ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Love or Hate : Chapter 15 [Yongseo Haesic]
หลายวัน่อมา ....
อฮยอนิว่าัวเธอเอวระลับไปหาพี่น้อไ้แล้ว เธอึเ็บเสื้อผ้าแล้ว็ลาุแม่อยฮวา
"แม่ะ..น้ออะลับไปเผิหน้าับวามริะ ถ้าพี่ยเ้าะหมั้นับพี่ินเฮริๆ หนู็้อเารพในารัสินใอพี่เ้าะ"
"แ่แม่อยาไ้หนูมาเป็นลูสะใภ้มาว่ายัยแพทศยานั้นนิ" แม่อยฮวาพูในเิอ้อนวอนอฮยอน
"ถ้าน้ออะพี่ยเป็นเนื้อู่ัน เรา็ไ้ลับมาอยู่ร่วมันแ่ถ้าไม่ใ่็้อไม่ใ่ะ"
"ั้นแม่อให้หนูโีนะ" แม่อยฮวาอลาอฮยอน้วยวามอาลัยอาวร์สุๆ แ่เธอ้อะัเพราะว่ายฮวามาับินเฮ
"สวัสีะ ว่าทีุ่แม่" ินเฮโ้ำนับแม่อยฮวา้วยวามแสแสร้นแม่อยฮวาเิอาารหมั่นไส้ แ่ยฮวา้อะัเมื่อหิสาวที่หันหน้ามาหาเ้าับินเฮือ...อฮยอน หิสาวที่เ้าามหามานานแสนนาน
"ฮยอน!!!" ยฮวาอุทาน้วยวามใ
"นี่ใระ..ยฮวา!!" ินเฮถามยฮวา้วยวามสสัยระนโมโหนิๆ
"เธออยารู้ั้นหรอ..ินเฮ ไ้เลย ผู้หินนี้ือ อูฮยอน ผู้หิที่รัมา มาว่าเธอไ านหมั้นริๆมัน็ไม่มีหรอ ันแ่อยาใ้เธอเป็นเบี้ยในารามหาอฮยอนไเหมือนที่เธอเยใ้ให้ันเป็นเบี้ยเธอเพื่อลอใึนอไ" ยฮวาพูพร้อมเินมาโอบอฮยอนไว้ สร้าวามโมโหให้ับินเฮเป็นอย่ามา
"นี่มันอะไรอ่ะลู แม่ไปหมแล้ว" แม่อยฮวาถามและมอหน้าินเฮไป้วย
"ือี้รับแม่และเธอ้อฟัพี่้วยนะฮยอน" ยฮวามอหน้าอฮยอนและับมือเธอไว้
"ทำไมน้ออ้อฟัะ?"
"เพราะสิ่แรือ พี่รัเธอไ!" ยฮวาบรรูบอฮยอน่อหน้าแม่อเ้าและินเฮ ทำให้ินเฮโมโหไม่น้อยเลย
"วันที่ินเฮแถล่าวนั้น ผมไม่รู้เรื่อเลย อนทีุ่แม่โทรหาผมนั้น ผมึมาูย้อนหลัและทำามแผนทีุ่แม่วาแผน" อฮยอนหันไปหาุแม่อยฮวา ุแม่ไ้ยิ้มให้ับอฮยอนไร้ึ่ำพูใๆ
"แม่บอผมว่า..น้ออะหยออยู่ที่นี่ ผมเลยปล่อยไป่อน นวันทีุ่บอว่าหยอะลับโลผมึพาุมาไินเฮ เมื่อ 5 ปีผมอาะรัุมา็ริแ่อนนี้ัวริในหัวใผมมีแ่...อฮยอนเท่านั้น" ยฮวาับมืออฮยอนระับแน่นมา
"เพราะนันี่..ใ่ไหม? ยฮวา!" ินเฮไม่รอ้าระาออฮยอนออมาายฮวาและิผมบอฮยอนเ็มๆ แม่อยฮวา็่วยห้ามแ่ินเฮผลัอฮยอนล้มลไป
"ินเฮ..นั่นแม่ผมนะ!!"
