คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : P. ชดใช้
. . . เสียงหัวเราะสดใสที่บ่งบอกถึงอารมณ์ของคนคนนั้นได้เป็นอย่างดีว่าเบิกบานแค่ไหนถ้าเป็นกับคนอื่นๆที่ได้ยินเสียงนี้ก็คงแค่จะเดินผ่านไปอย่างไม่ใส่ใจนักแต่กับชางมินแล้วมันช่างเป็นเสียงที่ทรมานจิตใจของเขาที่สุดยิ่งคนคนนี้มีความสุขมากเท่าไรเขาก็ยิ่งอยากทำลายให้เร็วที่สุดมากเท่านั้นไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม !! . . .
" จริงหรอฮะพี่ยุนโฮ ผมไม่อยากจะเชื่อ ! +555 " เสียงใสอุทานก่อนหัวเราะรวนเหมือนกับว่าเรื่องที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้วยเล่ามันน่าขำซะมากมาย อันที่จริงมันอาจไม่มีอะไรน่าขำเลยก็ได้แต่สำหรับแจจุงแล้วคนที่เขาถูกใจไม่ว่าจะทำอะไรก็ย่อมจะดูดีเสมอและเขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างที่จะได้มาครอบครอง
" มีความสุขเหลือเกินนะคิมแจจุง " เสียงของผู้มาใหม่เรียกร้องความสนใจได้ดีไม่น้อย ใบหน้าสวยแอบเบ้ไม่ได้ก่อนจะทำเป็นสีหนน้าปกติเพื่อไม่ให้คนที่อยู่ด้วยรับความรู้สึกที่แท้จริง ส่วนยุนโฮนั้นเขอดจะชะงักไม่ได้เมื่อเสียงที่ดังแทรกเข้ามาช่างคุ้นหูเขาซะเหลือเกินก่อนจะคลายความสงสัยด้วยการหันกลับไปมองผู้มาใหม่และเขาก็ต้องมีอันอึ้งเป็นครั้งที่สองเมื่อคนคนนั้นคือคนเดียวกันที่เขาเพิ่งเจอที่คลับเมื่อคืน
" จ๊ะ . . . แล้วทำไมนายเพิ่งกลับมาล่ะชางมิน . . . ไปนอนกับแฟนมาหรือไง " ประโยคสุดท้ายดูเหมือนจะถูกย้ำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเพื่อให้อีกคนรับรู้ถึงสถานภาพของผู้มาใหม่
" หึ !! . . . " ชางมินสบถเล็กน้อยอย่างรู้ความต้องการของอีกคนดีก่อนจะเบนสายตาไปมองอีกคนที่อยู่ในห้องนั้นด้วย ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อสบกับนัยย์ตาคมของคนคนนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างดูถูก เขาคงจะไม่ต้องทำอะไรแล้วล่ะถ้าคิมแจจุงสนใจคนคนนี้และคนนี้เล่นด้วยรับรองว่าพังพินาศสมใจเขาอย่างแน่นอน !
