คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : weird patient❤ - 4
weird patiant❤- 4
rrrrrrrt….
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของผมทำให้ผมหลุดจากอาการช๊อกเมื่อซักครู่ที่ไอ้ลูกหมา….จูบผม
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาและกดรับโดยไม่ดูชื่อของคนที่โทรมาเลยซักนิด…
“สวัสดีครับ”
[ชานยอล นี่พี่คริสนะ]
พี่คริส….
พี่ชายของผมเองฮะ แต่เป็นพี่ชายไม่แท้นะ คือเป็นญาติห่างๆของผมก็ว่าได้
“อ๋อ พี่คริส มีอะไรหรือเปล่าครับ??”
[วันนี้พี่จะเข้าไปเยี่ยมเราที่บ้านตอนเย็นๆหน่อยนะ]
“อ๋อครับ”
[เห็นว่าคุณน้าโบราฝากลูกของเขาที่ชื่อแบคฮยอนไรนั่นมาอยู่กับชานยอลหรอ???]
“ อ๋อ ใช่ฮะ พี่คริสรู้ได้ไงอ่ะ?”
[ฮ่าๆ คุณน้ามีโซบอกพี่มาน่ะ งั้นยังไงเดี๋ยวพี่ไปหาที่บ้านนะ จะได้ไปดูหน้าผู้อาศัยซักหน่อย แค่นี้นะชานยอล]
“ครับผม ^^”
ผมกับพี่คริสอยู่กันคนละบ้านครับ เพราะที่ทำงานของเราไม่เหมือนกัน คือพี่เค้าทำงานบริษัทครับเป็นถึงผู้จัดการเลยทีเดียว แต่ผมเป็นหมอ และที่ทำงานของเราสองคนก็ห่างกันมากด้วย พี่คริสเลยแยกไปอยู่คอนโดใกล้ๆบริษัทของเขาน่ะครับ
ส่วนเรื่องที่พี่คริสจะมาหาผมที่บ้านก็เป็นเรื่องปกติครับ
คือพี่คริสกับผมเนี่ยผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กๆห่างกันไกลๆก็ต้องมีคิดถึงกันบ้างแหละเนาะ ฮะๆ
พี่คริสเขารู้น่ะครับว่าผมไม่ชอบขับรถไปไกลๆบ้าน พี่เขาเลยเป็นฝ่ายมาหาผมที่บ้านเองตลอดเลยครับ
“ใครหรอชานยอล??”
…เสียงง้องแง้งๆของไอ้ลูกหมาดังขึ้นอีกแล้วครับหลังจากที่ผมวางสายจากพี่คริสไป
ผมเกือบลืมเรื่องเมื่อสักครู่ไปแล้วเชียว ที่ เขาจูบผมน่ะ -__-;;
“พี่ของชานยอลเอง ชื่อพี่คริส”
“พี่คริส ชื่อหล่อจัง><”
=___=;;
“วันนี้พี่คริสจะมาเยี่ยมเราที่บ้าน แบคฮยอนต้องทำตัวดีๆนะรู้ไหม อย่าดื้ออย่าซนนะ”
“ครับผม! ^_^”
แบคฮยอนยิ้มให้ผมตาหยีพร้อมกับทำท่าลูกเสือสามัญ -___-;;;
“ส่วนเรื่องเมื่อกี้ ที่แบคฮยอน…อ่า จูบชานยอล ห้ามไปทำกับคนอื่นนะรู้ไหม มันไม่ดี”
“อ้าว…ก็แบคฮยอนบอกแล้ว ว่าแบคฮยอนรักชานยอล”
“คือ….มันไม่ใช่แบบรักแบบที่แบคฮยอนคิดนะ มันคือความรักแบบคนรักอ่ะ….เอ้อ แบคฮยอนคงไม่เข้าใจหรอก ไว้เดี๋ยวแบคฮยอนก็คงเข้าใจเองแหละเนาะ”
ผมขยี้หัวของไอ้ลูกหมาเบาๆพร้อมกับยิ้มบางๆให้เขาครับ
“ชานยอลหัวแบคฮยอนยุ่งหมดเลย บุ่ยยย”
ไอ้ลูกหมาทำหน้ายู่ใส่ผมพร้อมกับทำท่าจัดผมตัวเองให้เข้าทรงอีกครั้ง พร้อมกับเอามือของตัวเองมายีหัวของผมบ้าง…
“แบคฮยอนเล่นอะไรเนี่ยหัวชานยอลยุ่งหมดแล้วนะ”
“ก็ชานยอลมาเล่นผมของแบคฮยอนก่อนทำไมล่ะ งึ่ยย”
….คำสนทนาพวกนี้….
