คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : CHAPTER 10 : ลองคบกันดูไหม?
CHAPTER 10 : ลองคบกันดูไหม..?
คริสกำมือของตัวเองแน่นเมื่อได้ฟังยูริเล่าถึงคำพูดของลู่หานที่พูดไว้กับตน…
“….” ยูริมองหน้าคริสที่กำลังข่มความโกรธ สายตาของเธอนิ่งราวกับไม่มีความรู้สึก…
…ลู่หาน….
นายมันดีตรงไหน คริสถึงรักถึงหลงนายขนาดนี้?
“ลู่หานพูดแบบนี้จริงๆหรอ?” คริสถามยูริขึ้นมาหลังจากที่เขาพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อข่มความใจร้อนของตัวเอง
“ค่ะ” เธอตอบกลับไป
“นายนั่นมันมีดีตรงไหน..ลู่หานถึงได้รักมัน” ด้วยความโกรธมากขึ้นคริสเขาบีบมือตัวเองระบายความโกรธที่ปะทุขึ้นมาจนเส้นเลือดนั้นปูดนูนตรงข้อมือของเขาจนน่ากลัว…
“…ฉันว่า…”
“…”
“คุณตัดใจดีกว่า”
“คุณต้องการจะบอกอะไรกับผม?”
“คนสองคนนั้นเค้ารักกัน…คุณไม่ควรทำลายความรักของเขา…”
“….”
“..เลิกแผนการของคุณเถอะ” ยูริเอื้อมมือไปจับมือคริสและกุมมือเขาไว้เบาๆ
“หึ…” คริสค่อยๆดึงมือออกจากการกอบกุมของหญิงสาว
“คริส…”
“คุณมีหน้าที่ทำตามที่ผมสั่ง…”
“…”
“ผมจะไม่มีวันล้มเลิกอย่างแน่นอน…
….ดังนั้นอย่ามาสั่งผมอีก”
คริสพูดแค่นั้นก่อนที่จะลุกออกไปทิ้งให้ยูรินั่งอยู่คนเดียว
“หึ…ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น…ฉันก็จะทำต่อไป”
เวลามันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงวันนี้ก็เป้นวันปิดภาคเรียน…ทุกอย่างดำเนินมาอย่างเป็นปกติ
แต่มันก็น่าแปลกตรงที่ตั้งแต่วันนั้น…
ยูริก็ไม่ได้กลับมาหาเซฮุนอีกเลย
“เห้ย! ไอ้ฮุน มึงกับลู่หานเป็นอะไรกันแน่วะกูไม่เข้าใจพวกมึงเลยจริงๆ” ชานยอลถามขึ้นตามภาษาคนขี้สงสัย จริงๆแล้วเขาก็สงสัยมานานแล้วแหละ เพราะตลอดเวลาในการเรียนเซฮุนจะคอยช่วยเหลือลู่หานทุกอย่าง
….ที่สำคัญ…ตัวติดกันอย่างกับแฝด!
“เสือก…” เซฮุนตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเดินไปขนาบข้างลู่หานและโอบไหล่ของคนตัวเล็กอย่างสนิทสนม
“ดูก็รู้ว่าพวกมึงเป็นอะไรกัน..” ชานยอลพูดเบาๆกับตัวเอง
“ชานยอล~ ฉันมาแล้ว แฮ่กๆ พวกนายรอนานมั้ย ขอโทษทีนะ” แบคฮยอนวิ่งหอบกลับมาหาเพื่อนๆเพราะเขาต้องไปส่งรายงานชุดสุดท้ายก่อนปิดภาคเรียนให้กับอาจารย์จึงทำให้เขามาช้า
“ไอ้หมา…ใจเย็นๆค่อยๆหายใจเดี๋ยวช๊อก” ชานยอลยิ้มให้กับอาการตรงหน้าขึ้นคนตัวเล็ก
….เหงื่อที่ผุดตามใบหน้า…หน้าอกบางที่ขยับตามจังหวะการหายใจ ปากเผยอออกเล็กน้อยเพราะความเหนื่อย…
….ดูยังไงมันก็เซ็กซี่ดึงดูดใจเขาจริงๆ…
“คู่นายสองคนนี่น่ารักดีนะ” ลู่หานพูดแซวขึ้นมาพร้อมกับยิ้มกว้างให้คู่รักหวานแหววคู่นี้
…จะไม่ให้คู่นี้น่ารักได้ไง ก็ตลอดเวลาเขาเห็นคู่นี้จู๋จี๋กันอยู่ตลอด…
…ชานยอลก็ดูรักแบคฮยอนมาก…
…แล้วเซฮุนล่ะ?...
เขากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย! -__-
“แต่คู่เราน่ารักกว่า…” เซฮุนโอบไหล่ลู่หานแล้วหันมายิ้มตาหยีให้คนตัวเล็ก
“นี่…ใครคู่นายไม่ทราบฮะ…” ลู่หานค่อยๆจับมือของเซฮุนออก
…จริงๆแล้วเขาก็รู้สึกดีไม่น้อย…
“นี่ทุกคน ปิดเทอมจะไปไหนกันดีอ่ะ?” แบคฮยอนถามขึ้นมาหลังจากที่เขาหายเหนื่อยแล้ว
“ฉันอยาก…” ลู่หานทำท่าจะพูดขึ้นมาแต่เซฮุนกลับพูดแทรกก่อน
“ฉันกับลู่หานจะไปทะเล”
“ใช่!! ทะเล ดีเลย! กูจะได้ไปสวีทกับแบคฮยอนสองต่อสองริมชายหาด” ชานยอลโอบเอวแบคฮยอนเข้ามาชิดกับตัวจนแบคฮยอนถึงกับก้มหน้ายิ้มหน้าแดง
“ดีเลย ไปกันเยอะๆสนุกดี ^^” แบคฮยอนเห็นด้วยกับการเที่ยวครั้งนี้
“งั้น พรุ่งนี้ล้อหมุน 7 โมง ใครไปสายตกรถ!!....ไปแบคฮยอน เรากลับหอไปจัดเสื้อผ้าไปฮันนีมูนกันเถอะ” ชานยอลหันมายิ้มทะเล้นให้กับแบคฮยอนที่หน้าแดงเพราะเขินอีกรอบ
“เชิญพวกมึงตามสบายเหอะ กูกับลู่หานก็จะกลับไปจัดกระเป๋าเหมือนกัน เจอกันพรุ่งนี้” เซฮุนโบกมือลาเพื่อนทั้งสองของตัวเอง ส่วนลู่หานที่ยืนเงียบมานานก็ยิ้มแล้วโบกมือลาตามเซฮุน
[ว่ายังไง?]
“พวกนั้นจะไปทะเลกันช่วงปิดเทอมนี้ค่ะ…”
[ตามไป]
“แต่…”
[ถือว่าทำเพื่อผมนะยูริ]
“…”
[…]
“ฉันจะตามพวกเขาไป…”
“นายจำได้ด้วยหรอเซฮุน…” ระหว่างทางเดินอยู่ดีๆลู่หานก็ถามเซฮุนขึ้นมาด้วยความสงสัย
“จำอะไรได้หรอ?”
“ก็ที่ฉันอยากไปทะเลไง”
“อื้ม จำได้สิ” เซฉฮุนหันไปยิ้มบางๆให้กับลู่หานที่แอบยิ้มออกมา…จริงๆแล้วเขาดีใจที่เซฮุนจำได้
“…”
“นายน่าจะดีใจนะปกติฉันไม่ค่อยสนใจใครหรอก…นายคนแรกเลยนะเนี่ย”
“ไอ้คนหลงตัวเอง =_=” ลู่หานพูดพร้อมกับผลักไหล่เซฮุน
…คนมันเขินนี่หน่า…
“ก็มันจริงอ่ะ…”
“เหอะ…” ลู่หานสะบัดหน้าหนีเซฮุนไปอีกทาง…
…เขาแอบยิ้มให้กับคำพูดของเซฮุน…
“ลู่หาน”
“หืม?”
