คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อตกหลุมรัก
Chapter 1
เมื่อตกหลุมรัก
“ตาล!!พี่ต้นเดินมาโน้นแนะ” อ้อม เพื่อนสนิทของฉันพูดขึ้น พร้อมกับมองไปทาง”พี่ต้น” ที่กำลังเดินมาทางโต๊ะที่ฉันกับเพื่อนๆนั่งอยู่
“อย่าพูดเสียงดังซิ อ้อม” ฉันพูด พร้อมกับตีที่แขนของอ้อมเบาๆ
“เดี๋ยวฉันเรียกให้นะ ตาล” แก้ว เพื่อนสาวใจกล้าของฉันพูดเสียงดัง
“อย่านะ แก้ว!!!!!!”ฉันตะโกนห้าม พร้อมกับเอามือปิดปากของแก้วไว้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ช่วยอะไร เมื่อเบน เพื่อนสาวข้ามเพศของฉันตะโกนออกไปว่า
“พี่ต้นคะ คนทางนี้คิดถึงแน่ะ”
พี่ต้นหันมายิ้ม และโบกมือให้พวกเรา ก่อนจะรีบเดินไปยังตึกเรียน
“>/////<”
“แน่ะๆๆ หน้าแดงทำไมยะ ตาล พี่ต้นยิ้มให้ฉัน ไม่ได้ยิ้มให้แกซักหน่อย” เบนพูด แล้วใช้ปากกาเคาะที่หัวของฉันหนึ่งที
“อ้าวๆๆๆ หน้าแดงหมดแล้วตาล ฮ่าๆๆๆๆ” ฟ้าแซวพลางหัวเราะอย่างสนุกสนาน
“แกอ่ะ ก็ฉันเขินนี่นา” ฉันพูด แล้วเอามือปิดหน้าไว้
................................................หนึ่งเดือนที่แล้ว..................................................
“น้องเฟรชชี่คะ ใครที่เพิ่งมาถึง ให้มารับเอกสารที่พี่ก่อนนะคะ” เสียงประกาศดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เพื่อให้ เฟรชชี่มารับเอกสาร เพื่อกรอกข้อมูลต่างๆ
ฉันเดินไปรับเอกสารมา แล้วเดินหาที่นั่งเพื่อนั่งกรอกข้อมูล แต่ดูเหมือนจะไม่มีที่นั่งว่างเลยจริงๆ สงสัยต้องออกไปเขียนที่โต๊ะข้างนอกตึกแล้วหล่ะ แล้วค่อยเอามาส่ง หูยย อยู่ไกลด้วยนะเนี่ย
“น้องครับ มานั่งเขียนตรงนี้ก็ได้นะ” แล้วก็มีเสียงสวรรค์มาโปรด ฉันรีบหันไปมองที่ต้นเสียงทันที
“O.O” ผู้ชายคนนี้ รูปร่างสูงโปร่ง หน้ารูปไข่ รับกับจมูกที่โด่ง ริมฝีปากบาง ผิวขาวใส และรอยยิ้มที่สวยที่สุดในโลก นี่มันสเปคฉันชัดๆ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ยเนี่ย โอววววว ทำไมหล่อแบบนี้เนี่ย
“ขอ ขอ ขอบคุณค่ะ” ติดอ่างกันเลยทีเดียว ฉันเดินไปนั่งที่พี่หล่อลุกให้นั่ง เอ่อ ตรงนี้มันที่ของสต๊าฟไม่ใช่เหรอเนี่ยแล้วฉันมานั่งตรงนี้ จะดีเหรอเนี่ย และเหมือนพี่หล่อจะรู้ในสิ่งที่ฉันคิด
“นั่งได้ครับ ที่นั่งที่จัดไว้ให้มันเต็มหมดแล้วนี่นา ^^” อ๊ากก พี่คะ อย่ายิ้มแบบนี้ มันน่ารัก
“อ๋อ ขอบคุณนะคะ” ฉันตอบโดยที่ไม่ได้ละสายตาไปจากหน้าของพี่หล่อเลย
“มีอะไรติดหน้าพี่เหรอครับ” พี่หล่อถาม โอวว ฉันคงจ้องหน้าพี่หล่อนานเกินไป
“เปล่าๆค่ะ ขอโทษนะคะ” ฉันกล่าวขอโทษ น่าอายจริงๆ ไปมองหน้าพี่เค้าแบบนั้น พี่เค้าต้องมองว่าฉันเป็นคนไร้มารยาทแน่ๆเลย - -“ฉันจึงก้มหน้าก้มตา กรอกข้อมูลต่างๆของฉัน โดยไม่กล้าเงยหน้าไปมองพี่เค้าอีก ทั้งที่ในใจอยากจะเงยหน้าไปมองมากๆๆๆๆ
“ตรงนี้ไม่ต้องกรอกนะครับ” อยู่ๆ พี่สุดหล่อก็ยื่นหน้ามาใกล้ พร้อมกับชี้ที่ตำแหน่งในเอกสารที่ไม่ต้องกรอก
“O.O” อ๊ายยย หัวใจจะวาย ทำไมต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้ด้วยคะ >////////<
“อ๋อๆ ค่ะๆๆ ขอบคุณค่ะ” พี่หล่อคะ ตาลกำลังจะตาย เพราะหัวใจมันเต้นเร็วเกินไปค่ะ