ผมว่ามันคุ้นๆนะครับ ฮะๆๆ…
เวลาของวันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมนัดกับพี่คริสครับ …
ติ๊งหน่อง~~~~ (เสียงกริ่งหน้าบ้าน =_=;)
“สงสัยพี่คริสมาแล้ว แบคฮยอนนั่งรออยู่นี่นะ เดี๋ยวชานยอลไปเปิดประตูก่อนนะ :D”
“อื้ม ^^”
แบคฮยอนพยักหน้าพร้อมกับยิ้มบางๆให้ผมครับ
ผมเดินไปเปิดประตูบ้านก็พบกับร่างสูงของพี่ชายของผมครับ
นับวันเขาก็ยังหล่อไม่เปลี่ยนแปลง บางทีผมก็อิจฉาในความหล่อของเขาเหมือนกันนะครับ =_= กับส่วนสูงนั่นอีก พี่เขาจะสูงแข่งกับเสาไฟฟ้าหรอครับผมไม่เข้าใจ
“น้องชายยยไม่ได้เจอกันนานเลยคิดถึงชะมัด”
พี่คริสเดินเข้ามากอดคอผมครับ
ไม่ได้เจอกัน 2 อาทิตย์ของพี่คริสนี่ถือว่านานแล้วครับ ฮะๆ
“คิดถึงพี่คริสเหมือนกันครับ ^^”
ผมค่อยๆล๊อกประตูและพาพี่คริสเข้าไปในตัวบ้านเพื่อไปเจอกับแบคฮยอน…
“แบคฮยอน ชานยอลพาพี่คริสมาแล้ว”
“สวัสดีฮะ^^”
ไอ้ลูกหมาหันมายิ้มตาหยีให้พี่คริส
แต่ทำไมผมต้องรู้สึกไม่พอใจลึกๆด้วยครับ =__=;;;
“สวัสดีครับ น้องชื่อแบคฮยอนสินะ”
“ครับ ^^”
ไอ้ลูกหมายิ้มหวานให้พี่คริสอีกครั้งครับ ส่วนพี่คริสก็…
*0* <<<<หน้าของพี่คริสตอนนี้
หยุดเลยฮะ…หยุดคิดจะแง่มไอ้ลูกหมาของผมเดี๋ยวนี้เลยครับ -0-
ผมลืมบอกไปว่าพี่คริสของผมเนี่ยเขาเจ้าชู้ตัวพ่อเลยครับ… แต่ด้วยความหล่อเลือกได้แบบนี้ ผู้หญิงในสต๊อกของเขาก็มีแต่ผู้หญิงสวยๆดังๆเซเลปๆทั้งนั้นเลยครับ พี่เขาคั่วมาหมดละ
แต่ผมนี่สิ…
มีผู้หญิงมาเสนอถึงที่ผมกลับไม่เอา… ฮ่าๆ
“น้องแบคฮยอนน่ารักดีนะชานยอล”
พี่คริสเขากระซิบผมเบาๆไม่ให้แบคฮยอนได้ยินครับ
“อ่า..คะ .. ครับ”
“คนนี้พี่ขอได้ไหม…”
“เห้ย!!! ไม่ได้นะพี่!!!”