"็เพราะ..อีแ่นี่ไม่ใ่หรอ? ที่มันัวาันับุอ่ะ"
"ินเฮ..ะ้าวร้าวแม่ผมเินไปแล้วนะ!!!! หยุเี๋ยวนี้!!!" ยฮวาพยายามห้ามนเ้า้อพลาไปบหน้าินเฮเ็มๆ
"ยฮวา!! สัวันนายะเสียใ" ินเฮเินสะบัออาไปอย่าไม่ใยี ยฮวาเ้าไปออฮยอนทันที แม่อยฮวาึเินเ้าบ้านทันที
"พี่ยะ..ปล่อยน้ออ น้ออะลับโลแล้วะ ปล่อย!" อฮยอนสะบัแ่็สู้แรอยฮวาไม่ไหว
"นใร้าย! ทิ้พี่ไ้ยัไ?"
"็น้ออเป็นไ้แ่..เรื่อมือแ้แ้นอพี่นิะ" อฮยอนเอ็พูออมา้วยวามน้อยอน้อยใ ทำให้ยฮวาอระับแน่นมาึ้น
"ั้นเราลับันอนนี้เลยีม๊ะ? ะไ้รู้วามริะที" ยฮวาพาอฮยอนไปลาุแม่และ็ออเินทา
เวลาผ่านไป 5 ั่วโม ที่หอโนยอิแ ....
ิ๊หน๊อ !!
"พี่ยู่วยไปูให้หน่อยไหม? ว่าใรมา.." ยุนอาสั่ยูฮยอนที่ำลัทำอาหารเที่ยให้ับเธอ
"รับๆๆ..วาน้อย ลอลูมา พ่อะัให้หนัเลย" ยูฮยอนยิ้มแบบมีเลศนัยให้ับยุนอา ยุนอาเลยูำปั้นให้ ทำให้ยูฮยอน๋อยเลย เ้าึไปเปิประู
"พี่ยู!!!" อฮยอนอุทานออมา้วยวามใ
"อ้าวน้ออ นาย!!" ำทัทายอยูฮยอน ทำให้อฮยอนใเล็น้อย ะที่ยุนอาเินแบท้อออมา ท้ออเธอโมาพอสมวร
"พี่ยุน" อฮยอนเ้ามาอยุนอา้วยวามิถึ
"นี่แหละวามริที่พี่ะบอเธอนะ ฮยอน..." ยฮวาำลัะเินาไปแ่มือบาๆ็รั้เ้าไว้
"น้ออ..อโทษะ แ่ยับัีที่พี่ยทำให้น้ออเ็บัวและเ็บใ"
"พี่ให้เวลาน้ออทั้ีวิเลยแล้ว พี่พร้อมที่ะน้อบรับบทลโทษรับ" ยฮวาออฮยอนแน่นมา
"แน่ในะะ!?!" อฮยอนหันไปถามยฮวา้วยใบหน้ายิ้มแบบมีเลศนัย
"........" ยฮวาไ้แ่พยัหน้า
"ั้นสิ่แร ้ออยู่ห่าน้ออ 1 เมร ปิบัิ!!!" อฮยอนสั่ยฮวาที่ำลัทำหน้าเหมือนเ็อนม ทำให้ยูฮยอนับยุนอาหัวเราะอบใ
"รับ" ยฮวาทำโยไม่ัืน
"อย่าที่สอ อนนี้น้ออหิวแล้ว พี่ย้อไปทำอาหารให้น้ออ พี่ยู และพี่ยุนิน้วย เ้าใไหม?"
