจัดการให้เอามั้ย? ”
คุณพระช่วย!
หัวใจอี้ชิงเต้นแรงดีจริงๆ
อี้ชิงทั้งเขินทั้งอาย คริสใช้น้ำเสียงนุ่มทุ้มฟังดูใจดีถามอี้ชิงว่าใครแกล้งเนี่ยนะ...คิดจะฆ่ากันชัดๆ เลย! หน้าอี้ชิงร้อนไปหมดแล้วได้แต่ก้มหน้าคางชิดอก ก่อนจะรีบโค้งเร็วๆ ให้ทั้งคริสและคยองซูแล้วหมุนตัวก้าวเร็วๆ ออกไปทางประตูทันที แม้จะได้ยินเสียงเรียกมาจากด้านหลังอี้ชิงก็จะไม่หันกลับไปเด็ดขาด! เขินจนสั่นไปหมดทั้งตัว ขาสั่นจนแทบจะหกล้มหน้าคะมำหลายครั้ง
“ ฮื้อออออ ”
สุดท้ายอี้ชิงก็ทรุดนั่งลงข้างรถของตัวเอง ยกมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าร้อนฉ่าเอาไว้ส่วนอีกข้างเอากุมตรงหัวใจตัวเอง โลกหมุนคว้างจนจะบ้า...อี้ชิงเห็นกามเทพบินว่อนเต็มไปหมด เป็นอีกครั้งที่อี้ชิงต้องเผชิญกับเรื่องเดิมๆ แต่ไม่เคยชิน
อาการของคนตกหลุมรัก
...ซ้ำไปซ้ำมา
หลังจากวันนั้นอี้ชิงก็ขาดการติดต่อกับโลกภายนอกโดนสิ้นเชิง
แถมเขายัง...พลาดถ่ายรูปสวยๆ ของคุณแรพเปอร์คนดังไปตั้งหลายงาน
คิดว่าแฟนคลับตัวยงอย่างจางอี้ชิงคนนี้จะไม่ตายเหรอที่เจอคุณแรพเปอร์คนดังขวัญใจใกล้ชิดขนาดนั้นแล้วเจ้าตัวยังพูดราวกับรู้จักอี้ชิงมานานอีก คริสไม่ได้ดูหยิ่งยโสเหมือนในทีวีเลยเมื่อเทียบกับเมื่อสามวันที่เจอกัน อี้ชิงยังคงหน้าแดงทุกครั้งที่นึกถึง หัวใจก็ยังเต้นแรง มือสั่นมากจนแทบหยิบจับอะไรไม่ได้ โอ๊ย! อี้ชิงจนปัญญาจะทำยังไงแล้ว!
คุณแรพเปอร์คนดังคงไม่รู้หรอกว่าทำอี้ชิงเขินขนาดไหน
เขิน...เขิน...เขิน
ช่างภาพตัวขาวยังคงเข้าไปตรวจเช็คแฟนไซต์ตัวเองเหมือนเคย เพียงแค่สองสามวันมานี้ไม่มีรูปเซ็ตใหม่จะลง อี้ชิงขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านใช้เวลาสงบสติอารมณ์ตัวเองพักใหญ่ๆ ไปก่อน จะมีอย่างมากก็แค่รูปเดิมๆ ในกล้องที่ยังไม่ได้เอาลงเพียงไม่กี่รูปเท่านั้น สมาชิกในแฟนไซต์ต่างลงความเห็นว่าอี้ชิงป่วยก่อนจะอวยพรให้หายไวๆ
จอสี่เหลี่ยมกำลังฉายภาพของคุณแรพเปอร์คนดังของอี้ชิง รายการวาไรตี้ตลกๆ ที่มีคริสเป็นแขกรับเชิญพิเศษเลยทำให้ตอนเย็นเหงาๆ ของอี้ชิงมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกหน่อย ช่างภาพตัวเองนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟานุ่ม หัวเราะคิกคักเมื่อคริสเล่นมุขตลกหน้าตายแล้วก็ขัดเขินอยู่คนเดียวเมื่อกล้องซูมให้เห็นใบหน้าของคริสชัดๆ อ่า...มองมุมไหนก็ดูดีไปหมดเลยนะ
‘ คริส! มานอกเรื่องกันสักหน่อยดีมั้ย...นายคิดยังไงกับพวกแฟนไซต์ที่คอยวิ่งตาม? ’
อี้ชิงนึกไม่ชอบขี้หน้าพิธีกรคนนี้ขึ้นมาตะหงิดๆ น้ำเสียงแบบนั้นคิดจะหาเรื่องรึไงกัน
‘ ผมว่า...มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะครับ ’