เวรละครับ…. ผมเล่นพูดซะเสียงดังเลย T-T ไอ้ลูกหมานั่นหันมามองตาโตเลยครับ สงสัยจะตกใจ
“…ทะ…ทำไมต้องเสียงดังขนาดนี้ด้วยชานยอล พี่ตกใจนะเว่ยเห้ย T-T”
“อ่า…ขะ .. ขอโทษครับพี่”
“ไม่ได้ก็ไม่ได้วุ้ย…”
พี่คริสสบถกับตัวเอง
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารโดยที่ข้างๆผมนั้นมีแบคฮยอนนั่งอยู่และตรงกันข้ามก็เป็นพี่คริสครับ
ผมลืมบอกไปว่าเย็นนี้ผมแทบไม่ต้องทำอาหารเลยครับเพราะพี่คริสเข้าเล่นซื้อมาซะเยอะขนาดนี้ อิ่มไปยันเช้าเลยครับ =0=
“น่ากินทุกอย่างเลย แบคฮยอนกินเลยนะฮะ ^^”
ไอ้ลูกหมาพูดขึ้นมาก่อนที่จะเริ่มต้นสวาปามอาหารบนโต๊ะเป็นคนแรก
“กินเยอะๆนะแบคฮยอน พี่อุตส่าซื้อมาเลี้ยงเลยนะเนี่ย^^”
พี่คริสยื่นมามียีหัวไอ้ลูกหมาของผมฮะ…
เห้ย…หยุดเลยนะพี่คริส….
แล้วทำไมผมต้องหวงด้วยครับเนี่ย…. ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย T^T
“…”
ผมมองโดยไม่พูดอะไรครับ
เพราะไอ้ลูกหมานั่นก็เอาแต่ยิ้มให้พี่คริสอย่างเดียวเลย สงสัยจะลืมผมซะแล้วมั้ง น่าน้อยใจชะมัด…. T-T
หลังจากที่เราทั้งสามคนกินอาหารเสร็จแล้ว พี่คริสก็ขอตัวกลับบ้านครับ…
ผมบอกตามตรงเลยว่า การที่พี่คริสมาเยี่ยมผมครั้งนี้ ทำให้ผมหงุดหงิดมากๆเลยฮะ…
อาจเป็นเพราะตลอดเวลาที่พี่คริสอยู่ในบ้าน ไอ้ลูกหมาไม่สนใจผมเลยครับ แต่กลับเอาแต่คุยเอาแต่เล่นกับพี่คริสอย่างเดียว... ชิส์ มันน่าน้อยใจจริงๆ ;’(
“ชานยอลลลล พี่คริสของชานยอลน่ารักมากๆเลย แบคฮยอนชอบพี่คริสมากๆเลย><”
“…หรอ”
“พี่คริสใจดีมากๆเลย ไว้ชานยอลให้พี่คริสมาที่บ้านอีกนะ แบคฮยอนอยากเจอพี่คริสอีก><”
…มันไม่น่าน้อยใจได้ไงล่ะครับ ….
ขนาดพี่คริสกลับไปแล้วไอ้ลูกหมานี่ยังไม่เลิกพูดถึงเลยครับ… ลืมผมจริงๆแล้วละมั้ง L
“แล้วชานยอลล่ะ?”
“ชานยอลทำไมหรอ?”
“ไม่ชอบชานยอลแล้วหรอ???”
กรรม…
ผมถามอะไรออกไปครับเนี่ยยยยยยยยยยยยย =[]=
“ชอบสิ ชานยอลเป็นที่ 1 ของแบคฮยอนนะ-3-“
ไอ้ลูกหมาทำหน้ายู่พร้อมกับเอานิ้วเล็กๆมาจิ้มแก้มผมฮะ…
“จิ้มอะไรเนี่ย”
“ทำไมชานยอลต้องทำหน้าหงอยๆด้วยยย”
“ป่าวนะ…”
“ไม่ต้องมาเปล่าเลยแบคฮยอนเห็น ชานยอลงอนแบคฮยอนที่แบคฮยอนชมพี่คริสใช่ไหม??”
อื้อหือ…
เป็นชุดเลยครับ -0-
“ป่าว…”
“โอ๋เอ๋ๆ ไม่งอนนะชานยอลของแบคฮยอน”
ไอ้ลูกหมาหยิกแก้มผมเล่นไปมาครับ… แต่ผมก็ไม่ขัดขืนอะไรหรอกนะ
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..