"รับ"
"ปิบัิ!!!" อฮยอนยิ้มให้ับยุนอา
"นาย็้วย เ้าหมาป่า ไป่วยยฮวา ทำับ้าวเลย ันับลูหิวแล้ว" ยูฮยอนหน้า๋อยไปเลยทีเียว ทั้สอนไป็ออไป่ายลา
"น้ออ ะแ้เผ็ายฮวาอีนานแ่ไหนอ่ะ พี่ะพี่ยู็ีันแล้วนะ"
"็นว่าน้ออะพอใอ่ะ"
"้า...." ยุนอาไ้แ่ลูบหัวออฮยอน ในใ็แอบสสารทั้ยฮวาและยูฮยอนเหมือน แ่้อสอนให้ำ เธอึ้อทำแบบนั้น
ทา้านเสสิ้า
วันนี้เสสิ้าำลัะออาโรพยาบาล ันนี่ แทยอน ยูริ ูยอ และทิฟฟานี่พาันไปรับเสสิ้าโยไม่บอให้เฮับริสัลรู้
"พวแ..ันิถึพวแัเลย" เสสิ้าร้อโอรวและอยูริอย่าแน่น
"นี่ยัยเป็..ันำลัท้ออยู่นะ"
"อื้อ..ันอโทษ อันนี่็ไ้" ันนี่ึเินมาให้เสสิ้าอ
"แล้วเธอมั่นใหรอว่าะไม่บอเฮเ้าอ่ะ"
"ันอยาอยู่ห่าๆเฮอ่ะ เผื่อเฮะยอมแ่านับริสัลมั้" ฮโยฮยอนับมินฮยอึพาันเินเ้ามาพอีและฮโยฮยอน็ล๊อห้อไว้้วย
"แแน่ใหรอ?" ฮโยฮยอนเินเ้ามาหาเสสิ้า
"ุหมอมินฮยอ" เสสิ้าใที่เห็นมินฮยอ
"สวัสีรับ..พี่สิ้า" มินฮยอโ้ำนับเสสิ้า้วยวามรู้สึผิ
"มินฮยอ่วยเล่าารระทำที่เลวร้ายอริสัลให้พี่สาวที่แสนีอริสัลฟัหน่อยสิ"
"เอ่อ..รับ พี่สิ้าอย่าแรผมที่ะพูือ..ผมอโทษรับที่โหเี่ยวับอาารป่วยอริสมาลอ" เสสิ้าถึับใเมื่อไฟัำพูอมินฮยอ
"เล่ามา่อสิ๊ มิน" แทยอนสั่ให้มินฮยอพู่อ
"ริๆแล้ว ผมเป็นหมอ้านศัลยรรมรับ และผมเอ็ลาออาโรพยาบาลมานานแล้วั้แ่ผมเบิว์อัลบัมที่สาม ผมับริสมีวามสัมพันธ์ที่ลึึ้มาลอรับ แ่มีอยู่วันหนึ่ริสมาอร้อให้ผมบอพี่สิ้าว่า..เธอเป็นลูีเมียระยะสุท้ายรับ แ่อนแรผมเอ็ไม่อยาโหหรอ แ่ผมทนับลูอ้อนอเธอไม่ไหว มีหลายรั้ที่ผมรู้สึผิ่อพี่สิ้ามา ยิ่ผมมารับรู้ว่า..ริส้อารแ่านับพี่เฮ ผมเอ็ยิ่เ็บ แ่ผม็ไ้แ่แอบ่อนมาลอ และยิ่เธออยมาทำร้ายพี่สิ้า มันยิ่ทำให้ผมเ็บยิ่ว่า หลายรั้ที่ผมเห็นพี่เฮ้อนั่ื่มเหล้านเียวพร้อมับรูปพี่สิ้า ผม็ยิ่เ็บ พี่ยฮวาึัสินใบอเรื่อนี้ับพี่ฮโยฮยอนและพี่ฮโยฮยอน็เลยพาผมมาที่นี่ เพื่อมาเล่าทุอย่าให้พี่สิ้าฟั ..ผมอโทษนะรับพี่สิ้า" มินฮยอโ้ำนับเสสิ้าอีรั้