" เหมาะสมกันดีนี่ . . . " แจจุงรู้สึกงงขึ้นมากับคำพูดของชางมินแล้วก็ออกจะผิดหวังเล็กน้อยเมื่อคู่อริของเขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคนคนนี้แม้แต่น้อย
" เออ . . . น้องแจครับ . . คนเมื่อกี้ใครหรอ ? " ยุนโฮเอ่ยถามขึ้นเมื่อชางมินเดินกลับออกไป เขารู้สึกท้าทายขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสายตาที่ไม่แยแสแถมออกแนวจะดูถูกเขาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มรู้ว่าไอ้ความรู้สึกอยากเอาชนะร่างบางนั้นพุ่งสูงขึ้นมา
" นั้น . .ชางมิน . .ชิมชางมินฮะ "
" ลูกชายท่านประธาน ? "
" ใช่ฮะ . . . พี่ยุนโฮสนใจชางมินหรอฮะ ? " แจจุงหน้านิ่งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นท่าทางของร่างสูงที่แสดงถึงความสนอกสนใจใครอีกคน
" โอ๊ะ ! ! ไม่หรอกครับ . .เพราะพี่มีคนที่พี่สนใจอยู่แล้ว " สายตาคมส่งประกายวิบวับให้ร่างบางจนแก้มนวลเริ่มแดงระเรื่อกับการสื่อความหมายของยุนโฮ แต่เมื่อร่างบางของแจจุงหันไปสนใจกับอีกสิ่งสายตาคมก็แปรเปลี่ยนทันที
. . . ดวงตาคู่สวยทอดมองไปบนผืนน้ำที่เคลื่อนไหวตามแรงลมประกอบกับการแหวกว่ายของปลาตัวใหญ่หลากสี ภายในสมองพยายามคิดทบทวนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาพบกับคนคนนั้น ชางมินรู้ว่านิสัยของผู้ชายแบบนั้นไม่มีทางที่จะรักใครจริงเห็นคนที่ผ่านเข้ามาเป็นของเล่นไปหมดและแน่นอนเมื่อแจจุงสนใจคนแบบนี้สักวันก็คงถูกทิ้งเหมือนกับคนอื่น ๆ และแจจุงก็จะเจ็บปวดโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย แต่อีกส่วนหนึ่งก็อดหวั่นใจไม่ได้ถ้าหากแจจุงฉลาดพอที่จะจับคนคนนี้ได้อยู่หมัดนั้นก็แปลว่าความเจ็บปวดที่เขาคาดหวังให้ได้พบก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลย
" คิดอะไรอยู่ครับ ? " เสียงทุ้มที่ดังข้างใบหูทำเอาชางมินสะดุ้งตื่นจากความคิด ใบหน้าหวานหันขวับไปทันทีอย่างไม่ทันได้ระวังแก้มเนียนใสจึงชนเข้าริมฝีปากอุ่นอย่างจัง
" นี่ . . นาย ! ! " นิ้วเรียวถูกส่งมาชี้ใบหน้าคมอย่างโมโห ริมฝีปากถูกเม้มเป็นเส้นตรง แต่ถึงยังไงก็ยังน่ามองสำหรับชองยุนโฮอยู่ดี
" ผมชองยุนโฮ ถ้าผมเดาไม่ผิด . . . คุณน่ะมีปัญหากับคุณแจจุงใช่ไหมล่ะ ? "
" เกี่ยวอะไรกับนาย ! ! "
" ให้ผมช่วยไหมล่ะครับ "
" ช่วย . . . ช่วยยังไง ? " คิ้วเรียวเลิกขึ้นเหมือนกับสงสัยในสิ่งที่ร่างสูงพูด
" ก็ทำให้คิมแจจุงเจ็บปวดให้ถึงที่สุดนะสิ "
" น่าสน ! ! . . . แล้วนายอยากได้อะไรเป็นการตอบแทนล่ะ "
" แล้วแต่คุณ . .คุณชางมิน " ชางมินระบายยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปยืนชิดกับยุนโฮแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจรดริมฝีปากบางลงปากอุ่นของคนนั้นอย่างแผ่วเบา
" นี่เป็นค่ามัดจำเสร็จงานเมื่อไรจะจ่ายให้มากกว่านี้ " ร่างบางส่งยิ้มหวานก่อนจะนวยนาดเดินกลับเข้าบ้านทิ้งอีกคนให้ยืนอมยิ้มกับการกระทำของตนเองอยู่ตรงนั้น
. . . ชักน่าสนุกแล้วสิ ! ! คิมแจจุง นายจะได้ชดใช้ในสิ่งที่นายก่อแล้ว. . .
. . .
. .
.