เอาแล้วไงครับ… ใจเจ้ากรรมผม มาเต้นอะไรตอนนี้เนี่ย
“ชานยอล…ทำไมใจเต้นแรงอีกแล้วอ่ะ???”
ไอ้ลูกหมาเลื่อนมือมาวางบนหน้าอกผมอีกแล้วครับ…
มันทำให้ผมหายใจติดขัดแบบแปลกๆ…
ผมค่อยๆจับมือของเขาออกและฝืนยิ้มบางๆออกมาเพื่อแสดงว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร… ทั้งๆที่หัวใจผมแทบจะหลุดมากองอยู่ด้านนอกอยู่แล้วครับ =___=;;;
“วันนี้ต้องรีบนอนนะแบคฮยอน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าเพราะชานยอลต้องไปทำงานแล้วนะ”
“อื้ม^^ งั้นไปอาบน้ำนอนดีกว่าเนาะชานยอล”
ผมพยักหน้ารับไอ้ลูกหมาเบาๆครับ พร้อมกับเดินนำเขาขึ้นห้องนอนไปก่อน…
…ทำไมผมต้องใจเต้นแรงทุกครั้งที่ไอ้ลูกหมาเข้าใกล้ผม….
…ทำไมผมต้องรู้สึกหงุดหงิดตอนนี้เขาพูดถึงพี่คริส….
….แล้วความรู้สึกนี้ มันเรียกว่าอะไรกันครับ???...
จิ๊บๆๆ…
กากากา~~ =___=;;;
ผมค่อยๆอกตัญญูขึ้นมา…
…ลืมตาน่ะครับ...55555555555555555555555555555555
แป้กป้ะล่ะ!!
=____+;;;;;
ผมค่อยๆปรับสายตาของผมให้เข้ากับแสงอาทิตย์ที่แยงตาเข้ามาเหมือนทุกๆวัน… ผมลุกขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับบิดขี้เกียจครับ ไอ้ลูกหมาก็ยังไม่ตื่นเหมือนเดิมครับ นอนตื่นสายเป็นเด็กๆ แต่ผมก็ชินแล้วแหละถึงแม้จะอยู่ด้วยกันมาแค่ 2 วันก็ตามอ่ะนะ…
“หงิง…”
=_=
หลังจากที่ผมและไอ้ลูกหมาอาบน้ำและกินข้าวด้วยกันเสร็จแล้วเรียบร้อย ผมก็พาไอ้ลูกหมาขึ้นรถยนต์ของผมและขับออกจากบ้านไปอย่างไม่รอช้าครับ
อย่างงว่าทำไมไอ้ลูกหมาไม่ค่อยพูดอะไรเลย…
ก็นี่พึ่ง 6 โมงเช้า … ตายังไม่เปิดเลยครับผม =____=
หลังจากขึ้นรถผมมาปั๊บไม่กี่นาทีไอ้ลูกหมาก็สลบไสลไปอีกแล้วล่ะครับ…
ณ โรงพยาบาล
“สวัสดีค่ะคุณหมอปาร์ค ^^”
“สวัสดีครับคุณซูจอง”
ผมหันไปทักทายคุณ จองซูจอง เลขาประจำตัวของผมหลังจากที่เธอทักทายผมก่อน ซึ่งเป็นเรื่องปกติครับ
ผมรู้จักคุณจองซูจองมานานพอสมควรแล้วแหละครับ เพราะว่าตั้งแต่ผมได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นนายแพทย์เต็มตัว ก็มีเธอนี่แหละที่คอยช่วยงานผมหลายๆอย่าง ถ้าไม่มีเธอ ผมก็คงแย่เหมือนกันแหละครับ =_=
คุณซูจองหันมายิ้มให้ไอ้ลูกหมาของผมเล็กๆพร้อมกับหันมาทางผมและเริ่มถามคำถามครับ
“นี่…คนไข้แบคฮยอนไม่ใช่หรอคะคุณหมอ???”
“อ๋อ… คุณหน้าโบ… เอ้ยๆ คุณแม่ของเขาฝากให้ผมช่วยดูแลเขาเป็นพิเศษน่ะครับ”
ผมตอบกลับไปตามความจริง
“อ๋อ…”
“แล้วนี่เช้านี้มีเคสคนไข้ของผมหรือเปล่าครับ??”