‘ ไม่รู้สึกรำคาญบ้างเหรอ? ’
‘ ที่พวกเขาทำแบบนี้มันหมายถึงพวกเขารักผมไม่ใช่เหรอครับ ผมว่ามันไม่ได้น่ารำคาญนะออกจะน่ารักซะด้วยซ้ำ รูปของผมออกมาดูดีทุกรูปเลย...ขอบคุณครับ ’
‘ ผมชอบคนที่ทุ่มเทนะครับ เขาจะได้ไม่ไปคิดถึงใครคนอื่นได้อีก ’
“ พี่อี้ชิง! พี่อี้ชิง! ”
เสียงตะโกนโหวกเหวกเรียกชื่อช่างภาพตัวขาวทะลุผ่านอากาศ อี้ชิงหันไปมองงงๆ ก่อนจะได้ยิ้มอีกรอบเมื่อเห็นร่างเล็กคุ้นตาวิ่งหน้าตั้งมาหา แบคฮยอนหยุดหอบหายใจตรงหน้าอี้ชิง ในมือก็ถือกล้องเอาไว้แล้วโบกไปมาราวกับมีอะไรอยากจะอวด
“ อรุณสวัสดิ์แบคฮยอน ”
“ แบคฮยอนมีอะไรจะบอกล่ะ! พี่อี้ชิงต้องฟังให้ดีๆ นะ! ”
“ ได้สิ ว่ามาเลย ”
“ แบคฮยอนเจอแรงบันดาลใจแบบพี่อี้ชิงแล้ว! ”
อี้ชิงต้องใช้สมองประมวลผลไปพักใหญ่เลยล่ะกว่าจะเข้าใจว่าแบคฮยอนกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ ช่างภาพตัวขาวแถมยังเป็นไอดอลของใครบางคนคลี่ยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกาย มือขาวบางเอื้อมไปจัดผมให้แบคฮยอนอย่างนุ่มนวล
“ ดีแล้วล่ะ แบคฮยอนทำได้ดีมาก ”
“ เก่งใช่มั้ย!? ”
“ เก่งมากแบคฮยอนอา ”
แบคฮยอนเป็นเด็กน่ารัก ใสซื่อเหมือนเด็กๆ แม้ว่าภายนอกจะดูแก่นเซี้ยวและชอบเอะอะไปหน่อย อี้ชิงชอบดวงตาเรียวรีคู่นั้นที่เป็นประกายเจิดจ้ามุ่งมั่น ช่างภาพตัวขาวกับช่างภาพฝึกหัดเดินคล้องแขนกันหัวเราะไปตลอดทาง แบคฮยอนพูดแต่ชื่อปาร์คชานยอล อี้ชิงไม่รู้ว่าคนๆ นั้นเป็นใครแต่ก็พอจับใจความได้ว่าปาร์คชานยอลเป็นเทรนเนอร์ที่กำลังจะได้เดบิวท์ หน้าตาดีมากแถมยังตัวสูง
นึกภาพตามแล้วก็พาลคิดถึงคุณแรพเปอร์คนดังแฮะ
ก็คริสทั้งหล่อและตัวสูงมากนี่นา
“ ไอ้แบค!!! ”
อี้ชิงสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ เด็กหนุ่มร่างสูงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งตะโกนเรียกชื่อคนข้างตัวเสียงดังก่อนจะก้าวขาวิ่งเข้ามาหา แบคฮยอนทำเสียงจิ๊จ๊ะแล้วเปลี่ยนมายืนกอดอกกระดิกเท้า การสนทนาที่อี้ชิงไม่ค่อยเข้าใจเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ กว่าจะตามตัวได้นะมึง! นี่มึงให้กูไปเฝ้าไอ้ห่านั่นแล้วตัวเองเสือกมาเดินลั้ลลาเนี่ยนะ! ”
“ กูเปล่า กูแค่เดินมาซื้อขนมแต่เจอพี่อี้ชิงก่อน ”
“ พี่อี้ชิง? ”
แบคฮยอนพยักเพยิดมาทางอี้ชิงทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นหันมามองอย่างสงสัย อี้ชิงโค้งให้เพื่อนแบคฮยอนจนอีกฝ่ายแทบโค้งกลับไม่ทัน
“ สวัสดีครับ ผมจางอี้ชิงครับ ”
“ เฮ้ยพี่อี้ชิงครับ! ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้ ผมรุ่นเดียวกับไอ้แบคมัน อีซองยอลครับพี่ ”
“ ครับ จางอี้ชิงครับอีซองยอล ”