"อบใมานะมิน..แ่พี่อยาให้ริสมีวามสุอ่ะ"
เพี๊ยะ !!!!! ใบหน้าอเสสิ้าถูบอย่าัาแทยอน พี่ให่อว
"เธอมันีเินไปหรือโ่ันแน่สิ้า" แทยอนพูออมา้วยวามโมโห
"แล้วะให้ทำยัไละ?" เสสิ้าถาม้วยวามที่ไม่รู้เรื่อริๆ
"เธอะ้ออยู่ห่าๆริสเ้าไว้และเธอะ้อไม่ไล่เฮไปหาริสอี" ยูริแสวามิเห็นให้ับเสสิ้า
"ะพยายามนะ"
"ั้นลับหอันเถอะ" ทิฟฟานี่และูยอพูออมาพร้อมัน ทำให้ในห้อมีแ่เสียหัวเราะ และูยอ็ไปเ็บเสื้อผ้าอเสสิ้า
"Let's go !!!" ทิฟฟานี่พูึ้นมาและทุนอยประอเสสิ้าึ้นรถโยมีลีทึเป็นนับ
"ะไปไหนันรับสาวๆ" ลีทึหันมาถามทุน
"ที่รัลับหอสิะ ถามอะไรแปลๆ" แทยอนหันไปมอลีทึที่ทำหน้า๋อยอยู่
"รับ...ที่รั ืนนี้ัให้หนัเลยอยู" แทยอนเป็นฝ่ายหน้า๋อยมั้เลย ทำให้ทุนพาันหัวเราะพี่ให่เลย
ทา้านยุนอาับอฮยอน...
หลัาอาหารเสร็เรียบร้อย สอสาวพาันประำที่ันทันที
"น่าินัเลย พี่ยุน"
"ั้นินเยอะๆนะรับ...เ้าหิอ" ยฮวายิ้มให้อฮยอน
"ินเยอะๆนะ วาน้อยพี่..." ยูฮยอนเอามือมาลูบท้ออยุนอา
"น้อฮยอนมาแล้วะ" ฮยอนอาพูพร้อมเินมาหาอฮยอนและยุนอา
"มาไ้ไ๊ะ?" อฮยอนถามฮยอนอาและ็อ้วยวามิถึ
"พี่ยุนับพี่อยัไม่รู้หรอะว่าพี่สิ้าลับวันนี้"
"อ้าวหรอ? ... พี่อไม่ยัะรู้แหะ"
"พี่ย..น้อออสั่ไปหาอาหารมาเพิ่มเลย" อฮยอนหันไปสั่ยฮวา
"รับ" ยฮวา้มพร้อมน้อมรับำสั่
บวนเสสิ้า็มาถึพอี ทำให้ยฮวาและยูฮยอนหน้า๋อยและเินออไปาหอเพื่อื้ออาหารมาเพิ่ม ทุนึพาันเ้ามาที่หอทำให้ที่หอรู้สึแออัทันที
"ยัยอ!!!" แทยอน เสสิ้า ันนี่ ทิฟฟานี่ ฮโฮยอนและยูริ พร้อมใันพูออมา
"็น้ออสิะ เห็นเป็นฮันาอินหรอะ?" อฮยอนพูิล
"นี่แน่ะ..ยัยอ" ยูริเหัวอฮยอน้วยวามหมั่นไส้
"น้ออเ็บนะะ" อฮยอนโอรวพร้อมอยูริ้วยวามิถึ
ยฮวาและยูฮยอนทำอาหารสุฝีมือ ทำให้ปาร์ี้นี้เ็มไป้วยวามสุและเสียหัวเราะ .....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ิว่า...อนหน้า น่าะเป็นอนบแล้วะ ู่เฮสิเป็นู่ปิเรื่อสินะ อบุทุอมเม้นนะะ ^___________^