. . . ร่างโปร่งบิดกายไปมาภายใต้ผ้านวมผืนโตก่อนคิ้วเรียวจะขมวดเข้าหากันแน่นเมื่อมีเสียงบางอย่างมาทำลายความสงบสุขของตน
" จะเคาะอะไรนักหนาว่ะ ? " คิบอมอดจะบ่นไม่ได้ก่อนเอื้อมมือไปหยิบชุดคลุมมาสวมก่อนไปเปิดประตู
" อ๊ะ ~ ซีวอน . . . นายมาทำอะไรที่นี่ ? ! " เจ้าของห้องทักอย่างตกใจเมื่อเห็นคนที่ผลักประตูเข้ามาเป็นคนที่เกลียดเขานักหนา ร่างสูงเดินพรวดพราดเข้ามาอย่างไม่สนใจเจ้าของห้องก่อนจะใช้สายตาคมสอดส่ายไปทั่วเหมือนหาใครบางคน
" นี่นายมีมารยาทรึเปล่า มีสิทธิอะไรมาค้นห้องคนอื่นแบบนี้! ! "
" ชางมินอยู่ไหน ? ! " เสียงเข้มตวาดอีกคนเมื่อไม่พบเห็นสิ่งที่เขามาค้นหา
" เขาก็อยู่บ้านเขานะสิ ทำไมเมื่อคืนยังไม่พออีกหรอถึงได้มาถามหากับแฟนเขาเนี่ย !! "
" เมื่อคืนเขาหนีกลับไป . .เขามาอยู่กับนายใช่ไหม ? "
" ใช่ . . มันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะนายมันไม่มีน้ำยาเอง . . โอ๊ยยย !! " คิบอมเยาะเย้ยคนตรงหน้าก่อนจะต้องตกใจเมื่อมือแกร่งของคนนั้นเข้ามากระชากตัวเขาอย่างแรงจนตอนนี้ทำให้คิบอมอยู่ในอ้อมกอดของอีกคน
" นายไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉันคิมคิบอม ! " ซีวอนเอ่ยเรียกชื่อเก่าของคิบอมอย่างโกรธแค้น . . หลาย ๆ คนคิดว่าเขาทั้งสองเป็นพี่น้องกันแต่อันที่จริงมันไม่ใช่เลย ! คิบอมคนนี้เป็นลูกติดของภรรยาใหม่ของพ่อเขาหลังจากแม่เขาเสียได้ไม่นานพ่อก็ควงเมียใหม่เข้าบ้านพร้อมกับเด็กอีกคน . . . ซีวอนรังเกียจเพราะเขาปักใจว่าสองแม่ลูกนี้มาแย่งทุก ๆ สิ่งที่เป็นของเขาไปแล้วเขาเองก็แย่งทุกอย่างที่เป็นของสองแม่ลูกนี้เหมือนกัน ! และเขาก็ทำสำเร็จซะด้วยเมื่อผู้เป็นแม่ต้องหัวใจวายเฉียบผลันเนื่องจากเขาเองที่ละเลยอาการของศัตรูใช้ให้ทำงานสารพัดจนร่างกายรับไม่ไหวจนป่วยหนักและขาดใจตายไปในที่สุด อันที่จริงจะโทษเขาไม่ได้ในเมื่อโง่อยากยอมเขาเองก็สวมควรแล้ว . . .
" เชวซีวอนปล่อยฉัน ไอ้คนสารเลว ! ! " คิบอมดิ้นพล่านในอ้อมกอดแกร่ง เขารู้สึกรังเกียจคนคนนี้ไม่แพ้กัน เพราะคนนี้ทำให้แม่ของเขาต้องตายทั้ง ๆ ที่ยอมทุกอย่างแต่คนคนนี้ก็ยังทำร้ายกันได้ และคิบอมเองก็พยายามที่จะทำตามคำสั่งเสีย พยายามไม่สนใจ ไม่ยุ่งเกี่ยวถึงขนาดย้ายบ้านออกมาแล้วแต่คนคนนี้ก็ยังตามรังควานไม่เลิก
" ทำไมฉันต้องปล่อยนาย ทำไมฉันต้องเชื่อฟังนายห๊ะ ! ! "
" ฉันเกลียดนายซีวอน . . ฉันเกลียดนาย ! "
" นายไม่มีสิทธิ์จะพูดคำนี้คิมคิบอม !! " ซีวอนตวาดใส่หน้าก่อนจะประทับริมฝีปากร้อนลงบนริมฝีปากเรียวอย่างรวดเร็วและจาบจ้วงรุนแรง ลิ้นไล้เลียริมฝีปากที่เม้มแน่นก่อนจะใช้ฟันคมขบกัดจนเลือดซึมแล้วส่งลิ้นร้อนเข้ากวาดความหอมหวานทุกซอกทุกมุม