“อ่อ…ดิฉันเช็คแปปนะคะ”
คุณซูจองหยิบแฟ้มเอกสารขนาดใหญ่ข้างใต้โต๊ะของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดมันดูอย่างตั้งใจ ใบหน้าหวานของเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย
“วันนี้ตอนเช้าไม่มีคนไข้ของคุณหมอปาร์คนะคะ ^^ ถ้ายังไงมีเคสด่วนฉุกเฉิน เดี๋ยวดิฉันจะแจ้งให้ทราบค่ะ”
“ขอบคุณครับคุณซูจอง งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ^^”
ผมเดินออกมาจากโต๊ะของคุณเลขาของผมพร้อมๆกับไอ้ลูกหมาที่เดินตามผมมาในสภาพที่ยังตื่นไม่เต็มที่
หลังจากที่ผมเข้ามาในห้องทำงานของผม ไอ้ลูกหมาก็รีบวิ่งดุ๊กๆไปที่โซฟาแล้วรีบล้มตัวลงนอนทันทีครับ
ผมมองท่าทางเด็กของเขาพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ…
…แล้วทำไมผมต้องยิ้มด้วยครับ…ผมไม่เข้าใจ =___+
ผมเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานของผม… แล้วเริ่มดูประวัติคนไข้ของผมไปเรื่อยๆครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“เข้ามาครับ…”
แอ๊ด…
“สะ…เห้ย!! ไอ้จงอิน! มึงมาได้ไงวะ”
คิมจงอิน เพื่อนสมัยมัธยมของผมเองครับ เราสนิทกันมาก สมัยนั้นผมไปเล่นเกมบ้านมันทุกวันเลยจะบอกให้…
จริงๆแล้วในแก๊งผมก็มี ผม จงอิน และเซฮุน… อย่าถามว่าผมคบกับเพื่อนตัวเองอย่างเซฮุนได้ยังไง จะบอกว่า ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแหละครับ =__=
รู้แค่ผมรักเขามากๆเลย…
แล้วผมจะนึกถึงเซฮุนทำไมอีกล่ะครับเนี่ย…
“กูบินมา…^^”
ไอ้จงอินพูดจากวนตีนพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆของมัน ถ้าสาวๆเห็นคงจะละลายกันเป็นแถบๆแล้วแหละครับ…
แต่ผมกลับคิดว่ามันเป็นรอยยิ้มที่กวนตีนที่สุดในโลก…
นี่ผมไม่ได้เจอมันมานานเท่าไหร่แล้วครับเนี่ย พูดไปก็คิดถึงมันเหมือนกัน T^T
“เออ…มึงจะมายังไงก็แล้วแต่มึง แต่มึงมาทำไมวะ? งานการมีไม่ทำว่างั้น?”
ผมถามออกไปตามความจริงครับ… จริงๆแล้วไอ้จงอินมันเป็นนายแบบ…
…ผมก็พึ่งเคยเห็นนายแบบที่ดำทมึนแบบนี้อ่ะนะ =_+ #ผิด
“กูลาออกแล้วว่ะ กูว่าแม่งไม่ใช่ทางกู มึงจะบ้าหรอวะแม่งให้กูไปใส่กางเกงในตัวเดียว แล้วแม่งตัวเล็กโคด มึงคิดดูของกูก็ไม่ใช่เล็กๆแม่งให้กูใส่แบบนั้น ของกูแม่งไม่อึดอัดตายวะสัส…”
…เป็นชุดเลยครับ…
คือไอ้จงอินมันเป็นแบบนี้แหละครับ… ไม่พอใจอะไรก็หงุดหงิดๆ โวยวาย ด่าเขาไปทั่ว… แต่ผมชินแล้วล่ะครับ เพราะมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่มัธยมแล้วแหละ =_=
แต่อีเรื่องกางเกงในเล็กนี่ ผมว่าแอบไร้สาระนะ 5555555555555555555555คือแบบ ผมยังไม่เห็นเลยนะว่าของมันใหญ่ตรงไหนอ่ะ แต่สู้ผมไม่ได้แน่นอน…^^
“มึงใจเย็นๆดิวะ แล้วมึงลาออก มึงจะไปทำไรวะจงอิน?”