อฮยอนิว่าัวเธอเอวระลับไปหาพี่น้อไ้แล้ว เธอึเ็บเสื้อผ้าแล้ว็ลาุแม่อยฮวา
"แม่ะ..น้ออะลับไปเผิหน้าับวามริะ ถ้าพี่ยเ้าะหมั้นับพี่ินเฮริๆ หนู็้อเารพในารัสินใอพี่เ้าะ"
"แ่แม่อยาไ้หนูมาเป็นลูสะใภ้มาว่ายัยแพทศยานั้นนิ" แม่อยฮวาพูในเิอ้อนวอนอฮยอน
"ถ้าน้ออะพี่ยเป็นเนื้อู่ัน เรา็ไ้ลับมาอยู่ร่วมันแ่ถ้าไม่ใ่็้อไม่ใ่ะ"
"ั้นแม่อให้หนูโีนะ" แม่อยฮวาอลาอฮยอน้วยวามอาลัยอาวร์สุๆ แ่เธอ้อะัเพราะว่ายฮวามาับินเฮ
"สวัสีะ ว่าทีุ่แม่" ินเฮโ้ำนับแม่อยฮวา้วยวามแสแสร้นแม่อยฮวาเิอาารหมั่นไส้ แ่ยฮวา้อะัเมื่อหิสาวที่หันหน้ามาหาเ้าับินเฮือ...อฮยอน หิสาวที่เ้าามหามานานแสนนาน
"ฮยอน!!!" ยฮวาอุทาน้วยวามใ
"นี่ใระ..ยฮวา!!" ินเฮถามยฮวา้วยวามสสัยระนโมโหนิๆ
"เธออยารู้ั้นหรอ..ินเฮ ไ้เลย ผู้หินนี้ือ อูฮยอน ผู้หิที่รัมา มาว่าเธอไ านหมั้นริๆมัน็ไม่มีหรอ ันแ่อยาใ้เธอเป็นเบี้ยในารามหาอฮยอนไเหมือนที่เธอเยใ้ให้ันเป็นเบี้ยเธอเพื่อลอใึนอไ" ยฮวาพูพร้อมเินมาโอบอฮยอนไว้ สร้าวามโมโหให้ับินเฮเป็นอย่ามา
"นี่มันอะไรอ่ะลู แม่ไปหมแล้ว" แม่อยฮวาถามและมอหน้าินเฮไป้วย
"ือี้รับแม่และเธอ้อฟัพี่้วยนะฮยอน" ยฮวามอหน้าอฮยอนและับมือเธอไว้
"ทำไมน้ออ้อฟัะ?"
"เพราะสิ่แรือ พี่รัเธอไ!" ยฮวาบรรูบอฮยอน่อหน้าแม่อเ้าและินเฮ ทำให้ินเฮโมโหไม่น้อยเลย
"วันที่ินเฮแถล่าวนั้น ผมไม่รู้เรื่อเลย อนทีุ่แม่โทรหาผมนั้น ผมึมาูย้อนหลัและทำามแผนทีุ่แม่วาแผน" อฮยอนหันไปหาุแม่อยฮวา ุแม่ไ้ยิ้มให้ับอฮยอนไร้ึ่ำพูใๆ
"แม่บอผมว่า..น้ออะหยออยู่ที่นี่ ผมเลยปล่อยไป่อน นวันทีุ่บอว่าหยอะลับโลผมึพาุมาไินเฮ เมื่อ 5 ปีผมอาะรัุมา็ริแ่อนนี้ัวริในหัวใผมมีแ่...อฮยอนเท่านั้น" ยฮวาับมืออฮยอนระับแน่นมา
"เพราะนันี่..ใ่ไหม? ยฮวา!" ินเฮไม่รอ้าระาออฮยอนออมาายฮวาและิผมบอฮยอนเ็มๆ แม่อยฮวา็่วยห้ามแ่ินเฮผลัอฮยอนล้มลไป
"ินเฮ..นั่นแม่ผมนะ!!"