" อื้ออออ ~ " คิมบอมดิ้นรนสุดแรงแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลุดพ้นไปแม้แต่น้อยและร่างโปร่งก็ยิ่งต้องผวามากขึ้นเมื่อร่างของเขาโดนโอบอุ้มขึ้นมือเรียวยิ่งกระหน่ำทุบอกเร่งให้ถอนจูบและปลดปล่อยเขาไป
" โอ๊ยยยย ! ! " ร่างโปร่งร้องลั่นเมื่อร่างทั้งร่างถูกโยนลงบนเตียง คิบอมผวาลุกขึ้นเพื่อวิ่งไปที่ประตูแต่เท้าทั้งสองก็ยังไม่ไหวเท่ามือหนาที่คว้าเอวคอดได้ก็จับเหวี่ยงลงไปบนที่นอนอีกครั้งพร้อมตามขึ้นทาบทับทันที
" หึ. . . ท่าทางเมื่อคืนจะสนุกกันมากเลยนะ ~ " ซีวอนกัดฟันพูดเมื่อสายตาคมสอดส่องไปเห็นร่องรอยของอะไรบางอย่างก่อนจะปล่อยประโยคที่ทำให้คิบอมยิ่งดิ้นรนยิ่งขึ้น
" เมื่อกี้นายว่าฉันไม่มีน้ำยาใช่ไหม . . ดีงั้นช่วยพิสูจน์ให้ฉันหน่อยล่ะกัน " พูดจบริมฝีปากร้อนก็ตรงเข้ารุกรานเก็บความหวานจากริมฝีปากเรียวทันที จมูกคมไล้เก็บกลิ่นหอมอ่อนตามซอกคอขาวพร้อมขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วทุกที่ที่ลากผ่านโดยไม่ฟังเสียงของร่างข้างใต้แม้แต่น้อย
" ไม่ . . ฮึกกก . .ปล่ะ . . .ปล่อย . .อึกก . . ปล่อยฉัน ~ " คิบอมพยายามหันใบหน้าหนีแต่ก็แพ้การรุกรานของอีกคนก่อนจะยิ่งครางเสียงหวานเมื่อเสื้อคลุมที่ใส่อยู่ถูกกระชากออกมืออุ่นบดขยี้ยอดอกสวยอย่างรุนแรงพร้อม ๆ กับริมฝีปากอุ่นที่ไล่ขบเม้มต่ำลงไปเรื่อย ๆ
" อื้อออ . .ม่ายยยย ~ " มืออุ่นกอบกุมแกนกายของร่างโปร่งก่อนจะชักนำอย่างรุนแรงตามแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นเรื่อย ภายในใจได้แต่ร่ำร้องให้คนใต้ร่างชดใช้ . . ชดใช้ในสิ่งที่เขาต้องสูญเสีย . . .
" อ้ากกกก . . .เจ็บ ! ! " คิบอมร้องลั่นทันทีเมื่อรู้สึกถึงกายร้อนของอีกคนที่สอดแทรกเข้ามาทางช่องทางหวานโดยปราศจากการเตรียมพร้อมใด ๆ ทั้งสิ้นและเพราะแบบนี้ช่องทางด้านหลังที่โดนทายจึงค่อย ๆ ฉีกขาดจนเลือดไหลซึม มือเรียวที่ผลักไสเลื่อนมาปิดริมฝีปากของตนเอาไว้กันการปล่อยเสียงที่น่ารังเกียจแถมริมฝีปากยังขบเม้มแน่นจนแผลเดิมปริออกจนเลือดก็ซึมออกมาอีกครั้ง
" อืมมมม ~ ข้างในนายมันทั้งรัดทั้งอุ่นดีจัง " ซีวอนครวญครางอย่างเต็มสุขก่อนจะยิ่งกระแทกกายอย่างไม่สนใจความรู้สึกของอีกคนแม้แต่น้อย ซึ่งตอนนี้ทนความเจ็บปวดไม่ไหวสติหลุดลอยไปแล้ว
" อ๊า ~ " น้ำขาวขุ่นไหลทะลักเข้าสู่ภายในร่างของคิบอมก่อนจะไหลย้อยออกมาด้านนอกพร้อมกับน้ำเลือดจากบาดแผลที่ปริขาดจนน้ำสีขาวขุ่นแทบเปลี่ยนเป็นสีชมพู
" นายต้องชดใช้ . . คิมคิบอม "
........................................................
มาต่อให้นะจ๊ะ
พรุ่งนี้คงจะได้อัพเรื่องอื่น ๆขอบคุณที่ยังติดตามกัน
ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น