“ พี่อี้ชิงอ่า ไม่ต้องไปเรียกมันเต็มยศแบบนั้นหรอก เรียกเหมือนแบคสิ ไอ้ซองยอลไรงี้อ่ะ ”
“ ครับ ซองยอล ”
เด็กหนุ่มที่ชื่อซองยอลเกาหัวตัวเองก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้อี้ชิงอย่างเป็นมิตร ซองยอลกับแบคฮยอนเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง คนนอกอย่างอี้ชิงได้แต่ยืนมองตาปริบๆ มีหลายคำที่อี้ชิงไม่เข้าใจและไม่รู้จักเลยขอยืนอยู่เงียบๆ ดีกว่า
“ เออนี่! มึงรีบกลับไปเฝ้ามันเลยนะ กูไม่ว่างแล้วกูต้องรีบกลับบ้าน ”
“ ไหนว่าวันนี้มึงว่างทั้งวันไง ”
“ ตอนแรกกูว่าง แต่ตอนนี้แม่งไม่ว่างละ! ไอ้ศัตรูเก่ามันบุกบ้านกู! ”
“ เฮ้ยยย!! อีซองยอลอย่าเพิ่งไปดิ! ”
ไม่ทันแล้ว แบคฮยอนคงวิ่งตามไม่ทันแน่ๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มง้ำงอกระทืบเท้าเร่าๆ อี้ชิงยังไม่เข้าใจสถานการณ์เลยลองยืนเงียบๆ เหมือนไร้ตัวตนต่อไป จนกว่าแบคฮยอนกระทืบเท้าจนพอใจถึงยอมหันกลับมายิ้มแปลกๆ ให้อี้ชิง
“ แบคฮยอนมีธุระใช่มั้ย ”
“ ก็...ก็อย่างนั้นแหละ แบคฮยอนกำลังทำภารกิจอยู่ ”
“ อ่า...งั้นก็สู้ๆ นะ ”
“ งื้อออออ!!! ”
หลังจากหายไปเกือบจะครบอาทิตย์อี้ชิงก็ได้ฤกษ์หิ้วกล้องตัวโปรดออกมานอกสถานที่สักที มิสคอลจากคิมแทยอนกับพี่เฮนรี่มีเป็นร้อยเพราะอี้ชิงปิดโทรศัพท์ ช่างภาพตัวขาวรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง แต่ก็นะ...ความเขินมันไม่ได้เข้าใครออกใครนี่
คิมแทยอนบอกว่าวันนี้คุณแรพเปอร์คนดังจะไปเป็นเชฟชั่วคราวของรายการทำอาหาร ดูท่าว่าวันนี้อี้ชิงจะได้รูปน่ารักๆ ของคุณแรพเปอร์คนดังเยอะแยะแน่ๆ และที่สำคัญอี้ชิงปลอมตัวมาเต็มร้อย! ผ้าปิดปากเอย เสื้อฮู้ดเอย ทำผมปิดๆ ตาด้วยนะ แค่นี้ก็ไม่มีใครจำได้แล้ว
“ จางอี้ชิง!!! ”
กล้องแทบจะหลุดมือเมื่ออยู่ๆ คิมแทยอนก็พุ่งมาดึงแขนอี้ชิงเอาไว้ ช่างภาพตัวขาวทำหน้าตาเหรอหรายิ่งทำให้คิมแทยอนนึกอยากจะตีแรงๆ สักทีโทษฐานไม่รู้อะไรบ้างเลย! อี้ชิงร้องอุทานด้วยความเจ็บเมื่อฝ่ามือเล็กตีลงมาตรงแขนเต็มแรง
“ เจ็บนะ! ”
“ เจ็บแล้วก็จำ นายหายไปไหนมาฮะอี้ชิง ปิดโทรศัพท์ทำไม ”
“ ฉันอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน ”
“ โดนคริสแกล้งรึเปล่า คริสบอกว่าอยู่ๆ นายก็วิ่งออกไปเลย ”
นึกตามแก้มสองข้างก็เริ่มแดงอีกจนได้ ช่างภาพตัวขาวเสหลบสายตาของคิมแทยอนพร้อมลักยิ้มเล็กๆ ที่ปรากฏขึ้นเมื่อเจ้าตัวกลั้นยิ้ม อี้ชิงคงนึกว่าคิมแทยอนดูไม่ออกล่ะสิ หญิงสาวร่างเล็กพ่นลมหายใจดังๆ ก่อนจะดันหลังช่างภาพตัวขาวให้เข้าไปข้างในห้องอัดชั่วคราว
“ คริสเจอนายขนาดนั้นแล้วคงไม่ต้องหลบล่ะ ”
“ ไม่ๆ วันนี้ฉันปลอมตัวมา ”
โอ๊ยให้ตายสิจางอี้ชิง!
นี่เรียกว่าปลอมตัวงั้นเหรอ!?