"็เพราะ..อีแ่นี่ไม่ใ่หรอ? ที่มันัวาันับุอ่ะ"
"ินเฮ..ะ้าวร้าวแม่ผมเินไปแล้วนะ!!!! หยุเี๋ยวนี้!!!" ยฮวาพยายามห้ามนเ้า้อพลาไปบหน้าินเฮเ็มๆ
"ยฮวา!! สัวันนายะเสียใ" ินเฮเินสะบัออาไปอย่าไม่ใยี ยฮวาเ้าไปออฮยอนทันที แม่อยฮวาึเินเ้าบ้านทันที
"พี่ยะ..ปล่อยน้ออ น้ออะลับโลแล้วะ ปล่อย!" อฮยอนสะบัแ่็สู้แรอยฮวาไม่ไหว
"นใร้าย! ทิ้พี่ไ้ยัไ?"
"็น้ออเป็นไ้แ่..เรื่อมือแ้แ้นอพี่นิะ" อฮยอนเอ็พูออมา้วยวามน้อยอน้อยใ ทำให้ยฮวาอระับแน่นมาึ้น
"ั้นเราลับันอนนี้เลยีม๊ะ? ะไ้รู้วามริะที" ยฮวาพาอฮยอนไปลาุแม่และ็ออเินทา
เวลาผ่านไป 5 ั่วโม ที่หอโนยอิแ ....
ิ๊หน๊อ !!
"พี่ยู่วยไปูให้หน่อยไหม? ว่าใรมา.." ยุนอาสั่ยูฮยอนที่ำลัทำอาหารเที่ยให้ับเธอ
"รับๆๆ..วาน้อย ลอลูมา พ่อะัให้หนัเลย" ยูฮยอนยิ้มแบบมีเลศนัยให้ับยุนอา ยุนอาเลยูำปั้นให้ ทำให้ยูฮยอน๋อยเลย เ้าึไปเปิประู
"พี่ยู!!!" อฮยอนอุทานออมา้วยวามใ
"อ้าวน้ออ นาย!!" ำทัทายอยูฮยอน ทำให้อฮยอนใเล็น้อย ะที่ยุนอาเินแบท้อออมา ท้ออเธอโมาพอสมวร
"พี่ยุน" อฮยอนเ้ามาอยุนอา้วยวามิถึ
"นี่แหละวามริที่พี่ะบอเธอนะ ฮยอน..." ยฮวาำลัะเินาไปแ่มือบาๆ็รั้เ้าไว้
"น้ออ..อโทษะ แ่ยับัีที่พี่ยทำให้น้ออเ็บัวและเ็บใ"
"พี่ให้เวลาน้ออทั้ีวิเลยแล้ว พี่พร้อมที่ะน้อบรับบทลโทษรับ" ยฮวาออฮยอนแน่นมา
"แน่ในะะ!?!" อฮยอนหันไปถามยฮวา้วยใบหน้ายิ้มแบบมีเลศนัย
"........" ยฮวาไ้แ่พยัหน้า
"ั้นสิ่แร ้ออยู่ห่าน้ออ 1 เมร ปิบัิ!!!" อฮยอนสั่ยฮวาที่ำลัทำหน้าเหมือนเ็อนม ทำให้ยูฮยอนับยุนอาหัวเราะอบใ
"รับ" ยฮวาทำโยไม่ัืน
"อย่าที่สอ อนนี้น้ออหิวแล้ว พี่ย้อไปทำอาหารให้น้ออ พี่ยู และพี่ยุนิน้วย เ้าใไหม?"