“ลองคบกันดูมั้ย?”
“ ห้ะ” ลู่หานที่ตกใจจนตาโตเท่าไข่ห่าน
…เขาควรจะดีใจใช่มั้ย?
“…ฉันชอบนาย”
“…”
“ไม่สิ ฉันรักนายเลยตะหาก” เซฮุนเกาต้นคอตัวเองแก้เขิน
“…”
“ตกลง…นายจะคบกันฉันมั้ย?”
“…”
“นายไม่ตอบแสดงว่า…นายไม่…”
“เออ”
“ห๊ะ?”
“ก็เออไง!”
“นายหมายความว่าไร?” เซฮุนเลิกคิ้ว…
“ฉันจะลองคบกับนายดู…”
“เห้ย! นายแม่งน่ารักว่ะ!” เซฮุนเอามือขยี้หัวลู่หานจนยุ่งเป็นรังนก
“แต่มีข้อแม้!!”
“ห๊ะ! ข้อแม้อะไรของนาย?” เซฮุนขมวดคิ้วจนเป็นปมด้วยความสงสัย
“นายต้องตามใจฉันทุกอย่างห้ามขัดใจเด็ดขาด”
“เช่น?”
“ตอนไปทะเล ห้ามลวนลามฉันเด็ดขาด” ลู่หานชี้นิ้วไปที่หน้าเซฮุน
“จูบได้ป้ะ?” เซฮุนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเซฮุนจนจมูกของทั้งคู่ชนกัน เขาค่อยๆยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเขินจนหน้าแดง
“…”
“เงียบ แสดงว่าได้” เซฮุนยื่นหน้าไปจูบปากบางของลู่หานเบาๆและถอนริมฝีปากออกมาอย่างรวดเร็วจนคนตรงหน้าตั้งตัวไม่ทัน
“หึย! ห้ามๆ ห้ามทั้งนั้นแหละ” ลู่หานเดินนำหน้าเซฮุนไปอย่างรวดเร็ว
…นายบ้าเอ๊ย…
…นายทำฉันใจเต้นอีกแล้วรู้มั้ยเนี่ย!!!
ระหว่างที่แบคฮยอนกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ชานยอลก้นั่งดูแบคฮยอนเก็บกระเป๋าอย่างขมักเขม้น..พร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความขำกับท่าทางตื่นเต้นจนเก็บทุกสิ่งที่ขวางหน้าลงกระเป๋าของคนตรงหน้า…
…ทำอย่างกับจะย้ายบ้าน
“ยิ้มอะไร?” แบคฮยอนหันมาเห็นเลยถามขึ้น
“ป๊าว…” ชานยอลพูดปฏิเสธเสียงสูง..เขาลุกขึ้นมาแล้วมากอดแบคฮยอนจากด้านหลัง..
“กอดทำไมเนี่ย?”
“ทำไมอ่า…กอดแฟนไม่ได้หรอ?”
“ได้..แต่ไม่ใช่ตอนนี้นะชานยอล…” แบคฮยอนพยายามแกะมือปลาหมึกของชานยอลออกแต่มันยิ่งทำให้เขากอดแน่นกว่าเดิม…
“รักหมาน้า~” ชานยอลหอมแก้มแบคฮยอนฟอดใหญ่ก่อนจะจับคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้ามาหาตัวเอง
“รักหยอยเหมือนกัน~” แบคฮยอนตอบกลับไปพร้อมกับขยี้หัวชานยอลเบาๆ
----------------------------------------------------
' writer's part '
สวัสดีรีดเดอร์~ วันนี้ก็เป็นวัน April fools day~~~ สุขสันต์วันแห่งการโกหกน้าาา ><
ไรต์กลับมาอัพแล้วรีดยังอยู่กันมั้ย? 555555 มาคอมเม้นให้กำลังใจกันหน่อยน้า -3-" ตอนนี้กำลังเร่งปั่นตอนต่อๆไปอยู่จะได้ไม่ค้างคา...ไม่อยากดองฟิค 5555555 ขอบคุณนะ ^^
ความคิดเห็น