“กูกะว่าจะว่างงานไปซักพักว่ะ แต่ที่กูมาหามึงไม่ใช่กูจะมาขอตังมึงหรือแบบมาพึ่งมึงนะเห้ย… “
“?? อะไรของมึงวะ”
“คือกู…”
“หงิง…”
เอ่อ…
นี่ไม่ใช่เสียงไอ้จงอินนะครับ แต่เป็นเสียงของไอ้ลูกหมาที่นอนอยู่ตรงโซฟาตะหากครับ
“ชานยอล…แบคฮยอนตื่นแล้วนะ ฮ้าว…”
ไอ้ลูกหมาค่อยๆลุกขึ้นมาพร้อมกับเดินมาหาผมและบิดขี้เกียจ
“หิวหรือยังแบคฮยอน รอชานยอลแปปนึงนะขอชานยอลคุยกับเพื่อนก่อน”
“…ใครวะมึง”
“อ๋อ คนไข้น่ะ เขาความจำเสื่อมเพราะถูกรถชน แม่ของเขากับแม่ของกูรู้จักกันเลยแบบฝากเขาให้กูดูแล ทำไมวะ???”
“…แม่ง น่ารักชิบหายอ่ะ กูชอบ”
=___+
“หยุดเลยนะมึง คนนี้ไม่ได้นะเว่ย”
ผมรีบดักคอไอ้จงอินไว้เลยครับ… ผมลืมบอกไปว่า ไอ้จงอินนี่คาสโนว่าตัวพ่อเลย นางแบบดังๆเลยคนนี่ผ่านมันมาหมดแล้วแหละครับ..
อย่าให้มันถูกใจใครนะครับ .. มันไม่ปล่อยไว้แน่ๆ
“ทำไมวะมึง หวงหรอวะ มึงแม่งขัดกูจริง”
นอกจากมันจะเป็นคาสโนว่า มันยังขี้บ่นอีกด้วยแหละครับ (เกี่ยวหรอวะ?)
“คนนี้ไม่ได้เว่ยมึง กูขอร้อง”
แล้วทำไม… ผมต้องรู้สึกไม่พอใจแปลกๆแบบนี้ด้วยครับ
“หงิง ชานยอล ใครหรอ??”
ไอ้ลูกหมาที่ยื่นเงียบอยู่นานเอ่ยปากถามขึ้นครับ เขามองจงอินอย่างงงๆพร้อมกับเอียงคอด้วยความสงสัยอย่างน่ารัก
“อ๋อ…เพื่อนชานยอลเอง ชื่อจงอินนะแบคฮยอน”
ผมหันไปยิ้มให้ไอ้ลูกหมาบางๆพร้อมกับแนะนำไอ้จงอินให้ไอ้ลูกหมารู้จัก
“แบคฮยอน… ชื่อน่ารักจังเลยครับ”
…
“ฮิๆๆ จงอินก็ชื่อน่ารักเหมือนกัน แต่ทำไมจงอินดำจังเลยอ่า *0*”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมชอบในความตรงของไอ้ลูกหมาจริงๆเลยครับ
“….ถึงจะดำ…. แต่ก็หล่อนะครับ *^*”
…ไอ้นี่แม่งหลงตัวเองสัส -___-
ผมหันไปมองจงอินด้วยแววตาเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด แต่ไอ้จงอินทำเหมือนมองไม่เห็นผมครับ เพราะมันเอาแต่มองไอ้ลูกหมาตาเยิ้มซะขนาดนั้น..