"รับ"
"ปิบัิ!!!" อฮยอนยิ้มให้ับยุนอา
"นาย็้วย เ้าหมาป่า ไป่วยยฮวา ทำับ้าวเลย ันับลูหิวแล้ว" ยูฮยอนหน้า๋อยไปเลยทีเียว ทั้สอนไป็ออไป่ายลา
"น้ออ ะแ้เผ็ายฮวาอีนานแ่ไหนอ่ะ พี่ะพี่ยู็ีันแล้วนะ"
"็นว่าน้ออะพอใอ่ะ"
"้า...." ยุนอาไ้แ่ลูบหัวออฮยอน ในใ็แอบสสารทั้ยฮวาและยูฮยอนเหมือน แ่้อสอนให้ำ เธอึ้อทำแบบนั้น
ทา้านเสสิ้า
วันนี้เสสิ้าำลัะออาโรพยาบาล ันนี่ แทยอน ยูริ ูยอ และทิฟฟานี่พาันไปรับเสสิ้าโยไม่บอให้เฮับริสัลรู้
"พวแ..ันิถึพวแัเลย" เสสิ้าร้อโอรวและอยูริอย่าแน่น
"นี่ยัยเป็..ันำลัท้ออยู่นะ"
"อื้อ..ันอโทษ อันนี่็ไ้" ันนี่ึเินมาให้เสสิ้าอ
"แล้วเธอมั่นใหรอว่าะไม่บอเฮเ้าอ่ะ"
"ันอยาอยู่ห่าๆเฮอ่ะ เผื่อเฮะยอมแ่านับริสัลมั้" ฮโยฮยอนับมินฮยอึพาันเินเ้ามาพอีและฮโยฮยอน็ล๊อห้อไว้้วย
"แแน่ใหรอ?" ฮโยฮยอนเินเ้ามาหาเสสิ้า
"ุหมอมินฮยอ" เสสิ้าใที่เห็นมินฮยอ
"สวัสีรับ..พี่สิ้า" มินฮยอโ้ำนับเสสิ้า้วยวามรู้สึผิ
"มินฮยอ่วยเล่าารระทำที่เลวร้ายอริสัลให้พี่สาวที่แสนีอริสัลฟัหน่อยสิ"
"เอ่อ..รับ พี่สิ้าอย่าแรผมที่ะพูือ..ผมอโทษรับที่โหเี่ยวับอาารป่วยอริสมาลอ" เสสิ้าถึับใเมื่อไฟัำพูอมินฮยอ
"เล่ามา่อสิ๊ มิน" แทยอนสั่ให้มินฮยอพู่อ
"ริๆแล้ว ผมเป็นหมอ้านศัลยรรมรับ และผมเอ็ลาออาโรพยาบาลมานานแล้วั้แ่ผมเบิว์อัลบัมที่สาม ผมับริสมีวามสัมพันธ์ที่ลึึ้มาลอรับ แ่มีอยู่วันหนึ่ริสมาอร้อให้ผมบอพี่สิ้าว่า..เธอเป็นลูีเมียระยะสุท้ายรับ แ่อนแรผมเอ็ไม่อยาโหหรอ แ่ผมทนับลูอ้อนอเธอไม่ไหว มีหลายรั้ที่ผมรู้สึผิ่อพี่สิ้ามา ยิ่ผมมารับรู้ว่า..ริส้อารแ่านับพี่เฮ ผมเอ็ยิ่เ็บ แ่ผม็ไ้แ่แอบ่อนมาลอ และยิ่เธออยมาทำร้ายพี่สิ้า มันยิ่ทำให้ผมเ็บยิ่ว่า หลายรั้ที่ผมเห็นพี่เฮ้อนั่ื่มเหล้านเียวพร้อมับรูปพี่สิ้า ผม็ยิ่เ็บ พี่ยฮวาึัสินใบอเรื่อนี้ับพี่ฮโยฮยอนและพี่ฮโยฮยอน็เลยพาผมมาที่นี่ เพื่อมาเล่าทุอย่าให้พี่สิ้าฟั ..ผมอโทษนะรับพี่สิ้า" มินฮยอโ้ำนับเสสิ้าอีรั้
"อบใมานะมิน..แ่พี่อยาให้ริสมีวามสุอ่ะ"