คิมแทยอนอยากจะถามจริงๆ ว่าเสื้อฮู้ดกับผ้าปิดปากมันช่วยอำพรางอะไรได้บ้าง แต่เห็นอี้ชิงมุ่งมั่นขนาดนี้แล้วก็คร้านจะพูดต่อความให้ยืดยาว เลยได้แต่ตัดบทแล้วดึงอี้ชิงเข้าไปข้างใน รายการกำลังเริ่มอัด เชฟคนเก่งเริ่มสาธิตการทำสปาเกตตี้ง่ายๆ โดยมีคริสเป็นลูกมือ
อี้ชิงเริ่มซ่อนตัวแถวๆ นั้น ยกกล้องขึ้นถ่ายพ่อครัวมือใหม่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีหวานแหววแล้วยิ้ม ช่างภาพตัวขาวหัวเราะเบาๆ เมื่อคริสทำสปาเกตตี้เลอะไปหมด เหมือนเด็กน้อยเลย น่ารักมาก ไม่ว่าจะท่าทางเงอะงะตอนทำอะไรไม่เป็นหรือตอนทำหน้าตื่นเต้นดีใจตอนทำสำเร็จก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาอี้ชิงไปได้ อี้ชิงถ่ายรูปคุณแรพเปอร์คนดังทุกอากัปกิริยาอย่างสบายใจ จนกระทั่งการถ่ายทำจบลง...
อี้ชิงครางอย่างเสียดาย เขาต้องรีบกลับบ้านแล้ว
แล้วเจอกันใหม่นะครับ
เมื่อคริสเดินออกไปข้างนอกพร้อมพี่เฮนรี่แล้วอี้ชิงก็ลุกขึ้นบิดตัว ยกกล้องขึ้นมาเช็ครูปจนพอใจแล้วก็ดูเวลา ถึงเวลาพักผ่อนแล้วสิ ช่างภาพตัวขาวอดยิ้มไม่ได้เลย คุณแรพเปอร์คนดังของเขาในชุดผ้ากันเปื้อนนี่น่ารักจนไม่อยากจะบรรยาย คงหลับฝันดีไปหลายคืนล่ะนะ
“ อี้ชิงจะกลับบ้านแล้วเหรอ? ”
“ ครับ ”
อี้ชิงรู้จักทีมงานหลายคนอยู่เหมือนกัน ทักทายกันบ้างตามประสา ช่างภาพตัวขาวดึงฮู้ดขึ้นปิดหน้าปิดตาเมื่อต้องเดินผ่านคุณแรพเปอร์คนดัง แค่ก้มหน้าให้ต่ำที่สุดแล้วอี้ชิงจะกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ หากแต่ท่าทางวันนี้จะไม่ได้เป็นอย่างนั้น…
“ จางอี้ชิง ”
ดวงตาหวานซึ้งเบิกกว้าง อี้ชิงยืนแข็งทื่อเหมือนโดนสาปแม้จะได้กลิ่นน้ำหอมและเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ช่างภาพตัวขาวก้มหน้าลงมากกว่าเดิม คริสยืนอยู่ตรงหน้านี้แล้ว...
“ นี่คุณช่างภาพ...ปลอมตัวระดับอนุบาลแบบนี้คิดว่าจำไม่ได้เหรอ? ”
อี้ชิงทำหน้าตาเลิ่กลั่ก พยายามถอยห่างแต่คริสยื้อแขนเอาไว้ อี้ชิงยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อนปล่อยให้คริสดึงฮู้ดลง มือใหญ่ปัดผมที่ปรกหน้าของอี้ชิงออกเบาๆ จนได้สบตากันแต่ช่างภาพตัวขาวก็หลุบตาต่ำลงพื้นซะอย่างนั้น อี้ชิงขืนตัวเล็กน้อยตอนที่คริสทำท่าจะดึงผ้าปิดปากออก
“ ดื้อเหมือนกันนะ จำได้แล้วน่าไม่ต้องหลบหรอก ”
จะดีมากถ้าคริสปล่อยแขนคนอื่นเขา
ตอนนี้อี้ชิงลมจะจับแล้ว!
“ คะ...ครับ? ”
“ จางอี้ชิงนี่ตามผมมากี่งานแล้วน้าาา ”
“ ... ”
คริสรู้ด้วยเหรอ?
“ เมื่อวันพุธได้ดูรายการวาไรตี้โชว์มั้ยล่ะ... ”
“ ก็...ดู...ครับ ”
“ ก็ตามที่บอกไปนั่นแหละ ”
“ ... ”
“ ผมชอบคนทุ่มเท ”
“ ... ”
“ ...นะครับ จางอี้ชิง ”
ความคิดเห็น