คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เริ่มต้นความคิด
Chapter 4
เริ่มต้นความคิด
เพราะตากฝนเมื่อวาน ทำให้วันนี้ฉันต้องนอนป่วยอยู่ที่บ้าน แม้จะทรมานจากอาการป่วย แต่สิ่งที่ทรมานยิ่งกว่า คืออยากรู้ว่าพี่ต้นเป็นอย่างไรบ้าง
อ๊อดด อ๊อดด
“ตาล ออกไปดูซิลูกว่าใครมา” เสียงของแม่ดังออกมาจากในครัว
“ค่า แม่”
ฉันเดินออกไปเปิดประตู ก่อนจะระบายยิ้มออก เพราะคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน กำลังโพสท่าที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดแล้วในชีวิต
“ได้ข่าวว่าคนไม่สวยแถวนี้ไม่สบาย” ฉันหัวเราะกับท่าทีและคำพูดของเบน
“เป็นห่วงแกแทบแย่ ก็ไม่คิดจะโทรไปบอกเพื่อนๆเลยใช่มั๊ย แล้วโทรศัพท์น่ะ ปิดทำไม ถ้าไม่มาหาถึงบ้าน ก็คงไม่ได้คุยกันแล้วใช่มั๊ย ”แม้คำพูดของแก้วจะเป็นคำต่อว่า แต่ก็เต็มไปด้วยความห่วงใยที่ฉันรู้สึกได้
“ขอโทษจ้ะ”
“ป๊ะ เข้าบ้านๆ แม่กำลังทำกับข้าวพอดี มาได้ถูกเวลาจริงๆนะเนี่ย”
“ตาล แกอยากจะบอกอะไรพวกเรามั๊ย เกี่ยวกับพี่ต้น”จู่ๆ เดียก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แกรู้เรื่องพี่ต้นได้ยังไง”ฉันถาม พลางก้มหน้า เพื่อหลบสายตาของเพื่อนๆทุกคน
“ก็เมื่อเช้าเจอพี่มิว แต่พี่มิวก็บอกว่าไม่รู้ เพราะแกก็ไม่ยอมเล่า”ฟ้าเปรยตามองมาที่ฉันเมื่ออ้อมพูดจบ
“ตาล มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เบนถาม พลางเขย่าแขนฉัน
“ฮือออออ” ฉันร้องไห้ออกมาเสียงดัง เพื่อนๆดูจะตกใจมาก ต่างกุลีกุจอ เข้ามาปลอบฉันเป็นการใหญ่ และนั่นทำให้ฉันยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก
หลังจากที่ตั้งสติได้ ฉันจึงเริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เพื่อนๆฟังอย่างช้าๆ
“ตาล แล้วแกไปยืนอยู่ตรงนั้นทำไมล่ะ ถ้ารู้ว่าเป็นพี่ต้น แล้วทำไมยังยืนอยู่ที่เดิม” ฟ้าถาม
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฉันควรจะทำยังไงดี”สายตาของทุกคนยังมองฉันอยู่ ในตอนที่ฉันถาม
“ไหนๆ พี่ต้นก็เลิกกับแฟนแล้ว แกก็เข้าไปดามใจพี่ต้นซะเลยซิ” เบนทำสายตาแพรวพราว
“บ้ารึไง พี่เค้าเพิ่งจะเลิกกับแฟน” ฉันส่ายหน้า แม้ว่าจะแอบโอนเอียงไปกับวิธีนี้ของเบนมากก็ตาม
หลังจากที่เพื่อนๆกลับไป ฉันก็คิดถึงคำพูดของเบนซ้ำไปซ้ำมา มันก็จริงอย่างที่เบนพูด ในเมื่อพี่ต้นเลิกกับแฟนแล้ว ก็แปลว่าพี่ต้นโสด ในเมื่อพี่ต้นโสด ก็แปลว่าฉันก็ยังมีโอกาสนี่
~ I hate this love song I hate this love song ~
“หือ ใครโทรมา”ความคิดของฉันถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ มือขวาของฉันคว้าเปะปะไปรอบเตียงเพื่อหาต้นเสียง อ๊ะ!!อยู่นี่ไง
“หวัดดีค่ะ” ฉันกรอกเสียงลงในโทรศัพท์
[ตาลเหรอ นี่พี่มิวเองนะ ตาลว่างรึเปล่าเนี่ย]
“ว่างค่ะ พี่มิว มีอะไรรึเปล่าคะ”
[เปล่าหรอกจ้ะ ได้ข่าวว่าไม่สบาย เป็นไงบ้าง]
“ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วก็ขอบคุณมากๆค่ะ ที่มาส่งที่บ้าน”
[ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วล่ะ พอดีพี่มาทำธุระแถวๆบ้านตาลพอดี เดี๋ยวพี่แวะเอาของเยี่ยมไข้ไปให้นะ]
“เอ๋??”
[เอ๋อะไร เนี่ยอยู่หน้าบ้านแล้ว]
อ๊อดด อ๊อดด
มือกดวางหู ส่วนขาก็รีบวิ่งไปที่หน้าบ้าน
“ไงคนสวย ตาบวมเป่งเลยนะนั่น” พี่มิวเอ่ยแซวทันที ที่ฉันเปิดประตู
“พี่มิวก็ เงียบไปเลยนะ” พี่มิวหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นกล่องขนมเค้กให้ฉัน
“ของเยี่ยมไข้จ้ะ”
“อร๊ายย เค้กช็อคโกแลต”ฉันอุทานออกมา เมื่อเห็นหน้าตาของเค้กภายในกล่อง ก่อนจะรีบเงยหน้าแล้วกล่าวขอบคุณพี่มิว
“เข้าไปในบ้านก่อนมั๊ย พี่มิว”ฉันเอ่ยชวนพี่มิว
“ไม่ล่ะจ้ะ พี่มีธุระต่อที่อื่น ยังไงก็หายไวๆนะ”
“ขอบคุณสำหรับของเยี่ยมนะคะ แล้วเจอกันที่มหาลัยนะ”พี่มิวโบกมือ ก่อนจะขับรถออก
ความคิดเห็น