-_-+
ผมไม่อยากจะปล่อยจงอินให้อยู่กับแบคฮยอนนานๆหรอกครับ ผมเลยรีบๆไล่ให้มันไสหัวออกไปจากห้องทำงานของผมซักทีก่อนที่จะพาไอ้ลูกหมาของผมไปกินข้าวก่อนที่เขาจะบ่นง้องแง้งๆ ว่าหิวอ่ะนะ
ถ้าไม่ติดว่า…
“ฮ่าๆๆ จงอินน่ารักจังเลยอ่ะ”
-*- ใครใช้ให้มึงมาไม่ทราบครับคุณคิมจงอิน
ตอนนี้ผมกำลังเดินตามหลังคนสองคนคนนึงคือเพื่อนบังเกิดเกล้าของผม อีกคนคือคนไข้บังเกิดเกล้าของผม….
หัวเราะมีความสุขกันจริ๊ง…
ทิ้งให้ผมเดินตามต้อยๆ … ผมไม่ใช่คนใช้หรืออะไรนะเห้ย ! ผมเป็นถึงคุณหมอสุดหล่อ นี่มึงให้ผมมาเดินตามอย่างเงี้ย รู้ไหมว่ากูเฟลนะเว่ยครับ! (?)
“แบคฮยอนน่ารักกว่าจงอินนี่อีกนะ ^^”
จงอินนี่…
กล้าพูดนะมึงอ่ะ … =_=
ไอ้จงอินพูดพร้อมกับเอามือดำๆของมันมาขยี้หัวไอ้ลูกหมาของผมจนฟูฟ่อง แต่ไอ้ลูกหมาของผมกลับไม่ว่าอะไรซักอย่าง แถมยังยิ้มหวานให้ไอ้จงอินนี่… เอ้ย! ไอ้กัมจงเพื่อนผมอีกตะหากครับ…
แล้วทำไมผมต้องไม่พอใจด้วยวะเนี่ย! ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองแล้วครับ
“นี่ๆ แบคฮยอนตกลงจะกินอะไร ชานยอลเดินตามมานานแล้วนะ ชานยอลเบื่อ”
…ผมทำอะไรของผมครับ…
แก้มพองลม ท่าทางเหมือนเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ ไม่ใช่ผมเลยซักนิดครับ
ผมเหล่มองไปที่จงอินเล็กน้อยๆ เลยทำให้ผมแอบเห็นว่าไอ้จงอินก็หัวเราะกับท่าทางแบบนี้ของผมเหมือนกับครับ ผมว่ามันคงดูออกอ่ะนะว่าผมไม่พอใจ มันไม่ได้โง่เหมือนหน้ามันซักหน่อย (หืม)
“จงอินนี่อยากกินอะไรล่ะ แบคฮยอนตามใจจงอินนี่เลย ^^”
ไอ้ลูกหมา ‘ของผม’ หันไปถามไอ้จงอินนี่ของมัน.. จะอ้วกครับ…
“จงอินนี่ตามใจแบคฮยอนอาเหมือนกัน^^”
ไอ้จงอินเอามือไปหยิกแก้มไอ้ลูกหมาของผมเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว…
“ไปกินกันสองคนเลยไป ชานยอลไปกินข้าวคนเดียวแล้ว…”
ผมพูดพร้อมกับเดินสะบัดตูดหนีออกมา… นี่ผมทำอะไรลงไปครับเนี่ย!!
-------------------------------------------------------------------------
วันนี้มาอัพฟิคต้อนรับทีเซอร์เลยค่ะ 555555555555555 หลังจากที่เมื่อวานงุงงงมากเพราะตื่นมาก็เจอรูปเด็กดาวขึ้นมาซะแล้ว
ตอนแรกนึกว่ารูปถ่ายบัตรประชาชนมันอ่ะ #ผิด
ดูๆไป อ้าวเห้ย! รูปทีเซอร์ 55555555555555555555555
คือตกใจและดีใจและประหลาดใจมาก -___-
มันมีปริศนา lone wolf ด้วยนะ
คือจะบอกว่าเมื่อวานไรต์นั่งแกะปริศนากับเพื่อนเล่น 55555555
เอ็กโซกำลังสอนให้เราเป็นโคนันค่ะ --+
เวิ่นเยอะมากเลยไม่ได้เกี่ยวกับฟิคเล๊ย5555555555555555555555
ยังไงฝากฟิคด้วยนะคะ :D
ขอบคุณมากๆๆๆ
น้ำแข็ง-.
:) Shalunla
ความคิดเห็น