ฉันไม่รู้ว่าหน้าของฉันตอนนี้มันเป็นยังไง แต่ไม่ปกติแน่ๆ ฉันไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้ แบบนี้เค้าเรียกว่าตกหลุมรักแล้วใช่มั๊ย
“พี่ชื่อต้นนะครับ เป็นสต๊าฟดูแลน้องปีหนึ่ง”แล้วพี่เค้าก็แนะนำตัว นี่แหละค่ะ ที่ตาลต้องการ !!! หน้าหล่อแล้ว ชื่อยังหล่ออีก ฉันอยากจะเป็นลมจริงๆ ><
“ชื่อตาลค่ะ”ฉันแนะนำตัวมั้ง คิคิ ณ จุดๆนี้ อยากให้มีเอกสารซักสามร้อยแผ่น จะได้นั่งกรอกนานๆ แล้วก็จะได้อยู่กับพี่ต้นนานๆ อร๊ายยย
แต่ในความเป็นจริง เอกสารมีแค่สามหน้าค่ะ แล้วฉันก็เขียนเสร็จ ในเวลาไม่ถึงสิบนาที
“พี่ต้นคะ เขียนเสร็จแล้ว ต้องไปยื่นที่ไหนคะ” ไม่อยากพูดคำนี้เลยจริงๆ T T
“เอาไปยื่นที่พี่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั่นนะครับ”พี่ต้นบอก พร้อมกับชี้ไปที่พี่ผู้หญิงที่ยืนรับเอกสารอยู่อีกฝั่งของตึก
“ขอบคุณมากนะคะ”
“แล้วเจอกันใหม่นะครับ ^____^” พี่ต้นยิ้มกว้าง พี่ต้นคะ ขอร้องล่ะ อย่ายิ้มแบบนี้เลยนะคะ ตาลกลัวจะห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ
และแล้ว ฉันก็ต้องบอกลาพี่ต้น ชายในฝันของฉันค่ะ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกรึเปล่า เสียใจตรงนี้!!!!
แล้วฉันก็ได้เจอกับพี่ต้นของฉันอีกครั้งในวันรับน้อง แม้ว่าฉันจะไม่อยากมาซักเท่าไหร่ แต่ก็แอบหวังเล็กๆว่าจะเจอพี่ต้น ฉันก็เลยมารับน้องในวันนี้ โดยที่ไม่ได้ดูสังขารของตัวเองเลย
“น้องๆครับ ยืนให้ตรงแถวนะครับ” พี่ที่เป็นสต๊าฟคนหนึ่งพูดผ่านโทรโข่ง เพื่อให้น้องใหม่ทุกคนยืนเข้าแถวให้เป็นระเบียบ แต่อากาศตอนนี้มันร้อนมากๆเลยค่ะ ร้อนจนอยากจะเป็นลม ร้อนจนหน้าจะไหม้อยู่แล้ว
แต่พี่ๆก็ยังโหดร้ายกับน้องใหม่ โดยการให้ยืนอยู่กลางแดดแบบนั้น ไม่รู้ว่ากำลังทดสอบอะไรอยู่ แต่ฉันรู้แค่ว่า ฉันกำลังจะเป็นลม ในอีกสองนาทีข้างหน้าค่ะ
“น้องไหวรึเปล่าครับ” เสียงพี่ต้น!!!! พี่สุดหล่อของฉัน พี่เค้ากำลังคุยกับฉัน
“ไหวค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบออกไป แม้จะสวนทางกับสภาพร่างกายของฉันในตอนนี้ก็ตาม
“ไม่ไหวก็บอกพี่นะครับ” พี่ต้นบอกกับฉัน ก่อนจะเดินไปหน้าแถว
-----ตุ๊บ------
“เห้ย!!!” ฉันได้ยินแค่เสียงคนตกใจ ก่อนที่ฉันจะไม่ได้ยินอะไรอีกเลย
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่ในห้องๆหนึ่งค่ะ แต่เมื่อกี๊ฉันจำได้ว่า ฉันยืนเข้าแถวอยู่กลางแดดกับเพื่อนๆนี่นา แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าฉันเป็นลม ใช่แล้วฉันเป็นลม แต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ใครพาฉันมาที่นี่
“เป็นไงมั้ง” เสียงนี้ O.O พี่ต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“คือว่า.......” ฉันกำลังจะถาม แต่ก็ได้คำตอบจากพี่ต้นว่า
“น้องเป็นลมในแถวน่ะ พี่ก็เลยอุ้มน้องมาที่ห้องพยาบาล” พี่ต้นพูด แล้วยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ฉันชอบมากที่สุด แต่!!เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พี่ต้นบอกว่า พาฉันมาที่นี่ยังไงนะ