เพี๊ยะ !!!!! ใบหน้าอเสสิ้าถูบอย่าัาแทยอน พี่ให่อว
"เธอมันีเินไปหรือโ่ันแน่สิ้า" แทยอนพูออมา้วยวามโมโห
"แล้วะให้ทำยัไละ?" เสสิ้าถาม้วยวามที่ไม่รู้เรื่อริๆ
"เธอะ้ออยู่ห่าๆริสเ้าไว้และเธอะ้อไม่ไล่เฮไปหาริสอี" ยูริแสวามิเห็นให้ับเสสิ้า
"ะพยายามนะ"
"ั้นลับหอันเถอะ" ทิฟฟานี่และูยอพูออมาพร้อมัน ทำให้ในห้อมีแ่เสียหัวเราะ และูยอ็ไปเ็บเสื้อผ้าอเสสิ้า
"Let's go !!!" ทิฟฟานี่พูึ้นมาและทุนอยประอเสสิ้าึ้นรถโยมีลีทึเป็นนับ
"ะไปไหนันรับสาวๆ" ลีทึหันมาถามทุน
"ที่รัลับหอสิะ ถามอะไรแปลๆ" แทยอนหันไปมอลีทึที่ทำหน้า๋อยอยู่
"รับ...ที่รั ืนนี้ัให้หนัเลยอยู" แทยอนเป็นฝ่ายหน้า๋อยมั้เลย ทำให้ทุนพาันหัวเราะพี่ให่เลย
ทา้านยุนอาับอฮยอน...
หลัาอาหารเสร็เรียบร้อย สอสาวพาันประำที่ันทันที
"น่าินัเลย พี่ยุน"
"ั้นินเยอะๆนะรับ...เ้าหิอ" ยฮวายิ้มให้อฮยอน
"ินเยอะๆนะ วาน้อยพี่..." ยูฮยอนเอามือมาลูบท้ออยุนอา
"น้อฮยอนมาแล้วะ" ฮยอนอาพูพร้อมเินมาหาอฮยอนและยุนอา
"มาไ้ไ๊ะ?" อฮยอนถามฮยอนอาและ็อ้วยวามิถึ
"พี่ยุนับพี่อยัไม่รู้หรอะว่าพี่สิ้าลับวันนี้"
"อ้าวหรอ? ... พี่อไม่ยัะรู้แหะ"
"พี่ย..น้อออสั่ไปหาอาหารมาเพิ่มเลย" อฮยอนหันไปสั่ยฮวา
"รับ" ยฮวา้มพร้อมน้อมรับำสั่
บวนเสสิ้า็มาถึพอี ทำให้ยฮวาและยูฮยอนหน้า๋อยและเินออไปาหอเพื่อื้ออาหารมาเพิ่ม ทุนึพาันเ้ามาที่หอทำให้ที่หอรู้สึแออัทันที
"ยัยอ!!!" แทยอน เสสิ้า ันนี่ ทิฟฟานี่ ฮโฮยอนและยูริ พร้อมใันพูออมา
"็น้ออสิะ เห็นเป็นฮันาอินหรอะ?" อฮยอนพูิล
"นี่แน่ะ..ยัยอ" ยูริเหัวอฮยอน้วยวามหมั่นไส้
"น้ออเ็บนะะ" อฮยอนโอรวพร้อมอยูริ้วยวามิถึ
ยฮวาและยูฮยอนทำอาหารสุฝีมือ ทำให้ปาร์ี้นี้เ็มไป้วยวามสุและเสียหัวเราะ .....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ิว่า...อนหน้า น่าะเป็นอนบแล้วะ ู่เฮสิเป็นู่ปิเรื่อสินะ อบุทุอมเม้นนะะ ^___________^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น