“ห๊า!!! อุ้ม” ฉันตะโกน บ้าไปแล้ว ฉันตัวยังกับหมู อุ้มฉันมาเนี่ยนะ
“ครับ พี่อุ้มน้องมา” พี่ต้นตอบ แล้วยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
ฉันถึงกับอึ้ง พี่ต้นอุ้มฉันมาที่นี่ กรี๊ดด ต้องเหมือนพระเอกอุ้มนางเอกแน่ๆเลย ฉันนั่งก้มหน้าและแอบยิ้มอยู่คนเดียว
“จะกลับเลยมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง ดูท่าทางคงร่วมกิจกรรมต่อไม่ไหวแล้วล่ะ”
“เอ่อ คือ ตาลไหวนะคะ พี่ต้น” ฉันตอบ โดยไม่กล้ามองหน้าพี่ต้น แค่คิดว่าเมื่อกี๊พี่เค้าอุ้มฉันมา ก็เขินจะแย่อยู่แล้ว
“ไม่เอาน่า ไม่ไหวก็บอกไม่ไหวเถอะครับ หน้าตาลซีดมากเลยนะ ไปเหอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ เดินไหวมั๊ยเนี่ย” พี่ต้นพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง พี่ต้นคะ ตาลขอล่ะ อย่าพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลยนะ ตาลไม่รับรองความปลอดภัยของพี่ต้นนะคะ หึหึหึ
“ไหวค่ะๆ แหะๆ”ฉันได้แต่หัวเราะแห้งๆ แล้วตอบพี่ต้นไป เขินจนทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ฉันเดินตามพี่ต้นไปยังโรงจอดรถที่อยู่ไม่ไกลจากห้องพยาบาลอย่างเงียบๆ
“นั่งคันไหนไปดีตาล” พี่ต้นก็หันมาถามฉัน ที่กำลังเดินตาม
“ตาลอยากนั่งเฟอร์รารี่คันสีแดงนั่นน่ะคะ” ฉันตอบพี่ต้นแล้วชี้ไปที่รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่ง
“โอยย คันนั้นแพงเกินไปมั้ง” พี่ต้นพูด แล้วหัวเราะออกมา
“แหะๆ ตาลพูดเล่นหรอกค่ะ”
ติ๊ด ติ๊ด พี่ต้นหยิบรีโมทจากกระเป๋ากางเกง เพื่อปลดล็อครถของพี่ต้น แล้วมันก็ทำให้ฉันตกใจ เพราะรถคันที่ฉันบอกพี่ต้นว่าอยากนั่งนั้น มันคือรถของพี่ต้นค่ะ ใช่แล้ว พี่ต้นขับเฟอร์รารี่สีแดงคันนั้นค่ะ O.O
“เชิญครับ เจ้าหญิง” พี่ต้นพูด แล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ฉัน
“คือ เอ่อ ขอบคุณค่ะฉันกล่าวขอบคุณ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถอย่างงงๆ
“ตาลเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้นั่งคันนี้นะเนี่ย พี่เพิ่งได้มาเมื่อวานนี้เอง” พี่ต้นพูดหลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถแล้ว นั่นทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยก็ดี สเปคค่ะ สเปค !!!!
พี่ต้นชวนฉันคุยตลอดทางที่กลับบ้านฉัน พี่ต้นเป็นคนคุยสนุก และมีเสน่ห์มากๆ พวกเราคุยกันด้วยเรื่องมากมาย จนกระทั่งถึงบ้านของฉัน
“พักผ่อนเยอะๆนะตาล” พี่ต้นพูดก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถ
“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ต้น ขอบคุณที่มาส่ง แล้วก็ขอบคุณที่อุ้มตาลไปห้องพยาบาลค่ะ”ฉันกล่าวขอบคุณ โดยที่ไม่รอให้พี่ต้นพูดต่อ ฉันก็รีบเปิดประตูรถลงมา ฉันเขินค่ะ แค่คิดภาพที่พี่ต้นอุ้มฉันมาที่ห้องพยาบาล มันก็ทำให้หน้าฉันร้อนขึ้นมาแล้ว
“แล้วเจอกันนะตาล บายจ้ะ” พี่ต้นลดกระจกมาคุยกับฉัน ก่อนที่จะขับรถออกไป
ฉันยืนมองรถพี่ต้นที่วิ่งออกไปจนลับสายตา นี่เป็นเรื่องจริง และฉันก็ไม่ได้ฝันไป !!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น